บทย่อ
“อ่ะ! อือ! ยะ...อย่าทำแบบนี้นะพี่แทน อ่า! อูว์!” จากปฏิเสธก็เป็นตอบสนอง มือน้อยที่ตอนแรกพยายามผลักไส ตอนนี้มันกลับรั้งใบหน้าคมให้ซุกไซ้ซอกคอระหงตนให้แนบชิดขึ้นกว่าเดิม ปากน้อยร้องครวญครางหวาน สายน้ำของฝักบัวก็ไหลอาบทั้งสองร่างให้เปียกปอนไปตามๆ กัน “อ่า! พี่แทน นาต้องการพี่แทน อือ!” เอ่ยเสียงพร่า ยกเรียวขาเล็กข้างขวาขึ้นกอดเกี่ยวเอวสอบรั้งกระแทกเข้าหาตน เอวเล็กตอบเร่าส่ายคลึงถูไถไปมากับแก่นกายร้อน “โอว์! เห็นทีจะไม่ได้นา นารังเกียจพี่ก็ควรจะหยุด” ถอนปากร้อนที่ขบเม้มตามซอกคอระหงออกมา มือใหญ่เลื่อนมาบีบคลึงเต้างามดุนดันยอดปทุมเข้าปากตนแล้วดูกลืนแรงๆ ก่อนจะปล่อยมันเป็นอิสระ แล้วกลับมายิ้มเย้ยคนตัวเล็ก “พี่ไปล่ะ พี่มันคนน่ารังเกียจ น่าขยะแขยง พี่ไม่คู่ควรจะเด็ดดอกไม้งามของนา แม้ว่าพี่จะเด็ดมาหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้วก็ตามเถอะ” ฝืนใจพูดตรงข้ามกับความรู้สึก ในเมื่อหล่อนทำเขาเจ็บเขาก็อยากให้หล่อนได้เจ็บเพราะคำพูดของเขาบ้าง ไม่ใช่แค่กีรณาที่ทรมาน ตัวเขาเองก็เช่นกัน ทรมานอยากจะปลดปล่อย แต่ต้องฝืนร่างเอาไว้ แล้วกลับไปใช้พลังทั้งห้าของตนบำรุงรักษาอาการปวดร้าวนี้ “พะ...พี่แทน...” หล่อนร้องเรียกชายหนุ่มที่เดินออกไปจากห้องน้ำด้วยความทรมานกลางกายสาว ปากน้อยสั่นพร่า เมื่อเห็นว่าเสียงของแทนคุณเงียบหายไป หล่อนจึงกันฟันนั่งทรุดลงกับพื้นของห้องน้ำ นั่งทิ้งร่างเหยียดเรียวขาสวยไปกับพื้นห้องน้ำ สายน้ำจากฝักบัวก็ไหลไม่หยุด ปากน้อยขบเม้มกันแน่น ก่อนจะแยกเรียวขาตัวเองออก แล้วเอานิ้วมือของตัวเองสอดแทรกเข้าไปในโพรงสวาทของตน “อือ! อ่า! ทรมานเหลือเกิน ซี้ดดด” นิ้วเล็กเรียวสอดแทรกเข้าออกเป็นจังหวะอย่างช่วยตัวเอง ปากน้อยขบเม้มจิกกัดริมปากตัวเอง มือที่ว่างอีกข้างก็บีบเคล้นเต้างามของตนไปมาด้วยความเสียวซ่าน
บทนำ
“นากับแทนมากันแล้วสินะ”
เสียงของผู้มีอำนาจสูงสุดในบ้านเอ่ยขึ้น เมื่อเด็กในความดูแลของตนเข้ามาพร้อมแล้ว เขากับภรรยาไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องเรียกให้ทั้งสองมาพบตอนนี้ เพราะลางสังหรณ์การเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศครั้งนี้มันเตือนอะไรบางอย่าง จึงอยากจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนเดินทางไป
“คุณท่านมีอะไรคะ” กีรณาถามเสียงหวานปนสงสัย
“เธอก็ทำทุกอย่างเพื่อฉันกับคุณหญิงมาเยอะแล้วนะนา ครั้งนี้ฉันต้องพึ่งพวกเธอ” เจ้าสัวศักดิ์ชัยพูดเช่นเคย
“พูดมาเถอะครับท่าน ผมพร้อมจะทำทุกอย่าง” เสียงเข้มของคนหนุ่มเอ่ยบ้าง
“ดีมากแทน พวกเธอก็รู้ว่าตาเป้เป็นเกย์ แต่นาก็ยังยอมแต่งงานกับตาเป้ ฉันต้องขอบคุณเธอด้วย แต่ตอนนี้ฉันกับเจ้าสัวได้คุยกันแล้วว่าอยากมีหลานไว้สืบสกุลของเรา ฉันอยากให้พวกเธอสองคนมีหลานให้เรา และเรื่องนี้ตาเป้ก็ทราบแล้ว ฉันกับเจ้าสัวคุยกับตาเป้ก่อนจะมาคุยกับพวกเธอ”
คำขอร้องของผู้มีพระคุณเหมือนสายฟ้าผ่าลงกลางใจของกีรณา แต่กับแทนคุณมันทำให้หัวใจหนุ่มพองโต เมื่อรู้ถึงจุดประสงค์ของผู้มีพระคุณ
“พวกเธอสองคนมีลูกสืบสกุลให้พวกเราได้ไหม” เจ้าสัวเอ่ยอย่างขอร้อง
“ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อเจ้าสัวกับคุณหญิงอยู่แล้วครับ แม้แต่ชีวิต..”
“ไม่ต้องพูด ฉันรู้แทนว่านายทำทุกอย่างเพื่อเราได้เสมอ แล้วนาล่ะ” เจ้าสัวเอ่ยแทรก พลางหันไปถามหญิงสาวอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าตึงเครียดไปด้วยความคิดในหัว
“นา...”
“เราไม่อยากบังคับเธอนะนา เราเคารพการตัดสินใจของเธอ แค่เธอยอมแต่งงานบังฉากหน้าให้ตาเป้ก็มากพอแล้ว ยอมทิ้งชีวิตนางสาวมาใช้นาง ยอมมีราคี ทั้งๆ เธอควรจะได้เจอผู้ชายที่ให้ความสุขเธอได้ แต่เธอก็ยังยอมอมทุกข์อยู่กับตาเป้” คุณหญิงแม้นมาศเอ่ยอย่างเข้าใจ
“นาตกลงค่ะ นาทำได้ทุกอย่าง อีกอย่างนารักคุณเป้ ถ้าคุณเป้และคุณท่านบอกว่าดีนาก็พร้อมค่ะ”