Ep1

อนุภรรยานายมาเฟีย Ep.1

เนื้อหาและคำหยาบคาย ท่านใดที่ไม่ชอบ สามารถผ่านนะคะ

Talk : นาเดียร์

วันนี้เป็นวันปิดเทอมของมหาลัยวันแรก เทอมหน้าเราก็ต้องหาที่ฝึกงานแล้ว จะได้เรียนจบสักที นุ๊กบอกให้เราไปฝึกงานที่บริษัทของบ้านนุ๊ก แต่เรายังไม่ตอบตกลงเพราะอยากลองหาเองดูก่อน วันนี้เราก็ตื่นมาช่วยป้าเตรียมของขายปกติ ที่ไม่ปกติคือป้าเรานี่แหละแทนที่จะดีใจที่มีคนช่วย แต่กลับอยากให้เราอยู่เฉยๆไม่อยากให้ทำ

ป้า : เดียร์วันหยุดวันแรกก็ไปพักผ่อนเถอะลูกเดี๋ยวป้าทำเอง นี่ก็เสร็จจะหมดแล้วไม่มีอะไรแล้วลูก ไปพักผ่อนเถอะเอาไว้อยากช่วยพรุ่งนี้ค่อยมาช่วยป้า

เรา : ให้หนูช่วยเถอะค่ะป้า หนูนอนอิ่มแล้ว เดี๋ยวช่วงเที่ยงคนเยอะเผื่อจะได้ช่วยเสิร์ฟจะได้ไวขึ้น

…พูดพร้อมกอดป้าเอวป้าอ้อนๆ ป้าก็ยิ้มให้เราปกติ แล้วพยักหน้าเบาๆ …

ป้า : อยากช่วยก็ไปเช็ดโต๊ะโน่น แล้วมาช่วยป้าล้างผักต่อ ช่วงเช้าคนสั่งกับข้าวไปกินที่ทำงานเยอะกันเยอะ เดี๋ยวมาคอยจดออเดอร์ให้ป้าก็ได้

เรา : ได้เลยค่า รับทราบครับผม

“”ป้าครับเอาเหมือนเดิม ครับ เพิ่มเป็นอย่างละ 2 นะครับ””

ป้า : ได้เลยมาร์ค นั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวป้าทำให้ วันนี้ทำไมสั่งเยอะจังล่ะ

มาร์ค : วันนี้เพื่อนมากินข้าวเที่ยงด้วยครับ กลัวไม่พอ วันนี้มีผู้ช่วยด้วยหรอป้า ขายดีแย่เลยแบบนี้ ผู้ช่วยสวยขนาดนี้ ใช่ไหมพี่เดียร์

เรา :วันนี้พูดดีเดี๋ยวแถมให้กินไม่หมดเลย

มาร์ค : แบบนี้น่ามาชมทุกวันเลยแห๊ะ

ป้า : อะเลิกเล่นกันก่อน เดียร์ มารอมัดปากถุงแกงให้ป้าเร็ว

เราช่วยป้าทำโน่นทำ นี่เดินเสิร์ฟ เก็บโต๊ะ จดออเดอร์ คิดตังค์ จนเกือบเที่ยงคนก็เริ่มทยอยมาทางข้าวกลางวัน มีลูกค้ากลุ่มนึงค่อนข้างจะมีฐานะ แม่แปลกมาทานอาหารตามสั่ง ในกลุ่มจะมีผู้ชาย 3 ผู้หญิง 1 คน หุ่นนี่ดีมาก นมแทบจะล้นชุดเดรสออกมาแล้ว พอเค้าเดินเข้ามาเราก็ไปรับออเดอร์ปกติ โดยมีสายตาผู้หญิงคนนั้นมองตั้งแต่หัวจดเท้าเราแหละ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง…..

J :เฟียสคะ ร้านอาหารเยอะแยะ ทำไมเราต้องมากินร้านนี้คะ เล็กก็เล็ก แถมร้อนอีกต่างหาก นี่เฟียสมากินข้าว หรือมาดูอะไรกันแน่คะ

� : นี่พู่มีให้กินก็กินไปเถอะ ผมบอกคุณแล้วนะว่าผมมาทำงาน ไม่มีร้านอาหารหรูๆอะไรให้คุณกินหรอก ถ้าคุณอยากกินก็ให้ลุงดำพาไปซื้อ ส่วนผมจะทานอยู่นี่เพราะผมมีงานต้องกลับไปทำ

J : ก็ให้จริงเถอะค่ะ ว่ามาทานข้าว ไม่ใช่มาหาอะไรทานไม่เลือก พู่ไปรอบนรถนะคะ ร้อนค่ะ

พูดพร้อมเดินชนเราออกจากร้านไป ดูก็รู้ว่าตั้งใจชน แล้วก็ตั้งใจจะแซะเรา ผ็ดีบางคนนี่ก็แปลกเนาะ กัดไม่เลือกจริงๆ

� : ผมขอโทษด้วยนะครับ ยืนรอนานเลย พวกมึงเอาไรหรือให้กูสั่งให้

� : มึงสั่งเลย พวกกูกินไรก็ได้

� : งั้นเอาต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดกระเพาทะเล แกงเทโพ ผัดขี้เมา ข้าวเปล่า 3แล้วก็ขอเป็นน้ำเปล่าขวดใหญ่ครับ

เรา : ได้ค่ะ สักครู่นะคะ

เราเดินเอาออเดอร์มาให้ป้าแล้วเดินไปหยิบน้ำไปเสิร์ฟ เอาจริงๆทำงานไม่เหนื่อยหรอก แต่เจอคนแบบยัยคุณหนูเมื่อกี้นี้ประสาทจะกินตาย เรากลับมาช่วยป้าในครัวต่อ วันนี้คนไม่ค่อยเยอะหรอก ส่วนมากถ้าเป็นลูกค้าประจำ เค้าก็จะบริการตัวเองตักน้ำกันเอง เดินมารับข้าวกันเอง

ป้า : ทำไมหน้ายู่แบบนั้นล่ะลูกเหนื่อยหรอ เหนื่อยก็ไปพักเลยเดี๋ยวป้าจัดการเอง

เรา : ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ปวดหัวกับลูกคุณหนูเมื่อกี้มากกว่า ยังไม่ทำไรให้เลย อยู่ๆก็มาแซะกันซะงั้นแหละ

ป้า : เอาน่ะลูกปล่อยเค้าเหอะ เราทำหน้าที่ตัวเองให้ดีก็พออย่าไปใส่ใจกับคำคนเลยลูก เอาอาหารไปเสิร์ฟไป เดี๋ยวลูกค้ารอ

เรารับอาหารจากป้าแล้วเดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะยัยคุณหนูนั่น ตอนแรกไปรอรถ แต่ตอนนี้กลับมานั่งเป็นเจ้าที่อยู่ที่โต๊ะ เราเสิร์ฟอาหารแล้วเดินมาคิดเงินโต๊ะอื่นต่อ พอโต๊ะนั้นลุกเท่านั้นแหละ สบายใจที่สุดไม่ต้องมาคอยหลบสายตายัยนั่น น่าปวดหัว หลังจากโต๊ะนั้นลุกเราก็ขอป้าขึ้นมาเอนหลังบนห้องเดี๋ยวลงไปช่วยต่อ เพราะช่วงบ่ายคนเริ่มน้อยแล้ว

เราขึ้นมานอนบนห้องแล้วนอนเล่นโทรศัพท์ เลื่อนดูโน่นดูนี่ จนมีสายจากนุ๊กเข้ามา

ครื่ดดดด ครื่ดดดด ครื่ดดดด (เสียงโทรศัพท์)

เรา : ฮัลโหล นุ๊กว่าไงมึง

นุ๊ก : คืนนี้มึงออกมาเที่ยวเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ กูเบื่อๆอะ

เรา : คืนนี้หรอ ได้ๆ เดี๋ยวกูบอกป้าก่อนนะ

นุ๊ก : เครมึง เดี๋ยว 1 ทุ่มกูเข้าไปรับ แต่งตัวรอเลย เอาแบบแซ่บๆนะ ไม่ใช่เสล่อแต่งตัวเรียบร้อยมานะ

เรา : ก็กูขี้เกียจแต่งตัวมึงก็รู้แหม่

นุ๊ก : แต่คืนนี้มึงห้ามขี้เกียจ โอเคนะตามนี้ กูนอนต่อละ

เรายังไม่ทันได้พูดอะไร นุ๊กมันก็วางไปละ ถ้าพูดกันจริงๆ นุ๊กมันก็น่ารักแหละ ถึงบางทีมันจะดูคุณหนูไปหน่อย แต่มันก็ไม่เคยปล่อยให้เราไปไหนกะมันแล้วดูเป็นป้า ถึงแม้มันจะมาหาเราแค่ตอนเพื่อนคนอื่นไม่ว่างก็เถอะ แต่มันก็ไม่เคยพูดหรือดูถูกเรา ไม่เคยสร้างปัญหา หรือทวงบุญคุณต่างๆกับเรา แค่นี้เราก็ดีใจแล้ว เราลุกไปหาป้าเพื่อที่จะบอกเรื่องที่นุ๊กชวนไปเที่ยวคืนนี้ ป้าเราเค้าไม่ขัดหรอก เค้าจะคอยห่วงห่างๆมากกว่า เพราะเค้าบอกว่าเราโตแล้ว อยากให้เรามีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ใช่คอยอยู่ในกรอบที่ป้าตีไว้ แต่ขอแค่ไปไหนให้บอกความจริงเค้าจะได้ไม่ห่วง

เรา : คุณพิมลขา….

ป้าหันมาหาเราตามเสียงเรียก เพราะรู้ว่าเรามาไม้นี้เราต้องมาขออะไรแน่นอน

ป้า : ไม่ต้องมาคะขา มีอะไรก็พูดมาเถอะ

เรา : แฮร่…..รู้ทันตามระบบ คือว่าคืนนี้นุ๊กชวนหนูไปเที่ยวเป็นเพื่อน 1 ทุ่มเดี๋ยวนุ๊กเข้ามารับจ่ะ

ป้า : รู้สิ เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย จนตอนนี้หอยเท่าฝาตีนล่ะมั้ง จะไปก็ไปสิปิดเทอมแล้ว โทรไปก็รับสายด้วยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง

เรา : ใครบอกเท่าฝ่าตีนละจ้ะ เท่าฝาบ้านต่างหาก

ป้า : มีย้อนๆ ไปเก็บของปิดร้าน วันนี้ของหมดแล้ว ขายแค่นี้แหละเดี๋ยวรวย

เรา : มีแบบนี้ด้วยยยยย

เราพูดพร้อมรีบวิ่งไปเก็บของเพราะป้ากำลังปาก้อนน้ำแข็งใส่เรา คงมีแต่ป้านี่แหละ ที่เรากล้าเล่นด้วยแบบนี้ เพราะพอกันทั้งป้าทั้งหลาน

เวลา 18 :40 น.

เราแต่งตัวรอนุ๊กมารับวันนี้เราก็มาแนวแซ่บแหละ จริงๆแล้วเราเองก็เป็นคนชอบแต่งตัวแนวเซ็กซี่แหละแต่ติดตรงขี้เกียจ เห็นแบบนี้ก็แอบแรงอยู่นะคะ แต่งตัวเสร็จก็นอนเล่นโทรศัพท์รอมันอยู่บนห้อง

“” เดียร์ลูก นุ๊กมาแล้ว””

เรา : ค่ะป้า กำลังลงไป….

ป้า : โอ้โหห ชุดมีสั้นกว่านี้ไหมลูก ป้าว่ามันยาวไป

เรา : นุ๊กเดี๋ยวมึงรอแปป กูไปเปลี่ยนก่อน ป้าบอกยาวไป

ป้า : หยุดเลยนะป้าประชด จะไปก็รีบไปเดี๋ยวดึกดื่นน

เรา : งั้นไปแล้วนะคะป้า เดี๋ยวพกหลานเขยกลับมาฝากนะคะ

ป้าไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ส่ายหัวให้เราเบาๆ เรากับนุ๊กหวัดดีป้า แล้วออกมาเพื่อไปผับต่อ

นุ๊ก : แซ่บกว่ากูไปอีกทีนี้ ไม่มีความพอดีในตัวเพื่อนกูจริงๆ

เราไม่ได้ตอบอะไรแต่สะบัดบ๊อบใส่มัน จากนั้นเราก็พากันมุ่งหน้าไปผับกัน