ตอนที่5

ชายหนุ่มเองคราแรกจงใจจะแกล้งหญิงสาวให้นอนไม่หลับเพราะต้องมานอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่พึ่งเจอได้ไม่กี่ชั่วโมงอย่างเขาแต่ตอนนี้มันเป็นเขาเองแล้วหละที่ข่มใจให้หลับลำบากเพราะเขาเองก็ลูกผู้ชายเต็มตัวเหมือนกันแถมกลิ่นกายของหญิงสาวมันก็ช่างหอมดึงดูดเขาได้อย่างดีเลยอีกด้วยเขาไม่คิดว่าการแกล้งเธอมันจะเป็นเขาเองที่เหมือนโดนหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่แกล้งแบบนี้

เช้าวันต่อมา

“อื้มมม...หืมมม!!!”

พิมริสาตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่แบบที่เคยตื่นขึ้นทุกวันเมื่อหญิงสาวรู้สึกตัวเธอบิดขี้เกียจนิดหน่อยเมื่อนึกได้ว่าเธอเองไม่ได้นอนที่บ้านของเธอแบบเดิมแล้วหญิงสาวจึงรีบขยี้ตาให้ตัวเองรีบหายงัวเงียทันทีเธอรู้ว่าตอนนี้เธอนอนเตียงนุ่มของชายหนุ่มอยู่แต่กลับไม่เห็นเขาอยู่ในห้องนี้หญิงสาวสงสัยว่าเธอนั้นมานอนตรงนี้ได้อย่างไรเพราะเมื่อคืนเธอจำได้ว่ายังนั่งดูบอลเป็นเพื่อนชายหนุ่มอยู่ด้านนอกอยู่เลย

“ตื่นแล้วก็รีบลุกสิคุณเพราะวันนี้ผมนัดช่างมาลองชุดแต่งงานแต่เช้า”

ภควัตรเปิดประตูเข้ามาในห้องพลางส่งเสียงบอกให้หญิงสาวรีบลุกออกไปอาบน้ำจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จเพราะวันนี้เขานัดให้คนเอาชุดแต่งงานมาให้เขาและเธอลองที่นี่

ที่เห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้อยู่ที่ห้องกับหญิงสาวเมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็เพราะว่าชายหนุ่มนั้นนอนอยู่ใกล้หญิงสาวแล้วหลับไม่ลงนั่นเองดังนั้นเขาจึงต้องเนรเทศตัวเองไปนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นแทน

“แล้วคุณทำไมไม่บอกพิมตั้งแต่เมื่อวานล่ะคะ...เอ่อ...แล้วพิมมานอนที่นี่ได้ยังไงคะ..แล้วคุณภาคนอนที่ไหน???”

พิมริสานึกไม่ชอบใจเท่าไรนักที่ชายหนุ่มไม่นัดหมายเวลาที่จะทำอะไรเธอจะได้เตรียมตัวให้พร้อมแต่นั่นมันก็ไม่ใช่ประเด็นที่เธอจะใจมากนักเรื่องที่อยากรู้ก็คือตัวเองมานอนอยู่ที่เตียงของเขาได้อย่างไรในเมื่อคราแรกเธอคิดไว้แล้วว่าเธอคงจะนอนโซฟาในห้องนี้แทนไม่มีทางที่เธอจะมานอนที่เตียงนี้เองเป็นแน่

“อืมม...เมื่อคืนคุณง่วงมากผมเลยให้คุณเข้ามานอนก่อนแล้วผมเองก็หลับคารถเข็นอยู่ด้านนอกน่ะ...เอ่อ..พอดีดูบอลหลายคู่ไปหน่อยเลยเผลอหลับไปเลย”

ภควัตรลองถือโอกาสนี้ลองพูดเฉไฉเป็นตุเป็นตะไปดูเผื่อว่าหญิงสาวจะเชื่อเพราะเรื่องเมื่อคืนเขาคงตอบความจริงกับเธอไม่ได้

“เอ่อ...หรอคะ”

พิมริสาวต้องมีสีหน้าที่ครุ่นคิดอีกครั้งว่าเธอเดินมานอนที่นี่เองจริงหรือ

“คุณจะมัวมาสงสัยอะไรรีบจัดการล้างหน้าล้างตาเถอะอีกเดี๋ยวช่างก็จะมาแล้ว”

ภควัตรเห็นว่าหญิงสาวยังมีทีท่าที่ครุ่นคิดไม่เลิกเขาจึงต้องหาเรื่องอื่นมาพูดกับเธอแทนเพื่อให้เธอตัดเรื่องนี้ออกไปจากหัวเสียที

“ค่ะๆ”

พิมริสาจำเป็นต้องลุกไปจัดการกับร่างกายตัวเองโดยเร็วเพราะว่าเสียงดุที่ส่งมาของชายหนุ่มนั่นเองเธอไม่รู้ว่าเขาทำไมเป็นคนที่ชอบดุหรือบังคับเธออย่างเอาแต่ใจแบบนี้นะไม่รู้ว่ากับคนอื่นเขาเป็นแบบนี้หรือป่าวหรือแค่กับเธอกันหญิงสาวยังครุ่นคิดอยู่ไม่ตก

2 ชั่วโมงต่อมา

“เจ้าสาวทั้งสวยหุ่นดีมากเลยนะคะพ่อเลี้ยง”

เจ้ส้มเจ้าของร้านเช่าชุดแต่งงานร้านแถวๆที่อยู่ในระแวกนี้เมื่อเข้าไปลองชุดให้เจ้าสาวเสร็จก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของช่างแต่งหน้าทำผมเป็นคนดูแลหญิงสาวต่อแล้วเธอจึงมาเริ่มการลองชุดให้เจ้าบ่าวพร้อมพูดคุยกับว่าที่เข้าบ่าวเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบจนเกินไปอีกทั้งเธอยังชมเจ้าสาวไม่ขาดปากว่าหญิงสาวสวยมากจริงๆ

“อืมม..งั้นหรอ”

ภควัตรเห็นว่าเจ้ส้มคนที่กำลังจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เขาอยู่นั้นอาจจะพูดเพราะว่าเธอเป็นคนบริการก็ต้องพูดเอาใจลูกค้าของเขาอยู่แล้วเท่าที่เห็นหญิงสาวเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะหุ่นดีอะไรขนาดนั้นออกจะเป็นกุ้งแห้งเสียด้วยซ้ำ

อันที่จริงชายหนุ่มสามารถที่จะจัดหาช่างตัดชุดที่ฝีมือดีที่สุดและแพงที่สุดมาจัดการชุดแต่งงานให้เขาได้แต่ที่เลือกร้านเจ้ส้มเพราะเขาเห็นว่างานแต่งงานครั้งนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้งบเปลืองอะไรมากมายเพราะเขาเห็นว่าการได้เจ้าสาวคนนี้มาก็มีแต่เสียกับเสียอยู่ฝ่ายเดียว

“เจ้าสาวแต่งตัวเสร็จแล้วค่ะ”

“.....”

เมื่อช่างแต่งหน้าพาหญิงสาวในชุดเจ้าสาวออกมาด้านนอกห้องแต่งตัวชายหนุ่มหันไปมองเธออย่างไม่ใส่ใจเขาเพียงแค่อยากเห็นว่าที่เจ้ส้มพูดนักพูดหนาว่าเจ้าสาวของเขาสวยมันจะสวยได้ขนาดไหนกันกับ

แต่เมื่อชายหนุ่มหันปมองว่าที่เจ้าสาวของเขาแล้วกลับละสายตาจากหญิงสาวไม่ได้เลยไม่คิดว่าหญิงสาวที่อยู่ในชุดเจ้าสาวที่เป็นสีขาวเกาะอกธรรมดามันทำให้เขาเห็นสัดส่วนโค้งเว้าของเธอที่ชัดเจนมากขึ้นตอนนี้เขารู้แล้วว่าหุ่นของเธอนั้นดีจริงอย่างที่เจ๊ส้มพูดไม่มีผิดอีกทั้งใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางทำให้เธอดูน่าดึงดูดขึ้นไปอีกเขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูจืดชืดอย่างพิมริสาจะแต่งหน้าแต่งตัวออกมาแล้วจะดูสวยขนาดนี้

“สวยใช่มั้ยคะพ่อเลี้ยง”

เสียงของเจ๊ส้มทำลายความเงียบของทั้งสองที่ฝ่ายชายเอาแต่จ้องหญิงสาวจนตอนนี้ว่าที่เจ้าสาวของเขายืนก้มหน้างุดไปแล้วโดยการถามว่าที่เจ้าบ่าวออกมาว่าเจ้าสาวสวยอย่างที่เธอพูดจริงหรือป่าวเพราะเธอเห็นเขามองว่าที่เจ้าสาวตัวเองไม่วางสายตาเลย

“อะ..เอ่อ..ก็สวยดี”

เมื่อชายหนุ่มหลุดจากภวังค์เขาพึ่งรู้ตัวว่าเขาปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไปเสียแล้วไม่น่าทำท่าสนใจหญิงสาวขนาดนั้นเลย

“เดี๋ยวส้มขอถ่ายรูปว่าที่บ่าวสาวกันเลยนะคะ”

เจ๊ส้มเห็นว่าทั้งสองช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเสียจริงถึงแม้พ่อเลี้ยงหนุ่มจะนั่งอยู่บนรถเข็นก็เถอะความหล่อความดูดีของเขามันก็ไม่ลดลงไปเลยและหญิงสาวก็ยังสวยหวานเป็นเจ้าสาวที่สวยแบบธรรมชาติคนนึงเลย

“เจ้าบ่าวโอบเอวเจ้าสาวหน่อยครับ”

เมื่อช่างภาพเห็นว่าตอนนี้ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวถ่ายรูปยืนและนั่งแข็งทื่อเหมือนถ่ายบัตรประชาชนอย่างไงอย่างงั้นเขาจึงต้องออกคำสั่งจัดท่าให้ทั้งสองเอง

“....เอ่อ!!....”

เมื่อช่างภาพออกสั่งมาว่าอยากได้รูปที่เจ้าบ่าวโอบเอวเจ้าสาวเขาจึงวาดแขนแกร่งของเขารวบเอวหญิงสาวที่ยืนอยู่ไม่ห่างมากนักมาแนบชิดกับตัวเขาโดยที่เธอเองยังไม่ทันตั้งตัวเธอรู้สึกเหมือนว่าตอนนี้ชายหนุ่มเหมือนกำลังจะแกล้งเธอเพราะการกระทำของเขามันทำให้คิดเป็นอื่นไปไม่ได้เธอภาวนาว่าให้การถ่ายรูปครั้งนี้จบๆไปเสียที