ตอนที่ 6

“โอเค โอเค ผู้ช่วยคนโปรดของพ่อ...นี่พ่อพูดตามสำนวนเหน็บแนมของหนูนะ นามสกุลเวสารัช ใครๆ ก็รู้ มีหนูคนเดียวแหละมั้งที่ไม่รู้”

“ใครๆ ของพ่อนี่หนูเดาว่าคงจะไม่กี่คน ดีไม่ดีอาจมีแค่พ่อเท่านั้นที่รู้ ไม่ต้องปฏิเสธเลยค่ะ หนูเช็คมาแล้ว พ่อเป็นคนรับเขาเข้าทำงานโดยตรงไม่ได้ผ่านฝ่ายบุคล แล้วก็ไม่ปรากฏแฟ้มประวัติของเขาที่นั่นด้วย”

“แล้วแปลกตรงไหนถ้าพ่อจะคัดสรรคนที่จะเข้ามาทำงานใกล้ชิดด้วยตัวเอง”

“ค่ะ ไม่แปลก”นิ่งอยู่กึ่งอึดใจ ก่อนจะพูดต่อ“เพียงแต่ว่า...”

ทิราภามองบิดาด้วยสายตาครุ่นคิด

“หนูแค่อดรู้สึกไม่ได้ว่าพ่อทำอะไรผิดปกติวิสัย ปกติพ่อไม่เคยยุ่งเรื่องรับคนเข้าทำงาน แต่รายนี้ดูเหมือนจะพิเศษ”

“พ่อก็แค่อยากจะลองเลือกคนที่ต้องทำงานใกล้ชิดด้วยตัวเองก็เท่านั้นแหละ เห็นว่ามีคุณสมบัติตามที่พ่อต้องการก็รับไว้”

ถึงบิดาจะพยายามพูดให้เห็นว่า ‘ไม่มีอะไรในกอไผ่นอกจากหน่อไม้’ ทิราภาก็ยังรู้สึกอยู่ดีว่า ‘ในกอไผ่มีมากกว่าหน่อไม้’ แต่จะเซ้าซี้ก็คงไม่ได้คำตอบจริงๆ

บิดาของเธอนั้นนับเป็นนักธุรกิจระดับแถวหน้าของเมืองไทย แม้ว่าในสายตาคนในแวดวงธุรกิจด้วยกันไม่ได้มอง วาที รัตนกุลชรเป็นเพียงพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จ แต่มองว่าเขาคือพ่อมดแห่งวงการอุตสาหกรรมไทย

ด้วยวัยเพียงยี่สิบสามเมื่อเขาก่อตั้งห้างหุ้นส่วนจำกัดรัตนกิจ ผลิตปุ๋ยจากมูลค้างคาวออกจำหน่าย สามปีให้หลังกิจการของเขาก็ครอบคลุมการผลิตยาฆ่าแมลงชนิดต่างๆ จากพืชธรรมชาติ ไม่กี่ปีต่อจากนั้นเขารุกเข้าสู่ตลาดเคมีภัณฑ์อย่างเต็มตัว ‘ห้างหุ้นส่วนจำกัด รัตนกิจ’ ได้กลายเป็น ‘รัตนกิจอุตสาหกรรม’ มีขอบข่ายงานกว้างและลึก ผลิตภัณฑ์ที่ถูกผลิตออกจำหน่ายมีนับไม่ถ้วนประเภทและชนิด มีห้องทดลองทันสมัยใหญ่โต มีเครื่องมือต่างๆ สำหรับงานวิจัยค้นคว้าครบครัน

ปีที่ผ่านมานี้เองรัตนกิจอุตสาหกรรมได้สร้างความฮือฮาด้วยการประกาศถึงความสำเร็จเกี่ยวกับการทดลองวิจัย สร้างเม็ดพลาสติกเทียมที่สามารถย่อยสลายได้ภายในระยะเวลารวดเร็วกว่าการย่อยสลายของพลาสติกที่ใช้กันอยู่ทั่วไปถึงแปดสิบเท่า

ทิราภากำลังจะลุกกลับออกไป เมื่อมีเสียงเคาะประตูเบาๆ

ผู้ที่เยี่ยมหน้าเข้ามาเป็นหญิงสาววัยสามสิบกลางๆ

วาทีเลิกคิ้ว เมื่อเห็นเลขาส่วนตัวเหลือบมองบุตรสาวของเขาแล้วทำท่าลังเล

เมื่อรับจิรางค์ ภัทรไชย เข้ามาทำหน้าที่แทนสมสุข สว่างศรี เขาไม่ได้คาดหวัง ว่าหญิงสาวจะมีความสามารถทัดเทียมเลขาคนเก่าที่ร่วมงานกับเขามาตั้งแต่เขาเริ่มก่อตั้งบริษัท แต่หญิงสาวก็พิสูจน์ตัวเองได้ภายในเดือนแรกว่าหล่อนคือเลขาทรงประสิทธิภาพคนหนึ่ง

ถ้าจะแตกต่างจากเลขาคนเก่าของเขาที่ขอเกษียณตัวเองออกไปเลี้ยงหลานอยู่กับบ้าน ก็คงเป็นที่วัยกับรูปร่างหน้าตา

นอกจากอายุน้อยกว่าสมสุข หล่อนยังมีรูปร่างหน้าตาสะสวยชวนมอง

พูดจริงๆ บ่อยครั้งมากเลยละที่เขาเห็นว่าเลขาของเขาคนนี้ นอกจากจะหน้าตาอ่อนเยาว์กว่าอายุสักสิบปี หล่อนยังมีความงามเย้ายวนภายใต้ท่าทีเอาการเอางาน

เขาคิดว่าหล่อนคงตกใจอาจถึงขั้นลาอออกจากงานไปเลยก็ได้ ถ้าได้รู้ว่ากลิ่นกายหอมอ่อนๆ จากเครื่องประทินโฉมสำหรับหญิงสาวของหล่อน ทำให้เขาเกิดอาการตื่นตัวทางเพศ

หลายครั้งยามมองหล่อนหันหลังเดินออกประตู หลังจากรับคำสั่งเรื่องงานจากเขาเรียบร้อย ขณะมองแผ่นหลังตั้งตรงระเรื่อยลงมาที่สะโพกกลมผาย มายังเรียวขายาวงามบนรองเท้าส้นสูง เขาถึงกับปวดหนึบแก่นกายชายที่ปรารถนาจะได้รับการปลดปล่อยความเครียดจากราคะที่พุ่งขึ้นมา

“ท่านประยุทธ์โทรมาค่ะ ท่านจะรับสายเลย หรือว่า...”

จิรางค์ชะงักการรายงาน เหลือบมองบุตรสาวนายจ้างอีกแวบ

“เรียนท่านเดี๋ยวผมโทรกลับ”

“ได้ค่ะ”

ทิราภาถามขึ้นทันทีที่เลขาหน้าห้องของบิดาผลุบกลับออกไปพร้อมดึงประตูปิดให้อย่างเรียบร้อย

“ท่านประยุทธ์ที่ว่านี้คงไม่ใช่ท่านรัฐมนตรีกลาโหมคนปัจจุบันหรอกนะคะ”

“เผอิญว่าใช่ เอาละ หนูหมดธุระกับพ่อแล้วใช่มั้ย” วาทีพูดเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงปกติ

ทิราภาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่เปลี่ยนใจ ลุกเดินออกประตูไปเงียบๆ

แต่แทนที่จะตรงไปยังห้องทำงานของตน กลับเข้าไปหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานเลขาของบิดาแทน

“คุณจิรางค์รู้มั้ยคะคุณพ่อมีธุระติดต่อกับรัฐมนตรีกลาโหมด้วยเรื่องอะไร”

จิรางค์ยิ้มให้หญิงสาววัยอ่อนกว่าเก้าปีด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานก่อนตอบ

“ดิฉันไม่ทราบจริงๆ ค่ะ รู้แค่ว่าท่านรัฐมนตรีฯ ติดต่อมาหลายครั้งตั้งแต่ก่อนเลือกตั้งซ่อมครั้งหลังสุด ทีแรกดิฉันยังคิดว่าหรือทางพรรคการเมืองที่ท่านรัฐมนตรีสังกัดส่งท่านมาทาบทามคุณพ่อของคุณทิลงเล่นการเมืองอีกคน”

“เลือกตั้งซ่อมล่าสุดผ่านไปหลายเดือนแล้วนี่”ทิราภาตั้งข้อสังเกต“จะว่าติดต่อกันเรื่องธุรกิจ เท่าที่รู้ท่านนายพลประยุทธ์เป็นทหารอย่างแท้จริง หลายบริษัทเคยพยายามทาบทามเชิญท่านไปเป็นที่ปรึกษาบ้างอะไรบ้าง หวังจะอาศัยชื่อและยศตำแหน่งของท่านให้บริษัทของตนเป็นที่น่าเกรงขาม แต่ท่านปฏิเสธหมด ยังให้เหตุผลขำๆ ด้วยว่าถ้าท่านเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับแวดวงธุรกิจ ก็คงเป็นนายทหารใจซื่อมือสะอาดต่อไปไม่ได้เพราะมัวคิดถึงผลประโยชน์ส่วนตนมากกว่าผลประโยชน์ของประเทศชาติ”

“ดิฉันก็ได้ยินมาอย่างนั้นเหมือนกัน ยังแปลกใจเมื่อท่านลาออกจากราชการมารับตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหม”

จิรางค์สนับสนุนความเข้าใจบุตรสาวนายจ้าง ก่อนแทรกแง่คิดของตนเข้าไป