ตอนที่8 เเค่จูบเองที่รัก คิดลึกนะเราอะ

ตอนที่ 8

20:00 น.

บนโต๊ะอาหาร

ป๊า: " ช่วงนี้มึงมาก็ดีเเล้ว อยู่ช่วยงานกูสักพักก่อน ถ้าคิดถึงเมียก็ให้หอบของมาอยู่นี้เลย "

ผม: " ครับป๊า " ผมตอบรับป๊าไปอย่างง่ายดาย หันไปมองหน้าอิเมียก็ทำหน้าเหมือนกังวลใจ คงจะกลัวม๊าผม

เหม่ยลี่: " ไม่เป็นไรค่ะ หนูมาอยู่นี้คงจะเป็นภาระปล่าวๆ ให้พี่โฬมทำงานไป ก่อนหนูอยู่คอนโดก็ได้ค่ะ "

ผมนั่งยิ้มมองเมียตัวเอง คงจะหาช่วงพักหลีตัวเองน่ะสิ ผมไม่ยอมหรอก คงได้ลงเเดงตายพอดี มีผัวหื่น กฎข้อเเรกคือต้องทำใจ... จำไว้

ป๊า: " หืม จะเป็นภาระอะไรหนูเหม่ย ขืนปล่อยไปอยู่คอนโดเเอบนอกใจไอ้โฬมจะทำยังไง มันคงเป็นพ่อม่าย เมียทิ้งกันพอดี "

เหม่ยลี่: " เอ่อ คะ? " เธอทำหน้างงสงสัย

ป๊า: " ฮ่า ฮ่า จะสงสัยอะไร ไอ้โฬมมันชอบเล่าเรื่องหนูให้ป๊าฟังทุกวัน จนป๊าเอ็นดูหนูไงลูก "

ป๊า: " มาอยู่นี้ล่ะ ดีเเล้วเป็นผัวเป็นเมียเเยกกันคงคิดถึงกันตาย อีกไม่นานก็จะได้เเต่งงานกันเเล้ว เเค่รอหนูพร้อม ใช่ไหมไอ้ลูกชาย "

ผม: " ครับป๊า ดูท่าเเล้วไม่นานป๊าคงจะได้อุ้มหลานเเน่นอน เพราะผมเร่งทำการบ้านทุกวันไม่มีขาด "

ทันทีที่ผมพูดจบป๊าก็หัวเราะ เหมือนชอบใจ ส่วนเหม่ยลี่ก็ก้มหน้าอายๆ ตัดมาที่ม๊าผมกับลูกสาวเพื่อนม๊า ก็นั่งหน้าบูด เบะปากมองบนตามอารมณ์หมั่นไส้

ม๊า: " คิดว่าจะเเต่งเมียให้ตาโฬม ถามฉันหรือยังคะคุณพล "

ป๊า: " ผมให้ลูกเลือกเมียเอง ไม่ได้เลือกเมียให้ลูกเหมือนคุณหรอกครับ คุณพราย " ป๊าผมก็งี้เเหละ ชาติเสือไม่กลัวเมีย

ม๊า: " หึ ยังไงส่ะ ฉันก็ไม่ให้เเต่งกับอิผู้หญิงชั้นต่ำนี้หรอก ดูก็รู้ว่าจะจับลูกชายฉันกิน หน้าไม่อาย!! "

มะนาว: " อย่าไปว่าหล่อนเลยค่ะ คุณเเม่ หล่อนคงชำนาญเรื่องเเย่งผัว นํ้ามันพรายสำนักไหนเหรอคะ น้องเหม่ยลี่ "

มะนาว: " บอกพี่หน่อยนะ พี่จะได้ใช้กับผัว เพราะกำลังโดนกระหรี่ชั้นตํ่าเเย่งอยู่ "

เหม่ยลี่: " โฬม ฉันเเย่งนายจากเธอเหรอ หรือนายมาจีบฉันเอง " เธอหันมาพูดกับผม สายตาเรียบนิ่ง เหม่ยนิสัยไม่ยอมคนมึงนี่นะ

ผม: " เออกูจีบมึงเองอ่ะ สุดท้ายจีบไม่ติดกูเลยปลํ้า ข่มขืนมึง เลยได้เป็นผัวมาจนถึงทุกวันนี้ " ผมตอบเธอไปตามความจริง ส่วนมะนาวกับม๊าผมก็พากันเบะปาก มองบน

เหม่ยลี่: " ทีนี้ก็รู้เเล้วสินะ ว่าใครคือเมียหลวงใครคือ เมียยย น้อยยย! " เธอมองมะนาวอย่างร้ายๆ เน้นพูดคำว่าเมียน้อยอย่างช้าๆ

มะนาว: " มึงน่ะสิ อีเมียน้อย ไม่เเหกตาดูเหรอว่าทุกคนเขาจับคู่กูให้พี่โฬม ไม่ใช้ใช้heeเเลกเหมือนมึง "

ม๊า: " เหม็นสาบของไร้ค่า " ม๊าพูดอย่างเรียบๆ

เหม่ยลี่: " ไม่กระทบกระเทือนค่ะ เพราะฉันไม่ได้ไร้ค่า เหมือนคนที่นั่งข้างๆ คุณเเม่ผัว "

เหม่ยลี่: " ขอตัวนะคะ จะเอาก็ขอกันดีๆนะ พี่มะนาวหึ " เหม่ยพูดจบก็ยกยิ้มขึ้น เเล้วเดินออกไป ผมจึงต้องรีบเดินตามเธอไปอย่างรวดเร็ว

" คุณเเม่คะ มันด่านาว "

" โอ๋ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเเม่ตบมันให้ "

บนห้อง

เหม่ยลี่: " คนออกจะสวยเเละรวย ดีเเค่ไหนเเล้วที่กูเอามึงเป็นผัว ไอ้โฬม! "

เธอเดินขึ้นมาในห้องด้วยอารมณ์ที่โกรธ เเละโมโห

ผม: " ใจเย็นๆ อย่าพึ่งลามถึงกู "

เหม่ยลี่: " เย็นสุดเเล้ว! เเม่ผัวก็เเม่ผัวเถอะ "

ผม: " ม๊ากูก็เเบบนี้เเหละ อดทนเพื่อกูหน่อยนะ กูจะทำให้มันดีกว่านี้เเน่นอน "

ผมกระชับกอดเอวเธอจากด้านหลังเเน่น พร้อมก้มลงจูบไหล่เธออย่างอ่อนโยน

เหม่ยลี่: " นายเป็นอะไรกับมะนาว " เธอเเกะมือผมที่กอดออก หันหน้าเข้ามาถามอย่างอยากรู้ความเป็นมา

ผม: " คู่หมั้น มะนาวเป็นลูกเพื่อนม๊ากู เราถูกจับหมั้นกันตั้งเเต่เด็กๆ "

เหม่ยลี่: " เเล้วได้กันยัง... "

ผม: " อืม! ได้เเล้ว ครั้งหนึ่ง " ผมตอบเธอไปอย่างตรงๆ

Talk เหม่ยลี่

ฉันฟังคำตอบเขา อยู่ๆใจก็หล่นตกวูบใจสั่นเเปลกๆ ก่อนจะยิ้มจางๆ พยักหน้าตอบเขาไป

" อ่อ.. "

เขามองฉันเงียบๆ ด้วยสายตาที่หลายความรู้สึก ฉันไม่รอเขาพูด ก็เดินมาหยิบผ้าเช็ดตัว ไปอาบน้ำทันที

ซ่า ซ่าา ฉันอาบเสร็จ เขาก็ตามเข้ามาอาบ เขาไม่พูดอะไร ฉันก็จะไม่พูดอะไร

ก่อนจะล้มตัวนอนหันหลังให้เขา ไม่นานก็เหมือนเตียงมันยุบๆ ก่อนที่เเขนของเขาจะมากอดเอวฉันไว้ ลมหายใจก็รดต้นคอจนรู้สึกวูบวาบ

โฬม: " วันนั้นกูเมา ตื่นขึ้นมากูก็ได้เสียกับมันเเล้ว "

ฉัน: " อืม ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ " ฉันเเอบยิ้มเบาๆ นึกว่าจะไม่พูดอะไรเเล้วซะอีก

โฬม: " ก็บอกไว้ไง เผื่อมึงงอนกู ไม่ให้เอาจะยุ่งอีก อิเมีย "

ฉัน: " ...... "

โฬม: " บรรยากาศดีเนาะ หนาวก็หนาว อยากเหงื่อเเตกจังเลย เมียจ๋า "

เขาพูดขึ้นก่อนจะหยัดตัวจับฉันนอนหงาย จ้องตากัน ริมฝีปากก็เลื่อนมาเเตะปากฉันเบาๆ

ฉัน: " หื้ม! ไม่เอาพอเเล้ว " ฉันจึงรีบเอาปลายนิ้ว เเตะปากเขาไว้เชิงว่าอย่า

โฬม: " เอา! " เขาพูดออกออกก่อนจะงับนิ้วเรียวฉัน

ฉัน: " โฬม อื้ออ! "

โฬม: " เเค่จูบเองที่รัก วันนี้โฬมให้พักครับสบายใจได้ คิดลึกเก่งนะเราอ่ะ "

เขายิ้มออกมา มองฉันหน้าเจ้าเล่ห์ ซึ่งมันทำให้ฉันต้องหน้าเเดงเป็นลูกตำลึง

ฉัน: " ปล่าวซะหน่อย ไม่ได้คิดอะไร "

โฬม: " หึ หรอครับ งั้นขอจูบหน่อยนะ อืม "

ฉัน: " อ๊ะ อุ๊บ! อื้ออ~ "

โฬม: " อืม จ๊วบๆ ปากหวานจัง "