บทที่ 6 ถอดเสื้อผ้าคุณทีละชิ้น

“หือ... เจอกันครั้งแรกก็จะชวนไปบ้านแล้วเหรอคะ ไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ” เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย สีหน้าเธอดูยั่วยวนตามแบบฉบับของเธอ ที่เจนจัดเรื่องยั่วยวนผู้ชาย คงเป็นตั้งแต่เธอเลิกกับแฟนเก่านั่นแหละ

“ผมเป็นคนที่ใจร้อนด้วยสิ ผมพอใจใคร ผมก็ชวนไปบ้านเพื่อดื่มเหล้าต่อ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“นอกจากคุณเป็นนักดื่มแล้ว คุณคงเป็นเสือผู้หญิงด้วยสินะ” เธอเอ่ยถามเขา

“อาจจะเป็นอดีตของผม ถ้าผมถูกใจใครแล้วเรื่องเหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกเลยก็ได้” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังแผ่วเบา เหมือนเป็นการเชื้อเชิญ

“ถ้าฉันไปกับคุณ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันนอกจากดื่มเหล้ากับคุณ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระเส่าแผ่วเบาทรงเสน่ห์ เขามองนัยน์กลมโตเหมือนกำลังสะกดให้เขาลุ่มหลง มือเรียวของเธอยกแก้วมาการิต้า แต่ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เขาจับมือเรียวของเธอที่ถือแก้วเหล้าอยู่ยกขึ้นดื่มในริมฝีปากของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองใบหน้าของเธอ มองปฏิกิริยาของเธอว่าจะตอบสนองเขาอย่างไร

“ก่อนอื่นเดินออกจากร้านก่อน” 

“จากนั้นล่ะ” 

“ผมจะพาคุณไปที่บ้านของผม” 

“แล้วไงอีก”

“ผมจะพาคุณไปดื่มเหล้าที่ห้องนอนผม”

“หลังจากดื่มเหล้า แล้วจะเกิดอะไรขึ้น” 

“ผมก็จะถอดเสื้อผ้าคุณทีละชิ้น”  

“ถ้าฉันไม่สมยอม”

“ผมก็จะพาคุณไปส่งบ้าน”

“ถ้าฉันเลือกที่จะถอดล่ะ”  

“ผมก็จะขย่มคุณจนกว่าคุณจะบอกให้ผมหยุด” 

ดวงตาทั้งสองข้างของเธอมองใบหน้าของเขาช่างน่าค้นหาเหลือเกิน เขาค่อยๆ ปล่อยมือเรียวของเธอ เธอหมุนแก้วมาทางรอยดื่มของเขา แล้วเธอก็ยกขึ้นดื่ม ทำให้เขาล่วงรู้ว่าเธอนั้นก็สนใจในตัวเขาด้วยเช่นกัน

“คุณพร้อมไปกับผมไหมล่ะ?” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่าเซ็กซี่ มีหรือว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด

“ฉันคงปฏิเสธไม่ได้แล้วสินะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ไปกันเลย” เขาถามแผ่วเบา ริมฝีปากเฉียดข้างแก้มของเธอแค่ลมหายใจ เธอหันหน้าไปสบตาเขาใกล้แค่ลมหายใจเช่นกัน

“ค่ะ” เธอว่าเบาๆ แล้วหยิบกระเป๋าขึ้นจากข้างตัว ลุกจากเก้าอี้สูงอย่างอ่อนช้อย ร่างโปร่งของเธอเคลื่อนไหวด้วยจังหวะที่เร้าความรู้สึกทุกสายตาในร้าน แต่สายตาเธอมีไว้ให้เขาเพียงคนเดียว