EP.2 เสนอตัว??

ฉันตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมกับน้ำตา ชีวิตของทับทิมจะต้องอยู่กับน้ำตาเสมอ เพื่อนที่ดีที่สุดคือน้ำตา ร้องไห้เพราะเสียใจ เสียใจที่ทำให้พ่อโกรธ ไม่เคยโกรธพ่อเลยที่พ่อตีทับทิม ทับทิมไม่เคยทำให้พ่อภูมิใจได้เลยสักครั้ง แม้แต่วันที่ทับทิมเรียนจบรับปริญญาพ่อก็ติดงานในไร่ไม่มีโอกาสได้ถ่ายรูปร่วมกัน ทับทิมข้าใจพ่อทำทุกวันนี้ก็เพื่อลูกที่ไม่เอาไหนคนนี้ (┬┬﹏┬┬)

"ทับทิมคิดถึงแม่ ฮึก คิดถึงมากค่ะ " ได้แต่กอดตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่ม ความอบอุ่นของผ้าผืนหนามันไม่ช่วยทำให้ร่างกายของฉันอุ่นขึ้นได้เลย ยิ่งได้ยินเสียงสองแม่ลูกก็ยิ่งทำให้ฉันเจ็บร้าวไปทั้งใจ นี่มันบ้านฉันนะ! นับวันก็ยิ่งออกตัวแรงก้าวก่ายชีวิตฉันมากเกินไป

"ฮึก พ่อใจร้าย ฮึก " ฉันหลับตาลงพยายามไล่น้ำใสๆ ออกจากดวงตา ยิ่งร้องก็ยิ่งหายใจไม่ออก รู้สึกเจ็บคอคัดจมูกระบมไปทั้งตัว พ่อวานยัยแม่เลี้ยงมาเช็ดตัวให้ฉันแน่ๆ ถึงได้แสบผิวขนาดนี้ ผิวฉันอาบน้ำแร่แช่น้ำนมนะยะจะบอกให้ อิจฉากันล่ะสิ พวกมันไม่มีสิทธิ์หรอกค่ะ! อย่างมากก็ได้แค่แอบนินทาลับหลัง น้ำนมที่ฉันแช่มาจากฟาร์มโคนมในไร่ บางครั้งออเดอร์เกินพี่เจี้ยมก็จะหอบมาให้ฉันอาบ ยังดีที่พ่อเห็นว่าลูกคนนี้เป็นลูกในไส้ก็เลยตามใจไม่ว่าอะไร

แกร๊ก

เสียงใครเปิดประตู! ฉันรีบแกล้งหลับ นอนนิ่งๆ ฟังเสียงฝีเท้าที่ค่อยๆ เดินมาใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนรู้สึกว่ามีบางอย่างทำให้ที่นอนยุบ ผี! ไม่สิ บ้าบอ!! ห้องนอนของฉันมีพ่อคนเดียวเท่านั้นที่เข้ามาได้ ส่วนคนอื่นที่จะเข้ามาต้องได้รับอนุญาตมาอีกที จะมาง้อหรอพ่อ เป็นแบบนี้ตลอดสินะ ตอนตีหน่ะ คิดถึงอะไรอยู่ ฉันไม่ใช่วัวใช่ควายนะ วัวควายยังเจ็บเลย ลูกเป็นคนนะคะพ่อ! ไม้ก็ไม่ใช่เล็กๆ ฟาดมาได้ไม่ยั้ง ถ้าไม่แกล้งสลบป่านนี้คงโดนพ่อหวดตายไปแล้ว หึ ทับทิมร้ายนะจะบอกให้!!!

"นอนร้องไห้เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก ลุกขึ้นมานั่งดีๆ " ไม่ใช่พ่อ! ฉันรีบดึงผ้าห่มออกจากหน้าแล้วหันมามองเจ้าของเสียงทันที หมอสัตว์!! เข้ามาได้ไงวะ เฮ้ย แล้วคือ หล่ออะ ขนาดในห้องมืดยังรู้ว่าหล่อ เออคิดดูเอาก็แล้วกันภาพติดตามากค่ะ (✿◡‿◡)

"หมอเข้ามาได้ไง " คำถามโง่ๆ ของหนูทับทิมเอง ก็ไม่รู้จะถามอะไรนี่ อยู่ๆ ไฟหัวเตียงก็ถูกเปิด รู้ด้วยว่าเปิดตรงไหน พอไฟเปิดฉันก็ต้องหลับตาลงอีกครั้งเพราะรู้สึกแสบตา หมอโว้ย!! หล่อแสบตามาก

"ขี้เกียจตอบ ปวดหัวอยู่มั้ย " ถ้าจะกรุณา ช่วยลดเลเวลความเป็นหมอลงสักนิดได้มั้ย อย่าลืมสิว่านี่คนนะหมอ! ไม่ใช่สัตว์

"ถามทำไม " งงตัวเองเหมือนกัน เขาถามทำไมไม่ตอบ แถมยังย้อนกลับด้วยคำถามที่ปัญญาอ่อนอีก

"โดนตีจนเพี้ยนไปแล้วหรือไง " ใจร้าย!! อยู่ๆ หมอก็เอากล่องอุปกรณ์บางอย่างขึ้นมาวางไว้บนที่นอน ฉันมองอย่างสงสัย เวลานั่งมองหมอหยิบนู่นจับนี่ มันก็เพลินดี แต่เดี๋ยว หมอไม่ใช่หมอคน หมอเป็นหมอสัตว์!! จะรักษากันได้ยังไง

"หมอ ทับทิมไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องเอาของพวกนั้นมาใกล้ทับทิมนะ แค่กๆ " ฉันรีบเอามือปิดปากทันที ไอ้สุขภาพไม่รักดี อยากโดนที่วัดไข้หมาแมวหรือไง แล้วหูฟังนั่นอีก เอาไว้ฟังหัวใจตัวอะไรก็ไม่รู้ เป็นหมอสัตว์รักษาสัตว์ทุกชนิด แม้แต่ กิ้งก่าตัวใหญ่หรือไม่ก็งูเหลือมตัวยักษ์ พูดแล้วก็ขนลุก ยี๋ ＞﹏＜

"เธอนี่มันดื้อจริงๆ โตจนป่านนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ " หน้านิ่งมาก แสดงว่าพ่อต้องเล่าอะไรให้หมอฟังแน่นอน ทำไมชอบขายลูกสาว เดี๋ยวเขาก็รู้หมดหรอกว่าลูกไม่เอาไหน ทำอะไรก็ไม่เป็น แถมยังชอบทำตัวเป็นภาระ! อายนะคะไม่ใช่ไม่อาย เป็นถึงลูกสาวพ่อเลี้ยงเหมแห่งไร่พลอยทับทิม แต่ไม่เป็นงานอะไรเลยสักอย่าง เน้นคำว่า สักอย่าง!!

"แล้วหมอยุ่งอะไรด้วย "

"ไม่อยากยุ่งหรอกนะ แต่พ่อเลี้ยงเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะชักเพราะไข้ขึ้นเหมือนครั้งก่อน ถึงฉันจะเป็นสัตวแพทย์แต่ฉันก็รักษาคนได้ ไม่ต้องทำหน้าขยะแขยงขนาดนั้นหรอก อุปกรณ์ที่อยู่ในกล่อง ใช้กับคน ส่วนสัตว์ ฉันแยกเอาไว้แล้ว " โอเค รู้สึกดีขึ้น

"พ่อเล่าให้ฟังหมดเลยหรอ " หมอสัตว์เริ่มต้นด้วยการเอาปรอทวัดไข้มาเสียบ วัดความดัน แล้วก็ฟังเสียงหัวใจ ใจฉันมันเต้นแรงมาก เป็นเพราะอยู่ใกล้ผู้ชายด้วยล่ะมั้ง {{{ (>_