Chapter 8 ถอย

“ไปไหนมา?”

“...” เมื่อฉันได้ยินเสียงทุ้มต่ำของคนที่คุ้นเคย ฉันก็หยุดดิ้นและหยุดชะงักนิ่งทันที

“ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เขาถามย้ำอีกครั้ง เมื่อฉันปิดปากเงียบไม่เอ่ยตอบคำถามของเขา

“สนใจด้วยเหรอคะว่าพลอยไปไหนมา” ฉันอดที่จะพูดประชดประชันเขาไม่ได้ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำเรื่องอย่างว่ากับคู่ควงของเขาในห้องทำงานที่สนามแข่งรถ

“อย่ามาต่อปากต่อคำ ถามก็ตอบ!” เขาเอ่ยเสียงเข้มดุ รบเร้าจะเอาคำตอบจากฉันให้ได้

“กลับบ้านค่ะ” ฉันถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนที่จะเอ่ยตอบเขาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ ที่ผ่านมาฉันคงยอมเขามากจนเกินไปสินะ เขาถึงข่มเหงฉันได้แบบนี้

“กลับบ้านงั้นเหรอ? " เขาเอ่ยถามซ้ำด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก และจับร่างบางของฉันให้นอนหงาย ก่อนที่เขาจะทาบทับฉันไว้แน่นเหมือนเดิม จากนั้นเขาก็จ้องตาฉันนิ่ง โดยที่ฉันไม่สามารถเดาได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบเขาและหันหน้าไปทางอื่น เพราะฉันไม่อยากมองหน้าคนใจร้ายอย่างเขา

"เธอกลับบ้านของใคร?" เขาจับใบหน้าของฉันให้หันมาสบตากับเขา ก่อนจะเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังระงับอารมณ์โมโหของตัวเอง

"พลอยกลับบ้านคุณตาคุณยายค่ะ ถ้ารู้คำตอบแล้วก็ลุกออกจากตัวพลอยได้แล้ว พลอยหนัก" ฉันขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะผลักหน้าท้องแกร่งของเขาออก และเมื่อเขาเห็นฉันพยายามดันตัวเขาออก เขาก็ยิ่งกดทับร่างของฉันไว้แน่นกว่าเดิม

"หึ! แล้วเธอมีโทรศัพท์เอาไว้ทำไม เธอไม่เห็นหรือไงว่าฉันโทรหาเธอเป็นสิบๆ สาย ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ฉัน และเธอกล้ามากนะ ที่กล้าปิดมือถือหนีฉันแบบนี้" เขาเริ่มเอ่ยเสียงดังและแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“พลอยไม่ได้ยินค่ะ พอรู้ตัวอีกทีโทรศัพท์ก็แบตหมดแล้ว” ฉันตอบปัดๆ ไป ก่อนที่ฉันจะผลักร่างแกร่งออกจากตัวฉันอีกครั้ง

“เธอไม่ได้ยินหรือเธอไม่อยากรับโทรศัพท์ของฉันกันแน่” เขาแสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ก่อนจะจ้องตาฉันเขม็งอย่างเอาเรื่อง

“...” ฉันเงียบและจ้องตาเขานิ่งๆ เช่นกัน เขาทำเหมือนหึง เขาทำเหมือนหวงฉัน ทั้งที่เขาก็ไม่ได้รักฉัน เขาจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันแน่

“...”

“พลอยอยากหยุดแล้วค่ะพี่โย” ฉันเอ่ยบอกเขาเสียงสั่น ก่อนจะมองเขาด้วยแววตาสั่นไหว พอเอาเข้าจริงๆ ฉันก็รู้สึกใจหวิวๆ เหมือนกันที่จะต้องออกไปจากชีวิตเขา

“อยากหยุดอะไรของเธอ” เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะเอ่ยถามฉันด้วยแววตาสงสัย

“พลอยอยากหยุดความสัมพันธ์บ้าๆ นี่สักที พลอยไม่อยากเป็นเด็กของพี่อีกต่อไปแล้ว...พลอยเจ็บ...เจ็บที่เห็นพี่ควงใครต่อใครนอกจากพลอย”

“ก็ไหนตอนแรกเธอบอกชอบฉัน ก็ไหนเธอบอกกับฉันเองว่าเธอรับได้ที่ฉันควงผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอ” เขาเอ่ยน้ำเสียงเย็นยะเยือกและจ้องตาฉันนิ่งๆ

ใช่ค่ะ ฉันเอ่ยบอกชอบเขา ตอนที่ฉันดึงเขาเข้ามาจูบที่คลับ ในค่ำคืนที่ฉันได้ตกเป็นของเขา และยอมเป็นเด็กของเขา ทั้งที่ก็รู้ว่าเขาควงผู้หญิงคนอื่นไม่ซ้ำหน้า เพียงเพราะความคิดบ้าๆ ที่ฉันอยากได้ความรักจากเขา

“ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้วค่ะพี่โย เพราะตอนนั้นพลอยคิดว่า พลอยอาจจะทำให้พี่หันมารักพลอยได้บ้าง และหยุดอยู่ที่พลอยเพียงคนเดียว แต่ตอนนี้พลอยรู้แล้วว่า พลอยไม่สามารถหยุดผู้ชายอย่างพี่ได้ เพราะพี่ไม่ได้รักพลอยเลยสักนิด”

“เธอคิดว่าเข้ามาในชีวิตของฉันแล้ว เธอจะก้าวออกไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ ฮะ!” เขาเอ่ยน้ำเสียงดังลั่น ก่อนก้มลงจูบปากของฉันอย่างหนักหน่วงเหมือนต้องการสั่งสอน เขาใช้ลิ้นร้อนชอนไชทั่วโพรงปากของฉัน ก่อนจะกัดที่ริมฝีปากของฉันอย่างแรง