2.เส้นทางการเป็นคณิกาของเจียวลี่(2) NC25+

บทที่ 2

แต่เรื่องสร้างความสุขแบบนั้นเจียวลี่ไม่เคยมาก่อน ถึงนางจะเลยวัยออกเรือนมาแล้ว และก็มีคู่หมั้นที่ทางผู้ใหญ่จัดหมั้นหมายให้ แต่เพราะครอบครัวนางเกิดเรื่องเสียก่อน นางจึงไม่ได้แต่งออกเรือนไป

แต่นางก็ยังมีความสามารถด้านอื่นนางอ่านเขียนได้ และชอบเล่นพิณ เจียวลี่คิดอย่างแน่วแน่ ในเมื่อต้องอยู่ที่นี้ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ไปถึงเมื่อไร นางก็จะใช่ความสามารถของนางเองแล้วกัน

“พรุ่งนี้ค่อยไปบอกแม่นางซูว่าข้าเล่นพิณได้”

“ใกล้ได้เวลาหอเปิดแล้ว เจ้าก็ไปกินข้าวที่โรงครัวด้านหลังก่อน ข้าจะต้องแต่งหน้าแต่งตัว แล้วคืนนี้เจ้าก็นอนที่เตียงนั่น ถ้าได้ยินเสียงก็ไรก็ไม่ต้องสนใจแล้วห้ามออกมาดู” ถิงถิงเอ่ยบอกนาง

เจียวลี่มองเตียงที่นางชี้ แล้วเดินไปดูซึ่งมันซ่อนอยู่หลังตู้ไม้ขนาดใหญ่มีผ้าม่านมากั้นเอาไว้ ถ้ามองจากด้านนอกก็จะไม่รู้เลย ว่าตรงนี้มีเตียงอยู่ ทั้งที่ห้องก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร

“เสียงที่เจ้าว่าหมายถึงเสียงใด ข้าไม่เข้าใจ” เจียวลี่เอียงคอถามด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง” ถิงถิงตอบ แล้วยิ้มบาง ๆ

เมื่อถึงเวลาหอเปิด เสียงเครื่องดีดสีบรรเลงเพลงได้ไพเราะสนุกสนานยิ่งนัก เจียวลี่ที่นั่งอยู่ในห้อง ก็ได้ยินเสียงดนตรีนางจึงออกมายืนแอบดูอยู่มุมหนึ่งของหอ

“โอโห้ ยามกลางคืนนี้ช่างแตกต่างจากกลางวันยิ่งนัก” เจียวลี่ตะลึงกับบรรยากาศที่สวยงาม สว่างไสวไปด้วยโคมไฟมากมาย มีบุรุษหลากหลายวัยแต่งกายด้วยผ้าแพรชั้นดี นั่งคอลดคลียกับสตรี ที่เป็นนางคณิกาของหอ

เจียวมองสูงขึ้นไปบนพื้นที่ต่างระดับ ตรงนั้นมีสตรีเล่นดนตรีอยู่สี่ห้าคน ฝีมือการเล่นดนตรีของพวกนางดียิ่งนักจากที่เจียวลี่ได้ฟัง ต่อมาก็มีหญิงสาวขึ้นมาร่ายรำด้วยทวงท่าที่อ่อนหวานและยั่วยวน

เจียวลี่ดูอยู่นานสองนานก็รู้สึกง่วง บวกกับเสียงดนตรีหยุดลงแล้ว นางจึงกลับมานอนที่ห้อง

ในขณะที่นางกึ่งหลับกึ่งตื่น เจียวลี่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา

'คงจะเป็นถิงถิง' นางคิดในใจ แล้วจึงนอนต่อ

“อ๊ะ อูยย นายท่าน ให้ข้าล้างเท้าให้ก่อนนะเจ้าคะ”

“อืม..เจ้ารีบล้างให้ข้าเร็ว ๆ ข้าอดใจไม่ไหวแล้ว”

“ซี้ดด..อย่าบีบสิเจ้าคะ”

เจียวลี่คิ้วขมวด นางลืมตาขึ้นกะพริบตาถี่ ๆ

'เสียงอะไรกัน' นางคิดในใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วแง้มผ้าม่านดู

เพียงแค่แสงเทียนจากตะเกี่ยงก็พอจะทำให้ นางเห็นภาพตรงหน้านั่น

บุรุษพ่อค้าวัยกลางคนรูปร่างท้วมพุงใหญ่ เขานั่งอยู่บนเตียงของถิงถิง ซึ่งถิงถิงนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นกำลังล้างเท้าให้ชายคนนั้นโดยที่ชุดของนางด้านบนหลุดออก มือของชายคนนั้นกำลังขย้ำเต้านมของถิงถิงด้วยสีหน้าที่หื่นกระหาย เจียวลี่มองดูภาพพวกนั้นนางก็รู้สึกแปลก ๆ อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน นางนั่งตัวเกร็งอยู่หลังผ้าม่านแอบมองดูตาไม่กะพริบ

ชายคนนั้นปล่อยมือจากเต้านมของถิงถิง เขารีบจัดการถอดชุดตัวเองออก ถิงถิงเช็คเท้าให้เขาเสร็จนางดันอ่างล้างไปไว้ข้าง ๆ และคุกเข่าที่เดิมเบื้องหน้าชายร่างท้วม เจียวลี่มองไม่ถนัดเพราะส่วนหัวของถิงถิงบดบังอยู่ นางไม่รู้ว่าถิงถิงกำลังทำอะไรหัวของนางถึงได้ผงกขึ้นลง

ส่วนชาวคนนั้นเอามือเท้าเตียงด้านหลังเชิดหน้าขึ้นสูดปากราวกับกินของเผ็ดร้อนเข้าไป

“อ่าาา ซี้ดด เขาเลือกไม่ผิดจริง ๆ ถิงถิงของข้า”

มือใหญ่ของชายคนนั้นเอื้อมมาจับที่หัวของถิงถิง ร่างกายของเขาลอยขึ้นเหนือเตียงถ่างขาออกจนกว้าง ใบหน้าบิดเบี้ยวคล้อยคนกำลังทรมาน

'ถิงถิงทำอะไรกับเขากันแน่' เจียวลี่พยายามเพ่งมอง

'กลางหว่างขาของบุรุษหรือว่า….’ ทันทีที่นางคิดออก คนคนนั้นก็คำรามเสียงต่ำราวกับถูกปลดปล่อยพ้นเรื่องทรมาน เจียวลี่จึงตั้งใจดู ตอนนี้ถิงถิงลุกขึ้นแล้วนางเดินไปหยิบผ้า ทำให้เจียวลี่เห็นได้ถนัด ๆ เต็มสองลูกตา

‘เครื่องเพศของบุรุษ’ ร่างบางหลังม่านถึงกับยกมือขึ้นมาปิดปาก แต่ดวงตายังคงจ้องไม่กะพริบ นี้เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นลำเนื้อของผู้ชายสีเข้มคล้ำ ที่แข็งตั้งราวกับท่อนแขนของเด็กเล็ก แต่ส่วนปลายนั้นมีสีชมพูสดและตอนนี้ก็มีน้ำสีขาว ๆ พ่นออกมาจากท่อนเนื้อของเขาด้วย เจียวลี่ตัวแข็งเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง…