Ep.3 เจ้าเหมียวตัวป่วน

อลันรู้ว่าชลิตาร้อนแรงเพียงใด เขารู้ว่าตอนนี้หล่อนพร้อมแล้วที่จะถูกเขาฉีดยาให้ด้วยเข็มยาอันใหญ่ สองมือกร้านจึงจับขอบบิกินีตัวน้อยรูดออกมาทางปลายเท้า พรวดเดียวหลุดออก แล้วคลานเข่าแทรกลำตัวเข้าไปตรงระหว่างเรียวขาของเธอ

ดวงตาคู่สวยของคนใต้ร่างทำให้อลันจับงัดอาวุธที่แข็งแกร่งน่าหวั่นเกรงต่อสาวๆของตนเองออกมา แล้วกดส่วนปลายที่เฉิ่มไปด้วยคาวรักลงสู่ร่องสาวที่สวยสดของหล่อนอย่างข่มขู่

“อ๊า อลันขา เบาๆสิคะ แพมเจ็บ โอ้ย อ้า ซี๊ดด...อ๊ะ โอวๆ อลันขา แพมเจ็บ อ๊า...” ชลิตาออดอ้อนด้วยมารยาสาว

“ยังเข้าไม่ลึกเลย ต้องลึกกว่านี้ถึงจะหายเจ็บ”

เขาบอกด้วยประกายร้อนแรง แกมรู้ทัน แล้วแกล้งกระแทกความใหญ่โตลงไปใหม่โดนปุ่มความอ่อนไหวที่บวมเป่งตั้งแต่เมื่อคืนให้หญิงสาวได้ร้องโอ้ยออกมาอีก

“โอ้ย คุณแกล้งแพม อ๊า... อ๊ะ” แกล้งทำเสียงกระเง้ากระงอดนิดๆ แต่สองแขนกอดคอแข็งแรงเอาไว้มั่น

“คุณชอบแรงๆแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” เขามากกว่าที่ชอบ

เขาถามตาเป็นมัน ก่อนจะแกล้งหญิงสาวชุดใหญ่ด้วยการ สอดเข้าไปอย่างแรงเพียงครึ่งแล้วถอนกายออกมานอนแผ่หลา โชว์ท่อนเอ็นมันวาวแสนอลังการของเขาที่ตั้งตรงชูหัวชี้เพดาน

“คนบ้า ทำเขาเจ็บแล้วทิ้งเขา” หญิงสาวกระเง้ากระงอดก่อนจะลุกขึ้นไปกอบกำท่อนรักที่เธอแสนปรารถนาเอาไว้แน่นทั้งสองมือ มือเล็กกำมันแทบไม่รอบ เธอช้อนสายตามองคนที่นอนอย่างรอคอยนั้นอย่างรู้ใจ อลันกำลังต้องการให้เธอกลืนกินเขา

“ลงโทษมันสิที่รัก ลงโทษที่มันทำให้คุณเจ็บ”

ชลิตาก้มลงแล้วลงโทษ ‘มัน’ ทั้งลำให้มันหายใจไม่ออกเลย

อลันร้องอู้ สูดปากด้วยความพึงพอใจ ยิ่งปากเล็กออกแรงลงโทษน้องชายขอเขาร้อนแรงเท่าไร เขายิ่งซ่านใจด้วยความทรมานสุดเสียว ในหัวก็จินตาการไปว่าหญิงสาวที่เปลือยกายนั่งข้างๆเขาคือใคร โดยที่ชลิตาไม่อาจล่วงรู้ความลับนี้อย่างแน่นอน

ขณะที่ชลิตาลงโทษสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บเมื่อครู่อย่างเมามัน บางอย่างก็คืบคลานเข้ามาทางหน้าต่างที่สองหนุ่มสาวเปิดอ้าเอาไว้

แล้วสิ่งมีชีวิตนั้นก็คืบคลานเข้ามาช้าๆ อย่างเงียบกริบ

แล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้

มันเงยหน้าขึ้นมองคู่รักบนเตียงนอนด้วยดวงตาวาววับ ก่อนจะส่งเสียงเรียกร้องความสนใจ

เมี้ยว...เมี้ยว...เมี้ยว...

อลันกัดฟันกรอดๆ เมื่อเสียงแมวนรกนั่นยังแหกปากร้องไม่หยุด

‘สัตว์นรก!’

ตอนนี้ต่อให้คู่หมั้นสาวดูดเก่งแค่ไหน ก็ไม่อาจสุมไฟสวาทในตัวเขาให้ลุกต่อไปได้อีก เพราะเปลวไฟราคะมันค่อยๆมอดลงตั้งแต่เสียง ‘เมี้ยว’ แรกของเจ้าเหมียวระยำนั่นแล้ว

เมี้ยว...เมี้ยว...

ปุ๋ง!

มันร้องไม่พอมันยังกระโดดขึ้นมาร่วมวงกับสองหนุ่มอีกด้วย

ชลิตาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าเหมียวแสนซนที่เอามือมาตะปบปอยผมของเธอที่คลอเคลียลงบนหน้าขาของชายหนุ่มไปมา แล้วต้องถอนหายใจอย่างสุดเซ็ง เมื่อมองไปทางคู่หมั้นหนุ่มที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ

หญิงสาวเองก็แทบจะหัวเราะเสียงดังออกมา ตอนนี้เธอคงทำได้แต่อักเสียงความขบขันเอาไว้สุดฤทธิ์ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นมะเขือยาวกำลังกลายเป็นมะเขือเผาอยู่ตรงหน้า

อลันที่ยังค้างคาในส่วนลึก แต่หมดอารมณ์ในการสานต่อ ลุกพรวดขึ้นนั่งอย่างเซ็งๆ ดวงตาคมกริบราวกับใบมีดโกนใหม่ถอนด้าม มองไปที่ตัวป่วนสี่ขาแบบจะกินเลือดกินเนื้อมันเลยทีเดียว

‘แมวใครวะ’

“จับมันไปไว้ข้างนอกห้อง หรือจะขังมันเอาไว้ดูเล่นก่อนดีคะ” หลังจากที่อารมณ์เย็นลง ชลิตาก็มองเห็นความน่ารักของเจ้าเหมียวตัวอวบขนฟูสีทองก่านขาวมากขึ้น มันกระโดดมาบนตักเปล่าเปลือยของเธออย่างแสนเชื่อง

หญิงสาวเอามือลูบหัวมันเบาๆ แล้วมองไปทางคู่หมั้นหนุ่มที่กำลังหยิบอันเดอร์แวร์สีน้ำเงินเข้มขึ้นมาสวมใส่ด้วยแววตาอย่างขอความเห็น

“ขังมันเอาไว้ในห้องนี้แหละ ให้มันอดข้าวสักวันหนึ่ง ตอนเย็นค่อยปล่อยไปแล้วกัน” ชายหนุ่มบอกเสียงขุ่นๆ ใบหน้าหล่อคมยังคงบึ้งตึงเมื่อมองไปทางตัวขัดจังหวะที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่

“โหย ทำไมใจร้ายกับมันจังคะ เอางี้แล้วกัน ขังมันเอาไว้ในห้องเราก่อนก็ได้ แต่แพมจะหาข้าวหาน้ำมาให้มันกินเองค่ะ”

ร่างสูงถอนหายใจยาวออกมาอย่างระอา

“ก็ตามใจคุณนะ แต่ตอนนี้ผมไม่หิวอะไรแล้ว ผมร้อน ขอไปว่ายน้ำข้างล่างแล้วกัน”

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวแพมหาข้าวให้เจ้ากินอิ่มแล้วจะตามลงไปนะคะ”

“ฮื่อ”

ขานรับเสร็จอลันก็เดินไปหยิบเสื้อคลุมในห้องน้ำแล้วเดินออกจากห้องไป