Ep•4 แรดชนแรด

สมิง'กับ'สิงหา[Sm/NC 25]

Yes แน่นอน! {รุ่นลูกโฉมงามกับเสือเถื่อน}

Ep•4 แรดชนแรด

หลังจากที่ฉันรู้จักชื่อและข้อมูลบางอย่าง ก็ไม่มีเวลาไปสืบหาอย่างอื่นเพราะเข้าเรียนปีแรก ต้องอยู่ในกฎระเบียบพอสมควร เช่นการรับน้องและรายงานตัว

เวลาผ่านไปหลายวัน ก็หยุดเรียนเนื่องจากเป็นวันเสาร์อาทิตย์ แต่ไม่เป็นไร วันจันทร์ค่อยไปตามหาเนื้อคู่อย่างพี่สิงหาต่อ

"สมิง จะไปเที่ยวที่ไหนแต่งตัวสวยเชียว" เมื่อฉันเดินลงมาก็เจอป๊าเสือทักเป็นคนแรก

"หนูจะไปเปิดหูเปิดตาค่ะป๊า"

"ยังเด็กอยู่จะไปเที่ยวกลางคืนแล้วเหรอ''

"หนูโตแล้วนะคะ สัญญาว่าจะกลับไม่ดึกค่ะ"

ฉันคุยตอบโต้กับป๊าเสร็จก็เดินมาขึ้นแท๊กซี่ที่เรียกบริการ เพราะไม่อยากให้คนขับรถไปส่ง รู้สึกไม่เป็นส่วนตัว

ตือ ตื้อ ~

เสียงเพลงดังไปทั่ว นี่เหรอ...คลับเฮียหมี ที่ผู้หญิงคนนั้นบอก แม้จะไม่ได้ตั้งใจมาตามหาพี่สิงหาแต่ก็ดันชะเง้อมองไปทั่วเผื่อจะเจอ

"อือ ฮึก! เหล้าไรวะโคตรเเรง'' ฉันนั่งหน้าบาร์มองแก้วเหล้าใบเล็กสีใสในมือ ตอนอยู่เกาหลีก็แอบกินมาบ้าง แต่ยอมรับว่าเหล้าไทยแรงจริงๆ

ตุ๊บ! ร่างของคนชนกระเเทกจนสมิงที่นั่งอยู่แทบหัวล้มขมำ

"เชี่ยไรเนี่ย!!!" ความเมาที่สะสมเริ่มเกิดปฎิกริยาขึ้นในสมอง ฉันประคองตัวเองยืนอย่างเซ ก็พบกับสาวคนหนึ่งที่กอดอกจ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่อง

"มึงนั่นแหละเป็นเชี่ยไรนั่งขวางทาง''

"นี่มันบาร์ มึงนั่นแหละเดินยังไง"

"อ้าว อีนี่!"

"กูไม่ได้ชื่ออีนี่''

สายตาอีกฝั่งจ้องดุใส่สมิงอย่างไม่ลดละ แต่ก็ไม่สามารถทำให้ใจของสมิงหวั่นได้ เธอจ้องกลับอย่างเอาเรื่องก่อนที่จะมีผู้หญิงอีกสามคนจะเดินเข้ามา

''มีไร"

"ก็อีนี่มันหาเรื่องกู"

"เก่งเหรอมึง"

แย่แล้ว! มันมีมากกว่า เอาไงดีเนี่ย ฉันถอนหายใจลึกๆ รีบตั้งตั้งสติ เพราะตอนนี้คล้ายจะมีเรื่องแต่เราลูกแม่โฉมงามต้องห้ามยอมแพ้อะไรง่ายๆ

ตึก ฉั่บๆ ~

เสียงฝีเท้าที่วิ่งอย่างสุดชีวิตบนฟุตบาทถนน สมิงคว้ากระเป๋าแล้วสปีดเร่งออกมาจากฝูงชนอย่างรวดเร็ว

"อีสัส! หยุดนะเว้ย''

"หยุดก็โง่สิ!!!!" ฉันตะโกนตอบมันที่วิ่งตามมาเป็นฝูง

พรึบ"เชี่ย'' รองเท้าส้นสูงราคาแพงหลุดร่วงออกไป ทำให้ฉันต้องหยุดชะงัก

'"เดี๋ยว!!" อาการหอบเหนื่อยทำเสียงสั่น ฉันทำไม้ทำมือเป็นสัญญาณให้พวกที่วิ่งตามมาหยุดก่อน

"กวนตีนเหรอ!" สายตาจากสาวคนหนึ่งดุยังจ้องหน้ามองฉันอยู่

"เอางี้... พอดีรองเท้าคู่นี้ฉันหวงมากรุ่นหายากราคาแพง ต้องการเงินเท่าไหร่? ให้จบเรื่องนี้"

ใช่ เงินซื้อได้ทุกอย่าง แล้วมันก็เรียกร้องจนฉันหมดกระเป๋าไม่เหลือสักแดงเดียว ฉันเดินเรียบไหล่ทางไปเรื่อยๆ บรรยากาศเวลาเกือบจะสี่ทุ่มดูวังเวงมาก

"หมูปิ้งจ้า ไม้5บาท สามไม้20บาท" ฉันสะดุดคำพูดของคนขายหมูปิ้ง มันโง่หรือเปล่าไม้ห้าบาทสามไม้20

''หมูปิ้งไหมจ๊ะ"

"เอาหนึ่งไม้"

"ห๊ะ''

"เอาหนึ่งไม้!" เพราะความวิ่งมาไกลทำให้หิวจนไส้กิ่ว แต่พอเปิดกระเป๋ามีเพียงเหรียญห้าบาท

"จะอิ่มเหรอ"

"ไม่ได้จะกินเอาไปถวายเจ้าที่" ยุ่งอะไรด้วย ผู้หญิงที่ขายน่าตาก็ดูน่ารัก แต่ไม่เท่าฉัน! ยืนขายหมูปิ้งลำพังมีเพียงเตาเล็กๆ วางตะเเกงและหมูที่หมักไว้ใส่ถุง

"เอาไงต่อดี" ฉันนั่งมองหมูปิ้งในมือหลังจากซื้อแล้วเดินมาที่ใต้ต้นไม้ ครุ่นคิดว่าจะกลับบ้านยังไง แล้วหมูปิ้งแค่ไม้เดียวจะพอยาไส้เหรอ แต่ฉันก็ต้องกินแหละเพราะหิว

"เจ้าที่คงหิวน่าดูนะ ฮ่าๆ" พอฉันเคี้ยวหมูปิ้งกำลังจะกลืนหลงคอ ผู้หญิงที่ขายก็เดินมาทัก

"ยุ่งอะไรด้วย" สภาพจนๆ ไม่อยากจะเสวนาด้วยหรอก ชิ

"อะ กินสิจะได้หายหิว'' ฉันรับหมูในมือมาอย่าง งงๆ มันพูดแค่นั้นแล้วเดินเพื่อไปขายต่อ มีน้ำใจเหมือนกันแห๊ะ!

บ้านโฉมงามกับเสือ

"สัญญาจะไม่กลับดึก ล่อมาซะเช้าเลย!!!!" เสียงโฉมงามที่ยืนด่าทอสมิงเมื่อเธอกลับมาในตอนเช้าของวันถัดไป

"ยังต้องให้ป๊าโอนค่าโรงแรมให้อีก เงินที่ให้ใช้อะไรหมด?" เสือพูดสมทบต่อสมิงได้แต่ก้มหน้าฟังพ่อแม่สั่งสอนก่อนจะเดินขึ้นห้อง

"บ้าที่สุด เพลียมาก" ฉันทิ้งตัวลงนอนอย่างเซ็งๆ อะไรก็ดูหงุดหงิดไปหมดจนกระทั่งเวลาผ่านไป

อีกวันต่อมา

"เย้ เย้ เย้! จะวันจันทร์แล้วๆ" เสียงเท้าของฉันที่ย่ำกระทบพื้นด้วยความดีใจหนัก เพราะพรุ่งนี้จะได้ไปเรียนสักที

แกร๊ก

"เสียงดังจังสมิง" จู่ๆ เฮียป๊อกเก้าก็โผล่เข้ามา

"เฮีย คิดถึงจัง"

"เห็นว่ามาถึงก็ก่อเรื่องเลยหนิ"

"เฮียๆ เฮียว่าสมิงกับสิงหาคล้องจองกันไหม..เนื้อคู่หรือเปล่า อิอิ"

"เอ่อก็ดี สมิงกับสิงหาสับเฉือนเนื้อไปต้มไล่เอาสว่านเจาะกระโหลก"

"เฮีย!! นั่นมันหนังฆาตกรรมนะหนูเคยดู"

"ฮ่าๆ อะไร? ไปเรียนไม่กี่วันมีผู้ชายมาจีบแล้วเหรอ'' เฮียป๊อกเก้าเดินมานั่งข้างฉันที่โซฟามุมห้อง

"เปล่า หนูจีบเขาเองแหละ''

"เจริญล่ะ"

"สมิงคนนี้จะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง"

"เรียนจบแน่นอน"

"มีผัวแน่นอน ฮร่าๆๆๆ" ฉันหัวเราะชอบใจในขณะที่เฮียป๊อกเก้าส่ายหน้าเอือมๆ ก็ฉันชอบพี่ 'สิงหา' จริงๆนะ

_____________________________________________________