ตอนที่ 3/2 ไม่ได้ตั้งใจในทุกเรื่อง

เช้าวันต่อมา เฟย์นอนอยู่บนพื้นพรมหน้าห้องรับแขก เฟย์ตกใจตื่นพบว่าที่นี่ใช่ห้องของเธอแน่นอนเพราะห้องนี้กว้างขวาง เฟอร์นิเจอร์หรูหรา ห้องนี้ถูกแบ่งสัดส่วนอย่างลงตัว สิ่งที่เตือนสติเธอในตอนนี้คือ เธอต้องหาห้องน้ำ ปวดฉี่จะราดอยู่แล้ว เฟย์ไม่คิดนานเธอลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหาห้องน้ำทันทีแต่เธอดันวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเจ้าของเพนท์เฮาส์ที่มีห้องน้ำในตัว

ผลั๊ก

สองตาของเฟย์เบิกกว้างเมื่อสิ่งที่เธอเห็นคือ พี่อคิณณ์กำลังอาบน้ำอยู่และตรงนี้ คือ มังกรตัวยักษ์ที่ขนาดหลับใหลอยู่ก็รู้ว่าใหญ่ขนาดไหน ความตกใจและความเขินอายทำให้เฟย์รีบปิดพร้อมตะโกนออกไป

“ขอโทษค่ะ หนู่ไม่ได้ตั้งใจ หนูไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”

“ทำไมไม่เข้าห้องน้ำโซนครัววะ”

หลังจากที่เฟย์ทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งรออคิณณ์ที่โซฟาห้องรับแขก ไม่นานชายหนุ่มแต่งตัวด้วยชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงขาสั้นออกมาแล้วนั่งไขว้ห้างตรงข้ามเธอ พร้อมกับวางเอกสารลงบนโต๊ะกลาง เขาไม่พูดอะไรแต่เป็นชี้ไปที่เอกสารนั้นให้เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน

“เอกสารยอมรับสภาพหนี้” เฟย์อ่านทวนเอกสารนั้นอย่างงุนงง

“ใช่ ประกันประเมินค่าเสียหายแล้ว รวมประมาณคร่าวๆเกือบห้าแสน ไฟหน้าสองข้าง ขอบหน้าบุบ สีตัวรถถลอก”

“แล้วทำไมมันแพงจัง คุณจะโกงหนูเหรอ”

“เธอน่ะสิจะโกงฉัน”

“หนูจะโกงยังไง”

“เมาแล้วขับ ขับย้อนศร ไม่ให้แจ้งความ ไม่ให้แจ้งประกัน ถ้าเธอชิ่งล่ะ”

“เอ่อ...หนูไม่ได้จะโกงแต่ราคามันแพงเกินไป หนูหาให้คุณไม่ได้”

“ก็ถึงให้เซ็นสัญญารับสภาพหนี้ไง”

“จากห้าแสนเหลือสองแสนได้ไหมคะ”

“อย่าคิดเอาตัวเข้าแลกนะ ฉันไม่เอาแม่วัว”

“นี่คุณ”

“ตอนนี้ร้อยโล ไม่ทำให้หนักสักห้าสิบค่อยมาเสนอ”

“ไอ้คนลามก”

ไม่มีเสียงตอบกลับจากอคิณณ์ เขาเพียงต้องการแกล้งยัยแม่วัวเล่นเท่านั้น เพราะปกติแล้วเขาไม่เคยคิดจะมีสัมพันธ์กับสาวพลัสไซส์ขนาดร้อยโลเลย ไม่เลยเป็นอันขาด ส่วนสัญญานี้เพียงจะให้เซ็นไว้ก่อนเท่านั้น ถึงแม้ว่าราคารถที่ประเมินมันจะมากกว่าที่เขาระบุไว้ เรียกว่ารถเสียหายเยอะเหมือนกัน

เฟย์รับปากกาและเอกสารมาเซ็นชื่อและระบุลงไปในสัญญาว่า ‘ขอเป็นการผ่อนชำระ’ ซึ่งอคิณณ์ก็ไม่ได้ทักท้วงแต่อย่างใด

“ขอเบอร์พี่และบัญชีหรือพร้อมเพย์พี่ค่ะ”

อคิณณ์ยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์กดเบอร์เบอร์เขาออกไปยังโทรศัพท์ของเธอ

“เบอร์นี้พร้อมเพย์”

“พี่ก็รวยจะตาย ขี้งกไปได้”

“งกอะไร ลดจากห้าแสนเหลือสองแสน หรือไม่เอา”

“เอาค่ะ”

“แล้วอย่าโทรมาพร่ำเพรื่อหรือคิดมาจีบฉันล่ะ”

เฟย์ส่งสายตาค้อนใส่คนพี่อย่างไม่ชอบใจ เธออยากขอคืนคำที่ว่าหากไม่ได้พี่อคิณณ์เป็นแฟนจะไม่มีแฟนใหม่เลย ทำไมคนเราถึงได้ซวยขนาดนี้ เข้าเรียนที่ใหม่ได้เพียงสองเดือนแต่ทำหนี้สองแสน

“ถ้าหนูหนักห้าสิบ พี่จะทำกับหนูให้หมดหนี้ไหม”

“คิดว่าตัวเองทำได้เหรอหนักห้าสิบน่ะยัยแม่วัว”

“ถามเฉยๆ”

“เอาสิ หนักห้าสิบค่อยมาคุยกัน”

คนพี่รับปากออกไปแบบส่งๆเท่านั้นเพราะเธอคนนี้ประกาศไปว่าตัวเองหนักร้อยโล คงไม่มีทางที่จะทำได้อย่างแน่นอน ส่วนตัวอคิณณ์เองก็มั่นใจอย่างที่เขาคิดคือ ‘ไม่มีทาง’

หลังจากเซ็นเอกสารไปแล้วเฟย์ขอตัวกลับห้องพักของเธอก่อนพร้อมเอกสารยอมรับหนี้สองแสนบาท เฟย์คิดจนหัวจะปวดเพราะเสียดายเงินจำนวนสองแสนบาทนี้มากแต่ที่เธอเลือกชำระเงินยังดีกว่าการมีคดีติดตัวเนื่องด้วยไม่อยากให้คนที่อุปการะเธอต้องผิดหวังในตัวเธอนั่นเอง

เฟย์กลับถึงห้องแล้วค้นบัญชีเงินฝากของตัวเองที่มีจำนวนหกหมื่นบาท ซึ่งเงินนี้เธอได้มาจากการทำงานพิเศษตั้งแต่ช่วงมัธยมปลายแล้ว ตอนนี้เมื่อเข้ามหาวิทยาลัยเนื่องจากยังใหม่กับที่นี่จึงยังไม่ได้สมัครงานหรือเริ่มทำงานพาร์ททามที่ไหน แต่เงินจำนวนนี้เธอตั้งใจจะเก็บไว้เพื่อรวบรวมเป็นค่ารักษาตัวให้คุณป้าของเธอ

“แล้วจะหาเงินจากไหนนะ”

“ไม่รู้ล่ะขออาบน้ำแล้วนอนก่อน”

เมื่อจบกระบวนการทางความคิด เฟย์พาตัวเองเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำชำระร่างกายให้ตัวเองสดชื่น จากนั้นสวมชุดนอนมาล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาด 6 ฟุตของเธอ

“หรือจะลดน้ำหนักให้พี่นั่นเอาวะ”

“อย่าบ้านะยัยเฟย์”

“ครั้งเดียวสองแสนเลยนะ”

“นอนก่อนตื่นมาค่อยคิด”

เหมือนสมองของเฟย์จำนวนถามตอบกลับไปมาอย่างหาจุดตรงกลางไม่ได้ จนเธอพล็อยหลับไปด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า เอกสารยอมรับสภาพหนี้ก็วางบนเตียงข้างเธอนั่นเอง

ผ่านไปนานหลายชั่วโมง เฟย์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย สิ่งที่เธอตื่นมาพบกับความจริงที่ไม่อยากเชื่อ คือตอนนี้เธอติดหนี้ถึงสองแสนบาท ว่าแล้วเธอจึงหยิบโทรศัพท์เมื่อเช็คข่าวคราวต่างๆและกลุ่มไลน์เพื่อนและสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจกับเพื่อนไลน์คนใหม่ที่เธอแอดพร้อมส่งข้อความไป

Fayya : พี่คะ เฟย์เองค่ะ เฟย์จะให้พี่เอาใช้หนี้ค่ะ