สามีฉันต้องเป็นคุณ

ช่อผกา คลิฟฟอร์ด หรือ เซลีน เป็นสาวไทยอายุ 40 ปี ถึงแม้อายุเธอจะก้าวเข้าเลขสี่แล้ว แต่ความสวย ความสดใส ยังปรากฏให้เราได้เห็นบนใบหน้าของเซลีนเสมอ อีกทั้งเธอยังเป็นคนที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ใบหน้าของเธอยังดูอ่อนกว่าวัยมาก เธอได้พบรักกับเบนจามิน คลิฟฟอร์ด เธอและครอบครัวของเธอเรียกเขาว่า คุณเบน หนุ่มใหญ่สุดสมาร์ท ชาวอังกฤษ ซึ่งแก่กว่าเธอ 6 ปี เขาทำอาชีพ travel agent เขาเชี่ยวชาญเรื่องการวางแผนการท่องเที่ยว เพราะทำงานด้านนี้มานานแล้วนั่นเอง

“เซลีน” เขาเอ่ยเรียก ช่อผกา เช่นนี้ในวันที่พวกเขาตกลงคบกัน

“เซลีนเหรอคะ?” เธอเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

“ผมเรียกชื่อคุณไม่ถูกเสียที ชัว ชั่ว..เอ่อ...”

เบนจามินพยายามอย่างหนักที่จะออกเสียงภาษาไทยให้ถูกต้อง แต่มันกลับกลายเป็นเรื่องยากเย็นสำหรับเขาเหลือเกิน

“คุณเบน ขอบคุณสำหรับชื่อเซลีนนะคะ เรียกฉันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ คนอื่นก็คงโล่งเสียที ที่ไม่ต้องตะกุกตะกักทุกครั้งที่เรียกชื่อฉัน” เซลีนหัวเราะ

“จริง ชื่อคุณเรียกยากมากที่รัก แต่มันกลับง่ายเหลือเกินที่ผมจะ ตกหลุมรักคุณ” เขาจุมพิตที่หน้าผากของเซลีนอย่างแผ่วเบา ทั้งสองกอดกันด้วยความรักอันเหลือล้น ในวันที่พวกเขาตัดสินใจอยู่ร่วมกัน

เซลีนเป็นพนักงานทำความสะอาดในบ้านพักคนชราย่านหมู่บ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่ หมู่บ้านอันแสนสงบของทั้งสองตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่าง ตัวเมืองกับชนบท ทำให้เป็นสถานที่ที่ผสมผสานกันอย่างลงตัว เงียบสงบ แต่ก็สะดวกสบายในที่เดียวกัน อีกทั้งที่นี่ยังขึ้นชื่อว่าเป็นหมู่บ้านที่น่าอยู่ที่สุดในสก๊อตแลนด์ติดต่อกันหลายปี ไม่ว่าจะเป็นในด้านของคุณภาพประชากร สิ่งอำนวยความสะดวก สิ่งแวดล้อม โรงเรียน สถานพยาบาลอีกทั้งยังไม่ไกลจากพระราชวังของอดีตสมเด็จพระราชินีของประเทศอังกฤษ ซึ่งมักจะชอบเดินทางมาพักที่สก๊อตแลนด์ในช่วงฤดูร้อนของทุกปีอีกด้วย

หลังจากทั้งคู่แต่งงานกันได้เกือบ 5 ปี พวกเขาก็ได้รับข่าวดี

“คุณเบน” เซลีนร้องตะโกน จนเบนจามินที่นอนหลับบนเตียงถึงกับสะดุ้ง เขาพลิกตัวมองหาเสียงใส ๆ ของภรรยาอันเป็นที่รัก แต่ก็หาไม่เจอ

“ทางนี้ค่ะ” เซลีนวิ่งมาพร้อมรอยยิ้มที่สดใส เธอจูบปากเขาแล้ว ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ สามี

“เกิดอะไรขึ้นที่รัก” เขาลูบผมเธอด้วยความเอ็นดู

“ดูนี่สิคะ” เซลีนยื่นที่ตรวจตั้งครรภ์ ซึ่งปรากฏขีดสีแดงสองขีดอย่างแจ่มชัด

ทั้งสองคนหัวเราะด้วยความสุข ก่อนจะโผกอดกันด้วยความยินดี มันเป็นความตั้งใจของทั้งสองคนที่อยากมีโซ่ทองคล้องใจ เบนจามินรีบโทรศัพท์นัดหมอ เพื่อพาเซลีนไปที่โรงพยาบาลเพื่อฝากครรภ์ทันที

3 เดือนต่อมา ณ ห้องตรวจ

หลังจากที่เซลีนเข้ารับการตรวจจากคุณหมอ เขาก็เรียกเธอและสามีเข้าไปข้างใน สีหน้าของคุณหมอดูเรียบเฉย แต่สีหน้าของเบนจามินกลับเคร่งเครียด จนเซลีนเองสัมผัสได้

“เกิดอะไรขึ้นคะ”

เซลีนไม่เข้าใจสิ่งที่หมอพูด แต่ดูจากสีหน้าของสามี ก็พอเดาออกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอน และก็เป็นไปตามคาด เมื่อเบนจามินเอ่ยว่า

“คุณต้องยุติการตั้งครรภ์นะที่รัก”

ตอนนั้นเซลีนแทบจะหมดสติ เพราะนั่นคือความฝันที่มีอยู่ในตัวเธอมาอย่างเนิ่นนาน เธอรอวันที่จะได้ทำหน้าที่ของผู้หญิงอย่างสมบูรณ์มาตลอดชีวิต แต่แล้วมันก็พังทลายลงในชั่วพริบตา

หลังจากข่าวร้ายผ่านพ้นไป ทั้งเซลีนและเบนจามินต่างก็พยายามที่จะมีลูกกันมานานหลายปี จนตอนนี้ทั้งสองคนก้มหน้ายอมรับโชคชะตา และเลือกที่จะมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตคู่แทน

เซลีนและเบนจามินแทบจะลืมไปแล้ว ว่าพวกเขาอยากจะมีลูก เพราะความรักของพวกเขานั้นราบรื่นดี เซลีนบอกกับตัวเองทุกวัน ว่านี่อาจเป็นลาภอันประเสริฐที่เธอมีก็ได้ อย่างน้อยในสก็อตแลนด์ รัฐก็มีสวัสดิการ ที่ดี เมื่อเธอและสามีแก่ตัวลง ก็มีเงินบำนาญ

หรือถ้าไม่มีคนดูแล ทางรัฐก็รับไปดูแลในบ้านพักคนชรา เพียงแค่อาจต้องเตรียมใจไว้ ว่าเราอาจจะจากไปอย่างโดดเดี่ยว โดยไม่มีใครคอย จับมือส่งเราในวันที่เราพร้อมที่จะเดินทางสู่เส้นทางใหม่

เส้นทางชีวิตหลังความตาย

แต่เมื่อความฝันมันอาจเป็นจริงได้ คืนหนึ่งซึ่งเป็นคืนที่เซลีนคงต้องจดจำไปตลอดชีวิต คืนนั้นเธอเข้านอนตามปกติ

“สวดมนต์แล้วเหรอเซลีน” เบนจามินเอ่ยถาม เมื่อเซลีนแทรกตัวเข้าไปนอนข้าง ๆ เขาที่ผล็อยหลับไปนานแล้ว

“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณเบน” เธอหอมแก้มสามี ก่อนจะหลับตาเพื่อพักผ่อนในยามค่ำคืน

*****

(เอ๊! ที่นี่ที่ไหนกันนะ)

เซลีนเห็นตัวเองกำลังยืนอยู่ตรงถนนที่เป็นเหมือนสะพานข้ามแม่น้ำ เมื่อมองออกไปด้านข้างของสะพาน ก็มีต้นไม้ขึ้นหนาทึบ ไกลออกไปมีภูเขาขึ้นสลับซับซ้อนเหลี่ยมล้ำไปตามระนาบของสันเขา ซึ่งให้ความรู้สึกเย็นและสบายตาอย่างน่าประหลาด

“ในที่สุดเจ้าก็มาซะที ข้ารอเจ้าจนเกือบจะพลาดงานสังสรรค์บนสวรรค์แล้ว รู้หรือไม่?” อยู่ดี ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจนเซลีนต้องหันมามอง

“ดี ๆ รีบมานี่มา ข้าจะได้รีบให้พรเจ้าแล้วรีบไปเสียที งานนี้มีทั้งเหล่าเทพนารีที่มาร่ายรำแสดงถวายต่อหน้าองค์เง็กเซียน มีทั้งการให้รางวัลกับเหล่าเทพทั้งหลายเลยนะ” ชายชราส่ายหน้าไปมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“หากข้าพลาดล่ะก็ ข้าคงได้ที่นั่งไกลลิบจนมองไม่เห็นอะไรแน่นอน งานนี้ข้าจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด กว่าจะมีอีกครั้ง ก็ต้องรอเป็นร้อยปีเลยนะ” ชายชรากล่าวออกมาแบบจริงจัง

“...” เซลีนทำท่างงเล็กน้อย แต่ก็เดินไปหาชายชราหนวดยาวสีขาว ที่ตกแต่งหนวดของเขาไว้อย่างเป็นระเบียบ เขาแต่งกายแบบจีนโบราณ เป็นชุดคลุมสีทอง มีผ้าคาดเอวสีดำ สวมกว๊านสีทองดูสง่างาม มือขวาถือไม้เท้า มือซ้ายถือก้อนทองแบบเงินจีน ข้าง ๆ มีเด็กชายคนหนึ่งอายุราว 4-5 ขวบปี เด็กชายมีเค้าโครงหน้าแบบเด็กฝรั่งทั่วไป มีผมสีน้ำตาลอ่อน เด็กชายสวมเสื้อสูท แต่เป็นกางเกงขาสั้น ยืนอยู่ด้วยกันกับชายชรา

เซลีนเผลอมองเด็กชายด้วยแววตาชื่นชม

“คุณตาเป็นใครคะ คุณตากำลังพูดอยู่กับหนูเหรอคะ” เธอถามออกไปด้วยความสงสัย

“อ่ะ ข้าก็พูดกับเจ้าน่ะชิ ในนี้มีใครคนอื่นอีกรึ เจ้านี้นอกจากจะ ไม่ปกติแล้ว ยังช่างเป็นคนที่ขี้ลืมจริง ๆ จำไม่ได้เหรอว่าเจ้าไปขอพรกับข้าไว้ แล้วตอนนี้ข้าก็มาทำตามคำขอของเจ้าแล้ว รีบ ๆ แบมือมา ข้าจะได้ไปชะที” ชายชราบอกกับเซลีน

(ขอพรงั้นเหรอ) เซลีนคิดในใจ

จนกระทั้งจำได้ว่าเมื่อสามเดือนก่อน เธอเคยไปขอพรที่ศาลเจ้าเทพซีวั่งไว้ ตอนที่กลับไปเยี่ยมบ้านที่ไทย แต่พอกลับมาที่สก๊อตแลนด์ เธอก็ยุ่งมากเพราะเรื่องที่ทำงาน ซึ่งตอนนั้นคนทำงานขาดแคลน ทำให้เธอต้องทำงานแทนเพื่อนร่วมงานบ่อยๆ จนเหนื่อยมาก ชีวิตของเซลีนจึงเป็นวงเวียนเช่นนี้อยู่นาน พอกลับถึงบ้านเธอก็อ่อนเพลียเกินกว่าจะคิดเรื่องอื่นได้ เพราะเมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับเป็นตายไปเลย

จนเวลาล่วงผ่านไปถึงคืนนี้ ที่เป็นคืนแรกที่เธอได้กลับมาสวดมนต์ตามปกติอีกครั้ง

“ว้าว ที่แท้ท่านก็คือท่านเทพซีวั่งเองเหรอคะ ท่านเหมือนกับรูปปั้นในศาลเจ้าเลยค่ะ ถ้าท่านพูดแบบนี้ ก็แสดงว่าหนูจะได้พรตามที่หนูขอไว้ใช่มั้ยคะ?” เซลีนถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น “จะได้ทั้งสองข้อเลยไหมคะ? ท่าน” เธอถามต่อโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบก่อนเลย

“อุบ๊ะ นังหนูนี่จะเร่งอะไรนักหนา ให้ข้าได้หายใจหายคอบ้าง พรที่ข้าจะให้เจ้านั้น คงให้ได้แค่ข้อเดียว คือน้ำทิพย์สวรรค์ 3 สีเท่านั้น” ท่านเทพตอบด้วยสีหน้ากึ่งโมโห

“สำหรับลูกนั้น มันเป็นไปไม่ได้ เพราะหากเจ้าตั้งครรภ์เจ้าจะตาย”

ท่านเทพเอ่ยด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย แล้วเขาขยับตัวเข้าหาเซลีน ก้าวหนึ่ง เมื่อเห็นเธอทำหน้าผิดหวัง

“แต่ไม่ต้องเสียใจไปหรอก เจ้าเห็นเด็กคนนี้ไหม เขาจะมาเป็นลูกของเจ้า” ท่านเทพผายมือไปยังเด็กชายที่ยืนมองเธออยู่พอดี

เซลีนมองตามท่านเทพไป และได้สบตากับเด็กชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ท่านเทพ เซลีนเห็นในคราแรกก็นึกว่าเป็นเด็กรับใช้ท่านเทพเหมือนในนิยายย้อนยุคจีนโบราณที่เธอชอบอ่านจนติดงอมแงม

(ถ้าได้เด็กคนนี้มาเป็นลูก ชีวิตครอบครัวของฉันจะสมบูรณ์แบบแค่ไหนนะ?) เซลีนคิดในใจ

แม้ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่เด็กชายก็มีหน้าตาน่ารักน่าชังเป็นอย่างมาก แถมยังเป็นลูกที่ท่านเทพประทานให้ คงจะไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว

“หนุ่มน้อย ชื่ออะไรครับ” เซลีนย่อตัวนั่งยอง ๆ ตรงหน้าเด็กชาย

“ผมชื่อแดเนียลฮะ” เด็กชายตอบ

“ลูกคนใหม่ของเจ้า ข้าทำให้มีหน้าตาเหมือนกับลูกที่เจ้าจะได้เจอในอนาคต เด็กคนนี้จะช่วยให้เจ้ามีความสุข เขาจะเป็นเด็กดี เป็นลูกที่เจ้าภูมิใจในอนาคตแน่นอน” ท่านเทพยิ้มแล้วลูบหนวดเคราอย่างเพลิดเพลิน

“ท่านเทพค่ะ แล้วแดเนียลจะไปอยู่กับหนูได้อย่างไรคะ” เซลีนถามออกไป ด้วยไม่แน่ใจว่ามันจะมหัศจรรย์พันลึกแค่ไหน ที่จู่ ๆ ก็มีเด็กคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แล้วทะเบียนล่ะ ไหนจะเอกสารมากมาย ประวัติต่าง ๆ จะทำอย่างไรกัน เซลีนครุ่นคิดไปไกลจนท่านเทพถึงกับต้องส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ

“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป เมื่อถึงเวลาเจ้าก็จะรู้ได้เอง”

เซลีนมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโอบอ้อมอารีของท่านเทพ ก็รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เธอย่อตัวยกมือไหว้ท่านอีกครั้งด้วยความซาบซึ้งใจ

“ขอบคุณท่านเทพมากค่ะ ที่ทำให้ความฝันของหนูกับสามีเป็นจริง หนูดีใจมากจริง ๆ ค่ะ” เซลีนเอ่ยด้วยความปลื้มใจ เพราะนี่ถือว่าเป็นเรื่องดีที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมาก่อน....

“ท่านเทพคะ ทำไมหนูถึงได้รับพรจากท่านละคะ ทั้ง ๆ ที่มีคนมากมายไปไหว้ขอพรจากท่าน” เซลีนหันมาถามท่านเทพอีกครั้ง

“อะแฮ่ม!!....ข้าได้รับภารกิจมาน่ะ ว่าต้องมอบพรอะไรก็ตามให้กับคนที่เข้ามาขอพรเป็นลำดับที่ 999 ในวันที่มีแสงจันทร์บดบังแสงอาทิตย์ และต้องเกิด ณ เวลาเที่ยงวัน และวันนั้นต้องเป็นวันพุธด้วย” ท่านเทพจ้องมองเซลีนด้วยแววตาจริงจัง พลางส่ายหน้าที่ทราบถึงเหตุผลที่แท้จริงว่าตนเองถูกลงโทษให้มาอยู่ที่เมืองมนุษย์นี่ ทำความดีชดเชย

“และเจ้า...ก็เป็นคนคนนั้น เจ้าช่างเป็นผู้ที่โชคดีจริงๆ ในรอบสองร้อยปีมานี่ ยังไม่เคยมีใครได้รับพรนี้มาก่อนเลย เพราะคุณสมบัติไม่ตรงตามที่กำหนดไว้ บางปีก็เกิดเวลาอื่น บางปีก็ไม่ตรงกับวันพุธ บางปีก็มีคนไปขอพรไม่ถึง 999 คน”

“หนูโชคดีจริง ๆ ค่ะ” เซลีนตอบด้วยน้ำเสียงจริงใจ เพราะเธอรู้สึกทึ่งกับความบังเอิญเหล่านี้ ที่ทำให้เธอได้รับพรอันล้ำค่านี้

“อ่ะนี่” ท่านเทพยื่นแหวนมาให้เซลีน

มันเป็นแหวนไพลินรูปสี่เหลี่ยมตัดมุมมน ล้อมด้วยเพชรสีขาวเม็ดขนาดรองลงมา ตัวเรือนเป็นแพลทินัม เซลีนมองแหวนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือออกไปรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง

“นี่คือแหวนมิติ ด้านในเป็นน้ำทิพย์สวรรค์ 3 สี ตามที่เจ้าขอข้าไว้ แหวนมิติมีไว้เก็บน้ำทิพย์สวรรค์และสิ่งของที่เจ้าต้องการเก็บไว้ให้ปลอดภัย ของที่นำไปใส่ไว้จะไม่เน่าเสีย ไม่มีใครสามารถมองเห็นแหวนวงนี้ได้ถ้าเจ้า ไม่ต้องการให้ใครเห็น แต่เจ้าไม่สามารถนำสิ่งมีชีวิตเข้าไปได้นะ สำหรับการเอาของออกมากับเก็บเข้าไป เจ้าแค่คิดอยากเอาออกหรือเอาเข้า มันก็จะปรากฎและหายไปตามที่เจ้าปรารถนาเอง” ท่านเทพอธิบายให้เซลีนฟัง

“ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ ค่ะท่านเทพ เหมือนมีตู้เซพเคลื่อนที่ได้ แบบนี้ก็คงไม่มีใครมาขโมยไปได้ เอ๊ะ!! แต่ท่านเทพบอกว่าหนูขอพรได้ ข้อเดียวนี่คะ แล้วแหวนนี้มาได้ยังไงคะ? หรือว่าช่วงนี้มีโปรโมชั่นพิเศษหรือคะ” เซลีนถามท่านเทพ พร้อมกับลองหยิบน้ำทิพย์สวรรค์ออกมาทีละสี

ท่านเทพทันใจส่ายหน้าเบา ๆ

“มันเป็นความโชคดีของเจ้าที่ได้น้ำทิพย์สวรรค์ ถ้าไม่ได้อยู่บนสวรรค์ ต้องเก็บไว้ในแหวนมิตินี้เท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็จะกลายเป็นน้ำธรรมดา แล้วเจ้าก็ดันขอพรเป็นน้ำทิพย์สวรรค์ ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ได้ขอแหวนมิติ ข้าก็ต้องให้เจ้าอยู่ดี ไม่รู้ว่าสวรรค์ลิขิตหรืออะไรกันแน่ แต่เจ้าน่ะโชคดีสุด ๆ เลยนะ”

ท่านเทพแอบเหลือบตามองบนด้วยความอิจฉา น่าจะเพราะ ท่านเทพอยู่บนโลกมนุษย์นานไป เลยติดนิสัยแบบมนุษย์มา ไม่ว่าจะเป็นท่าทาง รวมถึงเอาคำพูดคำจาแบบมนุษย์มาใช้โดยไม่รู้ตัว

น้ำทิพย์สวรรค์บรรจุอยู่ในขวดแก้วคริสตัล ปากขวดปิดด้วยจุกที่ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่รูปทรงกลม  คอขวดเรียวยาวเป็นทรงสวยที่มีผิวเรียบ ลงไปแล้วบานออกตรงก้นขวด บริเวณจุกและก้นขวดเยื้องขึ้นมาบนตัวขวด ประมาณ 5 เซนติเมตร มีการแกะลายตัดเหลี่ยมได้อย่างสวยงาม เหมือนเหลี่ยมของเพชร ขวดคริสตัลเหมือนกับขวดใส่เหล้าวิสกี้ มีขนาดประมาณ 0.5 ลิตร ขวดข้างในบรรจุน้ำอยู่ 3 สี 

“ขวดที่ไม่มีสี เป็นยารักษาโรค สีเขียว เป็นปุ๋ยและทำให้ปลูกอะไร ก็งอกงาม ทนร้อน ทนหนาว เร่งการเจริญเติบโตของต้นไม้หรือผัก ส่วนสีฟ้า ช่วยในเรื่องของการทำอาหารให้อร่อย ปลอดภัย ยืดอายุไม่ให้ของเน่าเสียไว” ท่านเทพอธิบายถึงสรรพคุณของน้ำทั้งสามสีให้เซลีนฟัง

“อ๋อค่ะ” เซลีนพยักหน้า

“เจ้าอาจเห็นว่ามันเป็นเพียงขวดเล็ก ๆ แต่อย่าได้ดูถูกเชียว อีกอย่างเจ้าจะใช้เท่าไหร่ก็ได้ ไม่มีวันหมด ที่สำคัญน้ำทิพย์ไม่ใช่แค่เป็นน้ำ อย่างเดียว มันสามารถเปลี่ยนสภาพไปตามที่เจ้าต้องการได้ ไม่ว่าจะเป็นแบบน้ำ แบบผง แบบเม็ด หรือแบบเกร็ด ขอแค่เจ้าต้องการแบบไหนก็คิดเอา “ ท่านเทพอธิบายเพิ่มเติม พร้อมกับกวักมือเรียกเซลีนให้เข้าไปใกล้กว่าเดิมอีกนิด  

“ข้ามีพรสุดท้ายจะให้เจ้า ข้าเห็นเจ้าพูดภาษาของที่นี่แล้ว ขัดใจเทพเช่นข้ายิ่งนัก ข้าขออวยพรให้เจ้าสามารถฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาของที่นี่ได้อย่างดีเยี่ยม....” หลังท่านเทพพูดจบ ท่านเทพก็ร่ายมนตร์ที่มีประกาย สีขาวเหมือนกลิตเตอร์สีเงิน ๆ ให้ไปร่วงหล่นบนร่างของเซลีน

“คนทั่วไปจะไม่ผิดสังเกตเกี่ยวกับพัฒนาการด้านภาษาของเจ้าพวกเขาจะเข้าใจว่ามันคือสิ่งปกติเอง หลังจากนี้ข้าคงไม่สามารถมาพบเจ้าได้แล้ว จงใช้น้ำทิพย์สวรรค์ในทางที่เกิดประโยชน์อย่างที่สุด อย่าได้เบียดเบียนคนอื่น หรือทำในสิ่งที่ไม่ดี หมั่นสร้างกุศล ทำบุญให้มาก ๆ แล้วสิ่งที่ดี ๆ ก็จะบังเกิดเอง” ท่านเทพให้พรกับเซลีน โดยใช้นิ้วชี้มาจิ้มที่ตรงหน้าผากของเธอ ทำให้เธอรู้สึกร้อนขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ จางหายไป

“ท่านเทพค่ะ หนูต้องขอขอบคุณท่านมาก ๆ หนูขอสัญญาว่า หนูจะรักและดูแลเเดเนียลให้ดีที่สุด อีกอย่างหนูจะใช้น้ำทิพย์สวรรค์นี้ในทางที่ถูกต้องค่ะ” เซลีนยกมือไหว้ขอบคุณท่านเทพพร้อมกับย่อตัวลงเล็กน้อย

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง กลับมีเพียงแค่เธอที่ยืนอยู่ตัวคนเดียว โดยที่ท่านเทพและเด็กชายก็ไม่อยู่ตรงนั้นเเล้ว

*****

ย้อนไปเมื่อ 3 เดือนก่อน

เซลีนกับเบนจามินไปเที่ยวพักผ่อนที่ประเทศไทย ซึ่งเป็นธรรมเนียมของทั้งคู่ที่จะแวะมาเที่ยวบ้านเกิดของเซลีนปีละครั้งหรือสองครั้งตามแต่จะสะดวก แต่สิ่งที่เซลีนและเบนจามินชอบมากที่สุดเวลาที่มาเที่ยวที่นี่ก็คือ การนวด เพราะราคาไม่แพง แถมมันยังสบายมาก ๆ

“สวัสดีจ้ะน้องช่อ”

พี่แก้วพนักงานนวดที่เซลีนและสามีแวะมาใช้บริการบ่อย ๆ เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มทันทีที่เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาในร้าน

“สวัสดีค่ะพี่แก้ว” เซลีนยกมือไหว้ทักทายตามปกติ

“ได้ข่าวว่าทั้งสองคนยังไม่มีลูกใช่มั้ยจ้ะ” พี่แก้วเอ่ยถามเมื่อกำลังจะเริ่มนวดให้เซลีน เซลีนชะงักไปครู่หนึ่ง

“ค่ะพี่”

แต่แม้จะเศร้าอยู่บ้างเรื่องที่ยังไม่มีลูกเสียที แต่เธอก็พยายามตอบไปด้วยรอยยิ้มตามนิสัยขี้เกรงใจของเธอ

“พี่ได้ข่าวว่ามีคนไปขอลูกจากท่านเทพซีวั่งมาแล้วสำเร็จด้วยนะ น้องช่อ” พี่แก้วเล่าด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“เทพซีวั่งเหรอคะพี่” เซลีนรีบหันไปมองหน้าพี่แก้ว

“จ้ะ พี่เห็นคนมาแก้บนอยู่ทุกวันเลยนะน้องช่อ ไม่ลองไปดูล่ะ”

พี่แก้วเอ่ยปากชวนเซลีน ซึ่งตอนนั้นเองเซลีนก็เกิดอยากไปลองขอ ดูบ้าง เผื่อว่าโชคจะเข้าข้างเธอ

ระหว่างที่รอสามีนวด เซลีนเลยถือโอกาสนี้เดินไปที่ศาลเจ้า แล้วซื้อมะพร้าวสด 1 ลูก พวงมาลัยดอกดาวเรือง 3 พวง และธูปหนึ่งชุด เซลีนตรวจของสำหรับขอพรเรียบร้อย ก็เดินไปที่ศาลเจ้าเพื่อไหว้ขอพรจากท่านเทพ แต่ดันมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตัดหน้าเธอ แล้วนั่งลงบนเบาะที่วางไว้สำหรับขอพร ซึ่งการขอพรนั้นต้องทำทีละคน เพราะมีเบาะแค่หนึ่งที่เท่านั้น 

“คุณค่ะ ขอโทษนะคะ นี่ถึงคิวของฉันแล้ว คุณมาตัดหน้าฉันแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะคะ” เซลีนแม้จะเป็นคนขี้เกรงใจ แต่กับคนที่ไม่มีมารยาท เธอก็สามารถปรามแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นได้เช่นกัน

“อ้าวก็เธอช้าเอง ฉันนั่งลงตรงนี้แล้ว ก็ถือว่าเป็นคิวของฉัน เธอก็รอคิวต่อไปชิ” หญิงไร้มารยาทคนนั้นตอบกลับมาด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ พร้อมกับหันหน้ากลับไปจุดธูปเพื่อเตรียมไหว้

เซลีนโกรธจนควันออกหู แต่เธอคิดได้ว่าวันนี้เธอตั้งใจจะมาขอพรท่านเทพ คงเป็นเรื่องไม่ดีแน่หากต้องมาอารมณ์เสียกับคนแบบนี้ เธอจึงเดินถอยหลังออกมานิดหนึ่ง แล้วสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ และรอจนหญิงคนนั้นไหว้เสร็จเซลีนจึงเดินเข้าไป แต่ก็ไม่วายโดนผู้หญิงคนนั้นแกล้งจะเดินชนเข้าให้อีก

เซลีนใช้สติที่เหลือน้อยนิดเดินเบี่ยงแล้วสงบใจ มองพุ่งตรงไปที่ท่านเทพแล้วเข้าไปขอพรต่อท่านด้วยหัวใจที่เริ่มสงบนิ่งกว่าเดิม เซลีนนั่งลงจุดธูป แล้วตั้งจิตอธิฐานขอพรกับท่านเทพว่า

“ท่านคะ...วันนี้หนูมาขอพรกับท่านเทพ ขอให้หนูได้มีโอกาสเป็น แม่คนและร่ำรวยด้วยเถอะค่ะ ท่านเป็นเทพของจีน งั้นหนูก็ขอพรว่าขอให้หนูมีน้ำทิพย์สวรรค์ 3 สี ด้วยเถอะนะคะ คุณสมบัติก็เป็นยารักษาโรค เป็นปุ๋ยปลูกต้นไม้ และเป็นน้ำปรุงรสสำหรับทำอาหาร

แบบว่าในนิยายที่หนูชอบอ่าน พวกเขาก็สร้างความร่ำรวยด้วยการขึ้นเขา ไปหาเห็ดหลินจือเอย โสมเอย เอาไปขายแล้วรวย หรือทำอาหารสมัยใหม่ ไปขายในโลกจีนโบราณ แล้วคนชอบ ขายดิบขายดี แต่หนูอยู่ เมืองนอก จะไปหาขึ้นเขา หาเห็ดหลินจือได้ที่ไหน จริงไหมคะท่าน เมืองที่หนูอยู่แค่เอาเงินสดไปฝากแค่ 200 ปอนด์ ก็ถูกตรวจสอบแล้วละค่ะ ดังนั้น หนูขอน้ำทิพย์สวรรค์ก็พอค่ะ ขอคุณสมบัติตามนิยายที่หนูอ่านมาเลยนะคะท่าน ถ้าหนูได้รับน้ำทิพย์สวรรค์ หนูจะไว้เอาไปใช้ทำมาหากินที่เมืองนอกค่ะ หากได้น้ำทิพย์ที่สามารถปลูกผักไทยได้ในที่มันหนาวและมีแต่หิมะ มันคงวิเศษมากทีเดียว ท่านเทพคงไม่เข้าใจหรอก ว่าคนที่อยู่เมืองนอกนั่น โหยหา 7-11 ร้านข้าวแกง ร้านหมูกระทะ ขนาดไหน โห...แค่คิดก็รู้สึกว่าจะได้สร้างประโยชน์อีกมากเลยค่ะท่าน เอ๊ะ!! นี่หนูพูดเยอะไปใช่มั้ยคะ? ท่านลืม ๆ เรื่องที่หนูบ่นไปก็ได้ค่ะ หนูขอแค่น้ำทิพย์สวรรค์ก็พอ

หวังว่าท่านจะเมตตาหนูนะคะ”

เซลีนขอพรจบก็เงยหน้ามองรูปปั้นท่านเทพด้วยความเคารพและศรัทธา

เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนนั้น หากเซลีนไม่ถูกแซงคิวจากผู้หญิงไร้มารยาทคนนั้น เธอก็คงไม่ได้พรวิเศษจากท่านเทพ

“นี่สินะ ผลของการไม่มีมารยาท คุณเลยพลาดโอกาสได้ในสิ่งที่ดี ดีนะที่เราสงบใจได้ ไม่โมโหหรือโต้กลับ เราเลยได้รับพรวิเศษจากท่านเทพแทน ยังไงฉันก็ขออโหสิกรรมและขอบใจเธอด้วยแล้วกัน”

เซลีนพูดเบา ๆ กับตัวเองในใจ