หลงเสน่ห์เพื่อนลูก

กรวี หญิงสาวร่างสูงโปร่งที่มีสัดส่วนกลมกลึงอยู่ภายใต้ชุดนักศึกษาตัวคับ ทั้งเสื้อเบอร์เล็ก และกระโปรงสั้นกุดอวดเรียวขายาวและสะโพกผึ่งผาย ผมยาวตรงถึงกลางหลังและใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย แต่คิ้วที่คมเข้ม ตาเป็นประกายและปากอิ่มจิ้มลิ้มกับวงหน้ารูปไข่ ทำให้หญิงสาวโดดเด่นขึ้นมาทันทีที่เดินเข้ามาในร้านกาแฟเล็กๆ ข้างมหาวิทยาลัย “วีทางนี้”

เสียงใสเล็กๆ เรียกขึ้น พร้อมมือเรียวบางที่โบกไหวๆ อยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน กรวีชะเง้อมองแล้วยิ้มให้วินนี่ เพื่อนสนิทลูกครึ่งดาวคณะที่ใครๆ ต่างก็รุมล้อมให้ความสนใจ เพราะเธอทั้งสวย ทั้งรวย เพียบพร้อมไปหมด แตกต่างจากกรวีที่ถึงแม้หน้าตาจะหมดจดงดงาม แม้จะสวยคนละแบบกับวินนี่ แต่ก็ไม่ได้เป็นรอง หากสิ่งที่เธอและวินนี่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงคือฐานะ

กรวีเดินเร็วไปที่โต๊ะของวินนี่ เห็นแผ่นหลังผู้ชายสูงใหญ่นั่งหันหลังให้ ก็พอเดาออกมาเป็นผู้ชายคนใหม่ของเพื่อนสนิทเช่นเคย วินนี่เปลี่ยนคู่บ่อยจนเหมือนกับเปลี่ยนรองเท้าเลยทีเดียว

“รอนานไหม พอดีฉันไปสัมภาษณ์งานใหม่มาน่ะ”

กรวีรีบบอกเพื่อนตั้งแต่ยังไม่นั่งร่วมโต๊ะ ทำให้ไม่เห็นผู้ชายของวินนี่ แต่ทันทีที่เธอได้เห็น หญิงสาวก็ชะงักอึ้งไป

“งานพริตตี้อีกแล้วเหรอ”

วินนี่ถามเลื่อนเมนูให้เพื่อนสาว

“เอ่อ..จ้ะ”

กรวีรีบก้มหน้าลงมองเมนู เพราะใจกระตุกกับความหล่อเหลา มาดแมนของคนที่อยู่ตรงหน้า เขาดูสูงวัยกว่าพวกเธอ ทว่าใบหน้าหล่อเข้ม คิ้วดกหนา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูป มันทำให้เขาดูดีจนลืมอายุไปเลย นี่กระมังที่เรียกว่าหล่อแบบเทพบุตรกรีก

วินนี่เห็นใบหน้าของเพื่อนสาวแดงซ่านขึ้นมาแล้วจ้องเมนูอยู่นาน ก็มองผู้ชายอยู่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วอมยิ้ม

“ฉันลืมแนะนำไป นี่พ่อฉัน”

กรวีสะดุดใจทันที เงยหน้าขึ้นมองเหมือนกับวินนี่โกหก นัยน์ตาที่เบิกกว้างแล้วจ้องชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างขบขัน

“หล่อใช่ไหมล่ะ”

วินนี่กระทุ้งศอกที่ลำตัวเพื่อนสาวเบาๆ กรวีหันไปยิ้มเก้อๆ กับเพื่อนแล้วรีบยกมือไหว้

“นี่คงคิดว่าเป็นแฟนคนล่าสุดของฉันล่ะสิ พ่อฉันเองแหละ นานๆ จะกลับมาเมืองไทยสักครั้ง”

วินนี่หัวเราะขบขันกับท่าทีขัดเขินของกรวี ก็แน่ละทุกคนรู้ว่าเธอเป็นลูกครึ่ง แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า เธอจะมีพ่อที่หล่อราวเทพบุตรขนาดนี้

“แด๊ดคะ นี่เพื่อนวินนี่เองค่ะ ชื่อกรวี”

กรวีรีบยกมือไหว้อีกครั้งแล้วหลบสายตาคมปลาบของเขาที่มองมาอย่างพินิจพิเคราะห์

“หน้าตาดี สนใจที่จะไปทำงานกับผมไหม?”

วินนี่หันไปมองพ่อด้วยความตกใจ ขณะที่กรวีใจหวิวสั่นไหวขึ้นมาทันที

“ตกใจอะไร ก็ลูกบอกเมื่อครู่ ว่าเพื่อนเพิ่งไปสมัครพริตตี้มาไม่ใช่หรือ?”

“ใช่ค่ะ แต่ว่างานของพ่อมัน.....”

“เป็นงานศิลปะ และเงินดี”

พ่อของวินนี่พูดแทรกทันที พร้อมหันไปมองสาวน้อยที่จ้องเขาตาเป่งด้วยความสนใจ

“สนใจไหมครับ”

กรวีรีบพยักหน้ารับทันที ชายหนุ่มยิ้มกว้าง พร้อมมอบนามบัตรให้ทันที

“ยินดีมากนะครับที่คุณสนใจ นี่นามบัตรของผม ผมชื่อ

อังเดร เควิน ฟรานส์เซสโก เรียกผมสั้นๆ ว่าเควินก็ได้”

กรวียื่นมือไปรับนามบัตรแบบสั่นนิดๆ ด้วยความตื่นเต้น วินนี่ทำตาโตแล้วหัวเราะขำๆ

“เรียกแด๊ดแบบวินนี่เรียกก็ได้นี่คะ เรียกเควินดูห่างเหิน”

เควินหันมองลูกสาวแล้วยิ้มเอ็นดู

“แต่ว่า....วินนี่ไม่อยากให้วีไปทำงานกับแด๊ดหรอกค่ะ เปลืองตัวจะตาย”

กรวีหันมองเพื่อนสาวด้วยความสนใจ เควินพ่อของวินนี่ทำงานอะไรกันแน่ เพราะในนามบัตรของเขา บอกแค่เพียงชื่อและเบอร์โทร.

“แด๊ดเป็นผู้กำกับน่ะวี ขืนให้เธอไปทำงานกับแด๊ด ไม่รู้ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับผู้ชายกี่คน”

“วินนี่ พ่อบอกแล้วไงว่ามันเป็นงานศิลปะ”

วินนี่กลอกตามองบน งานศิลปะของพ่อไม่ใช่หรือ? ที่ทำให้มีหล่อนขึ้นมา แม่ทำงานอยู่กับพ่อไม่เท่าไหร่ก็เลิกรากันไปเพราะทนความเจ้าชู้ของพ่อไม่ได้ ยังดีที่พ่อยังรักเธอและส่งเสีย

ไม่ทอดทิ้ง วินนี่ยอมรับทุกอย่างของพ่อได้ ยกเว้นงานของพ่อ

“จะให้วีไปทำอะไรหรือคะ?”

“เล่นหนังโป๊น่ะสิ”