สองแฝดตระกูลซีกับระบบศิราณีสุดอ๊อง

ในช่วงชีวิตแสนสั้น มนุษย์คนหนึ่งจะประสบพบเจอ ‘ปาฏิหาริย์’ ได้สักกี่หน

หากไม่นับวิถีทางแห่งศาสตร์ตัวเลขบนกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าใบเล็กซึ่งต้องใช้ทั้งแป้งเด็กทั้งหัวหมูในการอ้อนวอนเพื่อขอเลขท้ายสองสามตัวจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้ว เจนภพ คิดว่าคงไม่มีอะไรอะเมซิงไปกว่าการค้นพบว่าเกย์หนุ่มยุคสองพันยี่สิบกว่า ๆ กลายเป็นเด็กตัวเท่าเมี่ยงหลังจากประสบอุบัติเหตุไม่คาดฝัน

ร้องไห้ไร้น้ำตา

ชีวิตมันน่าเศร้าเล่าสี่บรรทัดไม่จบ ทั้งที่ดวงซวยเพิ่งถูกหวยกินไปงวดก่อน แผลสดยังไม่ทันหายนึกว่าจะสมานได้ด้วยทริปล่องเรือสำราญกับเหล่าทีมงานเบื้องหลังแชแนลมีทูป ‘ศิราณีไลฟ์โค้ช’ ชวนกันกิน ดื่ม เที่ยว แอ้วผู้ชาย ปาร์ตี้ให้สาสมกับที่ตรากตรำทำงานหนักเพื่อให้ช่องโด่งดังมีผู้ติดตามเรือนแสน กลับกลายเป็นกรีดย้ำซ้ำแผลเดิมเมื่อเจ้าของตำแหน่งพิธีกร ไลฟ์โค้ชและศิราณี สาวประจำช่องเมาแอ๋อัญเชิญตัวเองกลิ้งโคโล่[ กลิ้งโคโล่ ภาษาเหนือหมายถึง กลิ้งหลุน ๆ]พลัดตกจากดาดฟ้าเรือ

หงายป่างหง่าง[ หงายป่างหง่าง ภาษาเหนือหมายถึง ล้มหงายท้อง

]หัวกระแทกเสาโลหะตุยเย่ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเหล่าทีมงานเพื่อนสาว

“กรี๊ด!!!!!!!!! อีเหี้ย! อีเจนตกเรือ!!”

“อีเจ๊น!!!!”

อุบัติเหตุเฮงซวย รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น

ซอรี่นะคะซิส

ไม่อยากให้ทำให้ลำบากหางานใหม่ แต่น้องเกรงว่าถ้ากลับไปเข้ากล้องอาจจะต้องเปลี่ยนหมวดหมู่จากรายการไลฟ์สไตล์ประเภทให้คำปรึกษาปัญหาหัวใจเป็นช่องล่าท้าผีบายผีตัวเป็น ๆ

เหนือธรรมชาติไม่ไหว

คิดน่ะคิดได้แต่ถ้าทำจริงเกรงว่าป้ายหน้าโกศจะถูกแป้งเด็กถูไถ ๆ จนสึกไปกับนิ้วมือเข้าสักวัน อย่าดูถูกชาวสยามเมืองยิ้มผู้อินทูไปกับโชคลาง แค่มโนว่าบ้านหลังใหม่จะปูนลอกจนเห็นเหล็กเส้น เจนภพก็ขออนุญาตเซย์กู๊ดบานเหล่าซับสไครบ์เบอร์ที่น่ารักด้วยความอาลัยยิ่ง

พับแผนอินฟลูเอนเซอร์ผีสวยลงกรุเงียบ ๆ

เอาล่ะ เรื่องของเรื่องมันไม่ได้อยู่ที่ผีจะทำอะไรหลังจากที่ขิตไปแล้ว และแม้จะขิตได้น่าเวทนาแบบที่กางแข้งกางขาคอหักพร้อมด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนกึกจนตำรวจไม่ต้องสันนิษฐานหาสาเหตุการตาย ประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงที่ว่าเจนภพไปที่ไหนหลังจากนั้น

บอกตรง ๆ ก็นึกว่าตัวเองจะได้ตีตั๋วไปทวงซูชิเซ็ตเพิ่งที่บูชาไปงวดล่าสุดจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไม่ได้แค้นเคิ้นอะไรหรอกนะท่าน แต่ไม่รู้ว่ากลายเป็นผีแล้วจะหิวไหม อย่างน้อยมีปลาดิบติดไม้ติดมือไว้สักคำสองคำก็น่าจะดี

น่าเสียดายที่ระหว่างล่องลอยทดสอบวิชาตัวเบาเหนือลำเรือสำราญที่วุ่นวายเพราะมีคนตายไปหนึ่ง เจ้ากรรมนายเวรท่านหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าท่านไหนโหดเหี้ยมอำมหิตปรี่เข้ามาก้านคอผีคอหักจนโลกหมุนคว้าง ตื่นขึ้นมาอีกทีกะว่าจะเท้าสะเอวด่ากรุบให้กลับกรุไม่ถูกกลับถูกใบหน้าซึ่งมีเค้าความหล่อเหลาแต่เด็กหุบปากฉับ

เด็กชายตัวน้อยพูดไปพลางน้ำตาร่วงเผาะ

“ฮึก เจี่ยเจีย[เจี่ยเจีย [ 姐姐, Jiejie ] หมายถึง พี่สาว

] เจี่ยเจียอย่าทิ้งหยวนเอ๋อร์ หยวนเอ๋อร์ไม่อยากได้ลูกพลับแล้ว”

ลูกพลับ?

“..อึก”

ใจอยากจะเอ่ยปลอบหยวนเอ๋อร์สักครึ่งคำ เสียแต่จนปัญญา ลำคอแห้งผาก ศีรษะปวดหนึบ ไม่ทันได้พินิจพิเคราะห์สภาพสิ่งแวดล้อมและตนเองภาพความทรงจำเหลือล้นของเด็กหญิงวัยห้าขวบปีกลับปรากฏขึ้นราวกับบ่อน้ำผุด

ซีเยว่ บุตรีฝาแฝดหงส์มังกรคนพี่ ลูกไม่รักของคหบดีตระกูลซีแห่งเมืองหูโจวซึ่งกำเนิดจากภรรยาเอกสกุลเว่ย เว่ยเฉินลี่ มีน้องชายคลานตามกันออกมาเพียงไม่กี่อึดใจนาม ซีหยวน เด็กน้อยทั้งสองรูปลักษณ์งามเลิศประหนึ่งเทพสุริยันจันทรา องค์แม่หนี่วารวบความดีงามบนใบหน้าพ่อแม่มาปั้นแต่งไว้อย่างลงตัว ถือกำเนิดในช่วงเวลาซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งมงคลสามประการ อันได้แก่ ปลาหลี่อำนวยพร รุ้งทรงกลดเหนือเมฆา และสายพิรุณโปรย

ควรค่าแก่การเป็นดาวนำโชคโดยแท้

มันคงจะดีมากโขหากไม่ใช่เพราะขณะกำลังหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำตาใสแจ๋วอยู่ในอกพ่อ เทพอัสนีเกิดนึกอยากอวยชัย ฟาดสายฟ้าเปรี้ยงลงมาเป็นหลุมบ่อกลางบ้านผู้อื่นเสียอย่างนั้น อกสั่นขวัญแขวนไปทั่ว แม้กระทั่งเทพด้วยกันยังแทบจะยกคัมภีร์ฟาดศีรษะเข้าให้

มงคลประการที่สี่ ไม่ดีต่อใจแม้แต่น้อย

นับประสาอะไรกับมนุษย์ ฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลซีใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เชื้อเชิญนักพรตจอมปลอม เห็นว่าเครายาวแต่งตัวดีสักหน่อยก็ขอให้ทำนายทายทัก พูดดีก็ว่าไปแต่คนกลับให้ร้ายกล่าวว่าเด็กแฝดหญิงชายหงส์มังกรเป็นภัย

บิดาไม่เชื่อ มารดาไม่เชื่อ

ทว่าฮูหยินผู้เฒ่ากลับปักใจเชื่อเป็นตุเป็นตะ

โยนหลานใส่ตะกร้าทิ้งน้ำก็แล้ว ข่มขู่ให้บุตรชายหย่าขาดภรรยาก็แล้ว ซ้ำร้ายถึงกับลักตัวเด็กเอาไปทิ้งไว้ในอารามร้างก็แล้ว เว่ยเฉินลี่ร้องไห้แทบขาดใจ ลูกของนางถูกพรากออกจากอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทว่าคนเป็นพ่อนอกจากจะไม่สามารถปกป้องบุตรของตนเองแล้วยังเรียกร้องความเป็นธรรมให้ไม่ได้แม้แต่น้อย กระทั่งยามที่นางจะเรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่บุตรด้วยตนเอง เขากลับเข้ามาขวางหน้า

โอบกอดแล้วบอกให้นางลืมเรื่องนี้ไปเสีย อภัยให้มารดาของเขาที่จ้องจะสังหารบุตรของนางทุกลมหายใจ

ช่างกตัญญู!

รอยปริร้าวเล็ก ๆ ในความสัมพันธ์เริ่มต้นและขยับขยายกว้าง

ไม่นานนัก ฮูหยินผู้เฒ่าส่งเสริมบีบบังคับให้บุตรชายรับอนุงามมากหน้าหลายตา บ้านที่เคยเงียบสงบรุ่มร้อนวุ่นวาย ผู้เฒ่าไม้หลักปักขี้ควายแยกคู่นกยวนยางคนละทิศ ยิ่งคหบดีหนุ่มมีเวลาให้ฮูหยินเอกน้อยเท่าไหร่ ความห่างเหินยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

กระทั่งวันหนึ่ง ฮูหยินผู้เฒ่าถูกวางยา มีพยานบุคคลเพียงน้อยนิด ท่านคหบดีถึงกับไม่พูดไม่จา สั่งเชิญฮูหยินเอกเว่ยเฉินลี่และบุตรฝาแฝดไปพำนักยังเรือนบรรพบุรุษห่างไกล

ซีเยว่และซีหยวนเพิ่งสามขวบ พูดไม่ชัดแต่กลับจดจำใบหน้าบิดาผู้ทอดทิ้งตนเองได้อย่างแจ่มแจ้ง

อิพ่อเวร

ส่งมาอยู่ไกลทั้งทีแทนที่จะส่งเงินมาด้วย ล่าสุดซีเยว่ร่วงต้นไม้หัวกระแทกสู่ขิตเพราะอยากจะเก็บลูกพลับให้น้องน้อยทาน สงสารแต่ซีหยวนเห็นพี่สาวหล่นลงมาเลือดอาบต่อหน้าแต่ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งมารดาเว่ยเฉินลี่ยิ่งแล้วใหญ่ นางแทบล้มทั้งยืน กระนั้นหญิงสาวกลับต้องกัดฟันทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวเมื่อไม่มีที่พึ่งพิง ทุ่มอีแปะน้อยนิดที่ได้รับจากการรับจ้างปักผ้าเรียกหมอชาวบ้านมาจัดเทียบยาและพันแผลบนศีรษะให้ลูกน้อย

พร่ำโทษตนเองที่ไม่สามารถดูแลบุตรสาวได้ดีกว่านี้

ไลฟ์โค้ชหัวจะปวด

บางทีคุณหญิงย่าควรแยกแยะให้ออกระหว่างความเชื่อกับความงมงาย

เด็กแฝดนำโชคกับคุณแม่คนสวยออกมาแล้วก็ไม่รู้ว่าที่บ้านนั้นจะฉิบหายบรรลัยวายวอดขนาดไหน คนทางนี้ก็ได้แต่พรูลมหายใจ อดีตผ่านมาแล้วผ่านเลยไป ทำอะไรไม่ได้นอกจากจดจำหนี้หนักนี้ไว้ หากได้ฤกษ์ไปงานส่งศพลงโลงเมื่อไหร่ นางจะยิ้มสวย ๆ ให้คุณหญิงย่าสักหนึ่งที

ซีเยว่ปรือตา ลูบศีรษะปลอมประโลมเจ้าก้อนเทพบุตรที่กำลังน้ำตาซึมกระซิกกระซี้อยู่ข้างตั่งเตียง

“ยะ...หยวนเอ๋อร์..” จะพูดแต่ละคำลำคอก็แห้งผากเป็นผุยผง

“เจี่ยเจีย! เจี่ยเจียตื่นแล้ว!”

ซีหยวนเด้งตัวเหมือนติดสปริงไว้กับหลัง ยิ้มกว้างทั้งที่ตาแดงจมูกแดงไปหมด

แอบหยุมแก้มนิ่มไปที “เจี่ยเจียหิวน้ำจังเลย”

“ได้ ได้ เจี่ยเจียรอหยวนเอ๋อร์นะ” ซีหยวนน้อยพยักหน้าหงึกหงัก ตบฟูกนอน ‘ปั่บ ๆ’ ให้พี่สาวรอตรงนี้แล้วรีบวิ่งไปรินน้ำเปล่าเย็นชืดจากป้านชาเก่า

น้ำตาคล้ายจะหยดลงมาอีกแหมะ “เจี่ยเจีย ฮึก น้ำไม่อุ่นแล้ว”

เจนภพในร่างซีเยว่ใจเหลวเป๋ว นึกอยากถอดวิญญาณไปเข้าฝันจิกหัวเพื่อนสาวให้ว่ายน้ำกลับฝั่งไปซื้อลูกพลับเกรดนอกใส่พานถวายให้ตะหนูซีหยวนใส่กระเป๋าไปอวดเพื่อนที่โรงเรียนอนุบาลลูกหมีนุบนิบ น้องจะทานสักกี่ลูกก็ได้ มีทั้งแบบแห้ง แบบเชื่อม

“โอ้! ตี้ตี[ ตี้ตี [ 弟弟, Didi ] หมายถึง น้องชาย] รู้ใจเจี่ยเจีย เจี่ยเจียชอบดื่มน้ำเย็น”

ประเทศบ้านเกิดเมืองสยามร้อนตับแลบ เอาอะไรไปดื่มน้ำอุ่น!?

ซีเยว่ลุกขึ้นมาปลุกปลอบน้องชาย หมดนิทานหลอกเด็กไปก็หลายเรื่อง ไม่นานท่านแม่ผู้งดงามระหนึ่งเทพธิดาผู้ถูกโอบอุ้มลงมาประดิษฐานบนฐานดอกบัวอ่อนนุ่มพร้อมป้ายห้ามแตะห้ามทัชห้ามล่วงเกินก็กลับมาพร้อมตะกร้าที่เต็มไปด้วยผ้าสำหรับปักและสมุนไพร

“เยว่เอ๋อร์ลูกแม่” ท่านแม่ผู้บอบบางร่ำไห้เสียงหวาน ทั้งเปราะบางและสวยงามราวดอกสาลี่ต้องหยาดฝน[ ดอกสาลี่ต้องหยาดฝน สำนวนจีนหมายถึง หญิงสาวที่แม้จะร้องไห้แต่ยังงดงาม

]

ซีเยว่ยิ้มหวาน “กลับมาแล้วหรือเจ้าคะท่านแม่”

รางวัลกิ้งก่าทองคำต้องเข้าแล้วปะ

ปรับอารมณ์สองแม่ลูกเว่ยเฉินลี่กับซีหยวน ครอบครัวซึ่งจิตตกชอกช้ำหลังจากผ่านเหตุการณ์ร้ายแรงเกือบสูญเสียลูกสาวและพี่สาวเพียงหนึ่งเดียวนานสองนาน โน้มน้าวพักใหญ่กว่าซีเยว่จะได้รับอนุมัติให้นอนนิ่ง ๆ ห่างสายตา

สาวต้องการเวลาให้ตัวเองทบทวนชีวิตบ้าง

ยังไม่ทันตั้งตัวเลยมีกีซะแล้ว

ตีดิ้ง!

น่าเสียดายที่เสียงใสกระดิ่งแก้วกับกรอบสี่เหลี่ยมลายดอกไม้สีลูกกวาดกระแทกตาไม่ยินดีทำตามความปรารถนานั้น มาไม่มาเปล่า หอบหิ้วภาระมาด้วยกองมหึมา

[ ดาวน์โหลดข้อมูลเสร็จสิ้น ]

[ ระบบคืนความสุขแก่คู่ยวนยางยินดีรับใช้โฮสต์ที่รัก กรุณาทำภารกิจแรกเพื่อเปิดระบบอย่างเป็นทางการ! ]

[ ภารกิจแรก ตั้งชื่อระบบด้วยความรักจากก้นบึ้งของหัวใจ ]

อ่อ

ซีเยว่กะพริบตาปริบ “...”

หรือนี่คือดรรชนีทองคำ[ ดรรชนีทองคำ หรือ ดัชนีทองคำ หรือ นิ้วทองคำ สำนวนจีนหมายถึง สูตรโกง

]?

[ … ]

“...”

[ โฮสต์ที่รักกรุณาทำภารกิจแรกเพื่อเปิดระบบอย่างเป็นทางการ ]

“รางวัลล่ะ?”

[ รางวัล คือ การเปิดระบบอย่างเป็นทางการ! ]

เด็กหญิงตัวน้อยพยักหน้าหงึก ดึงผ้าห่มถึงคอ พลิกตัวหันหลังให้หน้าจอสีสันสดใสอย่างไร้เยื่อใย นอกจากจะให้ทำงานไม่ได้เงินแล้วงานที่ว่ายังแถมบรรพบุรุษมาส่งเสียงสั่งให้ทำนู่นนี่นั่นทั้งวัน ซีเยว่ขอบาย

ระบบผู้รับรู้ความคิดของโฮสต์ที่รักร้องไห้ [ โฮสต์ที่รักกรุณาทำภารกิจแรกเพื่อเปิดระบบอย่างเป็นทางการ ]

[ ระบบจะมอบลูกพลับเพลิงสวรรค์เก้าผล เพื่อแสดงความยินดีต่อโฮสต์ที่รัก! ]

โอ้ ค่อยคุยกันได้หน่อย

“ดีมากเจ้าแต้ม” ซีเยว่ยิ้มยินดี ผุดลุกแบมือรอลูกพลับร่วงลงมาจากอากาศ

[ โฮสต์ที่รักกรุณาทำภารกิจแรกเพื่อเปิดระบบอย่างเป็นทางการ ]

“เจ้าแต้ม”

[ โฮสต์ที่รักกรุณาทำภารกิจแรกเพื่อเปิดระบบอย่างเป็นทางการ ]

“เจ้าแต้ม”

[ โฮสต์- ]

“ชื่อนี้ล่ะ ไม่งั้นชื่อต่อไปไม่ไอ้ด่างก็ไอ้ตูบ”

ปุ ปุ ปุ ปุ..

ลูกพลับผลกลมสีส้มเหลืองเปล่งประกายโชติช่วงชัชวาลเก้าลูกหล่นกราวบนผ้าห่มผืนหยาบพร้อมกับเสียงสะอื้นประกาศความสำเร็จของภารกิจแรกจากระบบ ผู้ไม่รู้ตัวว่าจากผู้นำภารกิจจะต้องกลายเป็นผู้ตามเบื้องหลังของโฮสต์เพราะชื่อสุดแสนมงคล

[ ยืนยันชื่อ เจ้าแต้ม ]

[ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่รัก เปิดระบบคืนความรักแก่คู่ยวนยางอย่างเป็นทางการ ]