ตอนที่2 เรื่องไม่ดี

“ของเล่นกูมาแล้วสินะ”

คำพูดกับสายตาที่จับจ้องมายังร่างบางทำให้หญิงสาวไม่เข้าใจ แต่สัญชาตญาณของเธอรับรู้ได้ทันทีว่ากำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

“ครับ”

การ์ดตอบกลับไป นั่นทำให้ร่างสูงเดินตรงมาหาหญิงสาวตรงหน้าทันที

หมับ! ฝ่ามือหนาก็เดินเข้ามาจับแขนเล็กก่อนจะลากเดินไปตามทางทันที

“คุ...คุณคะ ปล่อยฉันนะคะ!”

กว่าเธอจะได้สติก็ถูกเขากระชากให้เดินมากับเขาแล้ว เธอพยายามดึงมือตัวเองและขืนตัวไม่ให้เดินตามเขาไป แต่แรงเขาก็เยอะเกินกว่าเธอจะสู้ได้

“มาหาพ่อเธอไม่ใช่เหรอ ฉันก็กำลังจะตกลงเรื่องของพ่อเธอไง”

นาวา หันไปพูดกับหญิงสาวที่เขากำลังออกแรงกระชากให้เดินตามเขาไป

“ละ...แล้วพ่อฉันละคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามออกมาก่อนจะหันกลับไปมองด้านหลังเพื่อหาพ่อตัวเอง แต่ก็ไม่เจอ

“พ่อเธอออกไปแล้ว”

“อะ...ออกไปแล้ว?”

ถ้าพ่อเธอออกไปแล้ว แล้วทำไมเขาต้องลากเธอมาแบบนี้ล่ะ เธอแค่จะมาตามพ่อกลับบ้าน ถ้าพ่อเธอไปแล้วก็ดี เธอจะได้รีบลงไปตาม

“พ่อเธอออกไปแล้ว แต่เธอควรจะได้รับรู้ว่าพ่อเธอเป็นหนี้ฉันอยู่เท่าไหร่”

“ติดหนี้”

น้ำเสียงเลื่อนลอยของหญิงสาวเอ่ยออกมา เพราะเธอไม่คิดว่าที่พ่อเธอมาเล่นที่นี่บ่อย ๆ จนทำให้ติดหนี้ เธอคิดว่าพ่อหาเงินได้ก็ค่อยมาเล่น จนวันนี้...

“จัดการเรื่องนั้นต่อด้วย”

นาวาหันไปบอกลูกน้องตัวเองก่อนจะออกแรงลากหญิงสาวเดินต่อไปทันที

ก่อนหน้านี้พ่อของเธอมาขอยืมเงินเขาก็จริงแต่เขาไม่ได้ให้ไปเพราะว่าหนี้เก่ายังไม่คืน แต่เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าลูกสาวของนายสมยศเข้ามาตามหาพ่อและหน้าตาดี ซึ่งเขาก็รอดูให้เห็นกับตาตัวเอง แน่นอนว่าเขารู้สึกพอใจกับรูปร่างบางของหญิงสาวตรงหน้านี้มาก มันอดไม่ได้ที่เขาจะให้เงินตามที่นายสมยศมาขอยืมอีกครั้งนั่นเอง

ปัง! ประตูห้องถูกปิดอย่างดังด้วยฝีมือของนาวาก่อนจะดันหญิงสาวเข้าไปกลางห้องที่มีเตียงขนาดคิงไซส์ กับอุปกรณ์หลายอย่างในห้องที่เหมือนกับเป็นห้องไว้มีเซ็กส์โดยเฉพาะ

“คุ...คุณจะทำอะไร”

ลูกพลับ เอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าตัวเองขึ้นอย่างพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น แต่มันกลับไม่ได้เลยสักนิด ภายในห้องที่ว่าน่ากลัวแล้ว แต่ผู้ชายตรงหน้าเธอกลับหน้ากลัวมากกว่า นั่นยิ่งทำให้เธออยากจะร้องไห้ออกมา

นาวายกยิ้มอย่างพอใจและจ้องมองร่างบางตรงหน้าเขาอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ่งได้มองใกล้ ๆ ชัดมันยิ่งทำให้เขารู้สึกพอใจและคุ้มค่ากับเงินที่ให้พ่อของเธอยืมไปอีก

“เธอรู้ไหมว่าพ่อเธอเป็นหนี้ฉันอยู่เท่าไหร่”

นาวาไม่ได้ตอบสิ่งที่หญิงสาวถาม แต่เลือกจะถามเธอกลับ

“ทะ...เท่าไหร่คะ”

“สามล้าน”

“...”

ร่างบางถึงกับนิ่งอึ้งไปทันทีเมื่อได้ยินจำนวนเงินที่พ่อเธอติดหนี้คนตรงหน้าอยู่

“แต่ถ้ารวมกับเมื่อกี้และรวมดอกเบี้ยอีก เธอรู้ไหมว่าเป็นเงินเท่าไหร่”

“...”

ลูกพลับจ้องมองชายตรงหน้าอย่างรอคำตอบของเขา

“เจ็ดล้าน”

คำพูดกับรอยยิ้มของคนอารมณ์ดีเอ่ยขึ้นและจ้องมองปฏิกิริยาของหญิงสาวตรงหน้าที่ตอนนี้เหมือนกับคนที่ช็อกไปแล้วก็ว่าได้ นั่นยิ่งทำให้นาวาพอใจกับท่าทางเหมือนลูกแมวตัวน้อยของเธอ

“...”

ต่างจากลูกพลับที่ถึงกับพูดไม่ออกกับจำนวนเงินที่พ่อของเธอเล่นการพนันจนเป็นหนี้

เมื่อก่อนบ้านเธอมีฐานะพอมีพอกินเรียกได้ว่าไม่ลำบากอะไร แต่อยู่ ๆ มันก็เปลี่ยนไปเมื่อพ่อเธอติดการพนัน เงินเก็บที่เคยมีไว้ใช้ยามฉุกเฉินหมดไปกับการพนันของพ่อ แต่เท่านั้นไม่พอ เมื่อเสียขึ้นมาพ่อก็กลับมาเอาของมีค่าในบ้านทุกอย่างไปขายจนภายในบ้านว่างเปล่าไปหมดแล้ว

ตอนนี้นอกจากบ้านเธอแล้ว ก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่เธอยังมารับรู้ข่าวใหม่ที่ว่าต้องกลายเป็นลูกหนี้อีกเกือบสิบล้าน ถ้าเธอไม่มาที่นี่วันนี้เธอคงไม่รู้เลยสินะว่าตอนนี้เธอกำลังมีปัญหาที่ใหญ่แค่ไหนรออยู่

“เธอรู้ไหมว่าพ่อเธอเอาอะไรมาค้ำประกันไว้...”

นาวายังคงเอ่ยต่อ ยิ่งเขาได้เห็นสีหน้านิ่งอึ้งของหญิงสาวมันยิ่งทำให้เขารู้สึกชอบใจอย่างมาก

“บ้านที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้ไง”

“...”

เป็นอีกครั้งที่ลูกพลับแทบหมดแรงจะยืน บ้านที่เธอคิดว่าเป็นสมบัติสิ่งสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ มันก็ไม่เหลือแล้วอย่างนั้นเหรอ เธอกำลังจะไม่มีที่ซุกหัวนอนใช่ไหม

“หนี้ที่พ่อเธอติดฉันอยู่ตอนนี้มีค่ามากกว่าราคาบ้านที่เอามาวาง และที่สำคัญพ่อของเธอก็ไม่ได้ส่งดอกให้ฉันมาสามเดือนแล้วนะ”

นาวาเอ่ยขึ้นตามความจริง เขากำลังจะให้คนไปทวงหนี้อยู่พอดี แต่นายสมยศก็มายืมเขาเพิ่มก่อน ตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะให้และให้เวลานายสมยศไปหนึ่งอาทิตย์เพื่อหาเงินมาคืนดอกให้ของสามเดือนนี้ให้ทันไม่อย่างนั้นเขาก็จะยึดบ้านตามสิทธิ์ของเขา

แต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ ๆ เขาจะได้เจอกับของสวย ๆ งาม ๆ อย่างลูกสาวของนายสมยศที่เขาไม่เคยสนใจ เพราะได้ข่าวว่าเมียนายสมยศตายไปนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะมีลูกสาวโตและสวยขนาดนี้ ฉะนั้นเขาก็เลยใจดีให้นายสมยศยืมเงินอีกสักนิดหน่อยเพื่อแลกเปลี่ยนกับสาวน้อยตรงหน้าคนนี้

“เธอรู้ไหมว่าคนที่มันไม่ส่งดอกให้ฉันสามเดือนจะเจออะไร”

“อึก!”

เสียงกลืนน้ำลายลงคอระหงดังขึ้น ถึงเธอจะไม่รู้อะไรลึกเกี่ยวกับคนในวงการนี้ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะใสซื่อจนไม่รู้ว่าคนพวกนี้มักจะมีวิธีการจัดการยังไง

“ไม่ต้องกลัวฉันไม่ทำอะไรพ่อเธอแน่ ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ”

นาวาเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มร้ายกาจทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงความกังวลของหญิงสาวตรงหน้า

“ยะ...ยังไงคะ”

น้ำเสียงสั่นเครือของลูกพลับที่พยายามข่มความกลัวเอาไว้เอ่ยถามออกไป นั่นสร้างความพอใจให้กับนาวาอย่างมาก

“ไม่ยากเลย ถ้าเธออยากช่วยพ่อเธอให้ปลอดภัยล่ะก็...”

“...”

“เธอก็แค่มาเป็นหนูทดลองของฉัน”