3 เอาตัวแลกเงิน

#วันต่อมา

หลังจากเลิกงานอัศวินก็กลับมาบ้านตามเวลาปกติ พลอยไพลินก็ยังคงทำหน้าที่จัดโต๊ะอาหารรอเขาเหมือนกับทุกวัน เธอทำหน้าที่แม่ศรีเรือนอย่างไม่ขาดตกยกพร่องทำแบบเดิมซ้ำๆราวกับหุ่นยนต์ ช่างเป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับคนเป็นสามี

"พี่วินอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ  เดี๋ยวพลอยทำเพิ่มให้"

และเธอก็ถามคำถามเดิมๆเหมือนทุกวัน เขาฟังจนเบื่อ และตอนนี้เขาก็อยากจะฟังเรื่องอื่นมากกว่า

"วันนี้ฉันกินมาแล้ว "

เขาตอบแค่นั้นแต่ในใจเริ่มรู้สึกไม่พอใจที่พลอยไพลินมีเรื่องปิดบังเขา ทั้งๆที่เขาคือสามีของเธอ ไม่ว่าเธอจะมีเรื่องอะไรก็ควรจะบอกเขาเป็นคนแรก ความพูดน้อยขี้เกรงใจของเธอกำลังทำให้เขาหงุดหงิด

"ค่ะ "

แล้วเธอก็ตอบเพียงสั้นๆก่อนที่จะเดินหายกลับเข้าไปในห้องครัว นี่เป็นอาการผิดปกติของเธอ เพราะปกติเธอจะต้องถามว่าเขาจะอาบน้ำเลยไหม หรือจะนั่งพักผ่อนก่อน เธอจะได้ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เขา เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอมีเรื่องอะไร จะใช่เรื่องเงินอย่างที่เขาคิดไว้หรือเปล่า

อัศวินเดินไปนั่งยังโซฟาที่ห้องรับแขก  เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาแม่ของพลอยไพลินในทันที เพราะแม่คือคนที่พลอยไพลินสนิทมากที่สุด

(ว่าไงลูก น้องบอกลูกแล้วหรอ)

"บอกเรื่องอะไรหรอครับ ผมยังไม่ได้คุยอะไรกับน้องเลยครับ"

ปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะบอกออกมาด้วยท่าทางลำบากใจ

(น้องโทรมาปรึกษาแม่ว่าอยากได้เงินไปลงทุนทำร้านเบเกอรี่กับเพื่อน แต่ไม่กล้าขอวิน )

"เท่าไหร่ครับ"

อัศวินยกยิ้มร้ายออกมาทันทีเมื่อได้ยินดังนั้น และรีบโอนเงินให้กับแม่ของเธอโดยไม่ถามพลอยไพลินอีก ถึงแม่ของเธอจะไม่พูดความจริง เขาก็ไม่ได้สนใจหรอก เพราะครอบครัวของเธอต้องการเงินจากเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าเงินก้อนนี้จะเอาไปทำอะไรคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือพลอยไพลินอยู่ดี

อัศวินที่รู้คำตอบของเรื่องที่พลอยไพลินหนักใจแล้วก็เดินกลับขึ้นมาบนห้อง ไม่นานพลอยไพลินก็เดินตามขึ้นมา เธอทำหน้าที่ของเธอตามปกติ จัดเตรียมเสื้อผ้าให้เขาเพื่อที่จะอาบน้ำ ดูแลดียิ่งกว่าพนักงานบริการมืออาชีพเสียอีก

" วันนี้พี่วินจะแช่น้ำอุ่นไหมคะ?"

เธอยังคงถามด้วยน้ำเสียงอึดอัดใจ แสดงว่าเธอยังไม่ได้คุยกับแม่ของเธอเรื่องเงิน แต่ไม่นานแม่ของเธอก็โทรมาหา พลอยไพลินขอตัวออกไปคุยกับแม่ก่อนที่จะกลับเข้ามาด้วยใบหน้าที่คลายความทุกข์ไปแล้ว

"ขอบคุณพี่วินมากนะคะ ที่โอนเงินให้แม่"

พลอยไพลินพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ พร้อมกับเปิดน้ำอุ่นให้แช่เพื่อเขา สายตาที่เธอมองสามีนั้นเต็มไปด้วยความเคารพรัก เขาเปรียบเสมือนฮีโร่สำหรับเธอ

อัศวินหันมามองภรรยาสาสด้วยสายตาที่เย็นชา

"ฉันไม่ได้อยากช่วยหรอก แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น ตราบใดที่เธอยังบริการฉันอย่างดี ฉันก็จะดูแลเธออย่างดี" เขาตอบด้วยเสียงที่เรียบนิ่งแต่คนฟังนั้นเจ็บปวดแทบขาดใจ คำพูดที่เยือกเย็นของอัศวินทำให้พลอยไพลินรู้สึกไร่ค่าและแตกสลายไปทุกวัน แต่เธอก็พยายามฝืนยิ้มและตอบ

"ค่ะ พลอยจะเชื่อฟังพี่วินและทำหน้าที่ตัวเองให้ดีค่ะ"

" งั้นก็เริ่มทำสิ วันนี้ฉันเครียดกับงานมาทั้งวัน ต้องการที่จะปลดปล่อย"

อัศวินมองใบหน้าและเรือนร่างของภรรยาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาต้องการที่จะร่วมรักกับเธอ อย่าเพิ่งคิดไปว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นเพราะเขารักเธอ แต่เขาทำเพราะเป็นความต้องการของผู้ชายเพียงเท่านั้น เสียค่าสินสอดไปตั้งหลายสิบล้าน จะไม่ให้เขาทำอะไรเธอเลยหรือไง เขาไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นที่จะนอนร่วมเตียงกันโดยที่ไม่ทำอะไรเลย

"วันนี้ขอแบบถึงใจหน่อยนะ"

"ได้ค่ะ " 

พลอยไพลินตอบท่าทางเขินอายเพราะเธอรู้ดีว่าสามีต้องการให้เธอทำอะไร เธอสลัดความเขินอายออกไปแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าสามีที่มองอย่างไม่ละสายตา เธอชอบสายตาในตอนนี้ของเขาเหลือเกิน เพราะสายตาของเขาตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองสำคัญกับเขา ทั้งๆที่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่เลย เขาต้องการแค่ร่างกายของเธอเพียงเท่านั้น 

ถึงจะเจ็บปวดและไร้ค่า เธอก็ต้องรับมือกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นให้ได้ เพื่อรักษาครอบครัวและความหวังในอนาคต และเพื่อได้อยู่เคียงข้างผู้ชายที่รัก

หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องใช้ร่างกายแลกเศษเงินกับสามี