สิงห์สิ้นลาย

ผมชื่อสิงหาแต่ใครๆ ก็เรียกผมว่าสิงห์ อาชีพหลักเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศ อาชีพรองนักธุรกิจไฟแรง หล่อ รวย เก่ง ดุแต่โคตรจริงใจ ไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ แต่ถ้าอยากรู้จักล่ะก็ไม่ยากแค่มานอนครางใต้ร่างก็พอ

ถึงผมจะเป็นผู้ชายร้ายๆ ใช้ผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่ากระดาษทิชชู่แต่ผู้หญิงเกินครึ่งมหาวิทยาลัยก็อยากได้ผมเป็นสามีนะนี่ยังไม่รวมนักศึกษาต่างสถาบันอีกทั่วประเทศนะ ช่วยไม่ได้ก็คนมันหล่ออะครับ นอกจากความหล่อที่ไม่ธรรมดา สาวๆ ที่มาหลงไหลในตัวผมก็คงเป็นเพราะความรวย รวยถึงขั้นรวยมากของผมนั่นแหละที่ไปเตะตาต้องใจพวกสาวๆ พวกนั้นเข้าให้แหละมั้ง ดูได้จากรถที่ผมขับเป็นรุ่นที่หาได้ยากในประเทศไทยทั้งประเทศมีไม่ถึง 5 คัน แต่จะมีสักกี่คนที่รู้จริงๆ ว่าผมทำมาหากินอะไรมีธุรกิจอะไรบ้างถึงได้รวยขนาดนี้ และผมเองก็ไม่คิดอยากจะบอกใครด้วย ผู้หญิงก็อย่างนี้แหละหลงรูปลักษณ์แค่ภายนอกแค่หน้าตาดี ขับรถหรู ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมก็พอแล้ว แล้วอย่างนี้จะให้ผมหาความจริงใจได้จากที่ไหนกัน เพราะอย่างนี้ไงผมถึงไม่อยากมีแฟนและไม่คิดที่จะมีด้วยเก็บความโสดไว้ให้กับสาวๆ แปลกหน้าที่มีเข้ามาไม่ซ้ำหน้าทุกวันดีกว่า

แต่ถ้าถามว่าผมมีเงินได้อย่างไรตอบแบบไม่ต้องคิดเลยครับ “ผมไม่รู้” ก็ตั้งแต่เกิดมาจำความได้คุณพ่อผมก็มีโรงแรม 5 ดาว 6 ดาว อยู่ทั่วประเทศและทั่วเอเชียแล้ว อย่าถามว่ามีทั้งหมดกี่สาขา เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันขี้เกียจนับ ผมมีน้องสาวที่รักมากรักดั่งผ้าเช็ดเท้าอยู่ 1 คน ชื่อคิตตี้ เป็นน้องสาวฝาแฝดของผมเองอายุห่างกันตั้ง 4 นาที ตอนนี้มันเรียนอยู่ที่ประเทศจีนเป็นคนจิตใจดี มีน้ำใจดั่งช่องมะละกาอาสาดูแลโรงแรมสาขาเอเชียทั้งหมดเองด้วยนะโดยให้ผมดูแลแค่ในประเทศเท่านั้นพอผมนี่น้ำตาแทบไหลเป็นสายเลือดคิตตี้มันเป็นน้องสาวที่ดีแสนดีจริงๆ เป็นน้องสาวแสนประเสริฐยิ่งนัก คิดแล้วอยากจะบินไปจีนไปตบหัวมันให้คว่ำแล้วกระชากตัวมาขยี้ๆ ให้เหมือนพรมเช็ดเท้าเหลือเกิน เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะผมก็อยากไปเรียนต่อต่างประเทศหลังจบ ม.ปลายเหมือนกันยังไงล่ะผมกับคิตตี้ไม่มีใครอยากอยู่บ้านหรอกพ่อผมโคตรดุ โคตรโหดเลย แต่คิตตี้มันไวกว่าผมยังไงล่ะมันใช้มารยาหญิงที่ทั้งโลกมี มีเท่าไหร่น้องสาวสุดที่รักของผมแม่งงัดออกมาใช้หมดไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล จนสุดท้ายคุณพ่อก็ใจอ่อนคล้อยตามไปกับมารยาของอิตุ๊กตาผีแมวได้เก็บกระเป๋าออกไปแรดตามหาเก๊อเกอของมันที่ประเทศจีนนู่นอิไส้ติ่งจีนเอ้ย ส่วนผมก็ต้องจำใจจำยอมอยู่ประเทศไทยต่อไป แต่ผมก็มีข้อแม้ของผมเหมือนกันนะถ้าจะให้ผมเรียนต่อที่ประเทศไทยผมก็จะเรียนในสิ่งที่ผมอยากเรียนทำในสิ่งที่อยากทำเท่านั้น ตอนแรกคุณพ่อก็ไม่ยอมค้านหัวชนฝาทะเลาะกันไปหลายวันแต่สุดท้ายท่านก็ต้องยอมจำนนด้วยสายตาพิฆาตสงครามเย็นของคุณแม่สุดที่รักของผมนั่นเอง ฮ่าฮ่า ง่ายๆ พ่อผมกลัวเมียแหละ ฮ่าฮ่า

คุณพ่อผมก็ไม่รู้จะขยันอะไรนักหนาถ้าจะขยันขนาดนี้ทำไมไม่ขยันมีลูกอีกสัก 4-5 คนก็ไม่รู้ ขยายนั่นขยายนี่อยู่นั่นแหละจนตอนนี้มีโรงแรมในประเทศไทยเกือบจะ 30 สาขาแล้ว รวมถึงโรงแรมหรูที่สุดในทวีปเอเชีย ถือว่าเป็นโรงแรมที่เชิดหน้าชูตาของประเทศเลยทีเดียวโรงแรมแห่งนี้มีไว้สำหรับต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองโดยเฉพาะแขกแต่ละคนที่สามารถเข้ามาพักได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอยู่แล้ว ทุกคนที่เข้าพักล้วนแต่เป็นแขกคนสำคัญของประเทศทั้งนั้น