ตอนที่ 2/2 แล้วใครจะรู้ล่ะ

ปัง

เสียงประตูถูกปิดไป 2 ครั้งแล้ว เฟย์คิดว่าชายหญิงคู่นั้นที่นัวเนียกันตรงโซฟาต้องออกจากห้องไปแล้วอย่างแน่นอน เธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืนเพื่อจะกลับไปชั้นล่างเพราะตอนนี้เวลาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว อะตอมอาจจะตามหาก็เป็นได้แต่เธอไม่ได้หยิบโทรศัพท์หรือกระเป๋ามาเลยเพราะใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมาติดแง๊กอยู่กับการฟังกิจกรรมอย่างว่าของคนอื่นและเมื่อเฟย์ยืนขึ้นสายตาก็ประสานกับสายตาคมของเขา

กรี๊ด

เฟย์ต้องตกใจพรางยกมือขึ้นปิดปากเพราะอคิณณ์นั่งกอดอกพร้อมยกขาไขว้ห้างอยู่เหมือนรอให้เธอออกมาจากเคาส์เตอร์บาร์นั้น

“โรคจิตหรือไงมาแอบฟังคนเอากัน ยัยแม่วัว”

“ขอโทษค่ะ เฟย์ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังพี่...เอ้ย คุณอคิณณ์ค่ะ” เฟย์ก้มหน้าตอบคำถามและรีบเปลี่ยนสรรพนามเรียกอคิณณ์ทันทีเพราะนึกได้ว่าเขาบอกหญิงสาวคนเมื่อครู่ว่าอย่าเรียกพี่

“เธอจะบ้าเหรอยัยแม่วัว คิดว่ากำลังเอากับฉันเหรอ” อคิณณ์เข้าใจในทันทีว่ายัยแม่วัวหมายถึงอะไร ทำไมจึงไม่เรียกเขาว่าพี่ ทั้งที่เธอเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกัน คงจะได้ยินตอนที่เขากำลังทำกิจกรรมรักกับสาวคนนั้นที่เขาบอกอย่าเรียกพี่แต่ให้เรียกคุณเท่านั้น ก็มันคนละเหตุการณ์ไหมวะ เขาแค่ต้องการคนปลดปล่อยอารมณ์ใช้เงินซื้อแล้วก็จบไปเท่านั้น อย่าเรียกพี่

“คะ ? ยัยแม่วัว”

“ก็เธอใส่ชุดวัว ดูขนาดตัวก็คงเป็นแม่วัวเท่านั้น แม่วัวกำลังท้องซะมากกว่า”

“อย่ามาบูลลี่หนูนะ”

“บูลลี่หรือความจริง ยอมรับให้ได้ก่อนไหม”

“คุณอคิณณ์...หนูขอตัวค่ะ”

“ยังไปไม่ได้”

“มีอะไรอีกคะ”

“ที่ประกาศเมื่อบ่ายว่าแอบชอบฉันน่ะ....อย่าฝัน ตื่นซะนะ”

“นี่คุณ.....” เฟย์รู้สึกว่าตัวเองไม่น่าเลยที่ประกาศออกไปว่าชอบพี่อคิณณ์ออกไปแบบนั้น ใครจะคิดว่าคืนนี้จะได้มีฟังเสียงหนังสดของเขากับดาวคณะอื่นๆ แค่คิดก็อายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว

“พรุ่งนี้หนูจะไปประกาศใหม่ว่า...ไม่ได้ชอบพี่แล้ว ”

“ใครอนุญาตให้พูดเรื่องของฉันอีก อย่าให้รู้ว่ามีชื่อของฉันในบทสนทนาของเธออีก”

“อ้าวพี่ ... เอ้ย คุณอคิณณ์ก็จะถูกเข้าใจว่าหนูชอบพี่อยู่นะคะ”

“มันก็ข้างเดียวไหม ดูสาระร่างเธอสิยัยแม่วัว” อคิณณ์มองสำรวจหญิงสาวอวบอ้วนตรงหน้าที่ใส่ชุดแฟนซีแม่วัว อ้วนขนาดนี้ไม่คยอยู่ในจินตนาการของเขาเลย

“รับทราบค่ะ ก็ปล่อยมันเงียบไปเองค่ะ” เฟย์หมดคำพูดกับคนตรงหน้าและอยากออกไปจากห้องนี้เต็มทีแล้ว

“หนูไปได้แล้วใช่ไหมคะ’

“ถ้าเธอจะออกไปใครจะฉุดรั้งเธอได้ดูตัวเธอสิยัยแม่วัว”

“พี่ .... ” เฟย์ไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่มองค้อนอคิณณ์อย่างไม่พอใจกับการบูลลี่รูปร่างของเธอ ใช่อยู่ที่ว่าเธอมักจะบอกคนอื่นๆว่าหนักร้อยโลแต่ในความจริงนั้นเฟย์ไม่รู้จริงๆว่าหนักเท่าไหร่ ตอนที่ไปชั่งที่โรงพยาบาลครั้งล่าสุดเพราะต้องตรวจร่างกายเข้าเรียนเมื่อเกือนสามเดือนก่อน เธอหนัก 95 กก.

เมื่อเฟย์กลับลงจากห้องวีไอพี เพื่อนก็ถามว่าทำไมไปนานจังเฟย์ได้แต่ยิ้มๆแล้วบอกว่าตัวเองท้องเสียพรางยกแก้วดื่มพรวดเข้าไปหมดแก้ว

“อั้ย... ขมมาก นี่มันเหล้านี่นา”

“ก็ใช่น่ะสิแก แล้วนี่มันแก้วฉันนะ แล้วจะยังไงนี่”

“ตายๆ เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับแล้วล่ะ เดี๋ยวตัวจะแดง”

“แล้วกลับยังไง’

“รถคู่ใจมอร์เตอร์ไซด์ไฟฟ้า ”

“เมาหรือเปล่า”

“ยังไม่เมาพอขับได้อยู่ เนี่ยออกจากร้านไปไม่ถึง 2 กม ก็ถึงหอเราแล้ว”

“จอดรถไว้ที่นี่ เดี๋ยวเราเรียกรถกลับพร้อมกัน”

“ไม่เป็นไรจ้า ใกล้นิดเดียวเอง” เฟย์ตั้งใจจะขี่มอเตอร์ไซด์ไปทางลัดเข้าหอตัวเองแต่จะต้องขี่ย้อนศรประมาณ 200 เมตร ซึ่งจริงๆแล้วเธอไม่เคยได้มาทางนี้เพราะว่าไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้เส้นทางนี้แต่คืนนี้ต้องการเลี่ยงเส้นทางหนักเพราะเหล้าแก้วนั้นแก้วเดียว อุตส่าห์เลี่ยงการดื่มแล้วแท้ๆแต่เพราะกำลังโมโหไอ้พี่อคิณณ์ที่พูดจาบูลลี่รูปร่างของเธอทำให้เกิดความโมโหจนหยิบแก้วผิด

และเมื่อเฟย์กำลังจะเลี้ยวเข้าหอตัวเองนั้นก็

“โครม”