สัมพันธ์ล่ามรัก

69.0K · จบแล้ว
พิฆณีย์
43
บท
2.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

แสบแบบนั้นกูไม่เอาหรอก ปวดประสาทตาย

นิยายรักโรแมนติกเศรษฐีพระเอกเก่งนักศึกษาเลือดร้อน

1 เจ๊บีน่า

ตอนที่1 เจ๊บีน่า

เพื่อนรักทั้งสองหนีหายเมื่อมีคนรัก อิทธิกรที่ยังไรวี่แววว่าจะมอบหัวใจอันเหลวแหลกให้ใครสักทีจึงต้องอยู่เฝ้า BG Club ไปโดยปริยาย แต่ก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นปนเอือมระอาได้เกือบทุกคืน

กรี๊ดดด!

ปึง! โคร่ม!

“เฮีย! เจ๊บีน่า!”

“เวรเอ๊ย!”สองเท้าสาวลงมาจากชั้นสองเร็ว ๆ เมื่อข้าวของในร้านกำลังพังระเนระนาดจากการที่หญิงสาวกลุ่มหนึ่งมุงดูคนตบกัน

“อีเจ๊! พอเถอะเดี๋ยวมันตาย”เสียงเพื่อนสาวประเภทสองร้องห้ามคนที่ขึ้นคร่อมตบหญิงสาวอีกคนลั่น นักดนตรีหยุดเล่นเพลงจึงทำให้เสียงเชียร์ดังสนั่นราวกับเชียร์มวยในสนามยังไงยังงั้น

“พอได้แล้ว!”ร่างเล็กลอยหวืดเมื่อถูกกอดรอบเอวแล้วแยกเธอออกจากหญิงสาวอีกคน เมื่อได้รับความช่วยเหลือคนที่สู้ไม่ไหวก็รีบฝ่าฝูงชนหนีออกไป

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้าอิทธิ์เห็นมั้ยว่าอีนั่นมันหนีแล้ว!”

“จะทำกันให้ตายเลยหรือไง!”

“เออ! ตบให้ตายไปเลย”บีน่าดีดตัวออกจากวงแขนแกร่งได้สำเร็จก่อนจะจ้องหน้าเขาตาเขม็งท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรีคนอื่น ๆ ที่ยังมองทั้งสองไม่เลิกรา

“ค่าเสียหายเท่าไหร่ก็ว่ามา”

“ห้าแสน”

“ได้ คืนนี้กินกันได้เต็มที่เลยนะฉันปิดร้านเลี้ยง!”

วู้ววว เฮ้

อิทธิกรกัดริมฝีปากมองหญิงสาวผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยอมใจในความใจป้ำของเธอ เดือนนี้บีน่าเหมาเป็นรอบที่สามแล้ว

“อีเจ๊ มึงโดนมันตบกลับด้วยเหรอ”

“อืม มือไวฉิบ...”

“เจ๊บีตบเขาอย่างกับลูกวอลเล่แหนะ เขาตบคืนได้ทีเดียวเองครับเฮีย”หนุ่มผู้จัดการร้านกระซิบพูดกับเขา บีน่า ไปที่ไหนวุ่นวายที่นั่น และมีเพียงที่นี่ที่ปล่อยให้เธออาละวาดในร้านได้ ‘ก็เธอจ่ายเงินทุกบาท’

“มึงนี่เห็นตัวเล็ก ๆ เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนวะอีเจ๊กะเทยอย่างกูไม่กล้ามีเรื่องกับมึงแล้วนะ”

“มีอย่างที่ไหนมาชนกูแล้วหาว่ากูไปชนมัน”บีน่านั่งลงบนโต๊ะที่เธอกับเพื่อนหัวใจเป็นหญิงสาวเปิดจองไว้ประจำ ที่สำคัญหากพนักงานเบลอไม่จองโต๊ะนี้ไว้ให้จะเจอเธอวีนอย่างสาสมแน่นอน

“สรพงษ์”

“ลูกศรอีดอก!”

“เออ ลูกศร เพื่อนเรามันหายไปไหนตัวนึงวะ”

“ไปกับผู้แล้วจ้า ส่วนกูต้องอยู่เฝ้ามึงเนี่ยทั้งที่คันฉิบหายแล้ว”ปากพูดกับบีน่าแต่สายตาหันไปสบกับหนุ่มหล่อที่รสนิยมตรงกันอย่างแสนเสียดาย

“เหอะ”

“กูก็ไม่ได้ทิ้งมึงไปไงอีเจ๊ ทำมาเป็นเบะปากใส่กู”

“อยากไปก็ไปเลยไป ไม่ต้องสนใจกูหรอก”ลูกศรกรอกตาใส่คนขี้น้อยใจถึงสามตลบ

“มึงหาผัวเถอะอีเจ๊ จะได้ไม่เหงา”

“ใครว่ากูเหงา ไม่เล้ยย”

“จ้าา มึงไม่เหงาเลยเนาะ”

นักดื่มทั้งชายและหญิงวนเวียนมาชนแก้วกับหญิงสาวสุดเซ็กซี่ไม่ขาดสายเพราะขอบคุณความใจถึงเลี้ยงเครื่องดื่มพวกเขาหลายครั้ง ‘ครั้งหนึ่งก็ครึ่งล้าน’

“เจ๊บีน่าก็สวยนะเฮีย แต่ทำตัวแปลกไปหน่อย”อิทธิกรที่ท้าวมือกับระเบียงชั้นสองเหลือบมองลูกน้องตัวเองเล็กน้อย แล้วมันมาพูดกับเขาทำไม

“แล้ว?”

“แหม เฮียอย่าทำเป็นอินโนเซนต์สิ”

“แสบแบบนี้กูไม่เอาหรอก ปวดประสาทตาย”

“ผมว่าเหมาะสมกันดีออก เฮียอิทธ์ก็ธรรมดาที่ไหน”

“ไปทำงานของมึงไป เผื่อยัยเจ๊ของมึงเบี้ยวมึงต้องจ่ายแทนนะกูบอกก่อน”

“ไม่เบี้ยวหรอกเฮีย ระดับเจ๊บีแล้ว ขน... ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”เขามองลงไปยังโต๊ะที่บีน่ากับเพื่อนของเธอนั่งอยู่ หลายครั้งที่เขาสงสัยความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้แต่ก็ไม่ได้มากจนต้องสืบหา

“น้อง มาช่วยพี่หน่อยอีเจ๊มันเมาอีกแล้ว”ลูกศรกวักมือเรียกพนักงานหนุ่มยิก ๆ เมื่อเจ้าภาพของค่ำคืนนี้อยู่ในสภาวะทิ้งตัว หนึ่งอึดใจร่างบาง ๆ นั่นก็ถูกอุ้มพาดบนบ่าออกไปจากร้านอย่างน่าเวทนา

“คนบ้าอะไรเมาแม่งทุกคืน”