EP.9 อ้อน

"ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ"

(สวัสดีครับคุณลีอาห์) 

"ค่ะ ว่าแต่.....คุณคือใครคะ?”

(อ๋อ....ผมบาร์รอนครับ) 

"อ้อ...คุณบาร์รอน มีอะไรรึเปล่าคะ ว่าแต่รู้เบอร์ลีอาห์ได้ไง?”

เมื่อได้ยินคำว่าบาร์รอน เบนจามินถึงกับคิ้วขมวดตาขวาง ที่เจ้าน้องชายตัวแสบโทรเข้ามา มือเขาเริ่มบีบไหล่ลีอาห์แรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

(ผมจะชวนคุณไปทานข้าวครับ วันนี้เบื่อๆ อยากมีคนไปกินข้าวด้วย....แต่ผมไม่ลืมสัญญานะ ผมจ้างคุณทานข้าวด้วยมื้อละแสน ฮ่าๆ)

"จริงดิ...ลีอาห์คิดว่าคุณพูดเล่นซะอีก"

(จะได้มีเงินไว้ใช้หนี้พี่เบนจามินไวๆ ไงครับ) 

ลีอาห์ถึงกับตาโต ไม่ใช่เพราะเธอหน้าเงินหรอกนะ แต่เธออยากหมดหนี้เบนจามินไวๆ

"งั้นต........."

ยังไม่ทันได้พูดจบ เบนจามินที่ฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์ คว้ามือถือออกจากหูลีอาห์ทันที แล้วเอาขึ้นมาแนบหูตัวเอง มืออีกข้างโอบบ่าลีอาห์ไว้แน่น ราวกับจงอางหวงไข่

"กูไม่อนุญาต...นี่มันเมียกูนะเจ้าบาร์รอน"

(ผมแค่ชวนลีอาห์กินข้าวนะ...พี่อยู่กับลีอาห์เหรอ ถามเธอหน่อยตกลงไปไหม?) 

"ใช่ กูอยู่กับลีอาห์...เพิ่งเอากันเสร็จ แล้วกูต้องการจะต่อ เรื่องกินข้าวของแกเลิกฝันไปเถอะ เมียกู กูพาไปกินเองได้!!”

(เมีย!!! ....พี่เรียกลีอาห์ว่าเมีย ผมหูฝาดไปรึเปล่าเนี่ย) 

"เออเมียกู!!! ...มึงอย่ามายุ่งกับเมียกู....ไม่งั้นมึงเจอดีแน่!!”

พูดจบเขากดปุ่มวางสายทันที กำมือถือไว้แน่นแล้วโยนมันอย่างแรงกับที่นอนนุ่ม

เบนจามินพลิกตัวขึ้นคร่อมอยู่บนคนตัวเล็ก มือทั้งสองจับขึงร่างเธอไว้แน่น สายตาคมกริบราวกับใบมีดที่แสนคม จ้องมองยังลีอาห์อย่างเชือดเฉือน

"เธอจะไปกินข้าวกับบาร์รอนงั้นเหรอ!!!”

เขาตวาดเธอเสียงเข้ม จนคนตัวเล็กที่อยู่เบื้องล่างถึงกับสะดุ้ง เมื่อตกอยู่ในพันธนาการของคนตัวใหญ่

"ลีอาห์ ลีอาห์แค่อยากมีเงินมาใช้หนี้คุณไวๆ ไง"

คำตอบของเธอยิ่งเหมือนไฟปะทุที่ทำให้เพลิงโทสะของเขาลุกโชนมากกว่าเก่า มือหนาบีบข้อมือเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ปล่อย...ลีอาห์เจ็บ"

"แสดงว่าเธออยากหนีฉันไปไวๆ ใช่ไหม!!!”

ใบหน้าคมสันเลื่อนลงต่ำ ปลายจมูกของทั้งคู่แทบชนกัน เสียงเคร่งขรึม แววตาพิโรธจ้องมองลีอาห์จนเธอเสียวสันหลังวาบ ความเย็นยะเยือกเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง นัยน์ตาสีนิลตอนนี้ช่างน่าเกรงกลัวจนเธอสั่นไปทั้งตัว ไม่เหมือนกับเบนจามินคนเมื่อครู่

"ลี ลี..ลีอาห์ไม่อยากเป็นแค่นางบำเรอของคุณแบบนี้"

เธอตอบเสียงติดๆ ขัดๆ ส่งสายตาอ้อนวอนให้เขาอย่าทำรุนแรงป่าเถื่อนเหมือนที่เคย ตอนนี้เธอกลัวผู้ชายตรงหน้ายิ่งกว่าอะไร            เขาเหมือนราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่เธอเป็นแค่หนูตัวเล็กๆ

"ปล่อยแขนลีอาห์นะ ลีอาห์เจ็บ มันจะแหลกคามือคุณแล้ว"

พูดจบเธอก็เอาปากประกบทับริมฝีปากของเบนจามิน ปลายลิ้นเรียวสอดประสานชอนไชเข้าไปในโพรงปากอุ่นอย่างดูดดื่ม จนเบนจามินเคลิบเคลิ้ม ใช้ปลายลิ้นแลกกันอย่างดูดดื่ม

มือหนาค่อยๆ ละจากข้อแขนของลีอาห์ ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีฟ้าจ้องมองคนนัยน์ตาสีนิลด้วยความยั่วยวน ตอนนี้เธอรู้ว่าเธอควรทำอะไรเพื่อดับไฟโทสะของเขาให้ดับลง

"หวงลีอาห์เหรอ"

ใบหน้าน้อยๆ ค่อยๆ เลื่อนมายังกกหูแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างๆ ใบหู จนขนอ่อนของเบนจามินลุกตั้ง

"หวงรึ?”

เบนจามินพึมพำอยู่คนเดียว ในใจเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เพิ่งเข้ามาในชีวิตทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ไม่ใช่น้อย เขาไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาทั้งชีวิต อารมณ์หงุดหงิดที่เห็นผู้หญิงของเขาไปกับคนอื่นมันไม่เคยมี แต่วันนี้เขากลับรู้สึกไม่พอใจเอาซะมากๆ เมื่อเธอกำลังจะไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่น

ลีอาห์ไม่ยอมให้เขาพูดต่อ เธอผลักร่างใหญ่ล้มลงกับเตียงนุ่ม แล้วขึ้นนั่งคร่อมอยู่บนร่างของเบนจามิน พลางเอาตัวระนาบแนบชิดกับแผงอกแกร่งจนหน้าอกอิ่มแนบชิด เธอค่อยๆ เอาใบหน้าเรียวซุกตามซอกคอ แล้วนัวเนียอยู่กับเครางามของเขา

"แบบนี้เขาเรียกว่าหวงนะ"

ลีอาห์จุ๊บปากเขาเบาๆ พลางส่งสายตาขี้เล่น ยิ้มหวาน หัวเราะร่าให้เขา จนเขาเผลอหัวเราะออกมา

ลีอาห์แทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินเสียงหัวเราะออกจากปากของเบนจามินผู้เย่อหยิ่ง เสือยิ้มยาก ไม่ใช่ว่ายิ้มยาก ยิ้มไม่เป็นเลยมากกว่า กลับยิ้มร่าอยู่ตรงหน้าเธอ มือหนาค่อยๆ เลื่อนมาจับก้นงอนเนียนของเธอ เคล้าคลึงไปมาเบาๆ

"แบบนี้เขาเรียกว่าหวงจริงๆ เหรอ ฉันเนี่ยนะหวงเธอ"

เขาตอบเสียงเรียบ มือยังคงเคล้าคลึงก้นงอนอย่างไม่หยุดหย่อนราวกับอยากให้มันหลุดติดมือมา

"ถ้าไม่หวงก็ต้องยอมให้ไปกับบาร์รอนสิ จริงไหม?”

มือน้อยๆ บีบปลายจมูกโด่งเบาๆ สายตาขี้เล่น ส่งยิ้มบางๆ มาให้เขา เบนจามินถึงกับอดยิ้มไม่ได้กับผู้หญิงตัวเล็กที่นอนทาบทับอยู่บนร่างแกร่งของเขา

"ก็ไม่ชอบ"

เบนจามินเอ่ยด้วยเสียงเรียบ

"ถ้าไม่ให้ไป คุณต้องจ้างลีอาห์กินข้าวด้วยแล้วแหละ"

เธอแสร้งหยอดคำหวาน ทำเสียงหวานแหวว พลางเอาหน้าซุกไซ้บนแผงอกแกร่ง จูบพรมไปทั่วเรือนร่างจนเขาหลับตาพริ้ม มือเรียวนัวเนียอยู่ตรงแผงหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ

"ชอบหุ่นคุณจัง เห็นแล้วมีอารมณ์ดี "

"อย่าไปแก้ผ้าให้ใครดูอีกนะ ลีอาห์หวง"

คำหวานถูกหยอดเข้าไปอีก พลางพูดเชิงออกคำสั่งเล็กๆ แต่เขากลับไม่รู้สึกโกรธเธอแม้แต่นิดเดียว กลับรู้สึกเสียวซาบซ่านไปทั้งตัว เมื่อมือเรียวลูบไล้อยู่บนหน้าท้องแกร่ง

ท่อนเอ็นอันใหญ่ค่อยๆ ชูคอแข็งตั้งปะทะหน้าท้องที่แบนราบ จนลีอาห์ถึงกับหน้าแดง ทำแค่นี้เขาก็เกิดอารมณ์แล้วเหรอ ผู้ชายอะไรอารมณ์ขึ้นง่ายชะมัด

"อืออออ.....ลีอาห์....อยากเจ็บตัวอีกรอบรึไง"

มือหนาบีบขยำก้นเธออย่างแรง เคล้าคลึงจนเป็นรอยแดงตามแรงมือ

"อร้าาาา....อยากสิ แต่กับคุณคนเดียวเท่านั้นนะ"

ริมฝีปากบางบดขยี้ริมฝีปากของเบนจามินอีกครั้งอย่างดูดดื่ม จนแทบขาดอากาศหายใจ

คำหวานของเธอยิ่งทำให้ชายหัวใจแกร่งอย่างเบนจามินรู้สึกสั่นคลอนไม่น้อยเลยทีเดียว สักพักเธอถอนริมฝีปากออกจากเขา

"คุณเป็นคนแรกของลีอาห์ และหวังว่าจะเป็นคนสุดท้าย แต่สำหรับคุณแล้ว ลีอาห์คงเป็นแค่เครื่องบำเรอกาม"

คำพูดเสแสร้ง ทำแววตาแสนเศร้า คนนัยน์ตาสีฟ้าเริ่มตาแดงก่ำ ลึกๆ ในใจเธอก็รู้สึกเจ็บกับคำพูดของตัวเองเมื่อครู่ไม่น้อย

ลีอาห์หยัดกายลุกขึ้นจากแผงอกแกร่ง เอาตัวเองลงจากคนร่างใหญ่เพื่อจะเดินลงไปจากเตียง อยู่ๆ มือหนารวบเอวบางเข้ามาหาจนเธอเซถลาเข้าไปซุกอยู่ในอกกว้าง

"นอนอยู่ตรงนี้ก่อน ห้ามไปไหน.. นี่คือคำสั่ง!!”

คำสั่งประกาศิตทำให้เธอต้องนอนซุกลงบนแผงอกแกร่ง คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ เธอได้แต่คิดในใจ

"มันแข็งอยู่ เธอต้องรับผิดชอบ!!!”

มือหนาจับมือเรียวกำท่อนเอ็นอันใหญ่ไว้แน่น ลีอาห์รีบชักมือออกแต่กลับถูกมือของเขาจับไว้ไม่ให้ละมือ

"อืออออ....แต่ลีอาห์ไม่ไหวแล้วนะเบนจามิน"

เธอทำเสียงออดอ้อน เขาไม่ฟังคำเธอ เอามือสอดเส้นผมสีน้ำตาลเข้มแล้วกดหัวลงไปบนท่อนเอ็นยักษ์ จนเธอแทบสำลักน้ำตาไหล

ลีอาห์รู้งาน เธอใช้มือสาวท่อนเอ็นขึ้นลง ปากยังคงดูดดุนท่อนเอ็นแท่งใหญ่อยู่ ปลายลิ้นดูดเม้มท่อนเอ็นใหญ่ที่แข็งตั้งเต็มที่จนเห็นเส้นเลือดที่ปูดนูนรายล้อมรอบท่อนเอ็นยักษ์ เบนจามินถึงกับกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่เพราะความเสียวกระสัน

"เดี๋ยวลีอาห์จะดูดให้แตกคาปากเลย หึๆ”

พูดจบเธอก็ก้มหน้าก้มตาดูดดุนท่อนเอ็นที่แข็งตั้ง ปากเรียวสาวขึ้นสาวลงอยากเป็นจังหวะ ปลายลิ้นตวัดเลียวนบนหัวเห็ดบานๆ พลางละเลงลิ้นรัวๆ ตรงกลางรูพ่นน้ำจนเบนจามินเกร็งไปทั้งตัว เสียงครวญครางแหบพร่าอยู่ในลำคอด้วยความเสียวกระสัน มือทั้งสองสอดเข้าไปในผมของลีอาห์ ช่วยเธอยกหัวขึ้นลงตามจังหวะ

"เก่งจังลีอาห์ อืออออ"

"แตกแล้ว ใกล้แล้ว อร่า สุดยอดดดด"

เขาเงยหน้าหลับตาพริ้ม อ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน สักพักท่อนเอ็นเขากระตุกถี่ๆ น้ำรักพุ่งเข้าเต็มปากของลีอาห์ เธอดูดเลียน้ำรักของเบนจามินจนหมด มือเท้าเกร็งไปทั้งตัว

"ชอบไหมแบบนี้...อย่าให้ใครทำแบบนี้นะ ลีอาห์หวง"

พูดจบเธอจุ๊บเบาๆ บนท่อนเอ็นเขา เบนจามินค่อยๆ ลูบหัวเธอเบาๆ ตายังคงหลับพริ้มอยู่

"อือออออ.....เดี๋ยวพาไปกินข้าว ไม่ต้องไปกับเจ้าบาร์รอน ฉันให้สองแสน"