
บทย่อ
งานก็ต้องรับไหนจะต้องปรนนิบัติคนเลี้ยงอีก ไอ้การ์ดร้านเหล้านี่ก็ชอบกวนประสาทชะมัด ซิงฉันแกก็เป็นคนพรากไปแล้วยังจะเอาอะไรอีก ไหนพู๊ดดดดดด!!!
บทที่ 1 รับงาน
“อื้อ เสี่ยขา...”
มือขาวเรียวของฉันกำลังสอดแทรกไปที่หัวล้าน ๆ พยายามจับผมของเสี่ยที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้คนบนร่างถึงฝั่งปรารถนาไว ๆ
“ซี้ด หนูซิม...”
และมันก็ได้ผลเสี่ยร่างอวบขาวรีบขยับสะโพกระรัวตอบรับเสียงครางกระเส่า
ฉันชื่อซิมเรียนอยู่มหาลัย’ปี 4 เอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ฐานะทางบ้านฉันค่อนข้างจน และฉันต้องปากกัดตีนถีบส่งตัวเองเรียนแถมยังต้องส่งเงินให้แม่ให้น้องทางบ้านอีก เรียกได้ว่าฉันเป็นเสาหลักของครอบครัวก็ว่าได้
รายได้หลัก ๆ ของฉันคงไม่ต้องเดาให้เมื่อยสมองหรอกนะว่าทำอะไร เรือนร่างสูง160 หนัก45 ของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้ามันใช้หาเงินได้ทั้งสิ้น แต่ฉันไม่ได้มีแค่เสี่ยคอยเลี้ยงอย่างเดียวหรอก ฉันยังทำงานเป็นเด็กเอ็นพาร์ทไทม์ด้วย วันไหนที่ฉันเงินไม่พอใช้ฉันก็จะทักพี่อ้อเพื่อของานกับเขาเสมออย่างเช่นวันนี้
“ฮัลโหลพี่อ้อ...”
“โทรมายังกับรู้เลยนะยัยซิม พี่กำลังขาดคนพอดี”
ฉันแทบไม่ต้องพูดอะไรพี่อ้อก็รู้ถึงธุระที่ฉันกำลังจะเอ่ยแบบทันทีทันควัน
“แต่งานนี้เปลืองตัวหน่อยนะ แต่ทิปหนักแกเอ้ย”
ปกติก็เปลืองตัวทุกงานนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นงานที่พี่อ้อเอ่ยปากแบบนี้แสดงว่าต้องเปลืองตัวจนถึงขั้นสอดใส่ แต่ก็ช่างเถอะฉันทำใจยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ตั้งนานแล้วไม่งั้นคนทางบ้านจะเอาอะไรกินล่ะ
ฉันไม่เซ้าซี้ถามรายละเอียดงานมากนักทำให้พี่อ้อชอบฉันตรงจุดนี้ เขารู้ว่าฉันทำได้ตั้งแต่อมยันประตูหลังฉันไม่เกี่ยงขอแค่ได้เงินดีก็พอ ไม่นานเขาก็ส่งโลเคชั่นให้ฉันพร้อมข้อตกลงเรื่องเงินและนั่นทำให้ฉันตาโต
“3 หมื่น!!! ไม่รวมทิปงานอะไรวะเนี่ย”
