ตอนที่6 ขอเคลียร์

ฉันถูกพี่ภูล็อคตัวด้วยวงแขนของพี่เขา แถมด้านหลังชิดกำแพงห้องน้ำ ส่วนด้านหลังที่คว้านลึกเกือบถึงก้นงามงอนของฉัน เย็นสะท้านไปทั้งตัว

ฉันจำต้องเงยหน้าเพื่อสบตาเจอสายที่คมกริบจ้องมองมาของคนตัวสูง แล้วฉันก็จ้องกลับไปเพื่อสบตาเพื่อขอเจรจาต่อลอง

"พี่ภู ขยับออกไปนิดนึงค่ะ หนูอึดอัด

"แต่พี่ ขอคุยก่อนได้ไหมครับ

"คุยก็คุยค่ะ แต่ถอยหน่อยได้ไหม

"ไม่ครับ เราสองคนต้องคุยกัน พี่อยากเคลียร์ใจกับหนู รู้ไหมว่าพี่เสียใจสุดที่หลุดคำนั้นไปจริงๆความหมายของพี่ตรงตัวเลยนะครับ ก็ตอนนั้นหนูพึ่ง17 เองนะ เข้าใจตรงนี้ไหมครับ ถ้าอายุ 18 ครับพี่ไม่ปฏิเสธเลย

"อ้าว แล้วตอนนั้นทำไมไม่พูดค่ะ

"เดี๋ยวนะ พี่ยังไม่ทันพูดต่อเลย หนูก็เดินหนีไปเลยแถมตอนนั้น พี่คิดว่าหนูคงโกรธเลยแค่จะปล่อยให้อารมณ์เย็นๆลงจะเดินไปหาที่บ้าน แต่ทว่าพี่เจอชบาก่อน ชบาบอกพี่ว่าหนูกลับกรุงเทพฯไปแล้วครับ

ฉันที่ก้มหน้าฟังในสิ่ง พี่ภูพูดก็คิดตาม มันก็จริง ที่ฉันไม่สนใจจะฟังคำพูดต่อจากนั้น เพราะมันอายแระ แล้วใครจะบ้าและหน้าด้านอยู่หล่ะโดนปฏิเสธแบบไม่คิดเลย

"งั้นแปลว่าหนูเข้าใจแล้วค่ะ หนูไม่โกรธพี่ก็ได้ แต่ปล่อยหนูก่อน

"ถ้าพี่ปล่อย หนูก็หนีซิครับ

"ไม่หนีค่ะ ก็บอกคุยก็คุยไงค่ะ

"พี่พูดในสิ่งที่ พี่คิดว่าพี่ผิดแล้วเพราะพูดไม่เคลียร์แต่ตอนนี้ พี่เคลียร์ในจุดที่หนูเข้าใจพี่ผิดมาตลอดแล้ว หายโกรธพี่หรือยังครับ

"หายก็ ได้ค่ะเพราะว่าถ้ายังปักใจ ก็เหนื่อยปล่าวๆคะ

"จริงป่ะ

"จริงค่ะ

"งั้นพี่จีบเลยได้ป่ะ

"หือ! จีบยังไงค่ะ

คำว่าจีบ เอาฉันใจเต้นแรงมาก ไม่ใช่แค่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนที่โดนกอดครั้งแล้วครั้งเล่า ในผับเอย ตอนที่วิ่งตามมาแล้วล้มเอน พี่ภูจะกระชับอ้อมกอดไว้แน่นมาก

ผมยิ้มกว้างให้กับคนตรงและกระซิบไปว่า..

"อยากให้จีบเป็นแฟนหรือ เป็นเมียดีหล่ะครับ

"ซ๊อตฟิว" อีกแล้วดิ คนกลุ่มนี้ยังไงนี้ พี่คีย์ดูทรงคลั่งรักหนูเอยมากๆๆ แทบเทแทบเปย์ทุ่มสุดตัวก็ว่าได้.

"จะจีบแบบไหนดีนร้า คิดก่อนได้ป่ะค่ะ

"พี่ว่าในนี้มันเสียงดังครับ ไปหาที่คุยกันเงียบไหม พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก (ถ้ายังคุยกันจบนะ) ประโยคความในใจ

ไอ้เราก็ใจง่ายไปป่ะเนี่ย ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ และก็เดินตามเขาไปง่ายๆ กรี๊ดก่อนจะมีผัวแล้ว เห้ย!ไม่ใช่ซิ มีแฟนแล้วแฟนคือคนที่แอบปลื้มมานาน แม้ว่าจะน้อยใจในคำพูดนั้น มานานแค่8ปีเองชิวล์ๆ

"ค่ะ พี่ภู

"ไปกันครับ แฟนพี่

ฉันถึงกับอึ้งหน้าขาวๆแดงขึ้นฉับพลัน ขึ้นแบบที่ว่าอะไรนี้ พึ่งขอยังไม่ตกลงเลยนะ มัดมือชกแล้ว

"ว่าอะไร นะคะ?

ผมเห็นอาการเขินอายของคนตัวเล็ก แล้วคือว่าไม่ติดนะ จับทำเมียตรงนี้เลยไอ้ลูกชายแค่อยู่ใกล้ๆน้องมันพองมากๆแล้วนั้น อยากสำรวจด้านในแล้วดิ

"ออกไปข้างนอกจะพูดให้ฟังครับ

เราทั้งคู่ต่างออกทางหนีไฟเลยไม่อยากออกไปตอบคำถาม อะไรอีกมาก

แต่ในจังหวะเดินออกไปผมก็ส่ง messenger ไปยังไอ้คีย์ทันที

ภู: กลับหล่ะจะไปเคลียร์ปัญหาหัวใจกับว่าที่เมียนะ ไม่กลับมาแล้วนะ

แล้วผมก็จูงมีน้องเดินลงไปยันชั้นล่าง แล้วขับรถออกไป ยังสำนักงานนักสืบของผมทันที

พาร์ทคีย์

ในขณะที่ผมจ้อง มาเมียตัวน้อยอยู่ข้อความจากเพื่อนรักแบบภูผาก็ดังขึ้นมา ผมก็แต่เปิดดู

และก็ปิดหน้าจอเช่นเดิม

ภู: กลับหล่ะจะไปเคลียร์ปัญหาหัวใจกับว่าที่เมียนะ ไม่กลับมาแล้วนะ

ผมเลยหยัดตัวลุกขึ้นเดินไปหา เมียตัวน้อยและชวนกลับ penthouse ทันที เพราะมีเรื่องที่ต้องเคลียร์เช่นกัน แต่ก็ไม่วายสั่งให้ไอ้ธันไปส่งน้องเจ้าขา ผมรู้อยู่แระว่าคู่นี้ก็มีซัมติงกัน ช่วงก่อนเห็นมันก็เวิ่นเว้ออยู่พักหนึ่งได้ยินมาว่าปากเสียดีๆนี้เอง

"ธัน กูฝากส่งน้องเจ้าขาด้วย

"ไรว่ะเอ่อๆ" ผมก็แกล้งทำเป็นเกี่ยงไปงั้นๆล่ะ

"เคลียร์ให้จบ กูรอดูอยู่"

"เอ่อ รอดูได้เลย"

"เอ่อ กูกลับหล่ะ

พูดจบผมก็ พาคนสวยของผมเดินออกจากผับมาเพื่อกลับยังรังรักของผม เหมือนผมจะคิดได้ว่า พรุ่งนี้ต้องการพยานในเซ็นใบทะเบียนสมรส ผมเลยกดเข้าไปในช่องmessenger

คีย์: อย่าหนัก พรุ่งนี้มาเขตดอนเมืองให้กูด้วย  และผมก็ปิดหน้าจอแล้วนั่งรถคันโปรด พาเมียกลับ penthouse ทันที

พาร์ทภู&นารา

เมื่อรถจอดด้านหน้า สำนักงานผมก็กดรีโมทเพื่อเปิดระบบการทำงานของไฟฟ้าภายในสำนักงาน กดสแกนลายนิ้วมือด้านหน้าเพื่อพาน้องเข้าไปด้านในสำนักงาน ในจังหวะที่เดินเข้าไปข้อความดังขึ้นมา ผมก็กดดูทันที

คีย์: อย่าหนัก พรุ่งนี้มาเขตดอนเมืองให้กูด้วย  จะบอกว่า กูไม่ใช่มึงไอ้คีย์ แต่ก็นะกลางลำตัวมันพองจนปวด แต่ขอคุยก่อนนั่งคุยหรือนอนคุยอีกเรื่องหนึ่ง

@ภายในสำนักงาน

พื้นที่จัดทุกอย่าง ดูมีระเบียบคือเรียบร้อย ก็ดีว่าห้องเราอีกจะบอกว่าถ้าพี่ภูขอไปเที่ยวคงคิดหนัก เอาการเลยมีแต่ความเป็นติ่งชาวหลัวแห่งแดนมังกร

"สำนักงานพี่ภูสะอาดจริงเลยค่ะ พึ่งรู้นะนี้ว่าใกล้ๆอยู่คอนโดหนู..

"ไม่รู้จริงๆเหรอครับ?

ฉันจำเป็นต้องแก้เขิน โดนการลูบหัวเบาๆคือจริงแล้วเขาเปิดแบบอลังการมาก ทำไมจะไม่รู้หล่ะ ผ่านออกบ่อยแค่ไม่หันมามองเฉยๆ

"พี่ภูมีอะไรจะคุยกับหนูคะ

"มีแน่ๆครับแต่พี่ขอหาของแป๊ป

ผมก้มหากุญแจที่เปิดลิ้นชักเก็บของที่เก็บรูปน้องไว้ แล้วหยิบขึ้นมาเพื่อจะเอาให้คนสวยของผมดู เมื่อเปิดเจอแล้วก็หยิบขึ้นแล้วเดินมานั่ง ตรงโซฟาเบทสีครีม

ผมเอาซองเอกสารสีน้ำตาลยื่นให้น้องและนั่งยิ้มให้

"อะไรคะนี้ หนักด้วยอะ?

"เปิดดูครับ จะได้รู้ไงว่าข้างในคืออะไร

"หรือว่า พี่ภูจะยกสมบัติให้หนูหรอคะ

"มาเป็นเมียพี่ก่อนไหมครับ แล้วจะยกให้หมดเลยครับ

"โห้ เป็นเมียเลยหรอ

"เอ้า ก็ขอเป็นแฟนแล้วเงียบนี้ ขออีกเป็นเมียแล้วได้ฟินไงครับลองไหม?

"หึย ชวนเชิญเก่งจังเลย

"จะลองไหมหล่ะ

"จะบ้าเหรอ คนอะไรชวนเอย,หยอดเอย เดี๋ยวคงชวนขึ้นห้องเลยมั้งนี้

"พี่ไม่เกี่ยงนะ ถ้าจะขึ้นห้องแล้วลงมาในอีกทีอยู่สถานะผัวเมียกับหนูเลย

"โห้ รีบขนาดนี้ให้น้ามาขอเลยไหม

"ปะเราไปฮ่องกงคืนนี้เลย

"หึย พี่ภูรีบเกินไปปล่าวคะ

"พี่แก่แล้วครับ อยากมีเมียอยากเป็นฝั่งเป็นฝามากๆเลยครับ

"หนูว่า รองานหนูเอยก่อนเนอะ ไม่นานเลย

"พี่รอมา8ปีแล้วได้ครับ หมายถึงแต่งงานนะ แต่ๆๆจึกกะดึ้ย ขอคืนนี้เลยได้ไหม

ฉันหยุดคุยกับคนแบบพี่ภูเลยจะดีกว่า วกวนตลอดจับซองเอกสารแล้วเปิดดู แต่ด้านในเป็นซองพลาสติกอีกชั้นนึง ฉันก็แกะดุมออกและล้วงเอาอะไรบางอย่างที่คล้ายแฟ้มดึงออกมา แล้วก็ก้างออก

มันทำให้ฉันอึ้งหนักไปอีก ว่าในแฟ้มสีขาวมุกนี้ มีแต่รูปฉัน ที่หมายถึงรูปเดอะแก็งค์ เจ้าเอย,เจ้าขา,ลิซ่าและฉันอยูในแต่หล่ะภาพ แต่มีแค่ฉันเด่นมากกว่าคนอื่น

"เป็น ซาแซงปะนี้

"พี่นะไม่ใช่ครับ คือว่าไอ้คีย์มันจ้างพี่ตามน้องเอย 7ปีเลย แล้วพี่ให้ลูกน้องที่บ้านเขาอยู่เชียงใหม่เลยไปทำงานนี้โดยเฉพาะ

แล้วมันก็ได้รูปมาเยอะมากๆ พี่ก็แอบไปปริ๊นทุกรูปที่มันส่งมา แต่ๆๆคัดแค่มีน้องเอยชัดๆส่งให้มัน ส่วนของหนูพี่เก็บไว้เพราะมันน่ารักทุกรูปครับ

"อ๋อ แบบนี้เอง แต่ก็จริงน่ารักมากเลย

"โห้ คนอะไรชมตัวเองได้ด้วย

"เอ้า หนูไม่น่ารักหรอคะ หนูไม่สวยหรอ?

เจอน้ำเสียงแบบนี้ เอาปั่นปวนเลยเอาไงหล่ะที่นี่ไอ้ภูปากนะปาก

"ปล่าวครับไม่ได้หมายความแบบนี้ นั้นเลย

"แล้วแบบนั้นแบบไหนค่ะ

"โห้ นาราครับ พี่แค่บอกว่าผิดไปแล้วครับพูดผิดไปแล้ว ไม่โกรธนะครับคนดี

เจอคำว่าคนดี ใจก็อ่อนหยวบไปแล้วเด้อ คนบ้าว่าจะแกล้งซักหน่อยเอาไปไม่เป็นเลย ทำไงดีและที่นี้ เขิลก่อนได้ป่ะนี้

พาร์ทเจ้าเอย

หลังจากออกจาก ผับพี่ธันออกมา พี่คีย์ก็เงียบแบบไม่พูดอะไรจนถึง penthouse ฉันก็เดินตามพี่คีย์มาถึง ลิฟท์ส่วนตัว ในขณะที่กดรหัสขึ้นชั้น แต่มันดันเป็น วันเดือนปี เกิดของฉันอะดิ ทำเอาอึ้งทึ้งไปแบบชนิดติดอ่างเลยงานนี้

ผมจิ้มรหัส 310141 ชั้น 30...

ฉันนี้ตาลุกวาว เมื่อเห็นรหัสขึ้นลิฟต์..

"พ่....พี่คีย์"  มองน้องอย่างขำในที

"ถึงขั้น ติดอ่างเลย หรอค่ะ คนดี"

"เง้อ อย่าแซวหนู" ยกยิ้มข้างหนึ่งลูบผมน้องเบาๆ

"สงสัย อะไรครับ มันออกชัดเจน อยู่นะ รหัสเข้าห้องก็ วันเดือนปีเกิดของหนู รู้หรือยังคนดี ว่าพี่รักหนูหมดใจ" ตึ้ง! ชั้นที่30

พาร์ทธันวา

หลังจากพวกมันออกไปกันหมด ผมก็ดึงคนสวยขามานั่งใกล้และ อธิบายคำพูดที่สิ้นคิดแบบนั้นออกแล้วปรับความเข้าใจกับน้องเคลียร์ใจกับเมียตัวน้อยในขณะที่กำลังจะจูบน้อง

จังหวะนรกชัดๆ.....

#ใครว่ะ มาจังหวะนี้5555

#บ่อได้แกงเด้อ