ตอนที่ 8 บทลงโทษ

“ฉันต้องทำยังไงต่อไป” มีอามองชายหนุ่มร่างสูงที่นอนพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่เธอนั่งคู้เข่าบนเตียงโดยเหลือเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบตัวไว้เพราะปีกสีขาวบริสุทธิ์ที่อยู่ข้างหลังไม่สามารถเก็บได้

“ดูอารมณ์ฉันก่อน” เขาตอบเสียงเรียบ อ่านข้อมูลในแท็บเล็ตอย่างเยือกเย็น

“เกียร์ ฉันสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหน แต่ได้โปรดสอนฉันหน่อย”

“ดูพฤติกรรมของเธอก่อน” เขาพูดต่อ

“ให้ฉันทำยังไง” มีอากัดฟันถาม หลังจากพักไปสองวันสองคืนในที่สุดร่างกายของมีอาก็กลับเป็นปกติ เธอรู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้นและมีพลังที่แข็งแกร่งขึ้น ปีกสีขาวบนแผ่นหลังสามารถใช้ได้อย่างอิสระราวกับเป็นมืออีกสองข้าง ทว่ากลับไม่สามารถเก็บปีกของตัวเองได้ มีอาพยายามอย่างเต็มที่ด้วยความเย่อเหยิ่ง ทว่าหลังจากผ่านไปเป็นวันที่สาม ปีกสีขาวก็ยังไม่สามารถเก็บซ่อนได้

เธอกลืนน้ำลายตัวเองที่ด่าเกียร์ไปว่าจะไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะความโกรธที่ถูกเขาหลอกเซ็นสัญญาทาส ความดีใจที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนธรรมดาที่อ่อนแออีกต่อไปอยู่ได้เพียงชั่วโมงเดียวก็กลับมาหดหู่อีกครั้งเพราะความไม่รู้ของเธอ

“มานี่สิ” เกียร์ตบหน้าขา “มานั่งตรงนี้”

มีอาหน้าแดงก่ำ มองค้อนเขาทันที “นายคิดแต่เรื่องแบบนั้นเหรอ”

“คิด...” เขาตอบตามตรง “คิดมาตลอดนั่นแหละ เธอเองก็คิดดูแล้วกันว่าจะมีนายท่านที่ใจดีเท่าฉันไหม ฉันไม่เคยบังคับให้ผู้หญิงมานอนด้วย”

“แต่คืนนั้น”

“คืนนั้นเธอเป็นฝ่ายลวนลามฉันก่อนจนฉันควบคุมสัญญาไม่ได้” เขาพูดเสียงเข้ม ยังนึกโมโหมีอาอยู่เล็กน้อยที่ทำให้เขาไม่มีสติจนรุนแรงกับเธอ แต่แน่นอนว่าเกียร์จะไม่พูดออกมาเพราะผู้หญิงตรงหน้าจะได้ใจ

“ฉันยังเจ็บจากวันนั้นอยู่ ขอทำอย่างอื่นได้ไหม เกียร์...ฉันต้องเข้ามหาวิทยาลัยไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา”

เกียร์กระตุกริมฝีปากเยาะเย้ย “ร่างกายของเธอฟื้นตัวเร็วยิ่งกว่าจรวจไปดาวอังคาร ยังเจ็บอยู่จริงเหรอ”

มีอาหน้ามุ่ย เธอข่มความไม่พอใจแล้วเปลี่ยนเป็นปั้นยิ้มมองเขา คิดในใจว่าอย่าให้เธอเป็นอิสระ ชีวิตนี้อย่าหวังจะได้พบกันอีกเลย “เกียร์ นายก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของเราคือผลประโยชน์ล้วนๆ จริงอยู่ว่าฉันมีอะไรกับนายแล้ว แต่นายคงไม่คิดใช่ไหมว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต เราทุกคนต่างก็มีชีวิตเป็นของตัวเองนะ”

เกียร์วางแท็บเล็ตในมือและมองมีอาด้วยสายตาเย็นชา “เธอพูดใหม่สิ”

มีอากัดริมฝีปากและพูดเสียงอ่อนลง “ความสัมพันธ์ของเราคือผลประโยชน์ร่วมกันไม่ใช่เหรอ ใช่อยู่ว่าฉันกับนายมีอะไรกันแล้ว แต่มันก็แค่ความสุขชั่วคราว เราสองคนมาจากคนละโลก ชีวิต...อ๊ะ!”

ร่างของมีอาลอยหวือเข้าไปหาเกียร์ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบังคับเธอ หญิงสาวคร่อมทับขาของเกียร์พอดิบพอดี ขณะที่ผ้าเช็ดตัวเกือบหลุดร่วง ปีกสีขาวกระพือเล็กน้อยราวกับต้องการจะหลบเลี่ยง ทว่าเกียร์กลับจับปีกของมีอาด้วยมือเดียวราวกับจับปีกไก่

มีอาเจ็บปวดจนเลิกดิ้นรน มองเกียร์ด้วยความโมโห ตั้งแต่รู้จักเขามาความเยือกเย็นของเธอค่อยๆ หายไปโดยไม่รู้ตัว แต่ขณะเดียวกันเธอก็โกรธตัวเองที่สู้เขาไม่ได้ “นายจะทำอะไรอีก”

“ดูเหมือนว่าถ้าฉันไม่ให้บทเรียนเธอคงไม่รู้ว่าทาสวิญญาณของซาตานหมายความว่ายังไงสินะ”

มีอาขนลุกซู่ มองเกียร์ด้วยความหวาดกลัว

“ฉันแค่พูดตามความเป็นจริง นายอย่าเอาแต่ใจมากนักเลย” เธอพูดเสียงแข็งเพื่อกลบความกลัวในหัวใจ

“ดีมาก...” เกียร์หัวเราะในลำคอ ดวงตามีประกายสีแดงจางๆ

เขาหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกำไลอวกาศ มันเป็นปลอกคอหนังสีดำสนิท มีอามองด้วยความสยองขวัญเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจะบินหนีเกียร์ก็คว้าขาทั้งสองข้างของมีอาและจับโอบรอบเอวของเขาไว้ ปลอกคอหนังถูกสวมไว้บนคอของมีอาอย่างรวดเร็ว

“เกียร์ ฉันไม่ใช่สุนัข!” เธอพูดเสียงดัง

“เธอเป็นทาส” เกียร์พูดเสียงเข้ม

“ฉันเป็นคน”

“คนที่ทำสัญญาวิญญาณกับฉัน ฉันต้องการเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของเกียร์ ฟร้อนต์ ลืมไปแล้วเหรอ มีอา แองเจล”

เมื่อถูกเขาล้อเลียนมีอาก็แทบคลั่ง เธอมองเขาราวกับศัตรูคู่อาฆาต “เกียร์ ฟร้อนต์ ฉันมองคนผิดไปจริงๆ”

เกียร์เกลียดสายตาที่เธอมองเขามาก ยิ่งเธอทำแบบนี้เขาก็ยิ่งโกรธจนอยากจะทำให้เธอขอร้องอ้อนวอนเขาในที่สุด

ทันใดนั้นเขาก็กระตุกยิ้มมุมปาก อุ้มมีอาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบแว่นตา VR ของเธอออกมา รวมถึงแว่นตา VR อีกอันที่น่าจะเป็นของเขา

“นายจะทำอะไร”

“พอดีเลย ตอนแรกฉันว่าจะทดสอบบั๊กอีกแบบในภายหลัง แต่วันนี้มีทาสอย่างเธอ ฉันก็อยากทดสอบเหมือนกัน”

“ทดสอบอะไร ถ้าฉันไม่ล็อกอินนายก็ทำอะไรไม่ได้”

ริมฝีปากของเกียร์ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “พนันกันไหมล่ะ ถ้าฉันทำให้เธอล็อกอินได้ เธอจะให้อะไร”

มีอาอยู่กับระบบของ Front League มาตั้งแต่แรก เธอเข้าใจระบบเหล่านี้ดีจึงมั่นใจมาก หญิงสาวกระตุกยิ้มมุมปากและตอบเขาเสียงเรียบ “ถ้าฉันชนะ นายต้องสอนวิธีเก็บปีกและปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ”

“ได้” เกียร์ยื่นแว่นตา VR ให้เธอ “สวมสิ”

มีอากัดริมฝีปากสวมแว่นตา VR พลางคิดในใจว่าขอเพียงเธอไม่เชื่อมต่อระบบ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้

แต่ยังไม่ทันที่มีอาจะดีใจ เธอก็ปรากฏในห้องชั้น 96 ของเกียร์อีกครั้ง

คราวนี้เธอถูกมัดตรึงแขนกับเพดาน ร่างเกือบเปลือยที่สวมชุดนอนซีทรูสีแดงสดนั่งแหมะบนเตียง ทุกครั้งที่เธอขยับ โซ่สีเงินที่ล็อกเธอไว้จะส่งเสียงกังวาน

“โอ้...ปรากฏว่ามิสมีอาแพ้ตั้งแต่เริ่ม” เกียร์เดินเข้ามาในห้องนอนและนั่งข้างเตียงมองร่างกายอันแสนเซ็กซี่ของมีอาพร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน

“เกียร์ นายหลอกฉัน!” มีอาโกรธจนหน้าแดงก่ำ เขาวางแผนไว้ตั้งแต่แรก เธอไม่มีทางหนีเลยสักทาง การพาเธอเข้ามาใน Front League ก็เป็นอีกแผนหนึ่งของเขา

เกียร์มองปีกสีขาวของมีอา ยกมือขึ้นลูบอย่างแผ่วเบา มีอาจั๊กจี้จนต้องรีบหุบปีกหนี ทว่าเขากลับจูบลงบนปีกของเธอเบาๆ จนใบหน้าของมีอาแดงก่ำ

ปีกของเธออ่อนไหวต่อสัมผัสของเขามาก มากจนเธอแทบแทรกแผ่นดินหนี

“นายต้องการจะทำอะไรกันแน่” เธอถาม พยายามสงบอารมณ์คุกรุ่นในร่างกาย

“ทดสอบ”

“...” คำว่าทดสอบของเขาทำให้เธอตัวสั่นเล็กน้อย

เมื่อเกียร์เห็นท่าทางไม่ไว้ใจของมีอาเขาก็หัวเราะ ปล่อยปีกของเธอและเลื่อนมือไปยังหน้าท้องแบนราบของมีอา

มีอากัดริมฝีปาก มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการไว้จนไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้เขาแตะต้องร่างกายของเธอ เกียร์ค่อยๆ ดึงแพนตี้ตัวเล็กของมีอาลงมา ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอับอาย

เมื่อการโวยวายไม่ได้ผลมีอาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นโหมดเงียบ นั่นคือไม่ว่าเกียร์จะทำอะไรเธอจะไม่สนใจ

เกียร์ผลักมีอาให้ขยับไปทางหัวเตียง ร่างเล็กเอียงเล็กน้อย เขาจับขาเรียวของเธอแยกออกและใช้ปลายนิ้วสะกิดกลีบดอกไม้ละเอียดอ่อนที่อยู่กลางกายของมีอา

หญิงสาวสั่นไปทั้งตัวเมื่อเขาบดขยี้จุดอ่อนไหว เธอมองเขาด้วยความแค้นเคือง ทว่ากลับไม่เปล่งเสียงออกมาแม้แต่คำเดียว

หากแต่เกียร์นั้นใจเย็นมาก เขายังแกล้งเธอแบบนี้วนไปวนมากว่าห้านาที ในที่สุดร่างกายของมีอาก็กระตุกเกร็ง น้ำหวานเอ่อล้นออกมาจากกลางกาย

ทันใดนั้นภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไป มีอาถูกผลักติดกับหัวเตียง ในขณะที่ขาของเธอแยกออกและปลายนิ้วของเกียร์ค่อยๆ สอดเข้าไปในช่องทางที่ฉ่ำชื้น

ความจริงแล้วมือของมีอาเป็นอิสระ ทว่าเพราะกับดักที่เขาวางไว้ทำให้เธอเห็นภาพใน Front League แทนที่จะเป็นหน้าจอล็อกอิน และเพราะเธอไม่ได้สวมบอดี้สูท สัมผัสที่ได้รับทั้งหมดจึงเป็นของจริง

เกียร์คุกเข่ามองใบหน้าแดงก่ำและผมที่ยุ่งเหยิงของมีอา รอยยิ้มชั่วร้ายระบายเต็มหน้า “คนแพ้ต้องทำยังไงดีนะ”

“คนเลว! อะ...” มีอาสบถด่าเขา ทว่าสิ่งที่เขาทำทำให้เธอหลุดครางเสียงหวาน มีอาพยายามหุบขาและขยับหนี ทว่าข้างหลังเป็นหัวเตียงจึงทำให้เธอไม่สามารถขยับไปไหนได้ เธอมองใบหน้าของเกียร์ด้วยความเกลียดชัง “หยุดมือ”

“แน่ใจเหรอ” เขาถามย้ำ งอนิ้วมือจนร่างกายของมีอากระตุกเบาๆ “ร่างกายของเธอกำลังร้องเรียกให้ฉันเข้าไปนะ”

“นายทำอะไรกับร่างกายของฉัน” มีอาถามด้วยความสับสนเมื่อร่างกายของเธอตอบสนองต่อสัมผัสของเขามาก มากเสียจนเธอเองก็รู้สึกแปลกใจ

ราวกับต้องมนตร์

“คิดสิ” เกียร์ยื่นใบหน้าและขบติ่งหูมีอาเบาๆ

ใบหน้าสวยและใบหูของมีอากลายเป็นสีแดงก่ำ ความรู้สึกเสียวซ่านในร่างกายทำให้เธอหมดแรงจนต้องเอนตัวลงบนหมอนอย่างหมดท่า ขาทั้งสองข้างแยกออกและปล่อยให้เกียร์ขยับปลายนิ้วอย่างสนุกสนาน ดวงตาไร้ชีวิตราวกับหุ่นกระบอก

ทันใดนั้นเกียร์ก็เปลี่ยนสีหน้า มองเธออย่างไม่พอใจ “ทำไมไม่ต่อต้านแล้วล่ะ”

มีอากัดริมฝีปาก เธออยากบอกให้เขาทำเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่นั่นก็เท่ากับปล่อยให้เขาได้ใจ ดังนั้นการยอมจำนนจะทำให้เขาเบื่อไปเอง

ท่าทางราวกับหุ่นกระบอกไร้ชีวิตทำให้เกียร์หงุดหงิดหนักกว่าเดิม เขาพยักหน้าพร้อมกับพูดย้ำๆ ว่า “ดีมาก”

หลังจากนั้นร่างสูงก็หายไปในห้องน้ำ ไม่นานนักเขาก็เดินออกมาพร้อมกับร่างเปลือยเปล่า

ดวงตาไร้แววของมีอาเริ่มกลับมามีชีวิตอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทางน่ากลัวของเกียร์ หากแต่แผนการของเธอยังไม่สำเร็จเธอจะยอมแพ้กลางทางไม่ได้ ดังนั้นแล้วเมื่อเกียร์คว้าเธอเข้ามาจูบมีอาจึงปล่อยให้เขาตักตวงอย่างหยาบคาย

หากแต่ร่างกายไม่รักดีนั้นกลับทรยศ เมื่อเขาสัมผัสไปทั่วร่างกายของเธอ ทุกเซลล์ในร่างกายของมีอาก็โห่ร้องด้วยความยินดีครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอถูกเขากดราบลงบนเตียงและถูกเขาฝังร่างกายเข้ามาอย่างหนักหน่วง เดิมทีมีอาคิดว่ามันจะเจ็บปวด แต่ผิดคาดเพราะมันกลายเป็นความเสียวแปลบที่ทำให้เธอหลุดครางเสียงหวาน เกียร์ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งได้ใจ เขาจับขาเธอยกขึ้นสูงและตอกตรึงอย่างหนักหน่วง ความเสียวซ่านที่สุดทางทำให้เธอเสียสติอีกครั้ง

ร่างของเธอราวกับลอยละลิ่วกลางทะเลครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับไม่รู้ว่าเมื่อไรพายุครั้งนี้จะพัดหายไป ทว่ารู้ตัวอีกทีมีอาก็กอดร่างของเกียร์แน่นและหลอมละลายภายได้การควบคุมของเขาอย่างน่าอาย

“ไม่พอใจอะไร เมื่อกี้ยังร้องเสียงหวานอยู่เลย ที่รัก เธอชอบมันแล้วใช่มั้ยล่ะ” เกียร์พูดเย้า หมุนสะโพกเบาๆ จนสิ่งที่ยังอยู่ในร่างกายของมีอามีกำลังอีกครั้ง หญิงสาวครางเสียงต่ำด้วยความไม่พอใจและมองเขาตาเขียว

“เลิกแกล้งฉันเถอะ” เธอทั้งเหนื่อยทั้งโมโห มองเขาอย่างอับจนหนทาง โมโหตัวเองด้วยที่เผลอไผลไปกับเขาทุกครั้งเหมือนคนบ้า

เกียร์ก้มลงจูบริมฝีปากบวมช้ำของมีอา “ก็ที่รักหวานขนาดนี้ฉันจะหยุดแกล้งยังไงไหว”