สืบลับจับหัวใจ

เสียงส้นรองเท้าบู๊ทกระทบพื้นกระเบื้อง ภายในสำนักงานหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ ดังติดๆ กันตามจังหวะท่วงท่าการเดินของสายลับสาวพราวรัก อย่างนางสาวสายธาร แพรพลอย เคาะประตูดังติดกันสองสามครั้ง เสียงที่ตามมาคือเสียงตะโกนอนุญาตให้เข้าไปภายในห้องทำงานส่วนตัวของ ผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งสำนักงานตำรวจแห่งชาติ พันตำรวจเอกอเนก กิจจาวรลักษณ์ ผู้บังคับบัญชาโดยตรงของหญิงสาว

สายธาร ยืนตัวตรงทำความเคารพด้วยความเข้มแข็ง ตามแบบฉบับของสายลับมือหนึ่งที่ทำงานไม่เคยมีคำว่าพลาด

“ว่าไงธาร สำเร็จมั้ยงานที่ให้ไปทำ” พันตำรวจเอกอเนก เงยหน้าจากงานบนโต๊ะเมื่อปรากฏร่างบางสมส่วนด้วยชุดกางเกงยีนเสื้อยืด มีเสื้อคลุมสีดำสวมทับอีกชั้น ผมยาวถูกรวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เผยให้เห็นหน้าผากโหนกนูน ใบหน้ารูปหัวใจแปลกตา ยั่วยุสายตาชายทั้งโลกให้มองมาที่เธอ แม้แต่ผู้บังคับบัญชาวัยกลางคนตรงหน้านี้

“ไม่สำเร็จคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้ได้หรอกค่ะ” สายธารทิ้งซองเอกสารสีน้ำตาลลงบนโต๊ะขนาดใหญ่ เลื่อนไปตรงหน้านายตำรวจอาวุโส

ฝ่ายนั้นค่อยๆ คลี่ซองสีน้ำตาลนั้น สำรวจสิ่งที่อยู่ภายใน คือซีดีขนาดมินิ เขาสอดมันเข้าไปช่องอ่านแล็ปท็อบที่เปิดเครื่องทำงานค้างไว้ ภาพถ่าย รายชื่อต่างๆ ปรากฏบนหน้าจอในการประเมินผลไม่กี่วินาที

สายธารถูกส่งไปสืบหาและขุดค้นหารายชื่อ แก๊งค้าอาวุธข้ามชาติ ซึ่งการค้าขายในครั้งนี้หากทำสำเร็จหมายถึงประเทศชาติต้องพินาศล่มจม เพราะอาวุธเถื่อนที่ขนถ่ายโดยใช้ประเทศไทยเป็นทางผ่านและส่งต่อรวมทั้งขายในไทยด้วยนั้น มีมูลค่ามหาศาลประเมินค่าไม่ได้ และดูเหมือนว่าพบคนมีสีร่วมขบวนการครั้งนี้ด้วย

“ขอบใจ คุณทำได้ดีมาก เหนื่อยล่ะสิกับงานครั้งนี้กว่าจะได้มา”

“คิดว่าไงคะ” หญิงสาวช่างต่อปากต่อคำหากแต่ผู้บังคับบัญชาไม่ได้ถือสา เพราะเธอเป็นของเธอแบบนี้มานมนาน จนกลายเป็นเสน่ห์ของเธอทีเดียว

“สองคนนั้นยังติดภารกิจอยู่หรือคะ”

“ใช่ รินจะยังคงไม่กลับมาจนกว่าภารกิจที่ฮ่องกงจะจบลง ผมให้เวลาเพียงแค่ห้าวันน่าจะใกล้แล้วละที่รินจะกลับมา” สายลับสาวเพื่อนรักอีกคนหนึ่งของสายธารคือน้ำริน ถูกส่งไปทำงานลับเฉพาะยังประเทศฮ่องกง เกี่ยวกับคดีสังหารเจ้าพ่อกาสิโน มหาอำนาจในฮ่องกง ซึ่งแน่ที่สุดคือเกี่ยวข้องกับอาชญากรในเมืองไทย น้ำรินต้องหาข่าวกรองมาให้ได้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องการฆาตรกรรมอำพรางนี้

“แล้วยัยน้ำล่ะคะ”

“พรุ่งนี้น่าจะกลับมาแล้ว”

“ค่อยยังชั่ว ยัยนี่หายไปครึ่งเดือนเห็นจะได้กับภารกิจสุดหินในครั้งนี้” สายธารนึกถึงเพื่อนรัก ผมสั้นหน้าตาอ่อนหวาน สดใสกว่าอายุจริง เธอถูกผู้บังคับบัญชาสุดโหดส่งไปปฏิบัติภารกิจที่รัสเซีย เกี่ยวกับการหาข่าวของเพชรรัสเซียที่ถูกโจรกรรมไปอย่างลอยนวล จับมือใครดมไม่ได้ ที่ต้องตามสืบเรื่องนี้เพราะเพชรถูกโจรกรรมขณะถูกส่งมายังประเทศไทย เพื่อนำมาจัดแสดงเกี่ยวกับงานอัญมณีนานาชาติ ในงานจิลเวลลี่แฟร์

“เอาละ งานคุณสำเร็จลุล่วงก่อนใคร ผมจะส่งข่าวกรองเข้าสำนักงานตำรวจแห่งชาติ หน้าที่ของหน่วยเราเสร็จสิ้น หน้าที่การจับกุมเป็นของตำรวจในกองปราบปรามพิเศษไม่เกี่ยวกับเรา”

“ธารได้พักผ่อนแล้วใช่ไหมคะหัวหน้า”

“คุณคิดว่าไง”

“แน่นอนอยู่แล้วสิคะ” หญิงสาวออกอาการดีใจ กลั้นความรู้สึกนั้นไม่ไหว เธอเหนื่อยเต็มทีกับการปลอมตัว แฝงตัว ยิ่งกว่าตัวเองเป็นกิ่งก่าอเมซอลเสียอีก

“เสียใจ เวลาพักผ่อนของคุณไม่มีแล้ว นี่งานใหม่” ซีดีมินิถูกวางลงตรงหน้าสายธาร “คุณคิดว่าภารกิจสายลับแห่งสายน้ำทีม จะจบลงง่ายๆ งั้นหรือ” คุณคิดผิด ผู้บังคับบัญชายิ้มเจ้าเล่ห์ ทั้งที่อาวุโสมากทีเดียว

“เซ็ง” หญิงสาวถอนใจ ยื่นมือไปคว้าซีดีมินิตรงหน้ามาพลิกดู เขียนว่า “ลับเฉพาะ”

“มีคำอธิบายก่อนนำมันไปเปิดไหมคะ”

“ผมบอกคร่าวๆ ก็ได้ งานนี้หิน และหินมาก”

“แค่นี้หรือคะ อา....ช่างน่าขอบคุณซะจริง”

“เอาน่า ผมอธิบายให้ฟังก็ได้”

“ธารเพิ่งทำงานชิ้นล่าสุดสำเร็จไม่ถึงสี่สิบแปดชั่วโมง ก็ต้องเริ่มงานใหม่ที่เจ้านายบอกว่าหินและก็หินหรือคะ” แววตาอยากรู้กับงานที่ผู้บังคับบัญชาทำสีหน้าและพูดว่าหินนั้นคืออะไร

“ธารคุณต้องเรียกสองคนนั้นมาช่วย คราวนี้พวกคุณสามคนต้องทำงานร่วมกัน งานมันค่อนข้างโหดพอดู อันตราย อาจจะเสี่ยงต่อชีวิตวัยสาวสะพรั่งของพวกคุณเลยทีเดียว”

“ขนาดนั้นเชียวหรือคะ ถ้ามันเสี่ยงขนาดนั้นไม่ส่งให้กรมตำรวจเขาทำล่ะคะ”

“พวกนั้นเขาตามคดีนี้อยู่แล้ว คุณจำข่าวเมื่อห้าปีก่อนได้ไหม ที่มียอดฝีมือหายตัวไปอย่างลึกลับ แถมมีผู้คนล้มป่วยด้วยโรคประหลาดที่แพทย์ทั่วโลกหาสาเหตุไม่ได้ว่าเกิดจากอะไรนั้นน่ะ”

“ค่ะจำได้ ยังไงคะเราต้องหาสาเหตุนั้นแทนหมอหรือคะ” หญิงสาวสงสัย

“มากกว่านั้น ทางตำรวจหลายชาติ รวมทั้งชาติไทย หน่วยข่าวกรองของสหรัฐได้ส่งข่าวมาว่า แบบน่าประหลาดพอๆ กับคดี” พันตำรวจเอกอเนก เริ่มต้นเล่าความเป็นมาเป็นไปของคดีประหลาดที่หาข้อสรุปไม่ได้ และคราวนี้ตำรวจสากลขอความร่วมมือมายังประเทศไทย เพื่อให้หาข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อจะหาทางป้องกัน รู้สึกว่าประเทศไทยกำลังจะถูกใช้เป็นสื่อกลางในการปฏิบัติการร้ายนี้อีกแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นธารขอตัวไปทำความเข้าใจกับข้อมูลในซีดีแผ่นนี้ก่อนดีกว่า รอเวลาให้ยัยสองคนนั้นกลับมาด้วย” สายธารได้ฟังคำอธิบายที่ช่วยไม่ได้มากนักของผู้บังคับบัญชาจบก็ขอตัว เพื่อไปศึกษาเพิ่มเติม เผื่อจะเข้าใจอะไรได้มากกว่านี้

“เชิญ คุณน่าจะเหลือเวลาพักผ่อน ยี่สิบสี่ชั่วโมงนะธาร”

“ขอบคุณค่ะที่ให้เวลาเยอะขนาดนั้น” หญิงสาวทำความเคารพแล้วก้าวออกไปจากห้องผู้บังคับบัญชา ไม่ลืมกล่าวลาเลขาหน้าห้องร่างอวบอัด ซึ่งทำงานหน้าห้องพันตำรวจเอกอเนกมานานจนลูกสองหรืออาจจะลูกสามสายธารไม่ได้ใส่ใจ เพราะเธอไม่คิดจะมีลูกกับใครหน้าไหน โดยเฉพาะตำรวจไทยก้ามปูที่เดินกันให้ควั่กทั่วสำนักงานตำรวจ เพราะชีวิตเธอมันเป็นความลับ เธอจะเป็นตัวของตัวเองอีกทีก็ตอนกลับมาที่บ้าน

ซึ่งปกติจะมีน้ำรินและธาราอยู่ด้วย สองคนนั้นยังทำภารกิจไม่สำเร็จ ซึ่งก็น่าจะอีกไม่กี่ชั่วโมงคงได้กลับมานอนบ้านเดียวกันซะที หญิงสาวทิ้งตัวลงบนโซฟาสีเบจตัวโปรดแสนนุ่นนิ่มก้น เธอไม่เคยแสดงความอ่อนล้าหรือเหนื่อยหน่ายต่อหน้าใคร หลังจากพักสายตาและความเมื่อยล้าจากการทำงานและการเดินทาง เดินถือซองซีดีขึ้นชั้นสองห้องส่วนตัว เปิดแล็ปท็อปคู่ใจขึ้นมาวางบนที่นอนกว้างขนาดหกฟุต รอรันโปรแกรมไม่กี่วินาที หญิงสาวสอดแผ่นซีดีเข้าไปในเครื่อง เรื่องราวรายละเอียดรวมทั้งรูปถ่ายคนหลายคนปรากฏบนหน้าจอต่อหน้าเธอ หญิงสาวขมวดคิ้ว คิวว่าน่าจะยาว

“เดี๋ยวค่อยมาดูดีกว่า ขออาบน้ำก่อนแล้วกัน” หญิงสาวทิ้งทุกอย่างไว้บนหน้าจอและเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ยี่สิบนาทีต่อมาจึงเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันกายกระโจมอก เผยให้เห็นผิวกายขาวสะอาดหมดจดน่ามอง ผมยาวดำขลับถูกรวบเป็นมวยยุ่งๆ ด้วยกิ๊บตัวใหญ่ เดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดนอนกระโปรงวาบหวิวสีหวาน ของโปรดประจำเวลานอนหยิบได้ชุดผ้าซาตินลื่นมือ บนอกประดับด้วยผ้าลูกไม้เนื้อนิ่มไม่ระคายผิว สวมมันลงกับร่างกายสะพรั่งด้วยความคิดถึง

เธอไม่ได้สวมมันมากี่วันแล้ว หญิงสาวทำท่านึก เดินต่อไปนั่งยังหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบโลชั่นกลิ่นหอมขึ้นมาเทลงฝ่ามือ ค่อยละเลงบนร่างกายแต่ละส่วนด้วยความเบามือ ดวงตากลมโตมีเสน่ห์เย้ายวนในกระจกทอประกายแห่งสายลับมืออาชีพ มือบางที่ผ่านการจับอาวุธมาแล้วทุกชนิด กำปั้นเล็กหนักหน่วงตั๊นหน้าผู้ชายอกสามศอกมาแล้วนับคนไม่ถ้วน หญิงสาวได้รับการฝึกฝนศิลปะการป้องกันตัวมาแล้วอย่างโชกโชนเพื่อให้รับกับสถานการณ์ทุกรูปแบบ เธอผ่านความเป็นความตายนานัปการหลายสนาม จึงทำให้สั่งสมประสบการณ์เพื่อเอาตัวรอดได้ดีเสมอ

ร่างงามค่อยๆ เยื้องย่างก้าวขึ้นไปบนเตียงสีเบจ ผ้าปูที่นอนสีขรึมคล้ายกับบุคลิกส่วนตัว ซึ่งเป็นสีโปรดปราน สนใจกับหน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องเล็กประจำกายอีกครั้งหลังจากจรดลิปบาล์มลงกับเรียวปากนิ่มอิ่มน่ามองชวนจุมพิต

“ไหนขอดูซิ มันอะไรที่เจ้านายบอกว่างานหิน เอ๋ คดีฆาตรกรรมต่อเนื่องอย่างนั้นหรือ” หญิงสาวไล่ดูข้อมูลบนหน้าจอไปเรื่อยๆ ถึงได้เข้าใจว่า เมื่อห้าปีก่อนเกิดคดีคนหายและตายอย่างต่อเนื่องทั่วมุมโลก ไม่เว้นแม้แต่ประเทศไทย ล้วนแต่เป็นยอดฝีมือในการต่อสู้แต่ละแขนง

เริ่มจาก เล่าฟาน อาจารย์สอนกังฟูที่จีนหายไป จากนั้นนักกีฬาโอลิมปิกเทควันโด้สายดำ มิยามะ ชาวญี่ปุ่นหายไปอีกคน นักแม่นปืนของสหรัฐ เดวิด เซแมน หายตามไป นักฟันดาบฝีมือเยี่ยมของอังกฤษ นักมวยแชมป์สภามวยโลกของไทยในขณะนั้นก็หายไปด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งนักแสดงคิวบู๊ของกองถ่ายฮอลลีวูด

ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่ได้กลับมา ไม่มีใครพบศพ ไม่มีใครได้ข่าวการกลับมาหรือการมีชีวิตไม่มีชีวิต ยังคงเป็นปริศนาที่ทำให้ทั้งตำรวจสากล ตำรวจไทยปวดหัวไปตามๆ กัน ต่อมามีข่าวคนเกิดโรคประหลาดที่แพทย์ทั่วโลกไม่สามารถระบุได้ว่าผู้คนเหล่านั้นป่วยเป็นโรคอะไร สภาพที่เห็นหลังจากพวกเขาประสบคือ ตัวเหลืองซีดไร้เรี่ยวแรง คล้ายคนเป็นอัมพาต แต่ก็ไม่ใช่เพราะร่างกายยังขยับได้เพียงแต่อ่อนแรง

ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกนั้นไม่มีสมองหลงเหลือไว้ให้คิดอะไรอีกต่อไป จำอะไรไม่ได้ จำใครไม่ได้ แม้กระทั่งญาติพี่น้องตัวเอง ผู้คนต่างๆ เหล่านั้นร่วมนับพันคนทั่วโลกที่ตกอยู่ในสภาพแบบนั้น จากนั้นข่าวพวกนี้ก็ถูกกลืนหายไปกับกาลเวลา กระทั่งตำรวจสากลได้ส่งข่าวไปทั่วโลกด้วยรหัสลับ รวมทั้งหน่วยข่าวกรองของไทยก็ต้องทำหน้าที่แปลภาษารหัสลับนั้นออกมาเป็นภาษาไทย เพื่อส่งข้อมูลให้กับสายลับและตำรวจซึ่งทำหน้าที่รับผิดชอบคดีนี้ได้ดำเนินการต่อไป

“จะเริ่มจากตรงไหนดีหว่า” สายธารหยิบโทรศัพท์รุ่นพระเจ้าเหาของตัวเองขึ้นมา ตั้งใจจะกดหาพันตำรวจเอกอเนก แต่ก็ต้องชะงักเพราะเวลานี้เกือบเที่ยงคืนแล้ว แม้ว่ารูปร่างหน้าตาโทรศัพท์ของเธอมันจะดูเก่าและล้าสมัย หากแต่ฟังค์ชั่นการใช้งานไม่ได้เป็นแบบรูปลักษณ์ภายนอก ภายในทันสมัย โรมมิ่งกับดาวเทียม จับภาพการเคลื่อนไหวของสิ่งต่างๆ ที่ตัวเองต้องการค้นหาได้อย่างสบาย คุณสมบัติอื่นอีกเพียบ เพราะเธอมีเพื่อนสาวนักประดิษฐ์อย่างน้ำริน เป็นหัวกะทิทางเทคโนโลยีสำหรับเธอ แถมมีดร.น้ำเหนือคอยส่งสิ่งประดิษฐ์ล้ำยุคให้เวลาออกปฏิบัติหน้าที่ สายธารเอื้อมมือบางไปหยิบกระเป๋าสะพายใบใหญ่ เททุกสิ่งลงบนที่นอนกว้าง