บทนำ
ในสายตาเขาแล้วเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักนิดไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตาหรือฐานะทางสังคม แต่ถ้าเรื่องบนเตียงเขายอมรับว่าเธอนั้นสามารถตอบสนองเขาได้ดีกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ในขณะที่เขาเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบายความใคร่แต่เธอกลับรักเขาหมดทั้งใจและยอมแม้กระทั่งเป็นเมียเก็บที่เขาไม่อยากให้ใครรู้
" คุณเชนคะนิชามีเรื่องอยากจะบอกค่ะ
" เรื่องอะไร?
" คือว่า.. ตอนนี้ประจำเดือนของนิชาไม่มาเลยค่ะ
" กี่เดือนแล้ว
" สองเดือนแล้วค่ะ
" แล้วเธอคิดว่าไงอ่ะ
" คิดว่านิชากำลังท้อง
" ท้อง! มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเธอกินยาคุมตลอด
" นิชาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
" เธอไม่รู้หรือว่าที่ผ่านมาเธอไม่ได้กินมันกันแน่
" เปล่านะคะนิชากินตลอด
" ถ้าเธอกินตลอดแล้วจะกลัวไปทำไม แล้วฉันขอเตือนอะไรเธอไว้อย่างนะ อย่าคิดปล่อยท้องเด็ดขาดเพราะต่อให้เธอมีลูกฉันก็ไม่คิดที่จะยกย่องเธอเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายอยู่ดี
" นิชารู้ตัวดีค่ะว่าไม่ควรใฝ่สูง
" รู้ตัวก็ดี
" แล้วถ้าเกิดตอนนี้นิชาท้องอยู่ พี่เชนจะว่ายังไงคะ
" เธอเอาอะไรมามั่นใจว่าท้อง
" นิชาแค่สมุตติขึ้นมาเฉยๆค่ะ
" ถ้าเธอท้องหรอ ฉันก็รับผิดชอบดูแลแค่ลูกส่วนเธอก็มีหน้าที่ทำงานบ้านแล้วก็ดูแลลูกฉัน และไม่ต้องห่วงฉันจ่ายเงินเดือนให้อยู่แล้ว รู้แบบนี้แล้วยังอยากคิดที่จะปล่อยท้องอยู่ไหม๊ ?
" ทำไมคุณเชนมองนิชาในแง่ร้ายจังเลยคะ
" เพราะฉันรู้ไงว่าเธออยากที่จะมีลูกกับฉัน
" นิชายอมรับก็ได้ค่ะว่านิชาอยากมีลูกกับคุณเชน แต่ว่านิชาไม่คิดที่จะปล่อยท้องเลยนะคะถ้าคุณเชนไม่เต็มใจที่อยากจะมี
" ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน ถ้าเธออยากอยู่กับฉันไปนานๆก็ทำตัวดีๆ ทำตัวให้มันน่ารักอย่ามางี่เง่ากับฉันให้มากเพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่าที่สุดรู้ไหม๊ว่าทำไม เพราะมันน่ารำคานไง
" ค่ะนิชาจะไม่ทำตัวให้คุณเชนต้องรำคาน
" ถ้าหมดธุระแล้วฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วอยากลืมตามไปถูหลังให้ด้วย
" งั้นนิชาไปเก็บกระเป๋าก่อนนะคะ เดี๋ยวตามไป
" อืม แล้วก็อย่าช้านะเพราะฉันไม่ชอบรอนาน ถ้าเธอช้ารู้ใช่ไหม๊ว่าจะต้องถูกทำโทษแบบไหน
" นิชาทราบค่ะ
เธอเดินไปหยิบกระเป๋าทำงานและกองเอกสารของเขาที่ห้องรับแขกแล้วรีบขึ้นไปเก็บไว้บนห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนของเธอ.....
หลังจากที่เขาได้เคลียร์กับเธอแล้วจึงต่อสายไปยังหญิงสาวอีกคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาและเธอมีปัญหากัน
Rrr.
" คิดถึงพลอยหรอคะถึงได้โทรมา
" เคยเตือนแล้วนะว่าห้ามโทรมาตอนที่ผมอยู่บ้าน
" แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงใส่พลอยด้วยคะ ไหนๆนังนั่นมันก็รู้เรื่องของเราแล้วก็ให้มันรู้ไปสิ
" คุณจงใจโทรมาเพื่อให้ผมกับนิชามีปัญหากันใช่ไหม๊
" เปล่านะคะ พลอยแค่มีธุระสำคัญจะคุยด้วย แล้วใครจะไปรู้ว่านังนั่นเป็นคนรับสาย
" ส่งข้อความมาก็ได้นี่ แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องโทรมาอีกนะ
" นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณเชนแคร์นังนั่นมากกว่าพลอย
" ไม่ได้แคร์ใครทั้งนั้น
" ถ้าไม่ได้แคร์แล้วทำไมถึงไม่อยากให้นางนั่นรู้เรื่องของเรา
" นี่อย่ามาจู้จี้ให้มันมากได้ไหม๊ ไหนเคยรับปากว่าจะอยู่เงียบๆในที่ๆควรจะอยู่ หรือถ้าไม่โอเคก็ไปสะอย่ามายุ่งกับผมอีก
" คุณเชนกำลังจะทิ้งพลอยใช่ไหมคะ แล้วลูกของเราหล่า
" ลูก!
" ใช่ค่ะ ลูก พลอยท้องได้เดือนกว่าๆแล้ว
" แน่ใจนะว่าเป็นลูกผม
" ทำไมคุณเชนพูดกับพลอยแบบนี้คะ
" ก็เพราะว่าผมป้องกันทุกครั้งยังไงหล่า
" แต่ว่าพลอยไม่ได้ไปมั่วกับใครเลยนะคะ
" แล้วคุณท้องได้ยังไง
" พลอยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ หรือว่าเราไปหาหมอกันไหมคะ เผื่อเขามีคำตอบให้
เขานึกย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อนตอนที่พาเธอไปหาหมอเพื่อปรึกษาเรื่องที่เธอกินยาคุมกำเนิดแล้วยังตั้งท้อง สิ่งที่หมอได้อธิบายมันดูสมเหตุสมผล แต่ในกรณีนี้เขารู้สึกว่าความเป็นไปได้แทบจะไม่มีเลย
" ผมจะเชื่อก็ต่อเมื่อผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้วเท่านั้น แต่ไม่ต้องเป็นห่วงในระหว่างนี้ผมจะเป็นคนดูแลรับผิดชอบเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเด็กในท้องของคุณเอง
" พลอยมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นค่ะว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ
" ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว ผมวางสายเลยนะ
เขาวางสายใส่เธอแล้วเดินขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
