บทที่ 1 บทนำ
วันนี้วันที่หนึ่งฤกษ์งามยามดีที่ธาริกาจะได้เข้ามาทำงานที่สาขาใหญ่ของบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ของเมืองไทย เธอคิดว่าเธออาจจะมีโอกาสได้เจอดาราหรือนางแบบดังๆบ้างก็ได้ เธอจะขอลายเซ็นพวกเขาไปอวดคนเป็นแม่ที่อยู่ที่ต่างจังหวัด แม่ของเธอติดละครมากแน่นอนว่าท่านอินเข้าไปในทุกบทบาท ก่อนจะออกเดินทางท่านเตรียมอาหารมาให้เธอหลายอย่างวันนี้เธอประหยัดไปได้ถึงมื้อเย็นเชียวล่ะ
“สวัสดีค่ะแผนกการตลาดไปทางไหนหรอคะ”
“ขึ้นลิฟท์ไปชั้นสามได้เลยค่ะน้องว่าแต่พี่ไม่คุ้นหน้าเราเลยนะ”
“พอดีเพิ่งย้ายมาใหม่ค่ะ”
“อย่าบอกนะว่าน้องคือหัวหน้าแผนกการตลาดคนใหม่”
“ใช่แล้วค่ะ หนูชื่อธาริกาค่ะเรียกแค่ธิชาก็ได้ค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ”
“พี่ชื่อเนญ่าจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ”
“เช่นกันค่ะพี่เนญ่า ยังไงธิชาขอตัวก่อนนะคะ” เธอรู้สึกได้เลยว่าพี่เนญ่าคนนี้อัธยาศัยดีมาก แน่ละสิพี่เขาเป็นประชาสัมพันธ์นี่หน่าก็ต้องยิ้มแย้มยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาในบริษัทอยู่แล้ว
“จ้ะรีบไปเถอะทุกคนน่าจะรอธิชาอยู่”
“ค่ะ” เธอมองดูนาฬิกาแล้วก็ต้องรีบเพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะสายเสียแล้ว ทุกคนในแผนกไม่รู้ว่าหัวหน้าคนใหม่จะเป็นอย่างไรจะดุเหมือนคนเก่าไหม พวกเขาได้แต่รู้สึกกังวล
“อะ เอ่อ...สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันธาริกาจะมารับตำแหน่งหัวหน้าแผนกการตลาดคนใหม่ค่ะ” ธาริกาทำตัวไม่ถูกเมื่อทุกคนมายืนต้อนรับเรียงหน้ากระดาน เธอได้แต่เกริ่นแนะนำตัวเอง ส่วนพนักงานในแผนกก็งงเช่นกันเพราะไม่คิดว่าหัวหน้าคนใหม่จะอายุน้อยแบบนี้
“สวัสดีค่ะคุณธาริกา”
“สวัสดีครับคุณธาริกา”
“เรียกแค่ธิชาก็พอแล้วค่ะทุกคน เรียกเต็มยศขนาดนั้นธิชาเขินแย่” คำตอบของหญิงสาวทำให้ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายลงมาก หญิงสาวมีท่าทีอ่อนหวานเป็นกันเองกับทุกคน
“คุณธิชาน่ารักจังเลยค่ะเป็นกันเองกับพวกเรามากเลย”
“แล้วทำไมธิชาจะเป็นกันเองไม่ได้ละคะหรือว่าหัวหน้าคนเก่าค่อนข้างดุคะ”
“ใช่เลยค่ะ” พนักงานคนหนึ่งตอบกลับเสียงเบา
“ธิชามาทำงานที่นี่แล้วทุกคนจะไม่กดดันแน่นอนค่ะ ธิชาอยากให้เราทำงานกันเป็นครอบครัวมากกว่าเจ้านายลูกน้องนะคะ” จบประโยคของหญิงสาวทุกคนก็ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า
“หนูชื่อน้ำฟ้านะคะพี่ธิชา”
“หนูชื่อนาราค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะคุณหัวหน้า”
“พี่ชื่ออนงค์จ้ะ ส่วนนี่เอกภพน้องชายพี่เอง”
“ว้าว ทำงานเป็นครอบครัวจริงๆค่ะ” หญิงสาวตอบกลับยิ้มๆ
“ห้องของน้องธิชาอยู่ทางนี้จ้ะเดี๋ยวพี่พาไป”
“ขอบคุณค่ะ” เธอเดินตามอนงค์ไปจนถึงห้องทำงานส่วนตัว
“ถึงแล้วค่ะ”
“ห้องกว้างจังเลยค่ะนั่งคนเดียวเหงาแน่ๆค่ะ”
“ไม่ดีหรอคะ เจ้านายคนเก่าของพี่น่ะเขาอยากเป็นส่วนตัวสุดๆ” อนงค์บอกกับหญิงสาวน้ำเสียงจริงจัง เจ้านายเก่าไม่เคยมาคุยทีเล่นทีจริง เขาอยากให้ทุกคนแบ่งเส้นชัดเจนว่านี่คือเจ้านายนี่คือลูกน้อง
“ไม่ดีค่ะอยากมีเพื่อนพูดคุยมากกว่า เอาไว้ธิชาจะออกไปกวนพี่ๆแล้วกันนะคะ”
“ยินดีเลยค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ออกไปทำงานก่อนนะคะ”
“ค่ะ” เมื่ออนงค์เดินออกไปแล้วเธอจึงตั้งหน้าตั้งตาจัดห้องของตัวเอง
“น้องธิชาคะท่านประธานเชิญค่ะ”
“ค่ะพี่อนงค์” หญิงสาวพร้อมเสมอสำหรับการแนะนำตัวเอง เธอเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย
“ผมเอาใจช่วยนะครับคุณธิชา”
“ท่านประธานดุมากเลยหรอคะ”
“ไม่เชิงดุครับแต่เอ่อ...คุณธิชาไปเจอเองดีกว่าครับ”
“โอเคค่ะ ธิชาสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว”
