ความเย็นชา

1 เดือนก่อน

มาร์คัสมาที่ประเทศไทยเพื่อทำธุระให้กับมารดาของเขา เพราะมารดาของเขาเป็นคนไทย แต่เพราะถนนในเมืองไทยที่เขาไม่คุ้นชินจึงทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น และวันนั้นฝนก็ตกหนักด้วย รถของเขาพุ่งตกลงไปในน้ำ หากพรลภัสไม่เห็นเหตุการณ์และลงไปช่วยเขาเอาไว้ทัน ตอนนี้เขาก็คงจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วเหมือนกัน

หลังจากที่พ่อของพรลภัสเสียชีวิต เธอจึงตัดสินใจออกหางานใหม่ทำ วันนี้ก็เป็นเหมือนกับวันอื่น ๆ เธอเดินหางานทั้งวัน และเย็นวันนี้ฝนก็ตกหนักด้วย พรลภัสจึงนั่งอยู่ที่ศาลาริมทางเพื่อรอให้ฝนหยุดตกหรือซาลงบ้างแล้วค่อยกลับบ้าน แต่ระหว่างนี้ก็มีรถเก๋งคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็วผ่านหน้าเธอไป แต่ว่ารถคันนั้นเสียหลักพุ่งลงไปในคลอง รถทั้งคันจมลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว

พรลภัสไม่รีรอ รีบกระโดดลงไปในน้ำทันทีเพื่อช่วยเหลือคนที่ติดอยู่ในรถนั้น กว่าจะช่วยออกมาได้เธอก็แทบจะหมดสติอยู่ในน้ำเหมือนกัน เพราะว่าชายหนุ่มที่ติดอยู่ในรถนั้นกลับหมดสติและไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย เธอจึงต้องใช้แรงทั้งหมดที่มีช่วยดึงตัวเขาออกมาจากรถคันนั้น

"ผมขอเบอร์ติดต่อของคุณไว้หน่อยได้มั้ยครับ เผื่อว่าผู้บาดเจ็บตื่นขึ้นมาแล้วต้องการทราบว่าใครเป็นคนช่วยเหลือ หรือบางทีเขาอาจจะอยากตอบแทนน้ำใจบ้าง" ทีมกู้ภัยเอ่ย

"ได้ค่ะ นี่ค่ะ" พรลภัสเขียนเบอร์ติดต่อไว้ให้

จริง ๆ เธอไม่ได้หวังเรื่องค่าตอบแทนอะไรหรอก เพียงแต่เธอคิดว่าเขาอาจจะอยากเอ่ยคำขอบคุณต่อหน้าก็ได้ เพราะหากไม่ได้ขอบคุณด้วยตัวเอง อาจจะทำให้เขาไม่สบายใจได้ ก็เหมือนกับเธอ หากมีใครช่วยอะไรไว้แล้วไม่ได้ขอบคุณด้วยตัวเองก็จะยังรู้สึกค้างคาใจอยู่แบบนั้น

"ขอบคุณครับ"

"ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ"

หญิงสาวกลับมาถึงบ้านก็สี่ทุ่มแล้ว ตอนแรกเธอรู้สึกหิวข้าวมาก แต่พอมาถึงตอนนี้เธอกลับอยากนอนพักแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันแล้วยังโดนฝนอีก เธอจึงทำได้แค่อาบน้ำ กินยาแล้วก็เข้านอนเลย

มาร์คัสตื่นขึ้นมาก็รู้สึกถึงบรรยากาศภายในห้องเปลี่ยนไป เขาสงสัยว่าเขาเป็นอะไร ทำไมถึงมานอนอยู่โรงพยาบาลได้

"เจ้านาย คุณรู้สึกตัวแล้ว" เลขาคนสนิทของเขาเอ่ยถาม

"ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

"เมื่อวานคุณเกิดอุบัติเหตุ ขับรถลงคลอง โชคดีที่มีคนช่วยไว้ทัน"

"ใครช่วยฉัน"

"ตอนนี้เธอกลับไปแล้วครับ แต่ผมมีเบอร์ของเธออยู่"

"จัดการตอบแทนเธอด้วยแล้วกัน"

"ครับ"

คราเวนเป็นทั้งเลขาและผู้ช่วยคนสนิทของมาร์คัส เพียงแต่เมื่อวานเขากับมาร์คัสไม่ได้เดินทางมาพร้อมกัน เมื่อเขามาถึงประเทศไทยก็ติดต่อมาร์คัสไม่ได้แล้ว ดีที่เขาขับรถผ่านจุดเกิดเหตุพอดีและเห็นว่ารถของมาร์กำลังถูกกู้ขึ้นมาจากในน้ำ เมื่อสอบถามก็ทราบว่ามาร์คัสถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลแล้ว เขาจึงรีบตามมาที่โรงพยาบาลทันที

วันนี้พรลภัสไม่ได้ออกจากบ้านไปไหน เพราะตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนที่ตากฝนและยังลงไปช่วยมาร์คัสในน้ำอีก เธอจึงเป็นไข้และรู้สึกไม่สบายตัว

"เจ้ เป็นไข้ยังไม่ดีขึ้นเหรอ" แทนคุณน้องชายคนละแม่เอ่ยถาม

"ก็ดีขึ้นบ้างแล้วแหละ แต่ยังเป็นหวัดอยู่"

"ผมจะออกไปตลาดซื้อของให้แม่ เจ้จะเอาอะไรมั้ย"

"ไม่ล่ะ"

ถึงแม้ว่าแทนคุณกับทัดดาวจะเป็นพี่น้องคนละแม่ แต่ทั้งสองคนก็รักและเป็นห่วงกันมาก เพียงแต่ทัดดาวเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกเท่านั้น เพราะตั้งแต่ที่แม่ของเธอจากไป พ่อของเธอก็แต่งงานใหม่ทันที มารู้ทีหลังอีกทีว่าจริง ๆ แล้วแม่เลี้ยงของเธอคนนี้ก็คือเมียน้อยของพ่อเธอนั่นเอง เลยทำให้หญิงสาวไม่ค่อยจะใส่ใจสองคนแม่ลูกนั้นสักเท่าไหร่

ถึงแม้จะแสดงออกว่าเป็นแบบนั้น แต่ในใจลึก ๆ แล้วกลับทั้งรักและเป็นห่วงแทนคุณมาก

ระหว่างนี้โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น พรลภัสรู้สึกดีใจมาก เธอคิดว่าอาจจะเป็นบริษัทไหนสักแห่งที่โทรให้เธอไปสัมภาษณ์งานแน่ ๆ

"สวัสดีค่ะ พรลภัสค่ะ"

"สวัสดีครับ คุณคือคนที่ช่วยเจ้านายของผมตอนที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อสองวันก่อนใช่มั้ยครับ"

พรลภัสถึงกลับหุบยิ้มทันที มันทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

"ค่ะ เป็นฉันเอง"

"คุณพอจะบอกที่อยู่ของคุณให้ผมทราบได้ไหมครับว่าคุณพักอยู่ที่ไหน ผมจะได้ไปขอบคุณคุณด้วย"

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องมาก็ได้"

"คุณได้ช่วยชีวิตเจ้านายของผมไว้ขนาดนั้น จะไม่ไปขอบคุณด้วยตัวเองได้ยังไงล่ะครับ หากคุณไม่ให้พวกเราไปขอบคุณด้วยตัวเอง มีหวังว่าผมคงจะต้องโดนไล่ออกเป็นแน่" คราเวนทำเป็นพูดอย่างหน้าสงสาร

"งั้นก็ได้ค่ะ"

หญิงสาวตัดสินใจบอกที่อยู่ให้คราเวนไป เธอรู้ดีว่าการตกงานนั้นมันลำบากแค่ไหน

"ใครจะมาล่ะ" ชบา แม่เลี้ยงของเธอเอ่ยถาม

"ไม่ใช่เรื่องของคุณ" หญิงสาวเอ่ยอย่างเย็นชา

"แล้วถ้าหากว่าเธอไม่บอกฉัน เวลาแขกมาแล้วจะต้อนรับได้ไม่ดีนะ"

"แขกของฉัน ฉันจัดการเองได้ ไม่ต้องให้คุณมาจัดการหรอก"

"งั้นก็ตามใจ อย่ามาทำให้ขายหน้าในบ้านนี้ก็แล้วกัน"

พรลภัสไม่เคยที่จะพูดดีกับชบาเลย ทั้งคู่เป็นเหมือนลิ้นกับฟันมาตลอด พรลภัสคิดว่าที่แม่ของเธอต้องหัวใจวายตายก็อาจจะเป็นเพราะชบานี้ก็ได้