ตอนที่ 4

“เธอจะไปรู้อะไร ใช้ชีวิตสุขสบายอยู่เมืองนอกในเวลาที่คนอื่นต้องทุกข์แทบตาย เมื่อสองปีที่แล้วมีนายทุนจะมากว้านซื้อที่ดินทำเหมืองที่นี่เพื่อจะเอาไปทำรีสอร์ท พ่อกับแม่ฉันไม่ยอมขายก็เลยถูกฆาตกรรมให้ตายแบบไม่มีสาเหตุ ฉันสืบได้ทีหลังถึงรู้ว่าตัวการใหญ่คือนายบดินทร์ เนตรพิพิธ นักการเมืองที่ชอบทำตัวมีอิทธิพลล้นฟ้า พ่อของเธอไง!”

“ไม่จริง! พ่อฉันไม่ทำอะไรอย่างนั้น”

“เลิกเข้าข้างพ่อตัวเองซะที! เพราะฉันไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดมันได้ ฉะนั้นเธอนี่แหละที่ฉันจะเอาไว้ต่อรองกับคนเลวอย่างมัน!”

“แล้วคุณจะเอายังไงกับฉัน”

ไอลดาเสียงสั่นเครือ หล่อนกลัวจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว แทนเอียงคอและมองใบหน้าของไอลดา พอมองหล่อนชัด ๆ ถึงได้เห็นว่าลูกสาวของศัตรูหน้าตาดีไม่ใช่เล่น ไอลดาเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่หล่อนก็เป็นลูกของไอ้คนเลวนั่นอยู่ดี

“อยู่ที่นี่จนกว่าไอ้บดินทร์จะได้รับกรรมที่มันก่อเอาไว้”

“ห๊า! นี่คุณจะบอกฉันเหรอว่าจะกักตัวฉันไว้ที่นี่อีกนาน”

“ก็ถ้าพ่อเธอรู้ว่าลูกสาวหายไปมันก็ต้องส่งคนออกตามหา”

“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ ทำไมคุณไม่ไปคุยกับพ่อฉันด้วยตัวเองล่ะ”

“ให้มันฆ่าฉันง่าย ๆ น่ะสิไม่ว่า! เป็นลูกผู้มีอิทธิพลไม่น่าโง่ คิดเหรอว่าคนเลวอย่างพ่อเธอจะยอมรับความผิดของตัวเอง มันทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับกรรมที่มันก่อขึ้นมานั่นแหละ”

“คุณอยากได้อะไรล่ะ...ให้ฉันบอกพ่อฉันให้เอามั้ย ฉันไม่เอาความคุณหรอกนะ ฉันจะช่วยคุณเอง”

“คิดว่าฉันโง่รึไง ไอ้แผนที่จะล่อให้ฉันไปติดกับพ่อของเธอ”

“เปล่านะ” ไอลดาส่ายหน้า “ฉันแค่อยากช่วยคุณ แต่ปล่อยฉันไป อยากให้ฉันช่วยอะไรฉันช่วยได้หมดทุกอย่าง”

แทนกระชากไหล่บางจนร่างนั้นปะทะอกกว้างของเขาอีกหน

“อยากช่วยฉันมากหรือแม่สาวเมืองกรุง...ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยเป็นตัวประกันให้ฉันจนกว่าพ่อเธอจะมาหาเธอเจอที่นี่เป็นไง”