รูมเมทคนใหม่

วิเวียนเดินตามเข้าไปในห้องของตัวเองแบบงงๆ อยู่ๆ ในห้องของเธอก็มีฆาตกรต่อเนื่องที่หน้าตาดี ไม่สิ ผู้ชายแปลกๆ คนนี้ไร้มารยาทเดินเข้ามายืนกลางห้องของเธอแถมตอนนี้ก็กำลังเดินสำรวจห้องของเธอราวกับว่าจะมาดูความเป็นอยู่ของเธออย่างนั้นแหละ แล้วที่สำคัญอีตานี่ ไม่ถอดรองเท้า!

"นี่! คุณเข้ามาในห้องฉันทำไม ออกไป"

เขาไม่ตอบ แต่กลับนั่งลงบนโซฟาสีครีมสวยสะอาดตา แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องของเธออีกครั้ง ครั้งนี้เขายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ยกขาข้างหนึ่งนั่งไขว่ห้าง เอนหลังพิงกับพนักโซฟาอีกทั้งยังวาดวงแขนวางไว้ที่ขอบโซฟาในท่าทางสบายๆ

"นี่! คิดว่านี่เป็นบ้านตัวเองรึไง ออกไปเลยนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความจริงๆ ด้วย"

"เพื่อนเธอส่งฉันมา" เอ๋! หมายความว่ายังไงยัยเดียร์ส่งเขามาทำไม

"หมายความว่ายังไง"

"ฉันต้องอยู่ที่นี่กับเธอแทนเพื่อนเธอชั่วคราว"

วิเวียนยังกะพริบตาปริบๆ แม้จะเข้าใจที่เขาพูดแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีที่ดาร์เรนเดียส่งผู้ชายคนนี้มา แต่ถ้าดาร์เรนเดียเป็นคนส่งมานั่นหมายความว่าเขาก็ต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้ระดับหนึ่งสินะ

"คุณว่าไงนะ คุณเป็นรูมเมทคนใหม่ของฉันเหรอ"

" ... " เขาไม่ตอบแต่กลับเดินไปที่ห้องครัวถือวิสาสะเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเปล่าขึ้นดื่มแล้ววางเอาไว้ที่เดิม โดยรับรู้ได้ตลอดทุกการเคลื่อนไหวของเขามีสายตาของวิเวียนจ้องเขาอยู่ตลอดเวลา

"จะจ้องอีกนานไหม"

"ปะ ... เปล่า ฉันไม่ได้จ้องคุณ แต่! ฉันไม่เชื่อคุณ ขอฉันโทรหาเพื่อนก่อน"

ว่าแล้วก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างแล้วกดโทรออกหาเพื่อนตัวแสบทันที ต้องเป็นตัวแสบสิ เพราะดันส่งผู้ชายมาอยู่กับเธอ ดาร์เรนเดียไม่รู้หรือไงว่าเธออ่อนไหวง่าย ยิ่งผู้ชายหล่องานดีอย่างนี้ด้วยแล้ว เธอจะหวั่นไหวง่ายเป็นพิเศษ ผู้ชายตรงหน้าเธอให้นั่งมองทั้งวันก็ไม่เบื่อ แต่นี่ให้มาอยู่ห้องเดียวกันเธอไม่อยากคิดเลย หรือว่า เขาจะเป็นคนที่ฟ้าส่งมาให้เธอนะ เป็นเนื้อย่าง! เอ๊ย! ... เนื้อคู่ของเธอ

หลังจากที่คุยกับดาร์เรนเดียรู้เรื่อง จากที่หลงความหล่อของผู้ชายที่นั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟามือขวาถือรีโมตคอนโทรล มือซ้ายหยิบคุกกี้กล่องสีแดงของเธอออกมากินอย่างหน้าตาเฉยใบหน้าของเขาตั้งตรงอย่างคนที่มีบุคลิกภาพดีโดยไม่สนใจเจ้าของห้องอย่างเธอเลย

ดาร์เรนเดียบอกว่าเขาเป็นเทพเหมือนกันกับเทพอานาฟที่ดาร์เรนเดียไปอยู่ด้วย สามารถไว้ใจได้เพราะเป็นเพื่อนสนิทซี้ปึกกับเทพอานาฟของดาร์เรนเดีย เขาจะอยู่กับเธอจนกว่าดาร์เรนเดียจะถอนคำสาปได้นั่นหมายความว่าต่อไปนี้เธอต้องอยู่กินกับผู้ชายคนนี้ เอ๊ย! กับเทพตนนี้งั้นเหรอ

แบบนี้เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ไม่ใช่สิ คู่สามีภรรยาที่อยู่ก่อนแต่งไหมนะ ดีนะที่ห้องของเธอมีสองห้องนอน กับอีกหนึ่งส่วนที่แบ่งเป็นห้องเก็บของเอาไว้เก็บพวกสต๊อกเสื้อผ้าที่เธอจะเอาไว้ขาย

"เลิกคิดในสิ่งที่เธอกำลังคิดซะ!"

"อะ ... อะไร ฉันไม่ได้คิดอะไร"

เทพหนุ่มปรายตามองอย่างเย็นชามุมปากหนากระตุกยิ้มเพียงน้อยนิดหากไม่สังเกตดีๆ ก็จะมองไม่เห็นเสียด้วยซ้ำไป เขาหันหน้ามามองเธอตรงๆ แล้วเชิดหน้าขึ้นราวกับเป็นคำถามว่ามีอะไร

"คุณ รู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่"

"อ่านใจ" กัดคุกกี้คำหนึ่งแล้วตอบเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบขนมห่อใหม่ที่วางเอาไว้ใต้โต๊ะกลมกลางห้องหน้าโซฟาตัวที่เขากำลังนั่งอยู่

"นี่ห้ามมาอ่านใจฉันนะ ห้ามเด็ดขาดเลย" เทพหนุ่มเหลือบมามองแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทางราวกับไม่ได้สนใจอะไรหญิงสาวตรงหน้า เขายังคงหยิบขนมขึ้นมากินอย่างถือวิสาสะโดยไม่ขออนุญาต

"คุณชื่ออะไร?"

"อาเธอร์"

"ฉันชื่อวิเวียน"

"รู้แล้ว"

อีตาเทพบ้านี่ เหมือนกันหมดเลยรึไง เพื่อนของตานี่ก็ปากร้าย ส่วนตานี่ก็กวนประสาท! เทพหนุ่มเอี้ยวหน้ามามองหญิงสาวอีกครั้งเขายกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงคำถามด้วยท่าทีกวนประสาทจริงๆ นั่นแหละ

"งั้น คุณอยู่ห้องฉันก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันย้ายไปอยู่ห้องยัยเดียร์เอง"

วิเวียนเดินไปเปิดประตูห้องของตัวเองให้กับอาเธอร์เพื่อบอกเขาว่าเขาต้องพักห้องไหน อาเธอร์ทำเพียงแค่มองแล้วหยิบขนมห่อใหม่ขึ้นมากินอีกครั้งโดยไม่ได้ขออนุญาต ส่วนวิเวียนเองจากที่ตั้งใจจะออกไปซื้อของมาสต๊อกไว้เพื่อขายก็ต้องเปลี่ยนเป็นย้ายของบางส่วนของเธอมาที่ห้องดาร์เรนเดีย

เทพหนุ่มทำเพียงแค่มองเธอเดินย้ายข้าวของไปมาไม่ได้ช่วยอะไร บางทียังกลั่นแกล้งเธอด้วยการทำให้ของหนักขึ้น หรือไม่ก็เอาของที่เธอกำลังหาไปซ่อนโดยที่คนตัวเล็กก็โวยวายด้วยท่าทางกระเง้ากระงอดกว่าจะย้ายของเสร็จจริงๆ ก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมงจนเหนื่อย

"เสร็จสักที แล้วของคุณละ"

อาเธอร์เพียงแค่ผายมือพร้อมกับดีดนิ้วไปที่ห้องของวิเวียนไม่นานนักข้าวของบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในห้องของวิเวียนที่บัดนี้ได้เป็นห้องของเขาไปเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่วิเวียนเห็นเล่นเอาเธออ้าปากค้างไปเหมือนกัน ไม่ได้อ้าปากค้างเพราะเขาเป็นเทพแล้วเสกนั่นนี่ได้ แต่อ้าปากค้างที่เขาทำได้ขนาดนี้โดยที่ก้นของเขายังติดอยู่กับโซฟาแต่เขากลับไม่มีน้ำใจช่วยเธอเลยสักนิด

"เหอะ! ทำได้ขนาดนี้แต่กลับไม่ช่วยฉันเลยเนี่ยนะ ไม่มีน้ำใจ"

"เจ้าไม่ได้ร้องขอ เอ๊ย! ไม่สิ เธอไม่ได้ร้องขอแล้วทำไมฉันต้องช่วย"

"นี่ถามหน่อยเถอะ เป็นเทพเนี่ยเขาไม่สอนให้มีน้ำใจกันเหรอ"

อาเธอร์ทำเพียงแค่ยักไหล่เล็กน้อย เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปหาเธอที่นั่งพับผ้าอยู่ที่ห้องของเขา มือหนาวางลงบนศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา ใบหน้ายังคงนิ่งราวกับฉาบน้ำแข็งเอาไว้อาเธอร์เดินตรงไปนั่งลงที่เตียงของเขา ถอดรองเท้าอย่างมีมาดแล้วทิ้งตัวลงนอนปิดเปลือกตาลงอย่างสบายใจ

"เสร็จแล้วก็ออกไปจากห้องฉันสักที"

ไอ้เทพบ้า กินขนมเสร็จก็ไม่ล้าง แต่เดินมาจับหัวเธอเนี่ยนะ มือเรียวเล็กของวิเวียนยกขึ้นแตะตำแหน่งที่อาเธอร์จับเมื่อครู่ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วใช้ผ้าที่ติดมือเธอเดินไปฟาดใส่เขาอย่างไม่ออมแรง

"นี่กล้าดีนักนะเช็ดเศษขนมบนผมฉันเนี่ย"

หมั่บ!

อาเธอร์รีบลืมตาขึ้นแม้จะไม่ทันโดนทุบไปสองตุบแล้วก็ตามแต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วจับผ้าชิ้นนั้นเอาไว้ นั่นยิ่งทำให้วิเวียนหน้าแดงเข้าไปใหญ่เพราะที่เธอเอามาตีเขานั้นมันคือ ชุดชั้นในสีเรดไวน์

"รสนิยมเธอแบบนี้เหรอ"

"ไอ้เทพบ้า ไอ้ลามก!" อาเธอร์เค้นหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าวิเวียนทิ้งทุกอย่างแล้ววิ่งกลับเข้าห้องของเธอไปพร้อมกับปิดประตูดังปัง!