สายใยในวันวาน 1 จุดที่ควรพอ(4)

แก้แค้นยังไงไม่รู้ ล่าสุดเฮียกานต์มาบอกฉันว่า...

‘เรื่องที่ผ่านมาเฮียขอโทษ’

‘ขอโทษเรื่องอะไร’ มีหลายเรื่องที่เขาควรขอโทษฉัน เขาจะรู้บ้างไหมว่าฉันลำบากแค่ไหน

‘เรื่องที่ทำกับพริกทุกอย่าง ตอนนั้นเฮียยังเด็ก ขอโทษที่ทำแบบนั้น’

‘หมายถึงเรื่องที่มีอะไรกันเหรอ’

‘อือ นั่นก็ด้วย’

‘แล้วยังไงต่อ ไหนเคยบอกว่าพริกสำคัญกับเฮียที่สุด ทำไมวันนี้เฮียมาขอโทษพริก รู้บ้างไหมคำขอโทษเป็นสิ่งสุดท้ายที่พริกอยากได้ยินจากปากเฮีย ถ้าเฮียไม่ทำผิดคำนี้ไม่มีทางจะออกจากปาก’

‘หมวยยังเป็นคนที่สำคัญ’

‘แล้วยังไง ไหนบอกว่าแก้แค้นเสร็จจะกลับมา ตอนนี้ทำไมมาขอโทษ นี่ทำอะไรอยู่รู้ตัวบ้างไหมเฮีย’

‘ใช่ เฮียอยากแก้แค้นที่โดนแบบนั้น แต่กล้วยหอมกับเฮียมีลูกด้วยกัน ลูกของเรากำลังน่ารัก กล้วยจะแต่งงานกับเฮีย… เฮียอยากแต่งงานกับกล้วย’

‘…อะไรนะ อยากแต่งานกับมันเหรอ’

‘…’

‘เฮียทำพริกหายใจไม่ออกเลยว่ะ นี่เฮียรักมันแล้วใช่ไหม ไม่สิ เฮียรักมันมาตลอด คนที่เฮียไม่รักคือพริกต่างหาก’

‘...’

‘พูดอะไรบ้างสิ’

‘จริงอยู่ที่เฮียอยากแก้แค้นครอบครัวนั้น แต่เฮียก็อยากให้โตเกียวมีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตา บางทีก็ต้องมาถึงจุดที่ควรพอเพราะต้องเลือกบางอย่าง’

‘ก็เลยจะบอกว่าจุดที่ควรพอไม่ใช่พริกทั้งที่พริกรอเฮียมาขนาดนี้เหรอ!’

‘เฮียขอโทษ เฮียอยากชัดเจนกับหมวย’

‘ชัดเจนยังไง’ ที่ทำอยู่ไม่ต่างจากการบอกเลิกฉัน

‘อยากให้เรื่องที่เราสองคนเคยทำด้วยกันมันจบ อยากให้จบจริง ๆ’

‘พูดง่ายขนาดนี้เพราะที่ผ่านมา... เฮียไม่เคยให้ใจพริกแบบที่พริกให้ใจเฮีย เฮียหลอกพริกมาตลอดใช่ไหม ไม่รักพริกบ้างเลยเหรอ’

ทั้งที่ฉันรักเขาคนเดียว รักเขาทั้งที่รู้ว่าเขาเลว รักทั้งที่รู้ว่าเขามีคนอื่นอยู่เรื่อย ๆ รักทั้งที่เขาเห็นฉันเป็นของตาย

ทั้งที่รักเขามากขนาดนี้ แต่ว่าเขาไม่เคยมองว่าสำคัญ

พูดว่าไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ แล้วฮาจิของฉันล่ะ ฮาจิของฉันต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ ต่อไปอย่างนั้นเหรอ

ถ้าฉันบอกว่าเรามีลูกด้วยกัน ถ้าบอกว่าตอนนี้ลูกเราโตแล้วนะเขาจะไม่แต่งกับผู้หญิงคนนั้นไหมนะ

‘เฮียเลวเอง พริกจะโกรธเฮียยังไงก็ได้ เฮียขอโทษ’

‘คำถามคือ เคยรักพริกจริง ๆ บ้างไหม’

‘เคยสิ’

‘ถ้างั้นทำไมวันนี้เราเป็นแบบนี้’

‘…’

‘เลือกมันเพราะรักมัน หรือเลือกมันเพราะมีลูกกับมัน หรือเพราะอยากเอาชนะพ่อมัน’

‘อย่าเรียกกล้วยหอมแบบนั้น ต่อไปกล้วยจะเป็นพี่สะใภ้ของหมวย หมวยต้องให้เกียรติเขา...’

‘ให้เกียรติคนที่แย่งผัวพริกอะเหรอ เฮียบ้าไปแล้ว เฮียบ้าที่สุด เห็นว่าที่ผ่านมาพริกง่ายพริกยอมทุกอย่างก็เลยได้ใจใช่ไหม ที่พริกยอมเพราะพริกรักเฮียเว้ย เฮียเอาความรักของพริกมาทำร้ายพริกแบบนี้ได้ยังไง ทำกับพริกแบบนี้ได้ยังไงอะ เฮียเป็นผู้ชายของพริกนะ เฮียเป็นของพริกมาตลอดจะไปเป็นของคนอื่นอีกได้ยังไง พริกไม่ยอม ครั้งนี้พริกไม่ยอม พริกไม่ยอมเฮียอีกแล้ว อย่าแต่งกับมันนะ พริกก็มี...’

ฉันหยุดนิ่งหลังจากที่โดนเฮียกานต์จับไหล่สองข้างแล้วเขย่าแรง ๆ เขารุนแรงกับฉัน เขาน่ากลัว

เขาไม่ใช่เฮียกานต์ในวัยเด็กของฉันอีกต่อไป

ที่จริงเขาก็ไม่ใช่นานแล้ว เป็นฉันที่ไม่ยอมรับความจริง หลอกตัวเองมาหลายปีถึงได้ต้องเจ็บแบบนี้ ดีแล้วที่เมื่อกี้ไม่พูดคำนั้นออกมา เพราะมองดูแล้วใจเฮียกานต์ไม่ได้อยู่ที่ฉัน

‘เลิกบ้าได้แล้วพริกหวาน ต่อให้พริกเป็นคนแรกของเฮีย แต่เฮียไม่ใช่ของพริกนานแล้ว ตอนนี้เฮียมีลูกต้องดูแล จะคิดถึงแต่ความรู้สึกตัวเองได้ยังไง’

‘...’

‘ขอโทษ’ คล้ายว่าเรียกสติกลับมาได้ถึงคิดขึ้นได้ว่ากำลังรุนแรงใส่ฉันทั้งการกระทำและคำพูด

‘รักมันจริง ๆ หรือแค่อยากเอาชนะคนในครอบครัวมัน’

‘…ตอนนี้เรื่องนั้นมันสำคัญหรือไง เฮียบอกแล้วว่าเฮียกับกล้วยเรามีลูกด้วยกัน’

‘เฮียจะเลือกมันจริง ๆ ใช่ไหม จะทิ้งพริกใช่ไหม’

‘… เราสองคนแค่กลับไปเป็นพี่น้องกัน อีกไม่นานเฮียก็จะแต่งงานแล้ว พอแค่นี้นะพริก กว่าเฮียจะมีวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลย เฮียเหนื่อยแล้ว เฮียอยากใช้ชีวิตแบบคนปกติ อยากมีครอบครัวแบบที่เพื่อนเฮียมีกัน’

‘เฮีย’

‘อะไร’

‘...ถ้าพริกท้องบ้าง ถ้าพริกมีลูกกับเฮียบ้าง เฮียจะเลือกพริกหรือเลือกมัน ถ้าพริกท้องบ้างเฮียจะแต่งกับพริกไหม ถ้าพริกท้องบ้างเฮียจะอยากให้ครอบครัวของเราอยู่พร้อมหน้าหรือเปล่า’

‘...ตอนนี้พริกท้องเหรอ’

‘ถ้า พริกบอกเฮียว่าถ้า’

‘ไม่มีถ้าดิพริกหวาน เฮียจะแต่งงานอยู่แล้วพริกจะมาสมมุติไม่ได้’

‘ก็ตอบมาดิ ถ้าพริกท้องเฮียจะทำยังไง’

‘...ถ้าตอนนี้พริกหวานท้อง เฮียก็เดินกลับไปไม่ได้แล้ว สถานการณ์ตอนนี้เราเป็นแบบเมื่อก่อนไม่ได้ เรื่องมันบานปลาย ไม่ได้มีแค่เรา’

‘เฮียจะแต่งกับมันเหมือนเดิม ไม่รับผิดชอบพริกงั้นเหรอ’

‘ไม่ใช่แบบนั้น กล้วยไม่ใช่คนใจร้าย หลังจากที่พริกคลอดเฮียจะเอาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกของเฮียกับกล้วย ตอนนี้ไม่ว่ายังไงเฮียต้องแต่งงานกับกล้วยหอมให้ได้’

‘เป็นคำตอบที่โคตรใจร้ายเลยว่ะ เฮียแม่งไม่เคยคิดถึงใจพริกเลยจริง ๆ จะให้ลูกพริกเรียกคนอื่นว่าแม่งั้นเหรอ คิดว่าพริกเลี้ยงเด็กไม่ได้หรือไง’

‘เฮียไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่พริกเลี้ยงลูกคนเดียวได้เหรอ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะพริก สู้ยกมาให้เฮียเลี้ยงดีกว่าไหม พริกก็เป็นอา แอบดูอยู่ห่าง ๆ’

‘ทุเรศอะเฮีย’

‘มันคือทางออกที่ดีที่สุด’

‘หึ หึ เป็นพริกไม่ได้จริง ๆ สินะ ต่อให้พริกท้องพริกก็เป็นผู้หญิงคนนั้นของเฮียไม่ได้ คนที่เฮียรักไม่ใช่พริก พริกโง่เอง พริกน่าจะฉลาดตั้งแต่วันที่เฮียพามันมาเอากันที่บ้านแนะนำกับป๊ากับแม่ว่าแฟน เฮียรักมัน รักมันมาตลอด ทำไมพริกโง่มานานขนาดนี้วะ โคตรจะโง่เลย’

‘…’

‘ต้องไปจริง ๆ ใช่ไหม’ ฉันมองเขาด้วยใบหน้าเศร้าเสียใจ ไปครั้งนี้เราสองคนจะตัดกันจนขาด พริกจะไม่เหลือความรู้สึกรักให้เฮียอีก

แล้วสักวันเฮียจะเสียใจที่เลือกทางนั้น

‘กว่าเฮียจะมีวันนี้ได้มันไม่ง่ายนะพริก สรุปตอนนี้พริกท้องไหม’

‘ไม่ ไม่ท้อง’

‘งั้นก็ตามที่ตกลงกันนะ ต่อไปเราจะเป็นแค่พี่ชายน้องสาวเท่านั้น เรื่องที่เราสองคนเคยทำขอให้มันเป็นความลับตลอดไป เฮียอยากมีครอบครัวที่สุขสมบูรณ์ เฮียขอโทษอีกครั้งที่ทำพริกเสียใจ’

ขอโทษเป็นพันครั้งก็ไม่พอกับความเสียใจที่ฉันต้องเจอ ดีแล้วที่ไม่บอกเรื่องฮาจิ ถึงบอกไปเขาก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี เขาต้องการเอาชนะพ่อตาของเขา เขารักผู้หญิงคนนั้น ฉันพูดหรือไม่พูดความหมายก็ไม่เปลี่ยน หนำซ้ำฮาจิยังจะกลายเป็นลูกนอกสมรส

มีพ่อที่ต้องแบ่งปันกับคนอื่นสู้ไม่มีมันดีกว่า

แล้วเขาก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ วันแต่งงานของเขาฉันไปเป็นญาติฝ่ายเจ้าบ่าว นั่งมองเขามีความสุขในวันของเขา วันที่เขามีครอบครัวสุขสมบูรณ์

ตั้งแต่นั้นเรากลายเป็นแค่เพียงพี่น้องกัน พี่น้องจริง ๆ ไม่มีซัมติงเหมือนที่ผ่านมา

ฉันเลิกไปช่วยงานที่ร้านของเขา จากที่เปิดแค่ร้านขายหม่าล่าฉันก็หันมาเปิดร้านเหล้าชื่อร้าน เมารัก ที่ผ่านมาฉันถูกมอมเมาด้วยคำว่ารักมาหลายต่อหลายปี เปิดร้านเหล้าย้อมใจซะเลย

เรื่องของฮาจิถูกปิดเป็นความลับมาตลอด ฉันเลี้ยงลูกเหมือนเพื่อนซึ่งจากที่เห็นและวิเคราะห์ดูฮาจิไม่ได้สนใจเรื่องพ่อของเขา เขาเคยพูดว่า ‘จิไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้วครับพี่พริก จิมีพี่พริกคนเดียวก็พอแล้ว’

ถึงลูกจะพูดแบบนี้ แต่ฉันคิดว่าลึก ๆ ในใจลูกก็คงอยากจะรู้