Ep•8 ฤทธิ์ของสมิง

สมิง'กับ'สิงหา[Sm/NC 25]

Yes แน่นอน! {รุ่นลูกโฉมงามกับเสือเถื่อน}

Ep•8 ฤทธิ์ของสมิง

"เว้ยยย พอ! พัง! พังหมด " ฉันเสียงดังเพื่อแยกทั้งเฮียคู่ออกจากกัน เครียดจังเล่นแผนไม่สำเร็จ คิดว่าพี่สิงหาจะปลื้มกับการช่วยเหลือของเราเสียอีกนะเนี่ย

เช้าต่อมา -มหาวิทยาลัยเอกชน-

"กูปวดหัวกับน้องโนตมมากดูท่าทางจะชอบมึงจริงๆนะน่ะ" โคพูดขึ้นกลางห้องเรียนในขณะที่สิงหาไม่สนใจใดๆ

"น่ารำคาญฉิบหายตามกูอยู่ได้" ผมเลื่อน IG ส่องสาวต่างคณะไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้สนใจเด็กแรดนั่นเท่าไหร่ พอพักเที่ยงพวกผมก็มานั่งใต้ตึกคณะที่เดิม

"เมื่อไหร่ไอ้ไนท์มันจะมาเรียนตรงเวลาสักวันวะป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาเลย" เสียงบ่นของโคที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่

ตึกๆ`

"พี่สิงหาเเอมเอาซาลาเปามาฝากค่ะ" เสียงหวานเอ่ยแจ้วตรงเข้ามาวางซาลาเปาตรงหน้าโต๊ะที่สิงหานั่งอยู่

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" ผมส่งยิ้มให้น้องแอมที่เรียนคณะคอมพิวเตอร์ เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยอ่อนช้อยตรงสเปคในฝันเลย

"พี่สิงหาปากหวานตลอดเลย"

"เคยลองชิมแล้วเหรอถึงรู้''

"ไอ้ห่า! ฮ่าๆ" โคแซวขึ้นเพื่อกลบความเหนียมอายของสาวเรียบร้อยที่ยืนบิดหมุนตัวไปมา

มุมเสา ที่อยู่ไม่ไกลมีสามสาวที่ยืนแอบมองโต๊ะของสิงหาคมอยู่

"คนเขากินข้าวเที่ยงแล้วยังเสือก!เอาซาลาเปาไปให้อีก" ฉันที่แอบมองที่สิงหาก็เห็นภาพที่บาดตาจนได้

"สรุปว่าที่ลากฉันมาเพื่อมาดูผู้ชายเนี่ยนะ" กิงโกะบ่นพร้อมกับทำหน้ามุ่ย

"เ่ออ ก็ฉันไม่มีเพื่อนมีแต่พวกเธอนี่แหละ ขอให้มาส่งแค่นิดหน่อยทำเป็นบ่น" ฉันหันไปตวาดใส่กิงโกะเบา

"ดูท่าทางเหมือนจะมีใจให้กันเลยทั้งสองคนมองตาหวานเยิ้มเชียว'' เมยาอย่าพูดแทรกขึ้นยิ่งทำให้สมิงโกรธเคืองหนักไปอีก

"ก็ช่างเขาสิ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยทำไมต้องไปหึงเขาด้วย" กิงโกะพูดจบก็เดินแยกตัวออกไปทันทีโดยทิ้งให้สมิงกำหมัดแน่นเฝ้ามองตรงเสาพร้อมกับเมยาที่หน้าตาใสซื่อยืนอยู่เป็นเพื่อน

ตึก คอมพิวเตอร์เว็บ

"ว๊าย!!"

"ขอโทษทีนะพอดีว่าหลงทาง"

"ไม่เป็นไร"

"เดี๋ยว!!"

หลังจากนั้นสมิงก็แอบเดินตามสาวสวยเพื่อไปตึกคณะที่เธอเรียนอยู่แล้วเดินชนกระแทกจนเธอต้องร้องเจ็บ

"เลิกยุ่งกับพี่สิงหาคิดเท่าไหร่?" ฉันเชิดหน้าเดินมาถามอย่างตรงๆ ก็ดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่หรอกหน้าก็ไม่แต่งซีดอย่างกับผีจีน

"อะไรของเธอ"

"ฉันถามว่าเลิกยุ่งกับพี่สิงหาเธอจะเอาเงินเท่าไหร่"

"ปัญญาอ่อนหรือเปล่า"

"มึงสิปัญญาอ่อน"

ผลึก! อัก` สมิงคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ผลักไหล่ของแอมจนกระเด็นติดกำแพง

"สมิง!!" กิงโกะที่รู้เรื่องจากเมยารีบเข้ามาห้ามปรามทันทีพร้อมกับลากสมิงออกไป

ตึก ภาษาญี่ปุ่น

"ทำไมต้องมาห้ามด้วยน่าจะตบสักทีปากดีนัก!" ฉันโวยวายลั่นเมื่อมาถึงห้องเรียน ซัดกระเป๋าหลุยส์ราคาแพงลงที่โต๊ะอย่างแรง

"ทำแบบนี้จะยิ่งแย่นะถ้าเกิดว่ามันไปฟ้องพี่สิงหาของเธอขึ้นมาล่ะ" กิงโกะที่ลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามจ้องมองสมิงแล้วเตือนสติ

"ฉันทนไม่ไหวนี่นา ที่พี่สิงหาส่งสายตาหวานให้มัน"

"ไม่ไหวก็ต้องทนเธอไม่ได้เป็นแฟนกับพี่สิงหานะ"

คำพูดของกิงโกะทำให้สมิงลดความโกรธเคืองลงได้นิดหน่อยเธอนั่งกอดอกหน้ามุ่ยตลอดวิชาที่เรียน

ตึก วิศวะ

"พี่สิงหาข๋าาาา" แทบเกือบทุกเย็นฉันต้องแวะมาหาพี่สิงหาเพื่อเจอหน้าเขา

"มาก็ดีกูคิดอยู่ว่าจะไปตามตัวมึงที่ไหน" ทันทีที่เสียงแหลมเอ่ยขึ้นผมก็รู้ว่าเป็นเด็กแรดคนนั้นเลยรีบเดินจ้ำอ้าวตรงดิ่งไปหา

"คิดถึงหนูเหรอคะ"

"คิดถึงตีนนี่สิ!"

"ใจร้ายอีกแล้ว ชิ อิอิ"

หมับ!`

"อะ โอ๊ยยยย" ฉันร้องเจ็บลั่นเมื่อพี่สิงหาจับต้นแขนแล้วกระชากขึ้น เขาบีบแรงจนรู้สึกถึงความเจ็บปวด

"มึงมีสิทธิ์อะไรไปยุ่งกับผู้หญิงของกู" ผมทนไม่ไหวอีกแล้วเพราะมันชักจะล้ำเส้นเกินไป

"มันฟ้องพี่เหรอคะ'' จริงอย่างที่กิงโกะพูดมันมาบอกพี่สิงหาเรื่องที่ฉันไปรังแกมัน

"เอ่อ!!! มึงมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกูแล้วจำเอาไว้เลยนะว่ากูไม่ได้ชอบผู้หญิงอย่างมึง"

ทันทีที่พูดจบสิงหาคมก็เหวี่ยงร่างของสมิงจนเซแทบล้มแล้วก่อนจะเดินออกไปยังไม่สนใจใยดี

หน้าตึก

"ฮื้อออ คนบ้า! บ้าที่สุด รุนแรงไปแล้ว" ฉันเหมือนคนอ่อนล้ามาก อยู่ๆ น้ำตาก็ไหลอาบแก้มจึงนั่งพักที่บันไดทางขึ้นของตึกคณะนี้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับน้อง" เสียงละมุนนุ่มเอ่ยถามสมิงจนเธอปาดน้ำตาแล้วเงยหน้ามอง

เเปะ` ทันทีที่ได้สบตาสมิงรีบเปิดกระเป๋าคว้าเครื่องสำอางมาแต่งเติมหน้าทันที

"น้องทำอะไรอ่ะครับ''

"หนูร้องไห้จนเครื่องสำอางหลุด พอพี่คนหล่อมาถามหนูเลยต้องรีบเติมแป้งค่ะเดี๋ยวไม่สวย"

"ฮร่าๆๆๆ"

เสียงหัวเราะลั่นเมื่อคนทักจ้องมองสมิงที่จริงจังกับการแต่งหน้าแล้วหยุดร้องไห้อย่างกะทันหัน

ตึกๆๆ`

"ไอ้ไนท์! อย่าไปยุ่งกับมันนะ แม่งโคตรน่ารำคาญ" ผมกำลังจะเดินกลับบ้านเจอไอ้ไนท์พอดีแล้วเห็นว่าอยู่กับอีเด็กแรดคนนั้น

"มึงรู้จักเหรอ?" ไนท์ถามสิงหาทันที

"เอ่อ ตามตื๊อกูอยู่ได้แล้ววันนี้ยังไปทำร้ายน้องแอมอีก" ผมยังหงุดหงิดไม่หายยืนท้าวเอวมองมันที่ถือแป้งพับอยู่ และดวงตาแดงก่ำเหมือนคนพึ่งร้องไห้ แต่ช่างเถอะ

"น่ารักดีออก" ไนท์ส่งยิ้มหวานให้สมิงที่เงยหน้ามองเขาอยู่เช่นกัน ตอนนี้บรรยากาศแน่นิ่งทันที

"........"

_____________________________________________________