Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
“ถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ แล้วก็อาบน้ำให้ฉันด้วย” “เธอเป็นของขวัญของฉันในค่ำคืนนี้ และเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันหลังจากนี้ ขอให้เธอรับรู้เอาไว้ด้วย” เขาประกาศออกมาให้เธอได้รับรู้ ทำให้เธอถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ พร้อมด้วยความขมขื่นที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ บ่งบอกว่าเขาก็แค่ต้องการเหมือนผู้ชายคนอื่น แต่ไม่มีอะไรพิเศษ เพราะผู้หญิงที่เขาคิดจะแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยจริงๆ คือจิรดา ในขณะที่เธอเป็นแค่ผู้หญิงชั่วคืนที่เพื่อนๆ ของเขาซื้อหามาให้เพื่อทำให้เขามีความสุขในค่ำคืนนี้เท่านั้น เธอขยับเข้าไปแกะกระดุมเสื้อให้เขา ไม่รู้เป็นเพราะอะไรกันแน่ทำให้เธอกลับมาพบเจอกับเขาในลักษณะนี้ แต่มันช่างไร้ศักดิ์ศรีเป็นที่สุด เมขลากดข่มความอับอายทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของเขาออกด้วยหัวใจสั่นไหว เธอแทบจะกลั้นใจเสียด้วยซ้ำเมื่อกระดุมแต่ละเม็ดถูกปลดออกจากรังดุม ผิวกายเรียบตึงของเขาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง เนื่องด้วยไม่เคยต้องอยู่กับชายใดในลักษณะนี้มาก่อน และยิ่งไม่คาดคิดว่าการทำงานน่าอายเป็นครั้งแรกที่เธอคิดว่ามันจะจบลงหลังจากได้เงินจะเป็นองศา ผู้ชายที่เธอแอบรัก หมดกันซึ่งศักดิ์ศรีและคุณค่าที่เหลือออยู่ หญิงสาวเก็บกลืนความขมขืนเอาไว้ให้ลึกสุดใจ คิดถึงใบหน้าของมารดาที่นอนป่วยอยู่บนเตียงก็ทำให้เธอต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด เธอถอดเสื้อของเขาออก แล้วถึงกับหน้าแดงกับอกกว้างและซิกซ์แพ็กที่มันกำลังปรากฏแก่สายตาของเธอ “ทำงานนี้กี่ครั้งแล้ว” เขาสนใจด้วยเหรอ นั่นสิเธอช้อนสายตาขึ้นมองเขา ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามแบบนี้ จะบอกว่าทำเป็นครั้งแรกเขาก็คงจะไม่เชื่อ เพราะในสายตาของเขาเธอมันต่ำต้อยด้อยค่าเพียงใด เมขลากัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก เขาจับมือน้อยของเธอไปจับที่ขอบกางเกงและความต้องการของเขาก็คือให้เธอปลดมันลงไปให้หลุดพ้นไปจากสะโพกสอบของเขา เขาสัมผัสได้ว่าเธอกำลังมือสั่นระริก แต่เขาก็คิดว่าเธอเสแสร้งแกล้งทำ คงอยากทำให้เขาเห็นว่าไม่เคย หากรับงานนี้แล้วก็คงตัดสินใจมาดีแล้วว่าจะต้องเจอกับผู้ชายสักคน ซึ่งถ้าวันนี้ไม่ใช่เขาก็คงจะเป็นคนอื่น
1
“ว้าย!” เมขลาร้องอย่างตกใจเมื่อรถคันหรูของจิรดาขับผ่านแล้วเหยียบน้ำบนถนนจนกระเด็นใส่เธอ ก่อนที่รถสีแดงเพลิงคันนั้นจะจอดสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ
“เดินยังไงห้ะ” จิรดากระชากเสียงถาม ทั้งๆ ที่ตัวเองขับรถเหยียบน้ำบนถนนใส่เธอเพราะจงใจแกล้ง
“คุณดาขับรถเหยียบน้ำใส่เอยนะคะ”
“อ้าว... ฉันไม่เห็นหมาแมวแถวนี้น่ะ” จิรดาเหยียดปากมองเด็กในบ้านตั้งแต่หัวจรดเท้า
เมขลา เดือนพันดวงเป็นลูกสาวใช้ในบ้านของเธอ ที่เธอเกลียดอีกฝ่ายจับใจก็เพราะว่ามารดาของอีกฝ่ายเล่นชู้กับบิดาของเธอ ทำให้มารดามาเห็นแล้วตกบันไดเสียชีวิต นั่นทำให้เธอเกลียดสองแม่ลูกจับใจ แม้จินดาจะปฏิเสธและโยนความผิดว่าบิดาของเธอปลุกปล้ำ แต่เธอไม่เชื่อน้ำหน้านังพวกเมียน้อยเด็ดขาด
เมขลาก้มมองชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่เปรอะเปื้อนไปหมดก็ถอนใจเฮือกใหญ่ เธอรู้ว่าจิรดาเกลียดเธอกับมารดามาก แต่เธอยังเรียนไม่จบ เพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่งเท่านั้น งานการก็ยังไม่มี จะพามารดาหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ไม่สามารถทำได้ เลยจำต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพราะยังไม่มีที่ไป
จิรดาเหยียดปากก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับเข้าบ้าน ไม่นานรถหรูอีกคันก็ขับตามเข้าไป หญิงสาวเห็นคู่หมั้นหนุ่มของตัวเองก็รีบวิ่งไปกอดแขนของเขาด้วยความคิดถึง
“พี่องศา คิดถึงจังเลยค่ะ” เธอกอดหอมเขา กอดแขนของเขาอย่างออดอ้อน
“คิดถึงเหมือนกันครับ” องศาหยิบช่อดอกไม้มาส่งให้คู่หมั้นสาว
“เข้าไปในบ้านกันดีกว่าค่ะ คุณพ่อรออยู่” จิรดากอดเอวหนาขององศาพาเดินเข้าไปในบ้าน ในขณะที่เมขลาเดินผ่านประตูรั้วเข้ามามองคนทั้งสองตาละห้อย
องศาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อน เหตุการณ์ในครั้งนั้นยังชัดเจน เขาได้ช่วยเหลือชีวิตของเธอเอาไว้
“จะไปไหนจ๊ะน้องสาว” ชายฉกรรจ์หลายคนที่เห็นว่าเมขลาเดินมาคนเดียว เข้ามาดักหน้าดักหลังเพื่อจะลวนลามเธอ ด้วยว่าหล่อนไปไหนมาไหนคนเดียวออกบ่อย จึงเป็นโอกาสให้ทำมิดีมิร้ายได้อย่างใจ
“นี่ปล่อยนะ ถอยไปนะ” เมขลาสะบัดมือหนีจากมือหนาที่กระชากมือของเธอไปกุมเอาไว้
พวกมันหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะเอามือไปดมแล้วยิ้มอย่างชอบใจ
“แค่มือยังหอมขนาดนี้ตรงอื่นจะหอมแค่ไหนกันนะ” พวกมันหัวเราะอย่างสนุกสนาน
“ไปกับพวกพี่เถอะนะน้องนะ รับรองว่าได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดแน่ๆ”
“นี่ปล่อยนะ ปล่อยสิ ปล่อยนะ” พวกมันเข้ามาฉุดกระชากลากถู เมขลาดิ้นหนีร้องโวยวายให้คนช่วย
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ชะช่วยด้วย อื้อ...” พวกมันอุดปากของเธอเอาไว้
“อุดปากอีนี่เอาไว้ให้ดีสิวะ อย่าให้แหกปากร้องเสียงดังแบบนี้ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นเข้าหรอก” หนึ่งในพวกมันตะโกนให้พรรคพวกจับเธออุดปากเอาไว้
“เฮ้ย! นั่นทำอะไรน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” องศาที่ขับรถผ่านมาพอดีรีบตะโกนออกไปเมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งโดนฉุดอยู่ในซอยเปลี่ยว
“มึงยุ่งอะไรด้วยวะ” พวกมันเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าองศามาคนเดียว
“คุณตำรวจเหรอครับ จัดการมันเลยครับ” เสียงขององศาทำให้พวกมันตกใจแตกตื่นเพราะคิดว่าตำรวจมาจริงๆ แต่เขาแค่ขู่พวกมันเท่านั้นเอง
“เป็นยังไงบ้าง” องศารีบเข้ามาเอ่ยถาม
“ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“เดี๋ยวฉันจัดการแจ้งตำรวจ เผื่อจะจับพวกมันได้ มารสังคมชัดๆ” องศาโทรแจ้งเหตุ แต่บริเวณนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดจึงต้องตามตัวกันมากหน่อย อีกทั้งหากเป็นคดีเล็กๆ ตำรวจก็ไม่ค่อยให้ความสนใจมากนัก
“เธอชื่ออะไรเหรอ” องศาเอ่ยถาม
“เมขลาค่ะ”
“บ้านอยู่ในซอยนี้เหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ดีเลย ฉันจะมาบ้านคู่หมั้นของฉันน่ะ รู้จักไหมชื่อจิรดา เลิศศศิกุล ลูกของคุณจิรภพน่ะ”
“อ้อ... เจ้านายของเอยเองค่ะ”
“ชื่อเล่นว่าเอยเหรอ”
“ค่ะ”
“แล้วนี่จะไปไหนล่ะ”
“ไปซื้อของให้คุณดาน่ะค่ะ”
“ไปซื้ออะไรเดี๋ยวฉันพาไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เดี๋ยวฉันพาไป แล้วฉันจะให้เธอจะได้พาฉันไปบ้านคู่หมั้นของฉันด้วย” เขาพูดแบบนั้นเธอเลยพยักหน้าให้เขา และหลังจากนั้นเขาก็กลายมาเป็นแขกประจำบ้านของเลิศศิริกุล ในฐานะคู่หมั้นของจิรดา