สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ

@มหาวิทยาลัย S

"เสร็จแล้วไปไหนกันดี" เสียงของเลล่าสาวสวยสุดแซ่บเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาหลังจากเดินออกมาจากคลาสเรียนสุดท้ายก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนโต๊ะไม้ประจำ

"วันนี้ฉันไปไหนไม่ได้นะพอดีมีธุระที่บ้านน่ะ" วานิลเอ่ยออกมาอย่างเสียดายเพราะวันนี้เธอถูกผู้เป็นพ่อเรียกตัวกลับบ้านเพราะมีธุระสำคัญและเธอก็ขัดคำสั่งพ่อไม่ได้

"เสียดายอะ แล้วแกล่ะยัยรันมีธุระที่ไหนกับใครไหม?" เลล่าเอ่ยออกมาอย่างเสียดายก่อนจะหันไปถามกับเพื่อนรักอีกคนที่นั่งเงียบ ๆ อยู่

"ไม่มี"

"แล้ววันนี้พ่อเอ๊ย...เพื่อนคนสนิทของแกไม่มารับหรือไง"

"ไม่รู้สิฉันไม่ได้สนใจ" รันดาตอบอย่างไม่ใส่ใจกับเพื่อนคนสนิทที่เปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของเธอก็ไม่ใช่ใครนอกจากไคเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย

"พูดแบบนี้งอนแน่ ๆ"

"ฉันจะไปงอนนายนั่นทำไมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"

"เหรอออ~" เลล่าและวานิลลากเสียงยาวออกมาพร้อมกับอมยิ้มกริ่มอย่างล้อเลียน

"เลิกพูดถึงนายนั่นสักทีเถอะ" รันดาหน้ามุ่ยพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนรักทั้งสองเอาแต่พูดถึงชายหนุ่มและแน่นอนเรื่องของเธอกับไคนั้นทั้งคู่ย่อมรู้ดี

"ยัยรันฉันเหนื่อยแล้วอะไปหาไรกินกันก่อนเถอะ" เลล่าเอ่ยออกมาเสียงอ่อนล้าหลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้ในห้างสรรพสินค้าหรูเพราะตั้งแต่กลับจากมหาวิทยาลัยทั้งคู่ก็ตรงมาที่นี่พร้อมกับจัดการชอปปิงอย่างไม่เสียดายเงิน จนตอนนี้มีถุงกระดาษจากหลายแบรนด์วางอยู่บนพื้น

"แกหิวแล้วเหรอ?"

"อือ ตอนนี้ฉันต้องการพลังงานมากขาฉันล้าไปหมดแล้ว" เอ่ยออกมาพลางใช้มือทุบไปที่ท่อนขาเบา ๆ เพื่อระบายความปวดเมื่อย

"งั้นแกอยากกินอะไรล่ะ"

"ชาบูเถอะฉันหิวมาก" พูดจบสองเพื่อนรักก็ลุกขึ้นพร้อมกับพากันเดินไปยังร้านชาบูชิชื่อดังอย่างไม่รีรอ

"อ่า~ รอดชีวิตแล้วฉัน" รันดาส่ายหน้าเบาๆ ให้กับท่าทางของเพื่อนรักหลังจากส่งเนื้อหมูเข้าไปในปากทำราวกับว่าจะขาดใจเสียให้ได้

"แกเว่อร์ตลอดนะยัยเลล่า"

"ก็ฉันหิวมาก เอ๊ะนั่น..."

"อะไรของแก?" เสียงของเลล่าทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อนรักอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้หันมองตาม

"นั่นมันไคของแกนิ ฉันว่าฉันมองไม่ผิดนะแล้วนั่นมากับยัยชะนีคู่อริแกด้วยยัยรัน" คำพูดของเลล่าทำให้เธอชะงักไปก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองก็พบกับไคจริง ๆ ที่มีหญิงสาวเดินควงแขนเข้ามาด้วย

ดวงตากลมโตมองตามไปอย่างไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมาแต่มีสิ่งเดียวที่เธอไม่ชอบก็คือยัยผู้หญิงคนที่เขาควงมาด้วย

"แกโอเคไหมยัยรัน?" เลล่าเอ่ยถามเสียงอ่อนลงเพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะไม่โอเคนึกแล้วอยากจะตีปากตัวเองนักที่ปากไวแบบนี้

"ทำไมฉันจะไม่โอเคล่ะ ฉันกับนายนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันรีบกินเถอะแกอย่าคิดมากเลย" รันดาบอกเสียงเรียบอย่างไม่คิดอะไรก่อนจะลงมือทานชาบูตรงหน้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ เพราะเธอกับไคก็เป็นแค่เพื่อนกันแล้วถ้าหากเขาจะควงใครมันก็ไม่เกี่ยวกับเธออยู่แล้ว

@คอนโดรันดา

"ขอบใจแกมากนะที่มาส่ง" มือเล็กจัดการปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยเมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าคอนโดมิเนียมหรูที่เธอพักอาศัยอยู่ เพราะวันนี้เธอไม่ได้ขับรถไปจึงให้เลล่ามาส่งที่คอนโดแทนซึ่งปกติและจะมีคนคอยรับส่งเธอ

"แกไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ นะ" เลล่าถามย้ำอย่างเป็นห่วงเพราะหลังจากที่ทานชาบูชิเสร็จรันดาก็เงียบไปเลยมันเลยทำให้เธอรู้สึกผิด

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรแกอย่าคิดมาก ขับรถกลับดีๆ นะ" หญิงสาวโบกมือลาเพื่อนรักหลังจากเดินลงรถไปจนกระทั่งรถเคลื่อนออกไปจนลับสายตาเธอจึงเดินเข้าไปภายในคอนโดพร้อมกับถุงชอปปิงในมือ

แกร๊ก~

"มาทำไม?" หญิงสาวเอ่ยถามเสียงเรียบหลังจากที่เปิดประตูห้องเข้ามาก็พบกับร่างสูงของเพื่อนสนิทนั่งอยู่บนโซฟาห้องโถง เธอไม่ได้แปลกใจเพราะไคนั้นมีคีย์การ์ดห้องพักของเธออยู่แล้ว

"แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ แล้วไปไหนมา" ใบหน้าคมคายแสดงความไม่พอใจออกมากับคำถามของเธอก่อนจะเอ่ยถามพร้อมกับมองถุงชอปปิงหลายถุงในมือของเพื่อนสาวคนสนิท

"เห็นแล้วจะถามทำไม" เธอตอบอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องนอนโดยไม่คิดจะพูดคุยอะไรกับชายหนุ่มมากนัก

"เป็นอะไรยังงอนฉันอยู่เหรอ?" ไคสวมกอดร่างเล็กทางด้านหลังในระหว่างที่เธอกำลังจะเก็บของทำให้เธอชะงักไป แต่ถึงเธอจะงอนมันก็ไม่ผิดเพราะเขาเองที่ผิดนัดทานข้าวกับเธอทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักครั้งแต่วันนั้นเขาเองก็มีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำเหมือนกัน

"ฉันไม่ได้งอนเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก นายกลับไปก่อนเถอะฉันอยากพักผ่อน" มือเรียวจับท่อนแขนแกร่งให้ออกจากเอวคอดก่อนจะขยับตัวถอยห่างพร้อมพูดออกมาเสียงเรียบ เธอไม่ได้โกรธหรืองอนแต่แค่เสียความรู้สึกที่เขานั้นผิดนัดเธอแล้วก็ไม่อธิบายอะไรให้เธอเข้าใจเลย

"ฉันจะนอนที่นี่"

"ขอเถอะนะวันนี้ฉันอยากนอนคนเดียว"

"เธอเป็นอะไรวะ!? ทุกวันฉันก็นอนทำไมวันนี้ถึงอยากจะมานอนคนเดียว" มือหนาจับไหล่มนให้หันมาเผชิญหน้ากันอย่างไม่เข้าใจเพราะเขาเองก็มาค้างที่นี่เกือบทุกวันแล้วรันดาเองก็ไม่เคยพูดแบบนี้แล้ววันนี้เธอเป็นอะไร

"ฉันเหนื่อยฉันอยากพักผ่อน ฉันไม่ได้มีอารมณ์จะมาคอยรองรับความต้องการของนายตลอดหรอกนะไค" เพราะทุกครั้งที่มาไคก็ไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากมาระบายความต้องการกับเธอจนมันทำให้เธอ...ชินชาไปกับมันแล้ว

เธอกับเขาก็ได้ประโยชน์ร่วมกันแบบแฟร์ ๆ แต่บางครั้งเธอเองก็ไม่ได้ต้องการ ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทที่ใช้เตียงร่วมกันได้ทำอะไรร่วมกันได้แต่มีอิสระในการคบใครก็ได้นอกจากนอนเพราะถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปหลับนอนกับคนอื่นความสัมพันธ์นี้จะจบลงทันที ถึงแม้ความสัมพันธ์อันฉาบฉวยของเธอกับเขาจะเกิดขึ้นได้ไม่ถึงปีก็ตาม

นี่แหละคือความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทที่มาในแบบ...เพื่อนร่วมเตียง

"แต่ฉันต้องการเธอก็ต้องมาสนอง"