Ep.5 หัวใจเต้นแรง

“คุณวินคุณวายได้เวลาเข้าฉากแล้วค่ะ” ทีมงานสาวส่งเสียงเรียกทั้งสองคนผ่านโทรโข่ง ทำให้ลีวายได้โอกาสเลี่ยงตอบคำถามของคนเป็นพ่อ

“ขะ..เขาเรียกแล้ว..ระ..เราไปเข้าฉากกันดีกว่านะครับพ่อ” ว่าจบเขาก็รีบวิ่งหน้าตั้งไปทางจุดถ่ายทำเพื่อเตรียมตัวเข้าฉาก เพราะรู้ดีว่าต้องมาร่วมรักกับดาราสาว เมื่อคืนเขาถึงได้อ่านบททั้งคืนจนจำบทพูดได้หมด

“อ้าวคุณวายยังไม่ได้แต่งหน้าอีกเหรอคะ” ทีมงานสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลายังคงไร้การเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางค์

“อะ..เอ่อ..ชะ..ใช่ครับ..พอดีผมไปธุระมานิดหน่อย”

“ตายจริง อีกแค่สิบนาทีก็จะถ่ายแล้ว ช่างหน้าก็กลับไปกันหมด”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องแต่งหน้าก็ได้” ลีวายค่อนข้างมั่นอกมั่นใจกับใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองที่ได้รับการถ่ายถอดมาจากลิลินและอัศวินผ่านทางพันธุกรรม

“ไม่ได้ค่ะ หล่อยังไงก็ต้องแต่งนะคะ” เวลาออกกล้องจริงๆ หากไม่แต่งหน้าภาพที่ได้ออกมาก็จะดูหม่นหมอง ทีมงานสาวกลุ้มใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่รู้จะให้ใครมาแต่งหน้าให้เขาดี แต่แล้วราวกับฟ้ามีตาสวรรค์มีใจที่สายตาดันเหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังเก็บของเตรียมออกจากกอง

“มัด! มัดไหมมาทางนี้หน่อย” เธอตะโกนเรียกหญิงสาวผ่านโทรโข่งเหมือนที่เรียกลีวายเมื่อครู่ ทำให้มัดไหมวางมือจากของที่กำลังเก็บแล้วรีบวิ่งมาทางนี้

“....” ลีวายที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ หัวใจแกร่งเต้นแรงจนผิดจังหวะ

“มีอะไรเหรอคะพี่สาลี่” ร่างบางเอ่ยถามสาลี่ทีมงานสาวที่เรียกเธอตาใส โดยที่ไม่ได้สังเกตคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเลยแม้แต่น้อย

“พี่จ้างพันนึงนะช่วยแต่งหน้าให้คุณลีวายหน่อยสิ” สาลี่ควักแบงก์สีเทายัดใส่มือเล็ก พร้อมกับดึงมือเธอให้มายืนอยู่ตรงหน้าดาราหนุ่ม

ตึกตัก ตึกตัก

“....” ก้อนเนื้อในออกซ้ายของทั้งสองเต้นแรงระรัวไม่เป็นส่ำ เมื่อได้เจอหน้ากันอีกครั้ง ความรู้สึกร้อนรุ่มในใจที่เพิ่งจางหายไปเมื่อสี่สิบนาทีก่อนหวนกลับมาอีกครั้ง

เกิดความเงียบงันขึ้นท่ามกลางทีมงานนับสิบชีวิตที่เดินผ่านไปมา มัดไหมเป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อน เธอหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางค์ที่วางไว้อีกมุมแล้วเดินกลับมาหาดาราหนุ่ม

“ชะ..เชิญค่ะ” ร่างบางเอ่ยพูดอย่างไม่เต็มเสียง ก่อนจะเดินนำเขาไปยังห้องพักนักแสดงเพื่อแต่งหน้าให้กับเขา โชคดีที่ใบหน้าของผู้ชายไม่ต้องแต่งเติมอะไรเยอะมากนัก เธอเลยคิดว่ารีบทำรีบเสร็จเสียจะดีกว่า

“....” ลีวายมองตามแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่เดินนำไป เขารีบสับขายาวก้าวเดินตามเธอมายังห้องพักนักแสดงของส่วนรวม

“ฉันมีห้องพักส่วนตัวของฉัน” ดาราหนุ่มซ่อนความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เอาไว้ในใจ ก่อนจะเอ่ยบอกเธอเสียงเรียบ

“แต่งแค่แป๊ปเดียวค่ะ”

“ฉันจะไปรอที่ห้องของฉัน” ว่าจบลีวายก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าไปยังห้องพักส่วนตัวของตัวเองอย่างเอาแต่ใจ ทำเอาหญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับนิสัยของเขา สิบหกปีที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนไปเลยสักนิด

“เฮ้อ..” เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วรีบเดินตามเขาไปยังห้องส่วนตัว มัดไหมย้ำเตือนกับตัวเองตลอดทางที่เดินไป เพื่อไม่ให้เกิดความหวั่นไหวกับเขา หากนิสัยเขาไม่ได้เปลี่ยนไปจริงๆ นั่นก็แปลว่าเขาก็ยังคงไม่ชอบเธอหากรู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเธอเป็นใคร