หวนรักวิวาห์ร้าว

“วันนี้พี่พายดูสวยมากเลย แพทว่าคุณโปรดต้องประทับใจมากแน่ๆ”ผู้เป็นน้องชื่นชมพี่สาวอย่างตรงไปตรงมาในระหว่างนั่งรถไปยังคฤหาสน์

“ก็พี่มีแพทคอยแนะนำไง”ผู้เป็นพี่สาวเผยรอยยิ้มให้น้องสาวเป็นการขอบคุณ

“จริงๆพี่พายใส่ชุดอะไรก็ดูสวยหมดแหละ”ระหว่างทางสองพี่น้องก็พูดคุยกันอย่างสนิทสนมจนกระทั่งรถยนต์คันหรูเข้าจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่

“ยัยแพทถึงบ้านคุณโปรดแล้ว”เมื่อประตูรถถูกเปิดผู้เป็นพี่ก็ปลุกน้องสาวที่เผลอหลับได้ไม่ถึงชั่วโมง

“ โห นี่มันวังชัดๆ”ผู้เป็นน้องสาวทำตาโตเมื่อเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า

“ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น”

“ว่าให้แพท ทีตัวเองก็ตื่นเต้นเหมือนกันแหละ”

“พี่ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะบ้านหรอกนะ พี่ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอคุณโปรดต่างหาก”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปหาผู้เป็นพ่อกับแม่

“ยัยแพท มัวยืนเหม่ออยู่นั่นแหละ ตามพี่มาสิ”หญิงวัยกลางคนเรียกสติลูกสาวคนเล็กที่กำลังยืนเหม่ออยู่หน้าคฤหาสน์

“ไปกันก่อนเลยแม่ เดี๋ยวแพทตามเข้าไป”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปยังสวนหย่อม

…

“เชิญทางนี้ค่ะ”ทันทีที่แขกมาถึงบรรดาสาวใช้ก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ส่วนทางด้านเจ้าของบ้านก็นั่งรออยู่ตรงห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ไม่เจอกันนานหนูพายสวยขึ้นเยอะเลยนะ แล้วหนูแพทยังไม่กลับมาจากเมืองนอกอีกหรอ?”

“กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ”

“แล้วหนูแพทไม่มาด้วยหรอ ทีแรกเห็นบอกจะพามาด้วย”

“ยัยแพทมาด้วยครับแต่อยู่ข้างนอกเดี๋ยวผมออกไปตามให้”

“ไม่เป็นไรลูกชายชั้นก็ยังไม่กลับมาเหมือนกัน”ชายวัยกลางคนเผยสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อลูกชายเพียงคนเดียวไม่ยอมกลับมาบ้านทั้งๆที่ได้ทำข้อตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว

“ไม่เป็นไรครับพวกเรารอได้”

“งั้นเชิญตามสบายเลยนะ”พูดจบชายวัยกลางคนก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องรับแขกด้วยสีหน้ากังวล

“ใครก็ได้ช่วยโทรตามลูกชายชั้นกลับมาบ้านด่วน”

“คุณโปรดกลับมาแล้วนี่คะ”

“แล้วไหนหล่า ลูกชายชั้นอยู่ไหน?”

“เห็นเดินอยู่แถวสวนหย่อมค่ะคุณท่าน”

“งั้นช่วยไปตามให้ชั้นที”

“รับทราบค่ะคุณท่าน”

…

“นี่เธอคิดจะทำอะไรกับดอกกุหลาบชั้น!”

“ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรกับดอกไม้โง่ๆนี่เลยนะ”

“นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าเรียกดอกไม้ชั้นแบบนั้น?”ชายหนุ่มแสดงสีหน้าโกรธเคืองจากนั้นเขาก็เดินตรงเข้าไปดึงแขนหญิงสาวแล้วลากเธอออกจากสวนหย่อม

“ปล่อยชั้นนะ!”

“ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะขอโทษดอกไม้ของชั้น”

“นี่คุณคิดว่าชั้นปัญญาอ่อนรึไง”

“ถ้าเธอไม่ยอมขอโทษ ชั้นจะโยนเธอออกจากบ้าน”

“ชั้นไม่ขอโทษ เพราะว่าชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ชั้นเตือนเธอแล้วนะ”

“ถ้าชั้นไม่ขอโทษแล้วคุณจะทำไม?”

“นี่เธอกวนประสาทชั้นหรอ?”พูดจบชายหนุ่มก็อุ้มหญิงสาวพาดบ่าจากนั้นก็เดินไปยังสระว่ายน้ำ

“ปล่อยนะ ชั้นบอกให้ปล่อย!”หญิงสาวพยายามดิ้นแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงเขาได้

“อยากให้ชั้นปล่อยนักใช่มั้ย ได้”พูดจบชายหนุ่มก็โยนร่างเล็กลงสระน้ำอย่างไม่แยแสจากนั้นเขาก็เผยสีหน้าพึงพอใจ

“กรี๊ด!! ”ส่วนทางด้านหญิงสาวนั้นกรีดร้องด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะกล้าโยนเธอลงสระน้ำ

“ชั้นขอตัวเข้าบ้านก่อน หวังว่าเธอคงเอาตัวรอดได้นะ ถ้าเอาตัวรอดไม่ได้ก็จมน้ำตายอยู่ในสระนั่นแหละ”พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าบ้านอย่างสบายใจ

“คุณโปรดคะ คุณท่านให้เข้าไปพบที่ห้องรับแขกค่ะ”

“รู้แล้ว กำลังไป” ชายหนุ่มเดินเข้าไปยังห้องรับแขกด้วยท่าทางอารมณ์ดี ซึ่งการกระทำของเขานั้นสร้างความประหลาดใจให้กับผู้เป็นพ่อและแม่เป็นอย่างยิ่ง

“นี่หนูพายนะ แกจำหนูพายได้อยู่ใช่มั้ย” ทันทีที่ชายหนุ่มนั่งเก้าอี้โซฟาผู้เป็นพ่อก็แนะนำหญิงสาวตรงหน้าให้กับลูกชายทันที

“เดี๋ยวนะ ถ้าเธอคนนี้คือพายแสดงว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั่นน้องแพทใช่มั้ย?”

“ใช่”

“ไหนตอนนั้นพ่อกับแม่บอกว่าเธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศ”

“ก็ตอนนี้หนูแพทย้ายกลับมาอยู่ที่ไทยไง”

“แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนว่าเป็นพวกเขา”

“อ้าว! ปกติแกก็ไม่ได้ถามอยู่แล้วนี่ว่าคนที่พ่อพามาให้ดูตัวเป็นใครมาจากไหน ขนาดลูกสาวท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ทายาทเจ้าของห้างแกยังไม่สนใจเลย”

“แต่ถึงยังไงคุณลุงกับคุณป้าก็เคยเป็นเพื่อนแม่ ส่วนน้องพายกับน้องแพทก็เคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ของผม การที่ชวนพวกเขามาบ้านพ่อก็ควรบอกผมสักนิด”

“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาคุยเรื่องงานแต่งระหว่างแกกับหนูพายกันดีกว่า”

“ผมไม่แต่ง”

“แต่ว่าเราคุยกันแล้วนะ ถ้ารอบนี้แกยังปฏิเสธอีก งั้นก็ไปหาผู้หญิงมาแต่งเองก็แล้วกันและห้ามเอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า”

“ผมไม่ต้องการแต่งงานกับพายแต่จะแต่งกับแพท”

“คุณโปรด” คำพูดของชายหนุ่มทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องถึงกับนั่งนิ่ง โดยเฉพาะหญิงสาวที่เตรียมตัวจะเป็นเจ้าสาวมาโดยตลอดนั้นถึงกับเข่าอ่อน

“แกว่าไงนะ?”