ตอนที่ 1 บทเริ่มต้น

ตอนที่ 1

หลังจากงานมงคลสมรส ของราชาปีศาจเฉาเฟิงและชีเหนียง นางได้ให้กำเนิดปีศาจน้อยฝาแฝดชายหญิง โดยองค์ชายน้อยนามว่า "ลู่เฟย" และองค์หญิงน้อยนามว่า "ลู่เอิน" ปีศาจน้อยทั้งสองน่ารักน่าชัง เป็นที่รักแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก

"ท่านอา"

"ท่านอาหลิงเฮ่อต้องให้ข้าก่อน" 

"ท่านอา ให้นางไปก่อนก็ได้ขอรับข้าเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง ย่อมต้องเสียสละให้สตรีก่อน" เสียงเจือยแจ้วขององค์ชายปีศาจน้อยวัยสามขวบกว่า ๆ

"ใช่เจ้าค่ะท่านอา ต้องให้ข้าก่อนสิเจ้าค่ะ" เสียงองค์หญิงปีศาจน้อยจอมเอาแต่ใจ

ปีศาจน้อยฝาแฝดชายหญิง วัยสามขวบกว่า ๆ ตัวอ้วนกลมแก้วยุ้ย น่ารักน่าชังตามติดหลิงเฮ่อที่มีศักดิ์เป็นอา ตลอด เพราะหลิงเฮ่อเลี้ยงมาตั้งเเต่เล็ก ค่อยตามใจและชอบหาของเล่นแปลก ๆ มาให้เจ้าปีศาจน้อยทั้งสอง

" พอแล้วไม่ต้องแย่งกัน อามีสองอัน นี้!! เห็นไหม"

"เย้ เย้" " เย้ เย้" เสียงปีศาจน้อยทั้งสองร้องอย่างดีใจ กระโดดโลดเต้นและเล่นอย่างสนุกสนาน หลิงเฮ่อใช้มือบีบแก้มเด็กทั้งสองเบา ๆ อย่างเอ็นดู

"เจ้าก้อนแป้งของอา อาให้เล่นอีกหนึ่งชั่วยาม เสร็จเเล้วเราจะมาฝึกวิชาต่อจากเมื่อวาน ถ้าวันนี้ฝึกก้าวหน้าอาจะพาไปเที่ยวเผ่ามนุษย์"

"เย้ เย้ ข้าอยากไปขอรับ" ลู่เฟยกระโดดร่างที่ตุ้ยนุ้ยดีใจ

"อยากไปเดี๋ยวเจ้าต้องตั้งใจฝึกนะ"

"ขอรับ"

วันเวลาผ่านไปจนกระทั้งปีศาจน้อยทั้งสอง เติบโตขึ้น ขณะที่องค์หญิงน้อยลู่เอินอายุได้สิบสองปี นางชอบมานั่งเล่นอยู่ที่ศาลาปีกซ้ายริมสระน้ำ มองดูฝูงปลาแหวกว่ายไปมา และดอกบัวที่บานงดงามอยู่ในสระ

"ข้าอยากกินเม็ดบัว" ลู่เอินเอยกับนางกำนัลที่ดูแลนาง

"เดี๋ยวข้าไปเก็บที่กลางสระให้เจ้าค่ะ"

"ตรงนี้ไม่ได้เหรอ" นางชี้นิ้วไปที่กอบัวใกล้ ๆ อยู่ติดศาลาแค่เอื้อม

"ฝักนั้นอ่อนไปเจ้าค่ะ ไม่อร่อย"

"อ๋อ"

นางกำนัลกล่าวจบจึงลงเรือออกไปกลางสระ ระหว่างที่รอนางกำนัลอยู่นั่นองค์หญิงน้อยมองออกมาตรงไปที่เม็ดบัวฝักนั้น แล้วนางจึงเดินไปหยุดริมสระและพยายามเอื้อมมือจนสุดแขนไปเด็ดฝักบัวนั้นมา

ขณะนั้นเองปรากฏลำแสงสีขาวพุ่งตรงมายังที่ศาลาอย่างเงียบ ๆ ลำแสงนั้นเมื่อมาถึงศาลาก็ปรากฏร่างของเทพสงครามซีฮ่าว

"ข้าไม่ได้มาที่นี่นานเท่าไรแล้วนะ ซีอ่าวพูดพึมพำออกมาคนเดียว

พลันสายตาลำเลืองไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเอื้อมมือเก็บดอกบัวอยู่ ซี่ฮ่าวจึงเดินไปใกล้ ๆ แล้วเอื้อมมือไปเด็ดบัวฝักนั้น

ทว่าองค์หญิงน้อยที่เอื้อมจนสุดแขนก็ยังเอื้อมไม่ถึง แต่จู่ ๆ กับมีคนยื่นแขนใหญ่ผ่านนางไปแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง

"ว้าย" พรึบ!!

องค์หญิงน้อยตกใจเป็นอย่างมาก ตัวนางจึงเอนไปจวนจะหล่นน้ำ ซีฮ่าวรีบคว้าตัวนางไว้ได้ทัน แล้วจับตัวนางมายืนให้ตั้งหลักไว้

"ปีศาจน้อยระวังหน่อยสิ" ซีฮ่าวย่อตัวลงมากล่าวกับนาง พร้อมกับยื่นฝักบัวให้ องค์หญิงน้อยรับมาด้วยความงุนงง แต่ยังมากหน้าบุรุษตรงข้ามไม่วางตา

ซีฮ่าวส่งยิ้มให้นางก่อนจะยืดตัวขึ้นยืนและเดินออกไป

องค์หญิงลู่เอินมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่เดินออกไปจนลับสายตา

"เขาคือใครกัน" นางพูดและหันมาแกะฝักบัวในมือกิน

"อ่อนจริง ๆ ด้วย" นางวางฝักบัวลง พลันภาพในหัวก็ปรากฏใบหน้าบุรุษสายตาอบอุ่นที่ส่งยิ้มให้เมื่อครู่นี้

"ข้าจะได้เจอเขาอีกไหมนะ" นางคิดในใจ