เราอยากได้ชล

ตอนแรกมันก็ขำดี แต่ตอนนี้สงครามไม่ขำด้วยแล้ว เพราะเวลาที่เธอดิ้น ร่างนุ่มนิ่มก็ไปเสียดสีกับอะไร ๆ ที่มันใหญ่มันพองได้

ที่สำคัญตอนนี้มันก็ขยายใหญ่เหยียดยาวจนสาวเจ้า รู้สึกได้ และเธอก็ผิดสังเกตที่เขาไม่พูดอะไร ได้แต่นิ่งอยู่อย่างนั้นเลยเงยหน้าขึ้นมอง

แวววาววับในดวงตาคมกริบใต้คิ้วคมเข้มที่ส่งมาในความสลัวราง มันไม่ใช่สายตาแบบเพื่อนสนิทที่เคยมอง มันคือสายตาของเสือที่ต้องการจะกินเหยื่อชัด ๆ

“ ปล่อยเรา สงคราม ” เธอบอกเสียงเข้มทันทีที่รู้สึกถึงความผิดปกติ เขายกยิ้มที่มุมปาก แถมส่ายศีรษะอย่างยียวน

“ เราบอกให้ปล่อย ! ” เธอเสียงดังขึ้น

“ ทำไม รังเกียจอะไรเรานักหนา ” เสียงทุ้มถามกลับบ้าง

“ ใช่ เรารังเกียจ เราบอกแล้วใช่ไหม ต่อให้ผู้ชายทั้งโลกเหลือแกคนเดียว เราก็ไม่เอา ฉะนั้น ปล่อยเราได้แล้ว ”

ประกายปวดร้าววูบผ่านตาคมอย่างรวดเร็ว ทำไมนะ ทำไมเธอไม่เคยชายตามามองเขาบ้าง ตั้งแต่เล็กจนโตเขาก็เป็นได้เท่านี้ เพียงเพื่อนสนิท จนกระทั่งเขาเนื้อหอม เขาหน้าตาดี เขามีสาว ๆ มารุมตอม เขาคบคนโน้นคนนี้ เปลี่ยนผู้หญิงมากหน้าหลายตาเพื่อหวังเรียกร้องความสนใจให้เธอหันมามองเขาบ้าง แต่ก็เปล่าประโยชน์

เขายังคงเป็นได้แค่เพื่อน เพื่อนเลว ๆ ที่เธอไม่อยากได้...

เพื่อนเลว ๆ ที่หลงรักเธอไปแล้วตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้...

“ พูดบ่อยจังนะคำนี้ รังเกียจ ไม่อยากได้ เรามันไร้ค่ามากใช่ไหมในสายตาของชล ”

“ เออ ชัดไหม เราไม่เอา ได้ยินชัดแล้วก็ปล่อยเรานะ ”

พลันนั้นเขาก็พลิกร่างเล็กให้อยู่เบื้องล่าง ร่างสูงใหญ่คร่อมทับเธอเสียจนหมดสิ้น ก่อนเอ่ยออกมาอย่างดุดัน

“ คำก็ไม่เอา สองคำก็ไม่เอา บอกไว้เลยถ้าคนอย่างสงครามจะเอา มันก็ต้องได้ ” พูดจบก็กดจมูกโด่งลงซุกไซร้ที่ซอกคอนวลเนียนทันที มือเล็กถูกยกขึ้นแล้วทุบตีเขารัว ๆ

“ ไอ้บ้า ไอ้สงคราม ปล่อยนะ เราไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของแก อย่าเอาเราไปรวม ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย ! ”

“ ไม่ปล่อย ! ”

ตอกกลับไปอย่างเกรี้ยวกราดพอกัน ก่อนมือใหญ่ทั้งสองจะตรึงมือเล็กไว้บนเตียง ขาแข็งแรงกดขาเรียวทั้งสองเช่นเดียวกัน ร่างเล็กสยบราบคาบอยู่ใต้ร่างใหญ่อย่างไม่สามารถป้องกันอะไรให้ตนเองได้อีกแล้ว

กระนั้น อาวุธที่ยังเหลืออยู่ก็คือปาก แต่โชคร้ายที่เธอเลือกด่าทอแทนที่จะขอร้องดี ๆ อารมณ์เถื่อนดิบที่ถูกเก็บกดไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ผสานกับฤทธิ์แห่งแอลกอฮอล์ มันเลยถูกระเบิดออกมาอย่างกู่ไม่กลับ

“ เรารังเกียจแก ออกไปจากตัวเราเดี๋ยวนี้ ! ”

เขาเงยหน้าขึ้นมา สายตาคมกริบนั้นทอประกายแห่งเพลิงพิศวาสอย่างแจ่มชัด ก่อนเอ่ยตอบกลับไปเสียงเหี้ยมเกรียม

“ แต่เราอยากได้ชล และเราจะเข้าไปในตัวชลในตอนนี้ ชลต้องเป็นของเรา ของเราเพียงคนเดียว ! ”

แล้วประโคมพรมจูบไปทั่วซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากอุ่นชื้นต้องแตะสลับดูดหนักเบา ลมหายใจร้อนเร่าสูดดมเผาแผดไรเคราสากหยาบครูดไล้ไปทั่วผิวบางนวลเนียน ทุกสัมผัสล้วนแล้วแต่สร้างความระอุร้อนให้กับกายสาวผู้ไม่เคยต้องมือชาย ยิ่งมันถูกถาโถมลงมาอย่างร้อนแรง เธอยิ่งสั่นสะท้าน

มือใหญ่สากระคายสอดไล้เข้าไปใต้ชายเสื้อ จังหวะเดียวกับปากร้อนฉกวูบลงบนกลีบปากอวบอิ่มที่เผยออ้าระบายลมหายใจร้อนเร่า แล้วดูดดึงความหวาม รุกรานเข้าไปสอดรัดกระหวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็ก แตะต้องปลุกเร้าให้เพลิงรักในกายสาวกระพือโหม มือนั้นซุกซนอยู่ใต้เสื้อยืดและบราเซียมันกอบกุมสองเต้าอวบอย่างจาบจ้วงแล้วตะโบมบีบมันมือ

เธอจะทำยังไงได้ นอกจากหลอมละลายอยู่ภายใต้ร่างสูงใหญ่ของเพื่อนรักอย่างสงคราม

สงคราม ...เจ้าแห่งการฟาดฟันอย่างที่มันได้ลั่นวาจาเอาไว้

สาวเจ้าหลับตาพริ้ม กายบางสะท้านเยือกตามจังหวะการปลุกเร้าที่เพื่อนรักนำทางไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกปลดอาภรณ์กระทั่งเปลือยเปล่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร่างใหญ่กำยำนั้นก็เปลือยด้วย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างใหญ่นั้นกดลงมาทาบทับเสียดสี และมีอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เร่าร้อนนาบลงบนหน้าท้อง