EP.1 อาทิตย์ละวัน

‘กิ่งแก้ว’ จอดรถขนาบกับแนวรั้วบ้าน ดวงตากลมโตมองลอดซี่ลูกกรงอัลลอยด์เข้าไปด้านในก่อนจะหลับตาและเปิดขึ้นใหม่ สีหน้ามีแววอึดอัดใจเต็มที่ ลมหายใจพรั่งพรูระบายความอัดอั้นที่บีบคั้นอยู่ภายใน ทั้งที่หวังไว้ว่าเมื่อกลับถึงบ้านหล่อนจะเห็นรถยนต์ของเขาจอดอยู่ แต่... ไม่มี

สิ่งที่ทำได้คือลงจากรถและเดินไปเปิดประตูรั้วด้วยกิริยากระฟัดกระเฟียด เพราะหมดเวลาทำงานแล้ว หล่อนไม่จำเป็นต้องคีพลุคเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อที่น่าภูมิฐานน่าเชื่อถือให้ใครต้องเกรงใจ เมื่ออยู่บ้าน อารมณ์กระฟัดกระเฟียดมีเท่าไร หล่อนก็จัดเต็ม และตอนนี้หล่อนก็เดือดปุดๆ เพราะ ‘วินท์’ ไม่อยู่บ้าน

โรงจอดรถตรงหน้าว่างเปล่าไม่มีรถของวินท์จอดอยู่

ทั้งที่เขาสัญญากับหล่อนเป็นมั่นเหมาะว่าเย็นนี้เขาจะกลับมาให้ทันกินข้าวเย็นด้วยกัน หลังจากที่วินท์ผิดนัดหลายต่อหลายครั้ง เพราะเขาเห็นงานสำคัญกว่า ‘เมีย’ ที่มักถูกทิ้งร้างให้อยู่เฝ้าบ้านซึ่งเป็นเรือนหอตามลำพัง ทั้งที่เขากับหล่อนเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ทันร่วมปี

‘วินท์ถึงบ้านก่อนกิ่งแน่ เดี๋ยววินท์ทำกับข้าวไว้รอนะ รับรองว่าอร่อยสุดๆ วินท์อยากให้กิ่งกิน... ให้อิ่ม’

เสียงที่กรอกผ่านโทรศัพท์ หล่อนรับรู้ได้ถึงแรงสะท้านที่ปลายน้ำเสียง นั่นยิ่งทำให้หล่อนหวังว่าอาหารมื้อเย็นที่จะถึงนี้ จะเป็นอาหารจานร้อนที่อร่อยจนทำให้ความหิวต่างๆ จางหาย แต่เมื่อมาเจอกับความว่างเปล่าจะไม่ให้โมโหได้ยังไง เพราะอาหารจานอร่อยนั้น ตั้งแต่แต่งงานกันมา มีแค่เดือนแรกเท่านั้นที่หล่อนได้กินเต็มอิ่ม นอกนั้นได้กินแค่สัปดาห์ละ 1 วัน แม้ว่าวันนั้นจะกินจนนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่หล่อนต้องอดอีก 6 วัน เพื่อรอมากินวันเดียวให้คุ้ม

ใน 1 เดือน วินท์จะอยู่บ้านไม่ถึงเดือนละ 4 วัน เขาทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการผลิตในศูนย์อุตสาหกรรมใหญ่ในจังหวัดภาคตะวันออก สัปดาห์หนึ่งจะมีวันหยุดก็แค่วันอาทิตย์ แต่ถ้าสัปดาห์ไหนเขาต้องไปรับรองลูกค้า สัปดาห์นั้นแน่นอนว่าหล่อนอดกิน และเขาก็เช่นกัน เมื่อถึงวันที่เจอกัน แน่นอนว่าหล่อนกับเขาก็กินกันจนแทบจะสำลัก

แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่หล่อนต้องเก็บตุนเอาไว้เบิกมากินอีกครั้งยามหิว เพราะกินแล้วก็กินเลย ไม่ใช่ว่าอยากเมื่อไรก็นึกถึงวันนั้นว่าเรากินอิ่มแล้ว ไม่ต้องกินอีกก็ได้ หล่อนต้องทนหิว กินแค่ตามวันที่วินท์จะกลับมาบ้าน ไม่ยุติธรรมสำหรับหล่อนเลย แล้วพรุ่งนี้วันหยุดพิเศษ เขาเองที่บอกว่าจะกลับและครั้งนี้เขายังอยู่ยาวกับหล่อนถึง 3 วันเต็ม เขาทำให้หล่อนคาดหวังถึงอาหารจานร้อนสุดๆ แต่กลับไม่เห็นแม้เงา

“วินท์... คนบ้า! ไหนว่าถึงบ้านก่อนไง อึ๊ย...”

กิ่งแก้วบ่นไปเปิดประตูรั้วไปด้วย อารมณ์เสียสุดๆ เพราะหล่อนคาดหวังว่าเมื่อก้าวเข้าบ้าน หล่อนจะถูกจู่โจมจากเขาที่เร่าร้อนสุดๆ ตั้งแต่ช่วงบ่ายที่เขาโทร. หา ในหัวหล่อนก็เลยมีแต่ภาพเหตุการณ์ระหว่างกัน เริ่มตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้าหอ แม้ว่าหล่อนกับวินท์จะคบกันมาหลายปี แต่มากสุดก็แค่จูบ วินท์ไม่เคยล่วงล้ำเข้าไปสัมผัสเนื้อตัวของหล่อน แม้บางครั้งรสจูบซาบซ่านจะทำให้หล่อนโอนอ่อนก็ตาม แต่ก็เป็นวินท์ที่อดกลั้นตัวเองไว้ได้ทุกรอบ

แต่เมื่อถึงคืนวันแต่งงาน เมื่อผู้ใหญ่ออกจากห้องหอไปหมดแล้ว วินท์ก็ไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลย เขาจูบหล่อนตั้งแต่หัวจดเท้า ลากลิ้นเลียไล้ไปทั่วทั้งร่าง และกระตุ้นในจุดที่ควร เขาทั้งดูดทั้งเลียยอดอก จนหล่อนครวญครางเสียงหลงและดีดดิ้นไม่หยุด จากนั้นเขาก็เริ่มต้นเลียที่ตรงนั้น ละเลงลิ้นทำให้หล่อนดิ้นพล่านครางกระเส่าเหมือนคนบ้า และได้ประสบการณ์ ‘เสร็จ’ ครั้งแรกจากปลายลิ้นผู้ชาย ก่อนที่ความยิ่งใหญ่ของเขาจะสอดแทรกเข้ามา เมื่อช่องทางท่วมท้นไปด้วยความพรักพร้อม