หมออ้ายพ่ายรัก

ร่างสูงเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์บูดบึ้งสุดๆเพราะเขาถูกบังคับให้มาบ้านน้องเขยตัวดีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และทุกครั้งที่เขามาก็มักจะโดนเจ้าของบ้านแขวะเรื่องบางเรื่องเสมอ

“พี่อ้ายสวัสดีครับ”

“อือ กองไว้ตรงนั้นแหละ” เขาบอกน้องเขยที่ออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสจนน่าถีบ

“ดุมาเลยนะวันนี้” รพีฉายแขวะทันที

“อย่ากวนตีน วันนี้อารมณ์ไม่ดี” เขาปรายตามองเจ้าของบ้าน ก่อนจะเดินเข้าไปในภายบ้านราวกับเป็นบ้านตัวเอง

“พิ้งค์ไม่อยู่หรอกครับ”

“เลิกกวนตีนสักทีเถอะ!” เขาบอกอย่างหัวเสีย เพราะพึ่งถูกหญิงสาวปฏิเสธนัดไปดูหนังเย็นนี้

“โธ่! พี่อ้ายครับ เวลาจะจีบสาวเนี่ยเราต้องมีทริค”

“อันอยู่ไหน ?”

“อยู่ในครัวครับ” คนถูกถามตอบพี่เมียด้วยรอยยิ้มทะเล้น ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกชายฝาแฝดที่นอนอยู่ในเปล

“ขออุ้มบ้างสิ” อาชวินบอก แล้วยื่นมือไปรับหลานชายอีกคนมาไว้ในอ้อมแขน

“รักเด็กอย่างนี้ ก็รีบๆคบกับพิ้งค์สักทีสิครับอยู่ในสถานะศึกษาดูใจมาเกือบปีแล้วเนี่ยแม่เมียผมอยากมีหลานเพิ่มแล้วนะครับ” รพีฉายบอกตามประสาคนปากไวทำให้หมอหนุ่มส่งค้อนให้เขาวงใหญ่ด้วยความหงุดหงิด

“ไอ้พี…”

“ว่าไงพี่ ?”

“ดูเหมือนว่าทำยังไง พิ้งค์ก็ไม่มีทางชอบพี่เลยว่ะ” สรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเอง เป็นอะไรที่ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ค่อยได้ยินบ่อยนักถึงแม้จะเป็นครอบครัวเดียวกันมาปีกว่าแล้วก็ตาม

“อะไรทำให้พี่คิดแบบนั้นล่ะ ?”

“เพราะเขาลืมแกไม่ได้ไง” อาชวินพูดขึ้นตรงๆแล้วมองหน้าน้องเขยนิ่ง

“เฮ้อ…เรื่องมันนานมาแล้วนะครับ”

“ก็เพราะว่ามันนานมาแล้วนี่ไง พี่ถึงได้คิดมากอยู่แบบนี้เหมือนระหว่างพี่กับเขามีกำแพงสูงๆกั้นอยู่บางครั้งรู้สึกเหมือนว่าเขาพยายามจะหลบหน้าด้วยซ้ำยิ่งช่วงนี้ยิ่งหนักไปกันใหญ่ ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป” อาชวินระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจออกมาอย่างเสียไม่ได้

“พี่อ้ายทำอะไรให้เขาโกธรหรือเปล่า ?”

“เหอะ! คิดว่าไม่นะ”

“อ้าว ดีๆสิครับ” รพีฉายหรี่ตา

“ไม่หรอก อันเชื่อว่าพี่อ้ายไม่มีทางทำแบบนั้นกับคนที่ตัวเองรักแน่นอน” อุรัสมาเดินออกมาจากห้องครัว พร้อมกับช่วยยืนยันอีกแรง

“แล้วทำไมพี่อ้ายไม่ลองถามพิ้งค์ดูล่ะครับ ?”

“จริง ลองถามดูสิคะ” หญิงสาวสนับสนุนความคิดสามี

“เฮ้อ…ถามไป คงได้ลำบากใจกันเปล่าๆ” อาชวินบอก แล้วหยิบกำไรข้อเท้าที่มารดาเขาซื้อมาให้หลานชายฝาแฝดออกมา

“พี่อ้ายซื้อมาให้หลานหรอคะ ?” อุรัสมาถามอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะอาชวินไม่ค่อยชอบอะไรพวกนี้

“แม่ซื้อต่างหาก พี่เคยสนใจอะไรพวกนี้ที่ไหนล่ะ กระพรวนนี่ขยับทีเสียงน่าหงุดหงิดจะตาย”

“อันก็คิดแบบนั้นแหละ”หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะแต่ก็ยื่นมือไปรับมาถือไว้

“วันนี้ขอฝากท้องที่นี่แล้วกัน พรุ่งนี้จะกลับกรุงเทพอีกแล้ว” อาชวินบอกแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว พร้อมกับอุ้มหลานชายไปด้วย

“แล้วพี่อ้ายไม่ทำงานหรอ ?”

“พี่กำลังจะออกค่ายแถวภาคอีสานต้องกลับไปเตรียมตัวก่อน วันมะรืนนี้ก็ไปแล้ว”

“แล้วพิ้งค์ไปด้วยหรือเปล่าครับเนี่ย ?” รพีฉายถาม เพราะเขาเองก็อยากให้พี่ชายภรรยาสมหวังในความรักสักที

“ไปสิ” อาชวินบอก

“ดีแล้วล่ะครับ ใช้โอกาสนี้พิชิตใจสาวไปในตัว” เมื่อน้องเขยสนับสนุนเขาจึงพยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย

“ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ เข้าหน้าหนาวแล้ว” อุรัสมาบอกพี่ชายอย่างเป็นห่วง

“อือ พี่แข็งแรงจะตาย”

อาชวินเห็นครอบครัวที่อบอุ่นของน้องสาวพลางนึกถึงตัวเองที่ยังครองตัวเป็นโสดแม้วัยจะล่วงเลยมาถึงสามสิบปีแล้วก็ตาม มือเรียวตักข้าวเข้าปากพลันภาพของใครคนนึงก็ผุดเข้ามาในหัว จนเขาต้องรีบวางช้อนลงแล้วขมวดคิ้วหมุ่นด้วยความหงุดหงิด

“พี่อ้ายเป็นอะไรหรอ ?” อุรัสมาถามขึ้นงงๆ เพราะกับข้าวที่เธอทำก็ปกติทุกอย่าง

“เปล่าๆ” เขารีบปฏิเสธแล้วเบนความสนใจไปที่อาหารบนโต๊ะอีกครั้ง

“เดี๋ยวอันจัดการลูกเองดีกว่า พี่อ้ายคงกินข้าวไม่สะดวกท่าทางจะอยากมีลูกมากนะเนี่ย” คนเป็นน้องล้อเลียน ก่อนจะอุ้มลูกชายกลับไปที่เปลโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดของเธอจี้ใจดำพี่ชายเข้าเต็มๆ