ตอนที่ 15 มองตาเป็นมัน

คอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง

โอ้ยยยเวรกรรมอะไรของอีรติก็ไม่รู้จะต้องมาทำอะไรแบบนี้หน้าหงุดหงิดชะมัดเลยไอ้หมอบ้า ไอ้หมอนิสัยไม่ดี คอยดูเถอะมีโอกาสเมื่อไหร่ฉันเอาคืนแน่ 

ร่างบางบ่นพึมพำคนเดียวในขณะที่เธอขับรถมาจอดยังคอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง เธอรู้สึกโมโหคนตัวโตเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่อุตส่าห์ปฎิเสธออกไปแล้วแท้ๆแต่ไม่สำเร็จนอกจากจะต้องเอาของมาให้ร่างหนาแล้ว ยังต้องทำเวลาอย่างด่วนอีกด้วย ก็ไม่รู้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายจะรีบอะไรขนาดนั้น ก่อนที่จะสาวเท้าขึ้นลิฟต์ไปให้ไวเพราะนี่ก็เลยเวลาที่ชายหนุ่มให้เธอไว้นานแล้ว 

กริ่ง (เสียงกริ่งหน้าประตู ) 

เมื่อมาถึงยังหน้าห้องตามจุดหมายที่คนตัวโตได้ส่งมาให้ ร่างบางก็ไม่รอช้าจัดการกดกริ่งเรียกคนด้านในทันที เพราะเธอต้องการเอาของมาส่งให้เขาถึงมือเสร็จแล้วจะได้รีบกลับบ้านไปนอนต่อ แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีใครเปิดออกมาสักที มันจึงทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ทั้งๆที่เป็นคนบอกว่าให้เธอรีบมาแท้ๆแต่พอมาถึงกดเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิด 

มือเรียวทำการเอี้อมไปจับลูกบิดแบบไม่ทันได้ตั้งใจ แต่ปรากฏว่าประตูมันไม่ได้ล็อคมันสามารถเปิดออกได้โดยง่าย นั่นจึงทำให้ร่างบางถือวิสาสะผลักเข้าไปก่อนที่จะชะโงกดูด้านในแต่ก็ไม่พบใครอยู่ในนั้นเลย พลั้นร่างกายก็ชะงักโดยอัตโนมัติพร้อมกับถอยหลังกลับมาดูหน้าประตูห้องอีกครั้งว่าเธอไม่ได้มาผิดห้องผิดชั้นแต่แล้วผลที่ได้ก็คือถูกต้องทุกอย่าง

สองขาเรียวทำการก้าวเข้าไปภายในห้องไม่ได้ไกลมากนักก่อนที่จะหยุดยืนและชะโงกดูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่เงาเจ้าของห้องเลย และอยู่ๆเสียงประตูก็ถูกปิดลงมันจึงทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ ก่อนที่จะหันหลังกลับมามองปรากฏว่าคนที่เธอกำลังมองหาดันมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และถ้าให้เดาประตูที่ถูกปิดเสียงดังเมื่อกี้ก็คงจะหนีไม่พ้นฝีมือของเขาเป็นแน่ 

ตึก ตัก ตึก ตัก 

อื้อหือแม่เจ้านี่มันอะไรเนี้ยใหญ่เท่าแขนได้เลยไหมอะยาวอีกต่างหาก คนบ้าอะไรจะใหญ่ยาวได้ขนาดนี้แล้วคืนนั้นฉันรอดมาได้ยังไงวะ 

เมื่อหันหลังกลับมาร่างบางก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างหัวใจเต้นแรงเลือดลมสูบฉีดในใจคิดแต่ว่านี่มันอะไรกัน ภาพที่เห็นตรงหน้าคือคุณหมอหนุ่มสุดหล่อนุ่งผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้แบบหมิ่นๆทั้งตัวปกคลุมไปด้วยหยาดน้ำบ่งบอกว่าเขาเพิ่งจะอาบน้ำมาอย่างหมาดๆ ที่สำคัญผ้าขนหนูที่เขาพันมันไม่ได้ปกปิดไร้ขนอ่อนๆที่เหลือขึ้นมาบนหน้าท้องได้เลย 

มันดูแล้วเซ็กซี่ขยี้ใจสุดๆที่สำคัญเนื้อผ้ามันยังแนบไปกับลำตัวจนทำให้บางสิ่งบางอย่างที่อยู่กึ่งกลางขึ้นเป็นรูปเป็นร่างเป็นลำบ้องใหญ่ ถึงแม้จะไม่ได้เห็นของจริงก็กะขนาดด้วยสายตาเลยว่าทั้งใหญ่ทั้งยาวเป็นอย่างมาก เพราะมันแนบเนื้อจนนึกภาพออกได้เลยร่างบางได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ เธอไม่รู้ว่าค่ำคืนนั้นเธอผ่านมันมาได้ยังไงแต่ที่แน่ๆตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกลัวมันแล้ว 

“ จะมองอีกนานไหม “ 

ว้ายไอ้รตินี่แกเผลอมองเขาไปนานแค่ไหนกันเนี่ย ก็ดูสิทุกอย่างที่อยู่บนตัวของผู้ชายตรงหน้ามันดูดีไปหมดทุกสัดส่วนแต่ที่หน้าสะดุดตาที่สุดเห็นทีจะเป็นไอ้เจ้ากึ่งกลางหว่างขาของเขานั่นแหละชี้โด่ชี้เด่ใส่หน้าของฉันทั้งๆที่มันยังมีผ้าขนหนูปกคลุมอยู่เลย จะบ้าตายไอ้รติเอ้ยนี่ขนาดอยู่ในร่มผ้านะยังแน่นปึ๋งปั๋งขนาดนี้ลองคิดดูว่าถ้ามันออกมาลืมตาสู้โลกภายนอกจะขนาดไหน 

ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่มันแข็งเลยไม่รู้ว่าวันนั้นฉันผ่านมันมาได้ยังไง ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมตอนนั้นฉันถึงได้นอนซมเป็นไข้อยู่นานหลายวัน ที่สำคัญกว่าจะรักษาหายเล่นเอาไม่อยากฉี่ไปอีกนานเลยเพราะมันแสบสุดๆ ขนาดตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าจิมิน้อยของฉันมันจะบานไปแล้วหรือยัง 

“ อะ เอ่อ ก็คุณหมอมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงรติก็ตกใจสิคะ “ 

“ ไม่ทันแล้วมั้งรติตกใจตอนนี้ก็คงจะไม่ทันแล้ว เห็นๆกันอยู่ว่าคุณไม่ได้ตกใจเลยสักนิดเอาแต่มอง ….  ตาเป็นมัน “