ตอนที่ 2 อดใจไม่ไหว 18+ นิดหน่อย

ตั้งแต่เกิดมาจนถึงวัยหนุ่มไม่เคยมีสตรีคนไหนกอดเขาแบบใกล้ชิดเช่นนี้มาก่อน วันนี้ภรรยาของเขาค่อนข้างผิดปกติ แต่งงานกันมาเกือบครึ่งปี พวกเขาร่วมหอกันน้อยมาก นับจากคืนวันเข้าหอ นับนิ้วรวมกันยังไม่ถึงสิบครั้ง ในตอนที่เขาเป็นฝ่ายรุกเข้าหา นางก็มักจะรำคาญ และผลักไสเขาออกไป

ฉู่จวิ้นเองก็มีศักดิ์ศรีเมื่อได้รับการปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง เขาจึงไม่ได้ตามตื้อนางอีก พวกเขาจึงต่างคนต่างอยู่เพียงอาศัยอยู่ในห้องร่วมกันเท่านั้น

มาวันนี้ภรรยาเป็นฝ่ายเข้ามากอดเขาก่อน ฉู่จวิ้นไม่ปฏิเสธว่าตนนั้นรู้สึกพอใจมาก เขาพยายามระงับความพลุ่งพล่านในกาย ค่อยๆ ใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของนางเพื่อปลอบโยน "ท่านยังไม่ได้ตอบเลยว่าฝันถึงอะไร"

อันหนิงตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ข้าไม่ได้ฝันจริงๆ"

ฉู่จวิ้นยังคงสงสัย "แล้วทำไมถึงร้องไห้"

หญิงสาวไม่สามารถบอกเขาได้ถึงสาเหตุที่ตนร้องไห้ นางส่ายหัวและกอดเขาแน่นอีกครั้ง

ฉู่จวิ้นกำลังจะถามอีกฝ่ายให้ชัดเจน แต่จู่ๆ นางก็ยกมือขึ้น และลูบไล้ใบหน้าของเขา

เมื่อนางทำเช่นนี้ก็ทำให้เขาหยุดชะงัก ชายหนุ่มก้มมองใบหน้าของนาง ดวงตาที่มองสบกับเขามันช่างแตกต่างจากเมื่อก่อน

ท่าทางของนางชวนให้เขานึกอยากรังแกเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าฉู่จวิ้นคือหนุ่มฉกรรจ์ที่เพิ่งแต่งงานใหม่ ร่างกายเขาจึงเกิดอารมณ์ขึ้นได้ง่ายๆ ที่ผ่านมาเขาอดทนมานาน เวลานี้เมื่อภรรยาเปิดโอกาสเหตุใดเขาต้องรอเวลาอีกเล่า

ฉู่จวิ้นโน้มตัวนางลงกับเตียง เขาใช้ร่างกายของตนทาบทับเสียดสีกับนางทุกส่วน

อันหนิงก็ยินยอมผ่อนตาม หญิงสาวทำตัวเหมือนกับเป็นแมงมุม พยายามเกาะเกี่ยวตัวเขาไว้ และลูบไล้ทุกส่วนตามที่นางปรารถนา ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นมากที่ภรรยาตอบสนองอย่างกระตือรือร้นเช่นนี้ หลังจากเลาโลมจนส่วนนั้นของนางฉ่ำแฉะ เขาก็สอดใส่เขาไปทันที

"อืม...." คนทั้งสองร้องครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อจุดเชื่อมประสานสอดใส่แนบแน่นกัน

"อือออ…อ่าาาา" อันหนิงพึงพอใจกับขนาดและท่วงท่าของเขามาก จนร้องครางออกมาเสียงดังอย่างห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่

ที่ซอกคอของนางเต็มไปด้วยลมหายใจอุ่นร้อนของเขา เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลหยดลงมาตามกรอบใบหน้าของชายหนุ่ม ยามเขาเงยหน้าขึ้นมาดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองนางด้วยความปรารถนา

"ท่านอย่าส่งเสียงดัง เดี๋ยวพวกผู้ใหญ่จะด่าข้า" ฉู่จวิ้นกระซิบบอกที่ข้างหู ก่อนจะโน้มหน้าลงมาจูบปิดกลั้นเสียงครางของนางไว้

เมื่อเขาพูดเช่นนี้มันทำให้อันหนิงนึกขึ้นมาได้ว่าในยุคจีนโบราณ ช่วงไว้ทุกข์นั้นมีกฎว่าห้ามคนในตระกูลแต่งงาน ห้ามกินเนื้อสัตว์ ห้ามดื่มสุรา และห้ามร่วมรักด้วย

แต่ตอนนี้พวกเขาสองคนกลับทำเรื่องเช่นนี้ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง ขณะที่อันหนิงคิดว่าควรจะหยุดเขาดีหรือไม่ แต่เมื่อนึกถึงอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านของทั้งเขาและนาง หญิงสาวก็คิดว่าคงห้ามไม่ได้แล้ว

ผ่านราวหนึ่งชั่วยาม (2 ชั่วโมง) ในที่สุดฉู่จวิ้นก็ถึงฝั่งฝัน เขาดึงส่วนนั้นออกมาปลดปล่อยด้านนอก ก่อนจะก้มลงจูบที่เนินอกของนางอย่างแรงเป็นการส่งท้าย

อันหนิงถูกเขาพาด้านข้างเพื่อทำความสะอาด เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มที่จะเกิดอารมณ์อีกครั้งนางก็ผลักเขาออก ก่อนที่นางจะหาวิธีป้องกันอันปลอดภัยเวลานี้จะยอมตามใจเขาไม่ได้ หากว่าตั้งครรภ์ในช่วงที่กำลังไว้ทุกข์ นั่นย่อมไม่ใช่เรื่องดี "วันนี้พอก่อน"

เมื่อเห็นสายตาจริงจังของนาง ชายหนุ่มจึงยอมถอยโดยดี เขาพานางกลับไปนอนที่เตียงก่อนหลับไปพร้อมๆ กัน