หลงกลรัก มาเฟียเถื่อน

ตึก! ตึก! ตึก!

ร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทเดินตรงไปยังห้องท้ายสุดของตึกใหญ่ เพียงแค่ก้าวขาเข้าไปก็สัมผัสได้ถึงความลึกลับและร้อนแรงจากแสงไฟสีแดงที่ตัดกับห้องโทนสีดำ อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้ราคาแพงในห้องนี้ล้วนแต่เป็นสีดำตามความชอบของเจ้าของคฤหาสน์ที่เป็นคนค่อนข้างซับซ้อนและเดาอารมณ์ได้ยาก

“คุณชายครับ อมีนามาขอพบครับ”

คชาเลขาคนสนิทที่พ่วงตำแหน่งบอดิการ์ดเข้ามารายงานเจ้านายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่

อมีนางั้นเหรอทายาทมาเฟียวัยสามสิบทบทวนชื่อหญิงสาวอยู่ภายในหัวพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา ความเบื่อหน่ายจากการถูกบังคับของตระกูลเริ่มเลือนหายไปเพียงเพราะนึกถึงใบหน้าและเรือนร่างที่โตเต็มวัยของเด็กสาวที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็ก

“พาไปรอที่ห้องเล็ก”

คนสนิทก้มหัวรับคำสั่งอย่างรู้ใจเช่นเดียวกับเพื่อนสนิทอีกสองคนที่นั่งดื่มอยู่ด้วย

“เหยื่อติดกับแล้วเหรอวะ?”

“ระดับกูเคยพลาดหรือไง?” มือหนาคว้าแก้วมาดื่มจนหมดในรวดเดียว ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเขานึกสนุกกับหญิงสาวจนแทบจะรอไม่ไหวแล้ว

อมีนาคือลูกหลานแม่บ้านเก่าแก่ที่บ้านคุณย่าของไคล์ตัน เธอเป็นเด็กสาวที่อนาคตไกล สวย เรียนดี ทำงานบ้านงานเรือนเก่งครบถ้วนของคุณสมบัติของสตรีไทย ทว่าชาติตระกูลกลับไม่ได้สูงส่งพอที่จะเอามาทำเมีย แต่ถ้าเป็นเมียเก็บ… ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

“อยู่ข้างในแล้วครับ” คชารายงานทันทีที่เจ้านายหนุ่มมาถึง ใบหน้าคนสนิทนิ่งเรียบไม่ได้แสดงความแปลกใจที่เจ้านายมาเร็วขนาดนี้ ทั้งๆ ที่พึ่งจะสั่งเขาได้ไม่กี่นาที

“ส่งแขกพวกนั้นด้วย” เขาสั่งลูกน้องก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องเล็กที่ขนาดไม่ได้เล็กตามชื่อห้อง แต่เป็นห้องที่มีขนาดเล็กกว่าห้องนอนใหญ่ของเขาเพียงเท่านั้นและห้องเล็กนี้ก็มีไว้สำหรับเล่นสนุกกับสาวๆ สังเกตได้จากตู้ของเล่นผู้ใหญ่มากมายที่ถูกซ่อนไว้ใต้ผนังห้อง

ตึก!!

ร่างสูงหยุดชะงักไปทันทีที่เดินมาถึงกลางห้อง สายตาคมมองไปยังร่างสวยในชุดนอนด้วยความตกตะลึง ผิวขาวผ่องที่อยู่ในชุดนอนสีขาวช่างเข้ากันเป็นอย่างมาก ยิ่งบวกกับผมสีดำยาวสลวยอมีนาก็ยิ่งดูสวยจนน่าหลงใหล

“คิดยังไงถึงมาหาฉันในเวลานี้” น้ำเสียงทุ่มทำให้หญิงสาวที่กำลังมีเรื่องร้อนใจหันไปมองยังต้นเสียงโดยที่ไม่ลืมลุกจากโซฟาหรู

“ขอโทษค่ะคุณชายที่ฉันมารบกวนเวลาพักผ่อน แต่ว่าฉันมีเรื่องด่วนจะคุยกับคุณชายจริงๆ” หญิงสาวก้มหน้าตอบด้วยท่าทางรู้สึกผิดอย่างที่สุดและพร้อมจะรับโทษ

“เรื่องอะไรจะด่วนถึงขั้นต้องใส่ชุดนอนมาหาผู้ชายกลางดึก” น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ถามออกไปแตกต่างจากร่างกายที่ร้อนรุ่มเขามองเธอไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ความต้องการอยากสัมผัสหญิงสาวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเดินเข้ามาใกล้ร่างสวย กลิ่นหอมจากร่างสวยช่างเย้ายวนใจยิ่งนัก

“ขอโทษค่ะคุณชายพอดีว่ามีน… เอ่อ ฉันรีบร้อนใจไปหน่อยจนลืมเปลี่ยนชุด” หญิงสาวตอบไปด้วยท่าทางเลิ่กลั่กพร้อมกับกอดกระชับเสื้อคลุมตัวบาง

“เอาล่ะๆ มีอะไรก็รีบพูดมา” คนเจ้าเล่ห์แสร้งถามอย่างใจเย็น

“ฉันมีเรื่องจะถามคุณชายค่ะ” หญิงสาวเอาแต่เม้มปากแน่น อยู่ๆ ก็กระดากปากที่จะพูดในสิ่งที่ ตั้งใจมา

“ถามมา!”

“น้าจันทร์ขายฉันให้คุณชายเหรอคะ” คำถามที่มาพร้อมกับแววตาเศร้า ทำให้คุณชายนิ่งไปชั่วขณะ

“ใช่! แม่เลี้ยงของเธอมาเสนอขายเธอให้ฉัน” เขาตอบอย่างไม่อ้อมค้อม พร้อมกับเดินไปประจัญหน้าคนตัวเล็กที่มีความสูงไม่ถึงไหล่ของเขา ช่างเป็นขนาดตัวที่พอเหมาะเหลือเกินหากจะทำกิจกรรมอย่างว่า

หญิงสาวที่ได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากปากของเจ้านายหนุ่มที่มีศักดิ์สูงส่ง ผู้ที่มีอำนาจในการตัดสินทุกอย่างในธุรกิจนับพัน คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องความรวย เพราะเขารวยจนหาที่เปรียบไม่ได้ รวยมากชนิดที่ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้เลย หากมีใครรู้ว่าเธอเสนอหน้ามาขอพบเขาในพื้นที่ส่วนตัวในเวลานี้ มีหวังโดนไล่ออกทั้งครอบครัวแน่

คิดได้เช่นนั้นหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกประหม่า เอาแต่ก้มหน้าคิดหาคำพูดที่จะพูดกับเขาไม่ออกเลย เธอควรจะทำอย่างไรดีกับสิ่งที่เป็นอยู่

อมีนาหรือมีน หญิงสาวที่เกิดมาในครอบครัวที่เกือบจะดี ย่าของเธอเป็นแม่ครัวเก่าแก่ของตระกูลมหาเศรษฐี จึงได้ฝากฝังให้ลูกหลานมาทำงานด้วย ทั้งญาติพี่น้องของอมีนาจึงอยู่ในการดูแลของตระกูลของคาเวน

ที่พวกเขาอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะการดูแล สวัสดิการดีจากเจ้านายที่ดูแลกันเหมือนครอบครัว มีเงินโบนัสให้ ให้เบิกล่วงหน้าได้ยามจำเป็น ช่วยเหลือทุกคนเป็นอย่างดี

แต่กรณีของอมีนาที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้เกิดจากแม่เลี้ยงของเธอ…

“มีอะไรก็รีบพูดมา” คนที่ความอดทนต่ำเอ่ยถามเสียงดุ ไม่เข้าใจว่าเธอจะกลัวอะไรเขานักหนาทำไมต้องเอาแต่ก้มหน้า

“น้าจันทร์ขายฉันให้คุณชายเท่าไหร่…” ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคก็โดนมือหนาบีบเข้าที่ปลายคาง

หมับ!!

“คุยกับฉัน ก็ต้องมองหน้าฉัน!!”

0.0!! ตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตกใจกับการกระทำของคุณชาย หัวใจของเธอเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก เมื่อได้สบสายตาคู่คมที่แฝงด้วยบางอย่าง ความหล่อเหลาราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย ทำให้อมีนาเผลอมองอยู่นานเช่นเดียวกับเขาที่ตกตะลึงในความสวยของเธอจนอยากจะครอบครองแต่เพียงผู้เดียว

“ขอโทษค่ะคุณชาย คือฉันถูกสอนให้เจียมตัวกับเจ้านาย”

“แล้วก็เลิกแทนตัวเองว่าแบบนั้น” เขาแสดงความหงุดหงิดออกมาอีกครั้ง เพราะเขาเป็นคนเดียวที่เธอแทนตัวเองแบบนั้น ต่างจากคนอื่นๆ ที่เธอแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นของเธอ

“แล้วจะให้แทนว่ายังไงเหรอคะ?”

“ชื่อไง! เหมือนที่พูดกับคนอื่นๆ”

“ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคนอื่นๆ จะว่าเอา” อะไรมีนาพูดไปตามตรง

“เธอสนใจคนอื่นมากกว่าคำสั่งของฉันเหรอ แล้วคนอื่นที่ว่าคือใคร?”

เขาถามเธออย่างใจเย็น ขณะที่ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปมาที่แก้มใสและค่อยๆ เลื่อนไปที่ริมฝีปากชมพูระเรื่อน่าจูบ

ตึกตัก!! ตึกตัก!!

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไปกับสัมผัสของเจ้านาย ขณะที่ตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเพียงเพราะกลัวจะโดนไล่ออก แต่ยิ่งเธอนิ่งเท่าไหร่เขาก็เริ่มจะสัมผัสเธอมากขึ้น