หวานนักรักพลิกล็อก

บทนำ

‘เกย์…’

คิ้วโก่งสวยขมวดกันเป็นปม เมื่อดวงตากลมโตปะทะเข้ากับร่างสูงชะรูดของหนุ่มหล่อที่กำลังยืนรอรถอยู่ข้างทาง แถมยังสรุปเอาเองอย่างคนเอาแต่ใจว่าเขาเป็นเกย์เสียด้วย

‘คนนั้นก็คงเป็น…’

ปมหลังฝังใจของสาวมั่นที่แอบหลงรักเกย์มานานถึงสิบปีเต็มตามมาหลอกหลอนเธออีกครั้งในเช้าวันนี้ ทั้งที่เธอพยายามจะลืมมันไปแล้วแท้ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะการ์ดเชิญไปงานปาร์ตี้สละโสดของเขา ที่ดั้นด้นส่งมาให้เธอถึงที่ มันตอกย้ำให้หวนนึกถึงอดีตและรู้สึกเจ็บจี๊ดๆอีกครั้ง

‘นั่นก็ด้วย…’

เพชรพราวใช้เรดาห์สแกนเกย์ที่มีประสิทธิภาพต่ำต้อยสอดส่องไปรอบๆ ระหว่างที่เธอกำลังขับรถไปบริษัทด้วยสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยว เนื่องจากเทศกาลวาเลนไทน์กำลังจะคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง มันพลอยทำให้หัวใจสาวโสดยิ่งรู้สึกอับเฉาไปกันใหญ่

ก็จะไม่ให้รู้สึกแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อปีนี้เธอจะอายุสามสิบเอ็ด แถมความหลังในอดีตยังทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจมีความรักครั้งใหม่อีกต่างหาก เห็นทีคราวนี้คงได้แก่งั่กอยู่บนคานทองอย่างเดียวดายแล้วสินะ

ครืด~ ครืด~

ร่างบางเหลือบมองโทรศัพท์มือถือของเธอที่วางอยู่บนเบาะข้างคนขับอย่างชั่งใจ เพราะในเวลานี้อยากจะนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียวสักพัก ทว่าเมื่อสายแรกถูกตัดไป คนโทรก็ยังคงกระหน่ำโทรมาไม่ขาดสาย ราวกับบ้านไฟไหม้จนเธอต้องตัดสินใจกดรับ

“เออแกมีอะไรยัยพัช พี่ใกล้จะถึงบริษัทแล้วเนี่ย”

(แหม น้ำเสียงนี่บ่งบอกถึงอาการหงุดหงิดของคุณพี่เพชรได้เป็นอย่างดีเชียว ประจำเดือนไม่มาหรอคะ)

น้ำเสียงร่าเริงของสาวห้าวขี้เล่นดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ ทำให้คิ้วของคนฟังยิ่งขมวดเป็นปมแน่นเข้าไปอีก แต่เธอก็ไม่ได้ถือสาอะไรนักหรอก เพราะรู้สึกเคยชินกับนิสัยยียวนของพัชชาเสียแล้ว

“สรุปว่ามีอะไรยัยพัช พี่ขับรถอยู่” เพชรพราวถามย้ำอีกครั้ง โดยใช้น้ำเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อยเพื่อปรามแม่สาวแสบให้อยู่ในโอวาท และยอมตอบคำถามดีๆ

(อ่อ พัชแค่จะโทรมาบอกว่าวันนี้เข้าสายหน่อยนะคะ พัชออกมาเช็คงานกับลูกค้า พอดีบริษัทเฟอร์นิเจอร์พึ่งขนของมาส่งเมื่อวานตอนเย็น)

“โอเคย่ะ”

ทันทีที่เธอกล่าวประโยคสุดท้ายจบ ปลายสายก็ถูกตัดไป ทำให้ความคิดของเพชรพราววนกลับมาอยู่ที่เดิมอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกหดหู่อีกเหมือนเคย