ถูกเมียไล่ออกจากห้องเพราะไก่ทอด

14.00 นาที

“สวัสดีค่ะอาจารย์มิ้ม”

“จ้า นั่งกันได้เลยนักศึกษาที่น่ารัก แล้วดูตาตื่นกันหรือยัง เรียนอะไรมาเขาถึงทำกับเด็กๆของครูแบบนี้ หึหึ”

“หึหึ ไม่ต้องสืบของจารย์แม่ชัวร์สภาพนี้”

ผมกอดอกแล้วก็มอง ปวส.1 ที่เดินเข้ามาในห้องแล้วพอเห็นสภาพก็รู้เลยอะว่ามาจากไหนก่อนไอ้พุจะตอบกลับมา

“ถูกต้องแล้วครับผม สมแล้วที่พี่โยเป็นศิษย์ของจารย์แม่”

“หึหึ ธรรมดาที่ไหนคนนั้นอะ”

“จารย์มิ้มขา อย่าโหดนะคะ”

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะตอบเด็กๆกลับไป

“จะพยายามนะคะ”

“งื้อออออ”

“มาเริ่มกันดีกว่า อาจารย์จะได้ปล่อยเร็วและจะได้ไม่มืดมาก”

“เย้ๆ เฮ้ยพวกมึงลุกเลย”

“มีพลังขึ้นมาเลยครับผม”

“หึหึ อะเปิดคอมฯกันเลยนะคะ วิชานี้อาจารย์จะให้เรานำเสนอชิ้นงานด้วยนะเพื่อฝึกการพูดและอธิบายงาน อาจารย์ขออธิบายรายวิชาก่อนนะคะ คะแนนมาเรียน 10 คะแนน คะแนนตัวงาน 50 คะแนน คะแนน การพรีเซ้นท์ 15 คะแนน คะแนนสอบ 25 คะแนน แล้วสอบเราจะสอบแบบไหนลองปรึกษากันนะคะ มีเป็นแบบอัตนัยและปรนัยให้ทุกคนปรึกษากันท้ายจะชั่วโมงบอกอาจารย์นะคะ ส่วนโปรแกรมที่เราจะใช้หลักๆในวิชานี้ จะเป็นโปรแกรมอิลลัสเตรเตอร์ (Ai) กับโปรแกรมอาฟเตอร์เอฟเฟกต์ (Ae) นะคะ”

“ค่ะอาจารย์/ครับอาจารย์”

“ส่วนวิชาของอาจารย์ไม่ต้องจดนะคะอาจารย์มีชีทให้ แล้วในตอนที่อาจารย์อธิบายมีใครจะไฮไลต์ข้อความสำคัญมาเอาปากกาไปได้เลย แต่ใช้เสร็จแล้วเอามาคืนอาจารย์ด้วยนะคะห้องอื่นจะได้ใช้ด้วย”

“อือหื้อ หนูอยากเรียนกับอาจารย์ทุกวิชาเลยอะค่ะ”

“หึหึ ยังไม่เริ่มเรียนเลยนะชมแล้วเหรอ เอาชีทส่งให้น้องหน่อย”

ผมเอาชีทกับยัยตัวแสบแล้วก็ลุกมายื่นให้รุ่นน้องส่งไปต่อๆกัน แล้วดูท่าทางเมียผมเนียบมากอยู่นะ อืม ลูกรักอาจารย์แม่ไม่เกินจริงถอดกันมาเป๊ะ แต่เป็นเวอร์ชั่นที่ดีละมุนขึ้นมาหน่อยไม่งั้นจากที่น้องหัวฟูอาจจะหัวขาดได้

“อะชีท”

“งื้อออ กูนอนหลับแล้วอะพี่โยมานั่งอยู่ด้วย”

“อิป่านเก็บค่ะอาการมึงอะ พี่โยมีแฟนแล้วมึงไม่เห็นสถานะพี่เค้าเหรอ เดี๋ยวแฟนเค้าก็ตบมึงหรอก”

“กูก็แค่ฟินปะ อะ เอาไป”

ฉันมองเด็กน้อยก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วก็เริ่มเปิดสไลด์ที่เตรียมไว้แล้วเริ่มอธิบายกับนักเรียนอีกรอบโดยใช้ไมค์ที่พี่กอล์ฟเอามาให้นั่นแหละไม่งั้นเสียงไม่ไหวเด็กแต่ละห้องเยอะมากนี่ขนาดแบ่งเป็นชั้นละสองห้องนะ

“อะ อันแรกนะคะ อาจารย์จะให้เราหาผลิตภัณฑ์หรือสินค้าที่เราสนใจมาหนึ่งอย่างเพื่อเอามาเป็นกรณีศึกษาและใช้ผลิตภัณฑ์นี้ยันจบเทอมนะคะ ใครได้แล้วลุกมาเขียนบนกระดานหน้าห้องเพื่อนจะได้รู้และจะได้ไม่ซ้ำกัน อาจารย์ให้เวลา 20 นาที ในการหานะคะ”

“ค่ะ”

“อันนี้ทำเอง”

ผมถามยัยตัวแสบที่กำลังเลื่อนดูสไลด์ของตัวเองหลายไฟล์ที่ทำมาเป็นสัปดาห์พร้อมหมดแล้ว พอเห็นตรงแพ็คเกจของผลิตภัณฑ์เลยถามขึ้นมา

“ใช่”

“อืม สนใจมาช่วยงานผัวที่ร้านบ้างไหมครับ”

“หึหึ ค่าตัวฉันแพงนะ”

ฉันหันมาบอกเขาพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆเพราะพวกแพ็คเกจหรือการออกแบบชิ้นงานต่างๆนี้ฝีมือฉันก็พอได้เพราะชอบแล้วก็ถนัด แต่ไม่ค่อยชอบตัดต่อหนังหรือภาพยนตร์เท่าไหร่ถ้าทำคลิปสั้นๆก็พอทำได้ แต่ถ้าทำจริงจังแบบครึ่งชั่วโมงขึ้นไปก็ไม่ไหว

“พร้อมสู้นะ หึหึ”

ผมบอกยัยตัวแสบเพราะงานดูเนียบแล้วก็สวย การใช้สีที่ดูแล้วไม่ตีกัน การจัดวางอะไรต่างๆ พอเห็นงานแล้วก็ไม่แปลกใจว่าทำไมอาจารย์แม่ถึงรับไวขนาดนี้

“ได้ผลิตภัณฑ์กันหรือยังเอ่ย”

“ได้แล้วค่ะ”

“โอเคเริ่มเขียนเลยค่ะ”

ฉันลุกขึ้นยืนและมองไปที่กระดานว่าแต่ละคนเลือกอะไรกันบ้าง พอเขียนกันเสร็จก็เลยหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเอาไว้ เพราะเดี๋ยวจะส่งเข้ากลุ่มไลน์

“เดี๋ยวอาจารย์จะสร้างกลุ่มไลน์เอาไว้นะคะ ใครจะเปลี่ยนอะไรสามารถไลน์บอกได้ อ๋อ อาจารย์ลืมบอก วิชาอาจารย์ขาดได้สูงสุด 4 ครั้ง แล้วสายสามครั้งเท่ากับขาดหนึ่งครั้ง ส่วนใครที่มีธุระหรือจะลาสามารถบอกในกลุ่มได้เลย ส่วนงานอาจารย์จะสร้างคลาสรูมไว้แล้วทุกครั้งที่ทำงานเสร็จอัพงานไปเก็บไว้อาจารย์จะสร้างช่องทางการส่งไว้ให้เราจะไม่เก็บงานไว้ในคอมนะคะ”

“ค่ะ/ครับ”

“โอเคค่ะ งั้นเรามาดูงานครั้งที่หนึ่งนะคะเราจะทำงานพร้อมกันและนำเสนอไปเรื่อยๆเพื่อจะได้เสร็จพร้อมกันไม่มีใครขาดอะไรตรงไหน อันแรกเราจะมาวิเคราะห์ SWOT หรือ การวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและศักยภาพ SWOT เป็นเครื่องมือในการประเมินสถานการณ์สำหรับการประกอบธุรกิจ ช่วยให้ผู้บริหารรู้ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนจากสภาพแวดล้อมภายในมองเห็นโอกาสและอุปสรรคจากสภาพแวดล้อมภายนอกและผลกระทบต่อการประกอบธุรกิจ อันนี้เป็นตัวอย่างของการวิเคราะห์นะคะ เราจะมาเริ่มที่จุดแข็งกันก่อน”

ฉันอธิบายเรื่องเนื้อหาไปสักพักก็หันมาบอกนักศึกษาที่ตอนนี้ทุกคนเงียบหมดแล้วก็ตั้งใจไฮไลต์ชีทกันเป็นอย่างมาก หื้ม เป็นปลื้ม พออธิบายเสร็จก็เริ่มสั่งงานชิ้นแรก

“ค่ะ ก่อนที่เราจะไปกันต่อทุกคนมีผลิตภัณฑ์อยู่ในมือแล้วอาจารย์ให้ทุกคนทำสไลด์เพื่อนำเสนอนะคะ หัวข้อคือ วิเคราะห์ SWOT ของผลิตภัณฑ์ กรณีศึกษาคือ.. ก็ใส่ชื่อผลิตภัณฑ์ของเราไป การให้คะแนนก็จะให้การออกแบบสไลด์ ข้อมูลที่นักศึกษาวิเคราะห์และการนำเสนอนะคะ วันนี้ทำงานและอาทิตย์หน้านำเสนอโดยเรียงตามเลขที่และเราจะมาต่อในชิ้นงานต่อไป โอเคไหมคะ”

“โอเคค่ะ อาจารย์มิ้มคะ”

“คะ”

“ถ้าหนูวิเคราะห์ข้อมูลแล้วเอาไปให้อาจารย์ดูก่อนได้ไหมคะว่าข้อมูลหนูถูกต้องไหม”

ฉันมองนาฬิกาตอนนี้ก็สี่โมงแล้วมันจะได้เป็นบางคนแล้วบางคนก็จะไม่ได้แล้วอีกอย่างก็อยากจะดูว่าใครเข้าใจหรือไม่เข้าใจตรงไหน

“อืม อาจารย์จะดูตอนนำเสนอทีเดียวนะคะแล้วไม่ต้องกลัวค่ะว่าจะตัดคะแนนเยอะการส่งงานตรงเวลาอาจารย์บวกคะแนนให้อยู่แล้ว อาจารย์อยากให้เราลองวิเคราะห์แล้วคิดว่าอาจารย์เป็นลูกค้าเนาะ ถ้ามีตรงไหนที่สะดุดอาจารย์จะช่วยอธิบายเพิ่มและช่วยปรับแก้ ไม่ต้องห่วงนะคะอาจารย์เปย์คะแนน”

“เย้ ดีนะมาเจอวิชาของอาจารย์มิ้มเป็นวิชาสุดท้ายหัวพวกหนูเลยเริ่มหายฟู”

“หึหึ อ๋อ แล้วที่สำคัญทำงานแล้วเซฟด้วยนะคะ เมื่อเซฟแล้วควรกดอะไรไปด้วยคะ”

“Ctrl+S ค่ะ!! /ครับ!!”

“หึหึ เสียงดังฟังชัดแสดงว่าเสียน้ำตามาบ่อย”

“เมื่อกี้เลยค่ะ”

“หึหึ งั้นทำงานกันนะคะอาจารย์จะสร้างช่องทางการส่งงานไว้ให้ในคลาสแล้วพอใกล้จะหมดชั่วโมงทุกคนอัพไว้ถ้าไม่เสร็จจะได้เอาไปโหลดแล้วทำต่อที่บ้าน แล้วการนำเสนอชิ้นงานเราจะเปิดสไลด์ในคลาสรูมและปิดเสียงใช้ไมค์และนำเสนอหน้าห้องนะคะจะได้ไม่เสียเวลาและไปได้เร็ว พอถึงเลขที่ตัวเองทุกคนก็เปิดสไลด์ได้เลยถ้าใครไม่สะดวกส่งงานให้เพื่อนหรือส่งมาในกลุ่มไลน์ได้ค่ะใช้เครื่องอาจารย์นำเสนอ แล้วถ้าใครไม่ส่งเราตกลงกันก่อนนะคะ ถ้าไม่ส่งไม่นำเสนอช่องงานนี้จะ 0 ทันที แล้วเมื่องานครบและมีเวลาอาจารย์ถึงจะมาเก็บคนที่ตกหล่นถ้าไม่มีก็คือ 0 เพราะฉะนั้นเราไปด้วยกันทุกอาทิตย์นะคะอาจารย์จะค่อยๆไป”

“ค่ะอาจารย์!!/ครับอาจารย์!!”

“โอเค อันนี้เป็นคิวอาร์โค้ดของกลุ่มไลน์แล้วก็รหัสของคลาสรูมนะคะ แล้วตอนนี้ใครจะไปเข้าห้องน้ำ ซื้อขนม จะไปกินข้าวหรือจะเปิดเพลงได้เต็มที่นะคะ แต่ห้ามออกข้างนอกแล้วรีบไปรีบมาทำงานโอเค้ ถ้าฝ่าฝืนเราจะมาเรียนแบบเต็มชั่วโมงกัน”

“อือหื้อ รับทราบค่ะ!! ห้องหนูสัญญาจะไม่เกเรค่ะ!!”

“หึหึ ดีมากค่ะ งั้นเริ่มทำงานกันนะคะใครมีอะไรเดินมาหาอาจารย์ที่โต๊ะนะ”

“ค่ะ”

ฉันบอกนักศึกษาบางคนก็ทำงาน บางคนก็เปิดเพลงฟังไปด้วยแต่เสียงไม่ได้ดังมากแล้วบางคนก็เดินไปข้างนอกจนตอนนี้ในห้องเหลืออยู่ไม่กี่คน

“มิ้ม”

“ว่า”

ผมใช้มือบีบแขนยัยตัวแสบก่อนจะบอกยัยตัวแสบออกไป

“ง่วงนอน”

“นายก็กลับไปนอน อย่าจะทำงาน”

ฉันบอกคนตัวสูงที่ใช้มือบีบต้นแขนของฉันแล้วเหมือนเด็กงอแงที่ไม่ได้กินขนมอะ ฉันใช้มือจับแขนเขาออกแล้วก็หันมาเขียนใบเช็คชื่อต่อ แล้วก็สมุดเก็บคะแนนที่ทำไว้

“หึหึ แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยเด็กกลับ”

“17.30 น.”

“หิว”

ผมบอกยัยตัวแสบเพราะตอนนี้ก็รู้สึกหิวขึ้นมาสักพักก็ได้ยินเสียงเมียที่สวนกลับมาอย่างเร็ว

“นายก็ไปหาอะไรกินสิ”

“งั้นไปด้วยกัน”

“ไม่”

“งั้นไปคนเดียวก็ได้”

“เชิญ”

ฉันหันมาบอกคนตัวสูงถ้าหิวก็ไปหาอะไรกินปะ นี่มานั่งหน้างอเหมือนเด็ก พอพูดเสร็จเขาก็ลุกแล้วก็เดินออกไปฉันก็ทำงานต่อจนตอนนี้ 17.20 นาที แล้วเลยเรียกเด็กๆ

“นักศึกษาคะ อัพงานไว้ทางคลาสรูมเลยนะ แล้วสรุปเราจะสอบแบบไหนกันอาจารย์จะได้จดไว้”

“สอบแบบ อือหื้ออ พี่โยฆ่าพวกหนูเถอะแล้วพี่เหมาเขามาถูกไหมมันเยอะมากอะ”

ผมเดินถือถุงไก่ทอดเข้ามาเสียงน้องไม่เท่าไหร่เสียงเมียนี่โหดมาแต่ไกล

“หยุด!! และออกไปอยู่ข้างนอกก่อนคุยกับศึกษาอยู่ ด่วนๆ!!”

ฉันบอกคนตัวสูงแล้วตอนนี้เด็กทุกคนที่ก็เริ่มจะหิวข้าวกันแล้วก็หันไปสนใจไก่ที่คนตัวสูงถือเข้ามาฉันเลยบอกให้เขาออกไปข้างนอก

“ก็ซื้อมาฝากน้องด้วยนะ”

“คุยกับนักศึกษาอยู่! ข้างนอก!”

ผมถอยออกมานั่งรออยู่ตรงระเบียงข้างนอกแล้วยัยตัวแสบก็คุยกับน้องต่อ

“นี่กูถูกเมียไล่ออกจากห้องเพราะไก่ทอด ไอ้สัสเอ๊ย ไปพูดกับใครๆจะเชื่อ”

“ทุกคนคะเรามาต่อเรื่องของเรา สอบแบบไหนคะ”

“อัตนัยค่ะ!!”

“โอเคค่ะ อัพงานเสร็จแล้วอาทิตย์หน้าเตรียมพรีเซ้นท์นะคะ ส่วนสไลด์หลังการนำเสนอถ้าใครไม่มีแก้อัพส่งไว้ทางคลาสรูมด้วยนะคะ เราจะได้มีหลักฐานว่างานชิ้นนี้เราส่งแล้ว ส่วนวันนี้ใครเสร็จแล้วก็ปิดคอมฯได้ค่ะ”

“เย้ๆ”

“งื้อออ อาจารย์มิ้มใจดีมาก”

ฉันยิ้มก่อนจะมองไปที่คนตัวสูงที่เขานั่งมองเข้ามาแบบนิ่งเห็นแล้วก็อยากจะหัวเราะอะ เลยพยักหน้าให้เขาเข้ามา

“ไปไอ้ไก่เมียกูให้เข้าห้องละ อะเด็กๆ พี่ซื้อไก่มาฝาก กินก่อนกลับบ้าน”

“อือหื้ออออ สมแล้วที่พี่โยเป็นสปอนเซอร์ของสาขา สนใจเรียนกับพวกหนูอีกสักปีไหมคะ”

“หึหึ ไม่โว้ย พี่จะรีบจบไปขอเมียแต่งงาน แล้วใครไม่ไปช่วยงานนะจะให้ไก่ลงโทษอย่างหนัก”

“อือหื้ออ ตอนแรกก็จะนอนสบายหรอก แต่ตอนนี้เหมือนอกหักอะ แล้วแฟนพี่โยเป็นใครเหรอรุ่นเดียวกัน”

“เออใช่ๆ ใครเหรอพี่โย หนูเห็นแต่พี่ขึ้นสถานะว่ามีแฟนแล้ว”

“ถามเยอะพวกเราอะ กินไปเลยจะไปนั่งกินแล้วตอนนี้ยังไม่เปิดตัวเพราะเปิดไม่ได้ แต่ถ้าเปิดตัวก็อ๋อเองแหละ”

“งั้นหนูว่าใช่ ใช่ไหม”

“จริงปะ งื้ออ ใช่ไหม”

“ห๊ะ จริงเหรอพี่โย”

ผมมองรุ่นน้องที่ชี้ไปทางยัยตัวแสบที่กำลังเก็บของอยู่ที่โต๊ะเลยยิ้มแล้วตอบกลับไป

“ใช่”

“งื้อออ ผมอกหัก”

“เออ อะไรพี่โย”

“ตายๆ กูจะตายไปพร้อมไก่ กูว่าแล้วปกติเห็นพี่โยที่ไหนได้ยินแต่ชื่อพร้อมกับเงินที่สนับสนุนกิจกรรมต่างๆ”

“หึหึ กินกันไปเลยจะได้รีบกลับเดี๋ยวมืดแล้วพี่โดนดุอีก”

“คริคริ ขอบคุณสำหรับไก่ด้วยจ่ะ”

“หึหึ แววพี่โยแววกลัวเมียนี่ออกแต่ไกลเลยเนาะ”

ฉันเก็บของพวกปากกาใส่กระเป๋าแล้วก็ไอแพดสมุดเช็คชื่อต่างๆลงในกระเป๋าผ้าก่อนจะได้ยินคนตัวสูงถามขึ้นมา

“กินก่อนหรือกลับบ้าน”

“อยากกลับบ้านอะ แต่นักเรียนกินไก่กันอยู่”

ผมหันไปมองรุ่นน้องที่ยืนล้อมวงกินไก่กันอยู่เลยหันมาบอกยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

“งั้นเราก็กลับสิ ปกติปล่อยแล้วอาจารย์ก็ไปนะ”

“แต่ต้องล็อกห้อง”

ฉันชูกุญแจให้คนตัวสูงดูเพราะมันเป็นห้องคอมพิวเตอร์ที่เอาไว้ใช้เลยต้องล็อกแล้วอาจารย์แม่ก็ให้กุญแจมาแล้วเรียบร้อย

“งั้นก็นั่งกินก่อน กลับบ้านจะได้อาบน้ำเลยซื้อข้าวยำไก่แซ่บมาด้วย นั่งกินเลยจะหกโมงละ”

“อือ”

ผมแกะกล่องข้าวที่อยู่ถุงไก่ทอดวางให้ยัยตัวแสบที่อยู่ข้างๆแล้วก็เทไก่ของอีกกล่องหนึ่งไปให้

“แล้วเทมาทำไม”

“มันน้อยไง ซื้อมาตั้ง 4 ชุด กินไปเลย ทาร์ตไข่ก็ซื้อมาเยอะ ไก่ทอดอีกตั้งสองชุด”

ฉันมองคนตัวสูงที่แกะนู่นเปิดนี่เลยหัวเราะออกมาแล้วถามเขาออกไป

“นายหิว”

“มาก ไปรอไก่เกือบจะหักคอพนักงานละ”

“หึหึ อยากกินแตงโมปั่น”

ผมกำลังจะตักข้าวเข้าปากหันมามองเมียตัวเองนิ่งๆอีกรอบแล้วถามกลับไป

“อะไรนะ”

“อยากกินแตงโมปั่น”

“มีไก่ทอดจะกินแตงโม แป๊บซี่ก็มีไม่ชอบ”

“หึหึ ใช่ ก็มันอยากกินอะ”

ฉันหัวเราะก่อนจะบอกคนตัวสูงออกไปถ้าได้กินคงจะสดชื่นมากอะสักพักเขาก็เลยตอบกลับมา

“อืม เดี๋ยวพาไปโต้รุ่ง”

“พรุ่งนี้ฉันทำงาน”

“เออวะ เออน่าเดี๋ยวพาไปหาที่ซื้อ ของแค่นี้ถ้าไม่มีเดี๋ยวจะปั่นให้กินเอง”

“นายทำเป็น”

“ยูทูปดิ”

“หึหึ เครื่องปั่นระเบิดไม่เอานะ”

ผมมองยัยตัวแสบก่อนจะใช้มือบีบแก้มเมียเบาๆก่อนจะถามออกไป

“เหรออ นี่ใคร”

“เอ้า จำตัวเองไม่ได้แล้ว”

“หึ จำได้สิ ผัวเธอไง”

“ไอ้บ้า งื้ออ กินดีๆ”

ฉันตีแขนคนตัวสูงเบาๆแล้วเขาก็หัวเราะออกมาแล้วก็คือไก่ทอดสิ กินอีกสิ พอนั่งกินไปสักพักก็ได้ยินเสียงนักศึกษาเรียกขึ้นมา

“อาจารย์มิ้มขา”

“คะ”

“พวกหนูกลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”

“จ้า กลับบ้านดูรอบข้างด้วยนะ”

“รับทราบจ้า ไปนะคะพี่โย”

“สวัสดีครับอาจารย์มิ้ม สวัสดีครับพี่โย”

“อือ”

ผมเงยหน้าขึ้นมามองรุ่นน้องแล้วก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมุมปากให้

“จ้า หึหึ เลอะหมดแล้วน่ะ”

ฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกินน้ำเพราะอิ่มแล้วสักพักคนตัวสูงก็โน้มหน้ามาหอมที่แก้มแรงๆ

ฟอดดด!!

“ขอบคุณครับผม”

“นิสัย รีบกินเลยจะไปสแกนนิ้ว เดี๋ยวผู้อำนวยการจะงงว่าครูใหม่ทำไมสอนเด็กขยันขนาดนี้”

“หึหึ เขาต้องภูมิใจอะ ตารางเลิกหกโมงครูไปสแกนนิ้วทุ่มหนึ่ง”

“แล้วก็เชิญฉันออกเพราะเด็กเครียดเกินไป”

“หึึหึ ถ้าเรียนกับเธอเครียดเจออาจารย์แม่ไม่หัวระเบิดเลยเหรอ นั่นอะตัวตึงของสาขาของจริงเลยนะ ใครก็เอาไม่ลงไฟว้หมดกับครูช่างก็จัดมาแล้ว”

“หึหึ จะฟ้องอาจารย์แม่”

“พอเถอะ ถ้าเขาพกเธอติดตัวได้พกเธอไปละ เห่อจัดเลยคนนี้”

ผมนั่งกินข้าวกันอยู่สักพักก็ล็อกห้องแล้วพอก็พากันเดินมาที่รถพอพายัยตัวแสบสแกนลายนิ้วมือเสร็จก็พามาซื้อน้ำปั่นร้านตรงข้ามกับตลาด

“อือหื้อ นักเรียนเยอะอะ”

ฉันมองไปที่ร้านแล้วมีแต่นักเรียนที่มานั่งกินกันเป็นกลุ่มบ้างมากับเพื่อนบ้างถ้าลงไปพร้อมกันไม่ต้องสืบเลย

“งั้นรออยู่นี่เดี๋ยวไปซื้อให้ล็อกรถไว้ด้วยถ้ามาค่อยปลดล็อก แตงโมปั่นใช่ไหม”

“อือ”

ผมเดินลงมาแล้วก็สั่งน้ำแตงโมปั่นไปสองแก้วแล้วก็ไม่ได้ยิ้มให้ใครหรอกนะเพราะไม่ใช่รุ่นน้องในสาขาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูในกลุ่มไลน์ตัวเองเพราะลูกน้องจะอัพเดทตลอดว่างานอะไรเสร็จแล้ว พอดูไปสักพักแม่ค้าก็เรียกผมเลยจ่ายเงินแล้วเดินมาที่รถแล้วก็ส่งน้ำให้ยัยตัวแสบ

“มึง เขาบอกว่าพี่โยคนเมื่อกี้คบกับอาจารย์มิ้มจริงปะวะ เห็นเพื่อนกูบอกวันนั้นมันนั่งกินข้าวที่ศูนย์อาหาร”

“กูว่าใช่เพราะอิฝ้ายอะบ้านมันอยู่ในซอยเดียวกับบ้านพี่เข้าห่างกันไม่กี่หลังเห็นออกมาด้วยกัน ใช่ปะอิฝ้าย”

“ใช่ เมื่อคืนกูกลับจากผับเห็นพี่โยเข้าบ้านจารย์มิ้มแล้วจารย์มิ้มอยู่ในชุดนอนอะจะเป็นอะไรได้นอกจากผัวเมีย”

“อือหื้ออ แรงมาก”

“แต่อาจารย์คนใหม่เพิ่งมานะ”

“คบกันก่อนแล้วแหละมั้ง”

“แล้วกูเชื่อจารย์มิ้มอะอยู่ในรถชัวร์ไม่งั้นจะซื้อทำไมสองแก้ว”

“เออ พรุ่งนี้ต้องกระจายข่าว”

“เริ่ดมาก”

“งื้อออ อยากจะนอนเลยอะแต่ทำไม่ได้”

ฉันเข้ามาในบ้านก่อนจะนั่งบนโซฟาตัวนุ่มๆในบ้าน

“หึหึ ก็ไปอาบน้ำนอนสิ”

“ยังไม่ได้แพ็คของให้ลูกค้าเลยอะแต่ไม่ไหวแล้ว”

ผมเดินมาก่อนจะใช้นิ้วเปิดเปลือกตาของยัยตัวแสบแล้วพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“หึหึ ไปอาบน้ำเลยค่อยแพ็คพรุ่งนี้ เดี๋ยวมานะไปยกคอมฯบ้านนู้นมาก่อนจะทำงาน”

“อือ”

ฉันพยักหน้าก่อนจะพากันเดินขึ้นมาอาบน้ำโดยที่ตอนนี้เขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะมุมห้องที่ฉันซื้อไว้นั่นแหละเลยเดินมาอยู่ข้างหลังเขาแล้วก็ดู

“หึหึ แล้วไม่ไปนอน”

ผมหันมามองยัยตัวแสบก่อนจะใช้มือจับแขนทั้งสองข้างของยัยตัวแสบมาโอบคอผมไว้แล้วก็กลับมาปรับแก้งานของลูกน้องในบางส่วนต่อ

“แก้งานเหรอ”

ฉันถามคนตัวสูงที่ย่อขยายแล้วก็ปรับแก้สีแล้วก็ลายเส้นในบางส่วน

“อือ ลูกน้องมันทำเลยเอาตรวจก่อนจะสั่งพิมพ์เพราะไม่งั้นเสียหายอีก แต่มันก็ไม่ได้เยอะมากหรอกนิดหน่อยแล้วมีแต่พนักงานผู้ชายบางทีพิมพ์ผิดบ้างอะไรบ้าง”

“ไม่มีผู้หญิงเลย”

“ไม่ รับแต่ผู้ชายเพราะที่ร้านรับออกแบบ ผลิต แล้วก็ติดตั้ง พนักงานผู้ชายจะได้ไม่ต้องห่วงมาก นอกจากพวกสติ๊กเกอร์ลายรถแล้วยังมีพวกป้ายต่างๆด้วย”

“อ๋อ”

“เดี๋ยวหยุดนี้จะพาไปดู”

“แล้วไม่ไปอาบน้ำแล้วค่อยมานั่งทำต่อละ”

“อืม งั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน ไปนอนได้แล้วตาจะไม่ลืมอยู่แล้ว หึหึ”

ผมลุกขึ้นก่อนจะกอดยัยตัวแสบไว้แน่นๆพร้อมกับใช้มือลูบที่หลังเบาๆ

“อือ งั้นนอนแล้วนะ”

ฉันเงยหน้าบอกคนตัวสูงเพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปสอนอีกเขาพยักหน้าก่อนจะหอมแก้มฉันเบาๆสองที

ฟอด ฟอด

“ฝันดีครับผม”

“แล้วอย่านอนดึกละ”

“หึหึ โอเค หอมคืนด้วยจะได้มีแรงทำงาน”

ผมบอกยัยตัวแสบก่อนจะโน้มหน้าลงมาหาแล้วยัยตัวแสบก็หอมแก้มผมสองทีเหมือนกัน

ฟอด ฟอด

“งั้นไปอาบน้ำก่อน”

“เค”

ฉันพยักหน้าบอกเขาแล้วก็ขึ้นมานอนพอนอนได้แป๊บเดียวเท่านั้นแหละสติดับไปเลย