2

“ที่บ่ายเบี่ยงไม่อยากให้อารับผิดชอบพราะว่าจริงๆ แล้วอยากให้ไอ้ดนุเดชมันอุ้มขึ้นไปทำมิดีมิร้ายใช่ไหม” เขาพูดด้วยความโกรธ ในขณะที่เธอกัดปากตัวเองไม่กล้ามองหน้าเขา

“ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่หนูนีไม่อยากให้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเป็นเพราะความผิดพลาดน่ะค่ะ” เธอขยับหนีดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าอกแต่เขาตะครุบเอาไว้

“อย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่พอใจเป็นอันมาก

“อาพัน” เขาดึงเธอไปกอดรัดแนบแน่นขยับใบหน้าเข้ามาแนบชิด

“ทำไม คิดจะหนีอาไปไหน” น้ำเสียงของเขาดูคุกคามจนเธอเริ่มตัวสั่น

“ปล่อยหนูนีนะคะ”

“ไม่ปล่อย พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว ต่อจากนี้ไปย้ายมาอยู่กับอาที่นี่เถอะ เป็นสาวเป็นนางอยู่คนเดียวไม่ปลอดภัย” เหตุผลของเขาทำให้เธอแอบกัดริมฝีปากเล็กน้อย การย้ายมาอยู่กับเขานั่นแหละที่เรียกว่าไม่ปลอดภัยของจริง

“จะให้หนูนีย้ายมาอยู่ในฐานะอะไรคะ” เอ่ยถามเขาออกไปแล้วก็หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“เมียอาไง” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็หน้าแดงซ่านหนักกว่าเก่า เขาให้เธอย้ายมาอยู่ในฐานะเมียแต่ไม่เคยบอกรักเธอสักคำ ทุกอย่างมีเพียงคำว่ารับผิดชอบเท่านั้นเองใช่ไหม

“เมื่อคืนเราร้อนแรงกันแค่ไหน จำไม่ได้เหรอ” เขาแหย่คนน่ารักในอ้อมแขน

“ใครจะไปจำได้กันล่ะคะ”

“ถ้าจำไม่ได้ เดี๋ยวอาจะทวนความจำให้นะ” เขาล้วงมือเข้าไปในผ้าห่มสัมผัสเนื้อตัวเปลือยเปล่าของเธออย่างเร้าอารมณ์ คนถูกสัมผัสรู้สึกหยาดเยิ้มแต่พยายามหักห้ามใจตัวเองเอาไว้

“อุ๊ย! อาพันอย่าค่ะ” เขาไม่ฟังเสียงทัดทานของเธอมุดเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันอีกครั้ง

“หนูนีเจ็บค่ะ” เธอร้องบอกเขาเมื่อเขาเลื่อนมือไปสัมผัสนวลเนื้อสาวกลางกายที่เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาได้สอดกายเข้าไปพักพิงครั้งแล้วครั้งเล่า

“อาขอโทษแล้วกัน เมื่อคืนหนูนีโดนหนักมากพอแล้ว” ประโยคของเขาทำให้เธอยิ่งหน้าแดงหนักขึ้นกว่าเก่า

“อีกสักวันสองวันก็หายบวมแล้วครับ” เขาเลื่อนมือลงไปเกลี่ยเนินสาวของเธอเบาๆ คล้ายเป็นการปลอบโยนสาวน้อยให้คลายจากความหวาดกลัวและเจ็บปวด

“อาพันขา หนูนีหิวแล้วค่ะ” เธอพยายามหาทางเอาตัวรอด

“อาบน้ำก่อนสิ” เขาจัดการอุ้มร่างของเธอขึ้นพาไปเข้าห้องน้ำ

สาวน้อยที่ร่างเปลือยเปล่าหันหลังให้ด้วยความเขินอายเมื่อเขาพามาในห้องน้ำและวางให้เธอยืนบนพื้น เธอปิดป้องเนื้อตัวเป็นพัลวันเมื่อเขาตามมากอดแล้วแงะมือของเธอออกจากเนื้อตัวเปลือยเปล่า

“อาบน้ำนะครับ อาทำอาหารเช้าเอาไว้ให้แล้ว เดี๋ยวไปกินกันนะคนดี” เขาหมุนกายเธอมาหามองด้วยดวงตาหวานละมุน

พันราชดึงฝักบัวมาราดรดไปทั่วเนื้อตัวของสาวน้อย ขัดถูเนื้อตัวทำความสะอาดให้อย่างอ่อนโยน ร่างกายของเธอหอมกรุ่นผิวขาวผุดผ่องน่าสัมผัส เขาคุกเข่าลงตรงหน้าแยกขาของเธอออกจากกัน

“ไหนอาดูหน่อยสิครับว่ายังบวมอีกมากไหม” เขาบอกเธอเสียงนุ่ม ก่อนจะใช้ลิ้นตวัดเลียร่องให้เธอเบาๆ

“อ๊า... อาพันขา อย่าค่ะ” เธอกดมือกับบ่ากว้างของเขา ร้องครางเสียงหลงเมื่อโดนเลียร่อง ความเสียวซ่านที่ได้รับทำเอาเธอต้องซู๊ดปากร้องครางไม่เป็นภาษา

“อาพัน อ๊าย...” เธอเกร็งกระตุกร่างด้วยความรัญจวน เนื้อตัวสั่นเทาแข้งขาสั่นไปหมด

“เสร็จเหรอครับ อาแค่เลียเองนะ”

“ก็ลิ้นของอาพัน” เธอพูดแล้วกัดปากเบาๆ ลิ้นของเขาทั้งสากทั้งร้อนทำเอาเธอตัวสั่นไปหมด เขายกยิ้มมุมปาก คิดจินตนาการไปว่าหากได้เธอมาอยู่ร่วมบ้านเขาจะได้กกกอดแนบชิดเธอทุกครั้งที่ต้องการ

เขาฟอกสบู่ให้เธออย่างอ่อนโยน อาบน้ำชำระร่างกายให้จนสะอาดสะอ้านและห่อด้วยผ้าเช็ดตัวผืนหนาพาออกไปจากห้องน้ำ

“หนูนีไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยค่ะ” บ้านของเธออยู่ติดกับบ้านของเขาแค่รั้วกั้น เธออยากกลับบ้านไปหาเสื้อผ้าสวมใส่ดีกว่าอยู่แบบนี้ให้เขาลวนลามทั้งทางสายตาและร่างกาย

“ใส่เสื้ออาไปก่อน ส่วนชุดของหนูนีอาจะจัดการซักให้” เขาเอ่ยบอกเธอเสียงหวาน นำเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวมาให้เธอสวมใส่ ก่อนจะเช็ดผมให้อย่างเบามือ

“วันหลังห้ามไปเที่ยวสถานที่แบบนั้นอีกนะ โดนมอมยาขนาดนี้ ถ้าคนอื่นลากไปทำมิดีมิร้ายจะทำยังไง” เขาทำเสียงดุเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็ก นีรชาพยักหน้าให้เขาอย่างว่านอนสอนง่าย

“ไปกินข้าวกันเถอะ” เขาดึงเธอให้เดินตามออกไปรับประทานอาหารที่ชั้นล่าง