ตอนที่ 6

“ว๊าย! คุณแทน...อย่านะ!”

ไอดลากรีดร้องตอนที่แทนเข้าไปกระชากแขนของหล่อนจนร่างน้อยเซเข้าไปในอ้อมกอดนั้น แทนเขย่าหญิงสาวไปมาด้วยความโกรธจัด

“ไอลดา...ฉันบอกแล้วยังไงล่ะว่าอย่าคิดหนี”

“ปล่อยฉันนะ! ใครจะอยู่เป็นตัวประกันให้คุณ ปล่อยฉัน!”

“พูดดี ๆ ไม่รู้จักฟัง ฉันจะทำให้เธอรู้ซะบ้างว่าเล่นกับนายหัวแทนแล้วมันจะเป็นยังไง!”

ว่าแล้วร่างบางก็ถูกกระชากไปตามแรงมือหนาหนัก แทนฉุดกระชากไอลดากลับไปที่กระท่อมท่ามกลางสายตาคนของเขาทั้งสามที่ยืนตะลึงมองจ้านายลากตัวหญิงสาวที่พวกเขาจับตัวมาอย่างไม่ปราณี เกียงชะเง้อมองตามนายหัวของเขาที่กำลังฉุดมือไอลดาซึ่งพยายามดิ้นสุดฤทธิ์แต่ทานแรงคนตัวใหญ่ไม่ได้ แทนดึงร่างบอบบางมาหยุดตรงหน้าไอ้เกียง ไอ้ฉิมและไอ้คง

“เฮ้ย! พวกมึงทั้งสามคนกลับไปที่พักกันให้หมด กูจะอยู่เฝ้าผู้หญิงคนนี้ที่นี่เอง”

“เอ้อ...”

“มึงมีอะไรอีกวะไอ้เกียง!”

แทนตวาดไอ้เกียงที่พยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ต้องรีบกลืนคำพูดกลับเข้าไปทันควัน

“มะ...ไม่มีอะไรครับ นายหัว”

“ถ้าไม่มีอะไรพวกมึงกลับไปเลย แล้วคอยเฝ้าอย่าให้ใครเข้ามาที่นี่ กูจะเฝ้าผู้หญิงคนนี้ หนอยแน่...บังอาจคิดหนี รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว”

แทนหันไปตวาดใส่ไอลดาก่อนจะฉุดร่างของเธอตัวปลิวตามเขาหายเข้าไปในกระท่อม ฉิมรีบสะกิดสหายทันที

“เฮ้ย...ไอ้เกียง เมื่อกี๊มึงจะพูดอะไรกับนายหัววะ”

“กูแค่จะบอกว่าวันนี้นายหัวต้องกลับบ้านในเมือง”

“วอนหาตีนแล้วมั้ยล่ะมึง” คงรีบเข้ามาสมทบ “มึงไม่เห็นหรือว่าตอนนี้หน้าสิ่วหน้าขวาน ท่าทางนายหัวจะโกรธจัดเลยนะนั่น มึงดูสิ...หน้าหล่อ ๆ กลายเป็นปิศาจไปแล้ว แล้วทำไมมึงต้องเตือนให้นายหัวกลับบ้านในเมืองด้วยวะ”

“กูไม่ได้เตือนเอง แต่คุณสารภี น้องสาวของนายหัวฝากคนขึ้นมาบอกที่เหมืองตั้งแต่เมื่อวานนี้ ก็นายหัวไม่กลับบ้านหลายอาทิตย์แล้ว”

เกียงกำลังพูดถึง สารภี น้องสาวบุญธรรมของแทนที่ทุกคนในที่นั้นรู้กันดีว่าชอบแสดงความเป็นห่วงพี่ชายมากเกินกว่าน้องสาวอยู่เสมอ และดูเหมือนแทนจะรู้เรื่องนี้ดี

“น้ำเชี่ยวมึงอย่าเอาเรือไปขวาง” ฉิมส่ายหน้า “กลับที่พักกันเหอะวะ ท่าทางนายหัวจะเอาจริง”

“นายหัวก็เอาจริงทุกเรื่องนั่นแหละ ถ้างั้นกูกลับก่อนดีกว่า”

“เออ...ขืนอยู่ได้ตายกันหมด”

ทั้งสามรีบออกห่างจากที่นั้นเพราะรู้ดีว่าถ้านายหัวเกิดไม่สบอารมณ์ขึ้นมาเมื่อไหร่อาจจะเดือดร้อนไปตาม ๆ กันได้

“โอ๊ย!”

ด้านในกระท่อมไอลดาถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อร่างของหล่อนถูกเหวี่ยงลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าบนพื้น ถึงจะเป็นพื้นไม้แต่มันก็แข็งพอดู