บทที่ 4 ทางสะดวก

“เอาเข้าไปเลยสิ มัวรออะไร”

“อ้าว เมื่อกี้ไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”

ลุงเชียรพูดยิ้มๆ ทำหน้าทะเล้นในป้าแอ๋ว

“นั่นมันเมื่อกี้ แต่ตอนนี้ชั้นอยากแล้ว เอาเข้าไปเลย เร็วๆ เดี๋ยวชั้นหมดอารมณ์นะ”

เจอคำขู่แบบนี้ ลุงเชียรรีบดันแท่งเอ็นเข้าไปจนสุด แล้วโยกสะโพกขึ้นลงทันที

“ซี๊ด.. ดี.. ขอแบบเร็วๆ แรงๆ เลยตาเชียร”

คราวนี้ป้าแอ๋วเป็นฝ่ายเร่งเร้า เพราะอารมณ์หื่นมีมากจนระงับไม่ได้แล้ว ลุงเชียรเองก็หื่นไม่แพ้กัน ภาพเต้านมแม่ลูกอ่อน แถมเป็นสาวสวยอีกด้วย ยังติดตาตรึงใจแกอยู่ กระแทกไปก็นึกถึงเต้านมแม่ลูกอ่อนไป ได้อารมณ์คึกมากเป็นพิเศษ

“เป็นไง.. แอ๋ว.. แบบนี้แรงพอมั้ย”

ลุงเชียรถามพร้อมกับกระแทกสะโพกใส่ป้าแอ๋วแบบไม่ยั้ง เสียงหน้าขากระทบกันดังปั๊กๆ ป้าแอ๋วไม่ตอบ ได้แต่นอนเกร็ง สองแขนโอบลำตัวลุงเชียรแน่น

แรงเสียดสีของแท่งเอ็นกับผนังถ้ำ ทำให้เกิดความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนสุดที่จะระงับไว้ได้ และเมื่อถึงสูงสุด เสียงร้องครางก็ดังขึ้น ไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

“อู๊ย.. ซี๊ด.. โอ๊ย.. ไม่ไหวแล้ว.. สะ..เสร็จแล้ว... อา..”

ทั้งสองก็ทะลักน้ำใส่กันจนชุ่มฉ่ำ แล้วนอนแผ่หราด้วยความเหนื่อยอ่อน เนื่องจากอายุมาก และโหมแรงมากไปหน่อย

“เป็นไงบ้างตาเชียร หัวใจวายหรือยัง”

“แกนั่นแหละหัวใจวาย เห็นตัวเกร็ง ร้องลั่นเลย”

เสียงกระเซ้าเย้าแหย่กันอย่างมีความสุข ทำให้ทั้งสองยิ้มให้กัน แล้วลุกขึ้นไปชำระล้างร่างกาย ก่อนจะไปทำภารกิจของตัวเองต่อ

........................

เช้าวันรุ่งขึ้น ตาเชียรไม่ได้ทำงาน และยังติดใจเต้านมแม่ลูกอ่อนอยู่ จึงไปเดินป้วนเปี้ยนแถวหน้าบ้านนางเมย์ เผื่อว่านางเมย์ออกมาเห็น แล้วมีอะไรให้ช่วย อาจจะได้เห็นเต้านมแม่ลูกอ่อนอีกครั้ง

นายยุทธ ผัวนางเมย์เดินออกมาหน้าบ้าน เพื่อจะขับรถออกไปทำงาน เห็นลุงเชียรเดินอยู่หน้าบ้าน ก็กล่าวทักทาย

“สวัสดีครับลุงเชียร พักนี้ไม่ค่อยได้เห็นหน้าเลยนะครับ”

“สวัสดีครับคุณยุทธ ลุงก็ไปทำงานตามปกติครับ นานๆจะได้หยุดพัก คุณยุทธสบายดีนะครับ”

“สบายดีครับ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ จะรีบไปทำงาน”

“ตามสบายครับ เจอกันใหม่ครับ”

นายยุทธขับรถออกไปแล้ว ลุงเชียรแสดงน้ำใจปิดประตูให้ จังหวะนั้นนางเมย์เดินออกมาเพื่อจะปิดประตู พอเห็นลุงเชียรก็กล่าวทักทายตามประสาคนบ้านใกล้เรือนเคียง

“อ้าวลุงเชียร สวัสดีค่ะ เดี๋ยวเมย์ปิดประตูเอง”

“ไม่เป็นไรครับ เจ้าตัวเล็กนอนหลับหรือครับ”

“ค่ะ เมย์ให้นมเสร็จก็หลับปุ๋ยเลย”

“ดีครับ อย่าลืมนะครับ ถ้าน้ำนมเหลือ ให้นวดนมแล้วบีบน้ำนมใส่ขวด แช่ตู้เย็นไว้ เวลาเราไม่สะดวกก็เอาขวดนมให้เด็กดูดได้ นมจะได้ไม่คัด แล้วหนูเมย์จะได้สบายตัวด้วย”

ลุงเชียรเริ่มแผน เผื่อฟลุ๊ก นางเมย์ให้แกสอนนวดนม อาจจะได้สัมผัสเต้านมนางเมย์ก็คราวนี้แหละ แล้วแกก็ต้องหูผึ่ง เมื่อนางเมย์บอก

“แต่เมย์ทำไม่ค่อยเป็น ไม่ต้องทำยังไงบ้าง ก็เมย์เพิ่งมีลูกคนแรก จะถามอิ๋ว ก็คงไม่รู้อะไร เพราะไม่เคยมีลูก วันนี้ลุงเชียรว่างหรือเปล่าคะ ช่วยสอนเมย์หน่อยสิคะ ตอนนี้เมย์ก็เริ่มคัดนมแล้ว”

“จะดีหรือครับ ให้ป้าแอ๋วสอนดีกว่าครับ อ้อ แต่วันนี้ป้าแอ๋วไม่อยู่ ไปหาลูกแถวนนท์”

ช่างเป็นจังหวะดีจริงๆ ที่ป้าแอ๋วไม่อยู่ ทำให้นางเมย์ไม่มีทางเลือก

“แล้วป้าแอ๋วจะกลับเมื่อไหร่คะ ตอนนี้เมย์คัดนมจะแย่แล้ว”

“กว่าป้าแอ๋วจะกลับก็ค่ำๆ หนูเมย์คัดนมมากหรือครับ”

“ค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ลุงเชียรช่วยสอนวิธีนวดนมให้เมย์ได้ไหมคะ”

“ดะ.. ได้.. ได้สิ ตอนนี้ลุงว่างพอดี”

ลุงเชียรดีใจจนพูดติดอ่าง แบบนี้เข้าทางแก เพราะเมื่อคืนนอนเห็นแต่เต้าขาวอวบ และเต่งตึงของนางเมย์ อยากจับอยากบีบจนเก็บไปฝัน

“งั้นเชิญลุงเข้ามาในบ้านเลยค่ะ มีแค่น้องจูนกับอิ๋วอยู่ในบ้าน เชิญค่ะ”

พูดจบนางเมย์ก็เดินนำเข้าไปในบ้าน ลุงเชียรรีบปิดประตู แล้วเดินตามนางเมย์เข้าไปติดๆ ด้วยอาการลิงโลดที่จะได้บีบนมสาวแม่ลูกอ่อน