บทที่ 12 วังจ่างหลินผู้สับสน

แต่ในตอนนี้เอง กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา บอกว่าสามารถให้โอกาสอันยอดเยี่ยมกับตัวเอง

วังจ่างหลินมึนงงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงเอ่ยถามอย่างด้วยลักษณะท่าทางน่าเกรงขาม: “เธอเป็นใคร?”

“ยังมีโอกาสที่ดีที่เธอพูดถึงคืออะไร? หรือว่าเธอจะเป็นคนตระกูลหลิน?”

“ตระกูลหลินของพวกเธอจะใช้กฎบัญชาสามตรากำจัดตระกูลวังของพวกเราจริง ๆ เหรอ?”

“เหอะ ๆ”

หงส์แดงหัวเราะเบา ๆ

เธอมองวังจ่างหลิน และส่ายหัวเล็กน้อย พลางกล่าว: “คุณไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับตระกูลหลิน เพราะหลังจากวันนี้ จะไม่มีตระกูลหลินอยู่อีกต่อไป”

“ว่ายังไงนะ!”

คำพูดเหล่านี้ ทำให้วังจ่างหลินและพวกตกใจจนหน้าถอดสี

แต่ไม่นานก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า

ถ้าหากไม่ใช่เพราะบ้าไปแล้ว จะพูดคำพูดเพ้อเจ้อแบบนี้ได้ยังไงกัน

“ตลกแล้ว!” วังจ่างหลินตวาดออกมาทันที: “ตระกูลหลินมีรากฐานที่ลึกซึ้งมั่นคงมาแต่ไหนแต่ไร บวกกับที่พวกเขามีเส้นสายความสัมพันธ์ ทั้งในวงการการค้า หน่วยงานราชการ โดยเฉพาะในทางหน่วยทหาร แถมในวันนี้ยังได้ใช้กฎบัญชาสามตรา เพียงพอที่จะออกคำสั่งกับอิทธิพลน้อยใหญ่ในเมืองฉือ”

“อำนาจอิทธิพลที่แข็งแกร่งแบบนี้ เธอบอกกับฉันหน่อยสิว่า จะไม่มีตระกูลหลินอยู่อีกแล้วได้ยังไง?”

“มาวันนี้ตระกูลหลินได้ใช้กฎบัญชาสามตรา จะต้องกวาดล้างตระกูลวังของฉันอย่างแน่นอน ฉันรู้ว่า พวกเราเป็นหนามยอกอกในสายตาของพวกเขามานานแล้ว!”

แต่วินาทีต่อมา เสียงหัวเราะอันไพเราะของหงส์แดงก็ได้ดังก้องไปทั่วห้องประชุม

เป็นเสียงหัวเราะที่ไม่เห็นด้วย

“วังจ่างหลิน คุณให้ความสำคัญกับตัวเองมากเกินไปแล้ว คุณคิดว่าแค่อาศัยคุณ ก็สามารถทำให้ตระกูลหลินทำถึงขนาดนี้งั้นเหรอ”

“ทั้งใช้กฎบัญชาสามตรา ทั้งเรียกให้เจ้าสามของตระกูลหลินกลับมา ตระกูลวังของพวกคุณ คู่ควรเหรอ?”

“.......”

วังจ่างหลินเป็นใบ้ไปทันที

พูดตามความจริง เขาไม่คู่ควรให้ตระกูลหลินขับเคลื่อนกำลังมากถึงขนาดนี้จริง ๆ

เช่นนั้นก็หมายความว่า คนที่ตระกูลหลินจะต่อกรด้วยเป็นคนอื่น

และนั้นก็คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้?

หรือจะบอกว่าที่ด้านหลังของผู้หญิงคนนี้ มีคนอื่นอยู่อีก?

วินาทีนี้ ในที่สุดวังจ่างหลินก็เข้าใจ บางทีผู้หญิงคนนี้และคนที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ถึงเป็นศัตรูของตระกูลหลิน แถมยังเป็นศัตรูคนสำคัญอีกด้วย!

“พวกเธอเป็นใครกันแน่?”

วังจ่างหลินถามด้วยความตกใจกลัวอย่างสุดขีด

หรือว่าจะเป็นบุคคลใหญ่โตที่มาจากเมืองชิงชวน!

หงส์แดงไม่มีท่าทีว่าจะอธิบายอะไร เธอลุกขึ้นและเดินไปทางประตู

เธอพลางเดินพลางทิ้งคำพูดเอาไว้

“เขาติ้งจุน ตำหนักมังกรหยก”

“ถ้าหากคุณมา และเลือกยืนในฝั่งที่ถูกต้อง เช่นนั้นคุณก็คือบุคคลอันดับหนึ่งแห่งเมืองฉือในวันหน้า”

“ถ้าหากไม่มา หรือเลือกยืนผิดฝั่ง ขอโทษด้วย ตระกูลวังของพวกคุณและตระกูลหลิน ยังมีพวกที่ไม่รู้จักเป็นตายพวกนั้น ก็สูญหายไปพร้อมกกันเสียเถอะ”

“ตูม!”

วังจ่างหลินราวกับถูกฟ้าผ่าลงมากลางหัว

เขาเดินกร่างอยู่ในวงการห้างสรรพสินค้ามานับสิบปี คิดว่าตัวเองเคยพบกับบุคคลที่โหดเหี้ยมมามากมาย เคยได้ยินคำพูดข่มขู่ตัวเองมานับไม่ถ้วน

แต่ในครั้งนี้ กลับทำให้เขาไม่สามารถลืมมันไปตลอดชีวิต

“ผู้หญิงคนนี้ และคนที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ต้องการเป็นศัตรูกับผู้คนทั่วทั้งเมืองฉือ บ้าไปแล้วหรือไงกัน!”

เลขาฯ อุทานออกมา

วังจ่างหลินกลับเงียบไป

เขาสามารถวินิจฉัยถึงความร้ายแรงในนั้นออกได้

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงเสียสติคนนี้จะมีความมั่นใจอะไรกันแน่ แต่ยังไงเขาก็ต้องทำการตัดสินใจ

เลือกยืนฝั่งตระกูลหลิน หรือว่าผู้หญิงเสียสติคนนี้?

ภายในใจของวังจ่างหลินนั้นรู้สึกสับสนมาก

เขาไม่ได้มีเพียงตัวคนเดียว ยังมีภรรยาและลูก ยังมีพ่อแม่ ยังมีพวกพ้องเพื่อนฝูง

ทันทีที่ตัดสินใจผิด เขาก็จะบ้านแตกสาแหรกขาดทันที

แต่ที่เขาไม่ทราบก็คือ ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นหงส์แดงได้กลับไปถึงยอดเขาติ้งจุน ตำหนักมังกรหยกเผชิญหน้ากับเฉินอีที่นั่งอยู่บนที่นั่งตำแหน่งสำคัญ กล่าว: “เจ้ามังกร ฉันกลับมาแล้วค่ะ”

“อืม วังจ่างหลินนั่นให้คำตอบหรือยัง?”

เฉินอีเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้า

เขากำลังจ้องมองรูปถ่ายใบหนึ่ง ในนั้นเป็นฉินปิงหลันและลูกสาวทั้งสองคนของเขา

รูปถ่ายครอบครัว

แต่ขาดตำแหน่งของเขาไป

หงส์แดงเองก็สังเกตเห็นเหตุการณ์นี้ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ ได้เพียงแต่พูดว่า: “รายงานเจ้ามังกร วังจ่างหลินยังไม่ได้ทำการตัดสินใจ ฉันคิดว่าจัดการไปพร้อมกัน......”

“ไม่”

เฉินอีตัดบทเธอไป

เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น และมองห่างออกไป

“วังจ่างหลิน จะต้องเอาไว้”

“แต่โอกาสได้ให้เขาไปแล้ว จะรักษาเอาไว้หรือไม่นั้น แล้วแต่ชะตากรรมของเขา”

“ถ้าหากยืนผิดฝั่ง แค่สั่งสอนก็พอแล้ว”

“ถ้าหากยืนถูกฝั่ง ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีของเขา”