โปรย

“ฉันจะไม่อยู่หลายวัน..”

จะมาบอกเธอทำไม ไปเลย รีบไปให้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี... คิดในใจด้วยความลิงโลดไม่น้อย อาการเกร็งเมื่อครู่ลดลงแต่ก็เพียงไม่นานเพราะคำพูดต่อมาของเขา

“ดังนั้นคืนนี้เราจะต้องมาทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เธอคิดถึงฉันตอนฉันไม่อยู่..”

“ทะ ทำอะไรคะ..” ถามเขาหน้าตื่นมือเท้าเย็นเฉียบเริ่มเห็นเค้าลางบางอย่างที่ไม่อยากจะคิดถึงมันเลย...

“ก็ทำแบบนี้ไง..” พยัคฆ์โน้มใบหน้าลงมาใกล้จนจุมพิตาสะดุดลมหายใจตัวเอง